nosferatu >>> burning star
Rivera >>> Lionel Richie
Αραιά
τζάμι
ΑΪ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΠΕΡΑΣΤΕ ΕΞΩ ΡΕ.
Artch - Another Return
Η Νορβηγία έχει προσφέρει πολλά στον χώρο του ακραίου ήχου. Τι γίνεται όμως με τον ήχο του Heavy/Power Metal, ειδικά την δεκαετία του 80; Ακόμα και ακρωτηριασμένος να είσαι, ακόμα και χελωνονιντζάκι, θα καταφέρεις να απαριθμήσεις συγκροτήματα που έβγαλαν κάτι αξιόλογο. Υπήρχαν οι TNT σε πιο hard ?n? Heavy ήχο, άντε, ας προσθέσουμε και τους Seventh Seal, τους Neon Night και τους Hardline. Καμμιά όμως δεν ήταν τόσο σκληρή μπάντα όσο οι Artch. Ιδρύθηκαν το 1983 και κυκλοφόρησαν μέσα σε μια δεκαετία δυο δίσκους πριν το διαλύσουν και αυτοί. Υποτίθεται επανασυνδεμένοι εδώ και 15 χρόνια αλλά νέο υλικό δεν ακούσαμε ακόμα. Η τωρινή ομάδα πάντως παραμένει(σχεδόν) η ίδια με εκείνη του ντεμπούτου, ??Another Return?? , άρα ευχόμαστε να το ΄΄έχουνε΄΄ ακόμα.
To ??Another Return (To Church Hill όπως κυκλοφόρησε στην Αμερική) είναι ένα μίγμα Αμερικάνικου (70%) και Ευρωπαικού (30%) Power Metal. Τα φωνητικά ακούγονται μια μίξη και αυτά, από Bruce Dickinson (70%) και Dio (30%). Ευθυτενές power metal όπως το μάθαμε στα 80ς. Τα πάντα κυμαίνονται γύρω από τα ριφς που ξεγεννά ο νους των Andrew/Niel με σημαντικότατο δορυφόρο την φωνή του Hawk και την πολύτιμη βοήθεια των Jansen/Jamissen στο ρυθμικό κομμάτι που επιβάλλει ανακάτεμα μυαλών. Το ατσάλι τους βερνικώνεται με της καλύτερης ποιότητας παικτικές ικανότητες χρώμα. Οι κιθάρες συχνά γκαζώνουν και το ντράμμιγκ έχει δικιά του άποψη χωρίς να ακολουθεί μηχανικά. Στιχουργικά ασχολούνται με πολλά θέμα όπως την μεταθανάτιο ζωή (reincarnation??, την καταπιεστική ??ισότητα?? των γυναικών (The Power Of Man) , την μεταλ μουσική (Metal Life) κ.α.
Θα ήθελα να ξεχωρίσω κάποιες συνθέσεις. Το ??Loaded?? για παράδειγμα θυσιάζει κάποια ταχύτητα αλλά το κέρδος είναι μεγαλύτερο μιας και τα ριφς μοιράζουν όλεθρο κάθε φορά που η πένα εφιδρώνει τις χορδές. Η μπαλάντα ??Where I Go?? εμφανίζεται άκρως συναισθηματική και αποδεσμεύει τους ηλεκτρικούς της παλμούς μέσα από φορτισμένες φωνητικές μελωδίες, διαστελλόμενες βαρύτονες χορδές και συντεταγμένα κρουστά. Το ??Metal Life?? με το κάθε του βήμα να είναι παρακαταθήκη για την Μουσική μας και καταδίκη για πολλές χαζοχαρούμενες μπάντες του σήμερα. Τα αγαθά της μελωδίας μοιράζονται από όλους τους οργανοπαίχτες απλόχερα μη κρατώντας τίποτε σε εφεδρεία. Το ??Open Fire?? με την ευφάνταστη τυμπανοφλεξία του δίνει το εύνασμα και η εκτελεστική εφόρμηση των εγχόρδων γίνεται χωρίς αιχμαλώτους. Και σε μεσαίες ταχύτητες παρακαλώ. Διότι όσοι επιθυμούν τα παραπάνω στο γρήγορο ,υπάρχει το ??Reincarnation?? γι αυτούς. Επιθετικό ,άμεσο, εντατικό, με εναλλασσόμενες ταχύτητες για τις απαραίτητες ανάσες και πάλι ΕΦΟΔΟΣ. Η Νορβηγία εκπολιτίστηκε και επιμεταλλώθηκε με τέτοιους δίσκους και συχνή επανένωση με τους ήχους του ??Another Return?? είναι πλέον ανάγκη.Vicious Rumors - Soldiers of the Night
Όταν εγώ γεννιόμουν το 1979, άλλοι δημιουργούσαν συγκροτήματα που θα με επηρέαζαν στη εφηβεία μου. Οι Vicious Rumors είναι ένα από αυτά. Βέβαια τους έμαθα στα μέσα των 90ς σε μια άσχημη (προσωπικό γούστο) περίοδο για την μπάντα και άργησα να νιώσω το μεγαλείο των τεσσάρων πρώτων άλμπουμς τους που κυμαίνονται στον Αμερικάνικο Power Metal ήχο. Οι Vicious Rumors συνεχίζουν ακάθεκτοι μέχρι σήμερα, συναυλιακά και στουντιακά, με ένα πιο μοντέρνο ήχο (που δυστυχώς με χαλάει αρκετά) αλλά πάντοτε με ποιότητα και οργώνουν σκηνές και αυτιά σε όλα τα μέρη τη Γης. Σαν σύνθεση μπάντας, έχει δεχτεί πολλές αλλαγές, με πιο σημαντική την αλλαγή του τραγουδιστή Carl Albert που απεβίωσε το 1995 λόγω αυτοκινητιστικού ατυχήματος. Οι δίσκοι που τραγουδά είναι εξαίσιοι (ειδικά οι πρώτοι τρεις από τους τέσσερις που συμμετέχει) αλλά ας δούμε τι γινότανε παλιότερα?
Στο ??Soldiers Of The Night?? του 1985,έχουμε δυο σημαντικές αλλαγές στην σύνθεση. Η μια είναι ότι στο μικρόφωνο ήταν ο Gary Pierre και η άλλη ότι δεύτερος κιθαρίστας ήταν ο Τεράστιος Vinnie Moore. Τεράστιος παιχταράς. Ήδη από το εισαγωγικό ορχηστρικό (και το επόμενο ορχήστρικό) σου δίνει μια γεύση των ικανοτήτων του. Αμέσως ξεκινά το μεταλλικό ταξίδι. Και οι δυο Ax(e)men γνωρίζουν καλά πώς να θεοποιήσουν την εσωτερική δύναμη της κιθάρας και στέλνουν αρμάδες από ριφς να παρελαύνουν. Γεμάτο ζήλο το ρυθμικό μέρος, ωραία τα φωνητικά αλλά η πραγματική αποκάλυψη εκτελείται από τον διπλό βιασμό των Moore/Thorpe.
Από μόνος του ο δίσκος έχει (και) κάποια μικρά σκαμπανεβάσματα (το μέτριο ??Domestic Bliss για παράδειγμα ??) συνθετικής ποιότητας. Στο ομώνυμο τραγούδι φτάνουν το ζενίθ τους. Μοιραίες μελωδίες, πιασάρικο πολυφωνικό επωδό, σολάρισμα ?(μ)πλέξιμο, κεραυνοβόλο μπάσο, οξύ μπάσο? και ένα μουσικό άδειασμα προς το τέλος με μπροστά τα φωνητικά για πλήρη εμπέδωση-εθισμού των στίχων. Υποτροπιασμός από εκεί και πέρα με κορδικά βέλη να εκτοξεύονται από τους ενισχυτές τους. Ο άνθρωπος που τραγούδησε και στο ??One Nation Underground ?? των Hawaii του Marty Friendman, δεν απογοητεύει ούτε τώρα. Τραγουδά σε ψηλές νότες (και μας αρέσει) όπως συνήθιζαν να κάνουν στην απέναντι ήπειρο τις προηγούμενες δεκαετίες . Η αλήθεια είναι ότι δεν έχει τεράστιο εύρος ή ποικιλία στη φωνή του αλλά ταιριάζει με το συνολικό αποτέλεσμα. Από την άλλη, ο ακόμη και τώρα drummer της μπάντας Larry, γνωρίζει πότε και που πρέπει να κάνει το κάθε χτύπημα προσθέτοντας στην σφοδρότητα της κάθε σύνθεσης. Δεν μπορώ να μην αναφέρω κάτι και για την άλλη σύνθεση ?επίδειξη δυνάμεων, το ??In Fire??. Επιθετικό, ταχύτατο, λειτουργεί ως θηρίο που κυνηγά. Για τρία λεπτά μόνο, τόσο χρειάζεται για να πιάσει το θήραμα του, εσένα. Το ??Soldiers Of The Night?? είναι ένας δίσκος γεμάτο κιθαριστικά δωράκια αφιερωμένα στους λάτρεις της εξάχορδης Θεάς. Άκου το, Χριστούγεννα είναι, δέξου τα χαρίσματα τους.