Συγκεντρωτικό θρεντ φτιαγμένο για κυκλοφορίες μικρού ή μεσαίου βεληνεκούς. Δεκτά είναι και τα quoteαρίσματα από άλλα θρεντς.
Αρχίζουμε λοιπόν με το The Goddess principle των Steel Prophet. Κυκλοφόρησε το 95 μετά το ντέμο τους και έχει όλα τα στοιχεία που μπορεί να ζητήσει κανείς από έναν αμερικάνικο heavy/power, συν ένα progressive φίλινγκ που εντείνετε από τον 6 λεπτών μέσο όρο διάρκειας των κομματιών. Γενικά βγάζει όλη την ατμόσφαιρα που είχαν οι δισκάρες του είδους στα τέλη των 80s, αλλά ατύχησε να κυκλοφορήσει στην περίοδο κυριαρχίας των gamma ray και stratovarius και να μην κάνει την αίσθηση που του αναλογούσε. Παρ? όλα αυτά οι Steel Prophet απέκτησαν κάποιο όνομα στα τέλη των 90s. Εύφημος μνεία και στο γαμάτο ασπρόμαυρο εξώφυλλο:
Μια χρονιά μετά οι Wardog κυκλοφορούν το Scorched Earth, ένα άλμπουμ γεμάτο με power/speed δυναμίτες με σειρές από ριφάρες και μελωδιάρες. Περαιτέρω περιγραφή δεν χρειάζεται. Απλά ΠΩΡΩΣΗ All I want is a bucket’o’beer
And a horny fucking woman
That knows how to steer
Τραμπάκουλες, Γράκχοι, Πάμκινδες και λοιποί γνωστοί-άγνωστοι περιμένω ριπλάις. Δώστε τα φώτα σας.
Ωραίο το Wardog αλλά προσωπικά μου άρεσε λίγο περισσότερο το επόμενο τους άλμπουμ [B]a sound beating[/B]
Ένα και ένα τα κομμάτια σε όλο το άλμπουμ με highligh το επικό anatreehastreekos haos :lol::lol: που είναι η εισαγωγή στο close friends και ακούγεται μπουζούκι.
Αν θυμάμαι καλά μερικοί είχαν χαλαστει από την κάπως πιο σύγχρονη παραγωγή του άλμπουμ και την κάπως πιο thrash μουσική πλεύση. Πάντως εγώ γουστάρω άπειρα. 8)
Νομίζω πως ήταν και το τελευταίο τους άλμπουμ αλλά δεν παίρνω και όρκο.
Ωραίο το Goddess Principle των Steel Prophet αλλά πραγματικά κορυφαία κυκλοφορία για μένα είναι το Demo τους! Απίστευτοι ύμνοι!
Δείγμα:):
Οι πιο αγαπημένοι μου πάντως που ανήκουν σε αυτό το υπέροχο στάτους είναι οι Mystic Force! Όλοι οι δίσκοι τους και τα ντέμο τους αποτελούν εξαιρετικό δείγμα μελωδικού, έντεχνου μέταλ με ηρωικές (:P) προεκτάσεις!
Χαρακτηριστικό το ντεμπούτο τους “Eternal quest” το οποίο κυκλοφόρησε το 91!
Όμορφα υψίφωνα αμερικάνικης κοπής φωνητικά, κορυφαίος κιθαρίστας και ακόμα πιο κορυφαίο rythm section. Ο μπασίστας τους Keith Menser αναμείχθηκε και με τους Iced Earth σε κάποια φάση , ενώ ο drummer τους πραγματικά δεν ξέρει τι παίζει, χωρίς το αποτέλεσμα να είναι δύσκολο στην ακρόαση! Ακολουθήσαν 2 δίσκοι στους οποίους προσθέσαν βάρος και progressive στοιχεία χωρίς όμως ποτέ να χάσουν μελωδικό “ηρωικό” λυρισμόπου τους διακρίνει! ΤΟ τελευταίο τους album “Man vs MAchine” είναι concept και πραγματεύεται την σχέση ανθρώπου και μηχανών σε ένα cyberpunk πλαίσιο και πραγματικά είναι δυναμίτης! Υψιστο δείγμα υποτιμημένης κυκλοφορίας!
Δεν είναι τυχαία και η αναφορά τους απο τον Sun Knight στα παλιά μέταλ χάμερ ο οποίος ασχολιόταν κυρίως με επικής διάθεσης κυκλοφορίες!
Προσθέτω και το αγαπημένο μου τραγούδι απο την μπάντα το οποίο βρίσκεται στα ντέμο τους! Awakened by the dawn!
καθώς και ένα τραγούδι απο το επίσης πολύ καλό 2ο άλμπουμ τους " Α step beyond"
To ντεμπούτο Upon deaf ears των Mercury Rising θυμάμαι ότι μου είχε κολλήσει για μια διετία. Αν και έχει ροπές προς το progressive είναι φοβερός συνθετικά και εκτελεστικά δίσκος των 90’s θυμίζοντας προσωπικά την πρώτη power εποχή των Fates με τον Arch στα φωνητικά. Επίσης να τονίσω ότι είχαν φοβερή παραγωγή σε εκείνο το πρώτο CD με τις κιθάρες να σκοτώνουν!!
Red viper σωστός για το demo των Steel Prophet (το οποίο υπάρχει ολόκληρο στην συλλογή Genesis), αλλά έχει βγει το 89.
Το upon deaf ears αν και ίσως κολλάει πιο πολύ σ αυτό το θρεντ ([B]κλικ[/B]), σίγουρα αξίζει αναφοράς.
Όμορφο euro power παίζουν οι [B]Chroming Rose[/B] στο [B]Louis XIV[/B] και μάλιστα με ημερομηνία κυκλοφορίας 1990. Την Helloweenίλα την έχουν, αλλά είναι σχετικά αδικημένη μπάντα, ειδικά σε σχέση με μετριότητες που έγιναν ονόματα στο συγκεκριμένο είδος. Επίσης δεν έμειναν κολλημένοι σ αυτό το στυλ στην συνέχεια.
(video από το ομώνυμο: [B]κλικ[/B])
Χεχ,το συγκεκριμενο δεν εχει απλα μια χελοουνιλα,μιλαμε για τριμπιουτ και κυριως στο θεμα vibe που κηνυγανε να ξεπατικωσουν… αλλα συμπαθητικο τριμπιουτ.Γενικα τα Κιπερς σε σχεση με το Τζεριχο αυτο το κακο εχουν.Ειναι επισης αλμπουμαρες αλλα τα αρκετα εως πολυ influenced_by_them ειναι ως επι το πλειστον κουραστικουλια.Ενω το Τζεριχο εχει βοηθησει στο να γεννηθουν κατι Hypetrace,κατι City Ad Mortis κτλπκτλπ=p
Για τα παιδια των Manilla,τους [B]Longings Past[/B](ex Enchanter)ποια η γνωμη σας;Meadows of Maseilya(1992) και An Angel?s Tale(1994).Λυρικοι χεβιεπικαδες που θυμιζουν εντονα τη μπανταρα,ειδικα στο flow και το στυλ των φωνητικων,με ψιλοπρογκ περασματα εδω κι εκει.Love or Hate κατασταση,εγω ειμαι στο love:D
Το Angel’s Tale πρέπει να είναι ένα από τα πιο χαοτικά πράγματα που έχουν ακουστεί ποτέ στο επικό μέταλ ε. Πρέπει να ακουστεί δεκάδες φορές για να αφομοιωθεί. Το Meadows of Maseilya πολύ πιο στρωτός δίσκος, αλλά κι αυτόν “εύκολο” δεν τον λες. Συνολικά πολύ όμορφη μπάντα οι Longings Past, έστω κι αν ακούγοντάς τους περίμενα να με ξετινάξουν και τελικά κάτι τέτοιο δεν έγινε.
Γενικά μου φαίνεται ότι η δεκαετία του '90 είναι πολύ πιο φτωχή για τον κλασσικό ήχο σε σχέση με τα 80’s. Θα μου πείτε, κάτι μας είπες τώρα! Επίσης τα 00’s νομίζω ότι υπήρξαν καλύτερη δεκαετία γενικά.
Τώρα εγώ θυμήθηκα αυτό
Ολλανδοί οι Advocate και αρκετά speed/thrashy τούτο δω, το World Without End, Helstar/early Jag Panzer φάση. Δε θ’ αλλάξει τη ζωή κανενός αλλά είναι γενικά γαμάτος δίσκος που πρέπει να ακούσουν οι γνωστοί-άγνωστοι.
nir1 ο δίσκος είναι του 89 αλλά συγχωρεμένος λόγω άβαταρ
Και με αφορμή το άβαταρ σου να πούμε και για το [B]The Reborn[/B] των[B] Risk[/B]. Σ αυτόν το δίσκο λοιπόν οι Risk δεν έχουν σχεδόν καθόλου thrash στιγμές. Είναι καθαρά heavy/power και μάλιστα πολύ δυνατό. Πάρτε 9λεπτη κομματάρα που τον ανοίγει ->[B]κλικ[/B]
^^^ σωστος, τωρα αν σου πω οτι δεν ειδα καθόλου το [B]90ς[/B] στον τιτλο του θρεντ τι θα μου πεις… ενιγουει, για μενα θεοι οι RISK, τα λογια περιτευουν, ειται παιζουν Θρας είτε στις πιο μελωδικες Heavy στιγμές τους όπως εδώ, είτε στο αγνο Heavy που επαιζαν ως Faithful Breath (οι περισσοτεροι), αλλα δεν είναι του παρόντος.
Ελληνικό mid-90s συγκρότημα, έβγαλαν μόνο έναν δίσκο (αυτόν) με κυρίως heavy metal προσανατολισμό με αρκετά speed στοιχεία. Δεν είναι από ΤΟΥΣ αγαπημένους μου δίσκους, αλλά αυτός μου ήρθε στο μυαλό μόλις είδα το thread. Μου είχε φέρει ο πατέρας μου το cd τους όταν πήγαινα ακόμα γυμνάσιο επειδή 2 από τα μέλη ήταν γιοί ενός πελάτη του, και μου το 'φερε για να μην τον προσβάλλει (άσχετος από μεταλ)…
Τελικά αποδείχθηκε πολύ καλός δίσκος και τον είχα λιώσει (όπως κάθε καινούργιο cdάκι τότε)! Ultra cult κιέτς…
Ωπα,δεν ειχα παρει χαμπαρι την υπαρξη αυτου του thread. Έξαχνα κατι για Mercury Rising.Θα την τιμησω δεοντως καποια στιγμη. Μια δισκαρα που μου ερχεται στο μυαλο ετσι στα γρηγορα
Heavy/Power of the highest order… και κατι σολο… απο αλλου…
