Βάλτε την πανοπλία σας και πείτε πόσο γαμάνε οι αγαπημένοι σας 80ς αμερικάνικοι power δίσκοι. Λειτουργεί και σαν αποτοξίνωση από τα σλατζ, μαθ, νόιζ του κόσμου τούτου.
Μια καλή αρχή με:
Fates Warning - Awaken the gurdian
Τι να πρωτοπείς; Για την φωνή του Arch; Για τις ριφάρες των Matheos/Aresti; για το Prelude to Ruin; για το Guardian; για…
Ωραιος ο Deckard.
Συνεχιζω με
και
Απο τα καλυτερα Power της Αμερικης 
Εδιτ:
Light Armor φοραω.
γκεστ σταρ αυτο που ξεχασα
Vicious Rumors - Digital Dictator
Η ΦΩΝΑΡΑ του Carl Albert και οι κιθάρες ουρλιάζουν στο ομώνυμο
Το Minute to kill από τα μεγαλύτερα power metal κομμάτια
Το Towns on fire τεράστιο χιτ
Ο Mid tempo ύμνος Lady took a chance
κ.ο.κ.
\m/
:thumbup::thumbup:
φοβερο και το ομωνυμο…DONT CHA WAIT FOR ME!
Είμαι ο πλέον αναρμόδιος να μιλήσω για το θέμα, μιας και το παρακλάδι αυτό δεν είναι του γούστου μου, αλλα αυτό είναι δίσκαρος:
ΥΓ: Εγώ πάντα είχα ένα κόλλημα με τους paladins, οπότε φοράω full plate armor.
Attacker-The Second Coming
Banshee-Cry in the night
Crimson Glory-Transcendence
Damien Thorne-The sign of the Jackal
Dark Age-Dark Age
Deadly Blessing-Ascend from the Cauldron
Exxplorer-Symphonies of Steel
Fates warning-Awaken The Guardian
Fifth Angel-Fifth Angel
Gargoyle-Gargoyle
Glacier-Glacier
Griffin-[B]Flight of the Griffin/B
Heir Apparent-Graceful Inheritance
Ηelstar-Distant Thunder
Jag Panzer-Ample Destruction
Oliver Magnum-Oliver Magnum
Omen-Battle Cry
Meanstreak-Roadkill
Liege Lord-Master Control
Obsession-Methods of Madness
Riot-Thundersteel
Sanctuary-Refuge Denied
Savatage-Hall of the Mountain King
Screamer-Target Earth
Warlord-Deliver Us
Eνδεικτικα τα περισσοτερα γιατι σε αρκετες μπαντες κολλαει το “απαντα”:?
Τωρα περιμενουμε Τραμπακουλα για σβησιμο του θρεντ και στικι.
Καλά μας τα λες αλλά ο τίτλος είναι: “Αγαπημένοι 80s US power metal δίσκοι \m/”
οπότε:
Helstar - Nosferatu
Ορμή, μελωδίες, τεχνική, θεατρικότητα και James Rivera…
Ωπ σωστος,θα εντιταρω αμεσως
done
E βασικα,μεχρι και αυτο ειναι ολα ενα κι ενα τα ατιμα!
Α πιασε κι ενα Blessing in Disguise γιατι που παμε οι καραμητροι χωρις Metal Church.(Καπου εδω αρχιζει η κουβεντα για τα ορια us power/heavy/speed/thrash που ας μη τη κανουμε ξανα κι ας το αφησουμε το θεμα στα αυτια του καθενος=P)
Εδώ είμαστε! Τιμή και δόξα στον θρεντστάρτερ που μας έδωσε άλλη μια καλή αφορμή να παραληρήσουμε για την αγαπημένη μας μουσική. Λοιπόοοοον ο δίσκος που γαμάει απ’ τον κώλο όλους τους υπόλοιπους και γενικά όλο το μέταλ είναι ένας, και ξέρετε ποιός έτσι; Το Ample Destruction. Μετά και το Chain of Command των Panzer μπορεί να θεωρηθεί μνημείο της δεκαετίας γιατί τότε γράφτηκε, και από κει και πέρα Metal Church τα δύο πρώτα, το ομώνυμο και μονάκριβο έπος των Gargoyle, το αντίστοιχο των Oliver Magnum, και βέβαια οι τεραστιότατοι Vicious Rumors με τον Ψηφιακό Δικτάτορα που ετίμησε κι ο Ντεκάρντ! - ξέχασες όμως το θεϊκότερο όλων “Condemned” ρε συ… τεσπά, η λίστα είναι πολύ μεγάλη γιατί ειδικά σ’ αυτή τη δεκαετία το power γνώρισε δόξες που δεν ξαναζεί και έφτασε σε δυσθεώρατα μεταλλικά ύψη - εγώ ανέφερα κάποιους αγαπημένους δίσκους που μου ήρθαν πρώτοι στο μυαλό, αλλά κάποια στιγμή θα πω κι άλλα αν δεν τα πείτε οι υπόλοιποι, ή θα τα αποθεώσω ούτως ή άλλως αν αναφερθούν γιατί έτσι πρέπει! Τώρα εντάξει φαντάζομαι δεν έχει νόημα να γράφουμε εδώ πέρα όλη την ώρα για Savatage και Crimson Glory, έτσι; Το θέμα είναι να μάθουμε και πράγματα που δεν ξέρουμε.
εγώ νομίζω πως ειδικά στο us metal η λιστολαγνία είναι τραγικά διαδεδομένη ήδη και δεν υπάρχει κάποια χρησιμότητα σε αυτήν πλέον. μπορείς εύκολα να βρεις σε τέτοιες λίστες στο internet σχεδόν ό,τι έχει κυκλοφορήσει και το οποίο έχει κοφτερά ριφφς, σκοτεινές κάπου κάπου μελωδίες και δεν φοβάται να πάει λίγο προς το θρας. λίγα ως ελάχιστα είναι αυτά που είναι πραγματικά θαμμένα (ακα δεν έχει δει αναφορές ο κόσμος σε αυτά), το πρόβλημα είναι πως συνήθως δεν υπάρχει ξεσκαρτάρισμα σε αυτό το είδος και βλέπεις δίπλα δίπλα κυκλοφορίες που η μια είναι ο οδηγός και η άλλη αντιγραφή της να αντιμετωπίζονται ως ισάξια πράγματα. και προφανώς με έχει κουράσει αυτό το πράγμα γιατί κι εγώ μέχρι πριν μερικά χρόνια και για κάποια χρόνια καταβρόχθιζα ό,τι queensryche-like us metal έβρισκα μπροστά μου. τέσπα, αν ψήνεστε για κάπως εκτενέστερη αναφορά στους πραγματικά καλύτερους (αγαπημένους δλδ) us metal δίσκους μπορώ να γράψω δυο λόγια για το winterkill (βλέποντας το ιδίωμα πιο χαλαρά όπως ειπώθηκε) και ψήνομαι πολύ να διαβάσω για transcendence nosferatu blessings κ.λπ.
πωπωπω θρεντάρα 
μας έστειλε ο παπαρδέλας με Matakopas! γαμεί δεν λέω αλλά δεν θα το έβαζα στα κορυφαία.
ας αφήσουμε λοιπόν στην άκρη τα Riot και τα Savatage και τα Crimson Glory και τα Fates Warning κλπ κλπ και ας ξύσουμε λίγο την επιφάνεια.
Helstar - Nosferatou ο δίσκος που ήταν πολύ γρήγορος και τεχνικός γιά τους παουράδες και πολύ πάουερ γιά τους θρασάδες γιαυτό και πήγε άπατος όχι γιά να μην λέτε πως η αμπαλίαση είναι φαινόμενο μόνο της εποχής… παίζει μπάλα μόνη της η αλμπουμάρα, πανικός στο ίσωμα, μουσικό ξεβράκωμα κλπ κλπ
Vicious Rumors - Digital Dictator πολύ χαίρομαι που υπάρχουν άνθρωποι που ξέρουν τι τους γίνεται και δεν αγνοούν τις πραγματικά τιτάνιες μπάντες που έβγαλε η αμερική και άμα λάχει γίνομαι και πολύ βλάσφημος γιατί οι VR πατάνε χάμω πολύ “μεγαθήριο” που κυκλοφορεί εκεί έξω. όποιος ψήνεται γιά αυτό τον ήχο να τσεκάρει αυτό
Ray Gunn ομώνυμο 1987 και άντε γειά. πολύς κόσμος τότε που δεν υπήρχαν τα ίντερνετς νόμιζε πως ο R.T. Waddel ήταν ο Carl Albert. μιλάμε γιά αφιονισμένο πάουερ με κιθάρες που σκίζουν το σύμπαν και φωνάρα στο θεό. όποιος σκάψει θα βρεί πως ο Waddel έχει τραγουδήσει και στους Phaze που συμμετέχουν στην υπερσυλλογάρα Pacific Metal Project του 1985.
με πορώσατε
επανέρχομαι
αναρωτιέμαι γιατί λέμε μόνο για το digital dictator όλοι σας, τώρα πήρα πρέφα για τα 80s 
τώρα βλέπω και τη λίστα του pumpkin και παίζει πολύ καλή μπαλίτσα, άλφα άλφα πράμα
να μας πει ο θρεντ στάρτερ αν παίζει να βάλουμε και Καναδά ε
πανικός και ομίχλη. μεγάλη γκρουπάρα, επλίζω να μην σας σπάει το νεύρα το χριστιανικό στοιχείο γιατί είναι κρίμα να μην απολαύσετε ένα δίσκο σαν και αυτόν
[B][SIZE=“6”]A M P L E
D E S T R U C T I O N[/SIZE][/B]
κλπ…
ελα βρε τραμπ! αλμπουμαρα το coming out ahead
[SPOILER]επισης να χωσω κ αυτο π εχει αναστατωσει τη ζωη μου απο τοτε που το ακουσα…δεν ειναι ουτε us…και δεν εχει τοση powerila οσο τα αλλα…αλλα χεστηκα
Astral Rider αλητες :D[/SPOILER]
συμπάσχουμε αλλά το τόπικ λέει Γιού Ες 
Για μένα 3 είναι οι κορυφαίοι:
Τραμπ, Καναδά ναι, αλλά όχι και Cloven hoof ρε παπαρδέλα…
Κατά τ άλλα καλά τα λέτε, και ναι, όντως, ειδικά κατά την περίοδο που έχεις πωρωθεί τρελά και ακούς τα πάντα όλα, υπάρχει κίνδυνος να εξισώσεις μπάντες που έχουν ποιοτική απόσταση.
Γενικά Ample Destruction ο βασιλιάς, αλλά στην άλλη άκρη του θρόνου κάθετε το Transcendence.
Είναι ο δίσκος που πραγματοποιεί ότι προφήτεψαν ο Ryche με ep και Warning (Οι ίδιοι προτίμησαν να παίξουν αλλού μπάλα μετά και καλά έκαναν). Είναι το άπιαστο όνειρο, η θέωση για όποιον προσπαθεί να παίξει έτσι. Και δεν έχουμε να κάνουμε απλά με τέλεια φωνητικά, απίστευτες μελωδίες, γαμηστερά σόλο κτλ. κτλ. Έχουμε να κάνουμε με αυτό που λέει ο τίτλος, μια καλλιτεχνική υπέρβαση που όμοια της δεν ξαναυπήρξε στο χώρο. Οι μόνοι που ίσως κατάφεραν να το προσεγγίσουν ήταν οι Heir apparent.
