Βρείτε, ακούστε και λατρέψτε αυτή την καταπληκτική εγκεφαλική prog μπάντα από τη Σουηδία πριν είναι αρκετά αργά και λέμε ανοίγουμε συζητήσεις τι ωραία που θα ήταν αν τους προλαβαίναμε ενεργούς για να τους δούμε live και λοιπά μνημόσυνα.
Ωραία μπάντα με πολύ εμπνευσμένες συνθέσεις και πολύ όμορφες μελωδίες. Μάλλον το πρώτο τους μου αρέσει περισσότερο, χωρίς τα υπόλοιπα να πάνε πίσω βέβαια. Γενικότερα, αν και δεν ασχολούμαι ιδιαίτερα με το συγκεκριμένο χώρο μαζί με τους Coheed And Cambria & 3 είναι από τις μπάντες πού ακούω αρκετά ευχάριστα.
Ωπ, δεν το 'χα πάρει χαμπάρι το θρεντ.
Η γνώμη μου λοιπόν για τους A.C.T. είναι θετικότατη! Δεν έχω ακούσει ολόκληρη τη δισκογραφία τους, οπότε μπορεί κάποιος από σας να πει ποιο πιστεύει ότι είναι το καλύτερό τους
Πάντως το τελευταίο τους, “Silence” είναι πάρα πολύ καλό.
Επειδή δεν είχα προλάβει να γράψω περισσότερα να πω πως πρόκειται για μια prog μπάντα κυρίως στη νοοτροπία αλλά και στο παίξιμο.
Είναι από αυτές τις ιδιόμορφες περιπτώσεις μπαντών που αν και δεν μπορείς να τις πεις metal, απευθύνονται κατά μια έννοια σε πιο εκπαιδευμένο στο prog metal κοινό. Θα τους ακούσεις εύκολα αυτός που αρέσκεται σε Rush, σε Dream Theater, σε Enchant αλλά και αυτός που βρίσκει ενδιαφέρουσα την prog άποψη των Coheed ή των 3, σαφώς όμως πιο “συντηρητικοί” στον ήχο τους από τους τελευταίους.
Ώρες ώρες η λέξη που μου ταιριάζει καλύτερα ακούγοντας τους A.C.T. είναι αρτιότητα. Είναι κάτι οι φανταστικές μελωδίες, είναι κάτι τα φωνητικά που το ηχόχρωμα τους δεν μπορεί να μου ξεκολλήσει από το μυαλό ότι φέρνει στον Andre Matos, είναι το ευφυέστατο rhythm section, είναι το ο θαυμασμός όταν ακούς τα καθαρά κιθαριστικά leads. Είναι οι πανέμορφοι στίχοι και είναι το συναίσθημα που βγαίνει από τις συνθέσεις.
Προσωπικά, είμαι διαχασμένος μεταξύ του Last Epic και του Silence για την αγαπημένη μου κυκλοφορία τους. Το πρώτο με το πρωτότυπο concept της ζωής σε μια πολυκατοικία πρέπει να το ακούσετε. Ευτυχώς, η μεταγραφή στην Inside Out έδωσε στο Silence την απαραίτητη διανομή και προώθηση, ώστε να βρίσκεται εύκολα και να λάβει τις κριτικές που του αξίζουν.
και γω δεν εχω προλαβει να τους ακουσω ολους τους δισκους.μοναχα το silence
παντου βομβαρδιζομαστε απο “αγνωστες” γκρουπαρες που αποκτανε διανομη και στο ξαφνικα τους μαθαινουμε και μεις και δεν ξερουμε μετα τι να πρωτοπαρουμε!!
λοιπον
μ’αρεσει η εμπνευση τους που μετατρεπουνε τα “πολυπλοκα” θεματα σε ομορφα τραγουδια
μ’αρεσει που βρισκεις μεσα τους επιρροες απο διαφορες εποχες και συγκροτηματα της μουσικης!
δεν μ’αρεσουν τα φωνητικα τους!οχι οτι ειναι ασχημα.μια χαρα ειναι!
απλα τα βρισκω λιγο συνηθισμενα.θα θελα να ναι λιγο πιο ιδιαιτερα!
δεν μ’αρεσει που σε ορισμενα σημεια η μουσικη γινεται λιγω παραπανω μελωδικη απο τι πρεπει!
και τελος δεν μ’αρεσει που ολα τα κομματια στο silence εχουν μεσο ορο 4 λεπτα διαρκεια.λες και προωριζονται για το ραδιοφωνο.(ισως να στοχευαν και κει δεν ξερω!)
αυτα!οταν ακουσω και τα αλλα αλμπουμς,θα επανελθω!
Mε όλα αυτά που αναφέρθηκαν περί 3, Coheed, Rush κλπ ψήθηκα και επειδή τον βρήκα μπροστά μου το δίσκο τον αγόρασα…Θα σας ενημερώσω για την απόψη μου μόλις τον ακούσω μερικές φορές…Ελπίζω να μην με απογοητεύσει γιατί σπάνια αγοράζω κάτι χωρίς να το έχω ακούσει πρώτα…:-k
Λοιπόν το Silence μου άρεσε πολύ!!! Τα φωνητικά όντως δεν με ξετρέλαναν αλλά ο ξέφρενος ρυθμός ορισμένων τραγουδιών με συνεπήρε. Το άκουσα αρκετές φορές συνεχόμενα αν και πιστεύω ότι κάποια τραγούδια είναι εμφανώς καλύτερα από άλλα… Thnx λοιπόν για το reccomendation γιατί όντως είναι πολύ καλοί:D 8)
παιδια εμενα το Silence δε με τρελανε απο την αποψη οτι τα αλλα τα εχω λιωσει μεχρι αηδιας μιλαμε…τα ξερω και αναποδα…
και ακουω ιδεες κ μερη ιδια με αλλα των προηγουμενων κ δε φαινεται σα να το καναν επιτηδες. μηπως ο Sahlin ξεμεινε απο ιδεες? δε ξερω…
κατα τα αλλα ειναι ΜΠΑΝΤΑΡΑ!!! οι καθαρες κιθαρες ειναι πραγμα σπανιο πλεον,ακομα κ με παραμορφωση! κ απιστευτα σολος του Anderson! κ τα φωνητικα εγω τα λατρεψα με το πρωτο ακουσμα!
ειμαι φαν εδω και 5 χρονια κ τους ακουω ασταματητα!
