Προσθετω και το a night like this στα αγαπημένα απο την φοβερη εκτελεση του στο show (live album 1993)…κομματι που στο ακουσμα του ξυπναει αναμνησεις…
Αν και κανονικά έπρεπε να πω “άλλο” μιας και το κομμάτι που λέει ο Davidian είναι το μεγαλύτερο μου κόλλημα με τη μπάντα αυτή, θεωρώ ότι το Pictures of you είναι ένα επίπεδο πάνω απο τα υπόλοιπα του poll οπότε του δίνω την ψήφο μου.
Καλα όλα τα μαυρά σκοτάδια, τα ψυχεδελικά, τα goth, τα post punk, τα μελαγχολικά και όλα τα υπολόιπα που είπαμε εδω πέρα, αλλα θεωρώ ότι όταν οι Cure κοιτάνε την Bright side of life τότε παίζουν μόνοι τους στο γήπεδο. Έχουν βγάλει, μεταξύ των υπολοίπων και την κορυφαία uplifting pop μουσική, το ιδανικό σαουντρακ, γιατι η ζωή ενίοτε είναι και ωραία…
Just Like Heaven - το αγαπημένο μου κομμάτι τους… δεν μπορεί να γραφτεί παρόμοιο του, σε απλότητα, δυναμική και λιτή λυρικότητα.
Μετά:
The Kiss - Γιατί πρώτη φορά που το άκουσα το… σταμάτησα πριν τελειώσει.
Με καταβρόχθησε και έπρεπε να πάρω ανάσα… Δεν λέω μαλακίες…
Cold - Γιατί μπορεί να βλέπεις ορφανοτροφεία να καίγονται και πάλι αυτό το τραγούδι θα σου μαυρίζει την ψυχή πολύ περισσότερο…
Prayers For Rain / Burn / From The Edge Of The Deep Green Sea - Για την αξεπέραστη ατμόσφαιρα.
Lullaby / Fascination Street - Γιατί είναι …“χιτάκια” αλλά είναι πολύ περισσότερο ΚΟΜΜΑΤΑΡΕΣ που δεν αναχρονίζονται με τίποτα!
*Επίσης, στο Fascination Street ο Gallup καταθέτει και την διδακτορική του άποψη στο θέμα: “Gritty, loud, Punk Bass Tone & Performance”…
και πόσα άλλα…
Jumping Someone Else’s Train
Open
Close To Me
In Between Days
Apart
boys don’t cry…αν και ολα τα αλλα μου αρεσουν αλλα με αυτο εχω ενα δεσιμο…
Ακυρο. Πήγα να κάνω λίστα αγαπημένων, (αν και έχω ξαναγράψει εδώ), αλλά στην πορεία προέκυψε πως απο τα πρώτα τους άλμπουμ δεν ξεχωρίζεις αγαπημένα: ακούγονται μονορούφι απο την αρχή ως το τέλος. Το ίδιο ισχύει και για Disintegration/Bloodflowers.
Τα πιο ποπ/ροκ-oriented albums τους απο την άλλη έχουν πιο διακριτά “χιτς”, απ’ όπου είναι ευκολότερο να ξεχωρίσεις αγαπημένα.
Ακούστε την υπερκομματάρα που ακούει στο όνομα This Twilight Garden (b-side της Wish era)
τελικά, το αγαπημένο μου είναι αυτό
[SIZE=“3”]Stopped[/SIZE]
[SIZE=“4”]Short[/SIZE]
[SIZE=“5”]Grinding halt[/SIZE]
μακράν όμως. Kαι μετά το Play For Today.
killing an arab και a forest
Να επισημάνω το σκοτεινό, ανατολίτικο, μυστηριώδες [B]if only tonight we could sleep[/B], ως μεγάλη κομματάρα που άκουγα για αρκετό καιρό στο mp3 μου.
Στην άλλη όψη των cure, το [B]catch[/B] (και άλλα βεβαίως αλλά είναι κρίμα που δεν έχει αναφερθεί κι αυτό 
)
Στο poll ανάμεσα στο forest και στο fascination street (άλλο), η πλάστιγγα έγειρε πρός το 2ο τελευταία στιγμη.
Τί μπασογραμμές θεέ και στα δυο…
αφου ξεπερασα τους εφηβικους μου ερωτες friday i’m in love , boys do’t cry και φυσικα just like heaven το απολυτο κομματι αν εισαι ερωτευμενος που βλεπεις συνεχεια μπροστα σου καρδουλες και αστερακια και το αντικειμενο του ποθου λουσμενο σε ασρεροσκονη(ειναι αρχη ακομη) καταληγω:
so close to me.
fascination street.
BONUS:
spiders.
Lovesong
Δεν μου αρεσουν οι Cure,αλλα τα:’‘Killing An Arab’’ και ‘‘Lullaby’’ ειναι κομματαρες!
Eιλικρινα, παραπανω απο τα μισα του πολλ δε θα τα 'βαζα ουτε στα μετρια των Cure.
Δεν εννοω οτι δεν ειναι κομματαρες, απλα μπροστα στις σκοτεινες τους στιγμες ειναι απλα μετριοτητες.
To πρωτο τραγουδι που μου ερχεται στο μυαλο οταν βλεπω Cure ειναι το A Strange Day, οποτε μαλλον ειναι και το αγαπημενο μου.
Ισως και το Fire In Cairo (ή και καποιος αλλος ποστ-πανκ υμνος του πρωτου αλμπουμ).
Να κι ενα υποτιμημενο, που δε θυμαμαι να αναφερθηκε και προσωπικα το θεωρω ενα απο τα κορυφαια τους.
[I]I won’t listen to your lies[/I]
[I]You’re just an [/I][B][U][SIZE=“5”]object[/SIZE][/U][/B][I] in my eyes…[/I]
If Only Tonight we Could Sleep :roll:
Edit…
Tελικά η μαγεία αυτης της μπάντας είναι αέναη και πολλές φορές την ανακαλύπτεις στην πορεία…ενα διαμαντάκι απο τον δισκο kiss me,kiss me,kiss me τον οποίο δεν είχα και ποτέ σε μεγαλη υπόληψη ονοματι one more time…
Ρε εντάξει, δεν μπορείς να βάλεις πολλ με τίποτε για μια μπάντα σαν τους Cure. Και φαντάσου ότι λείπουν καρακλασσικούρες όπως
Μ
Play For Today
Grinding Halt
Jumping Someone Else’s Train
Killing An Arab
κλπ κλπ
double post γιατί τελευταία με έχει πιάσει και ξεθάβω τα άπαντα των Cure και γουστάρω. Λοιπόν,
Hey mister a review
A word for salad
Is written by my friend
In penman
He uses long words
Like semiotics and semolina
But I counted
With
Enigma and metropolis
The lads go rampant on insignificant symbolism
And compound this with rude soulless obliqueness
Everything’s coming to a grinding halt
I use such long words
It’s all clever stuff
All this charming childish fiddling about aims for the anti-image
But it naturally creates the perfectly malleable image
Tantalizing enigma
Of the Cure
They try to take
Everything
But the Cure really
They’re just trying to sell us something
Their product is more artificial than most
This is perhaps part of their
Masterplan
But it seems more like their naivity
Everything’s coming to a grinding halt
Everything’s coming to a grinding halt
Everything’s coming to a grinding halt
Note how really songs what are made of (?)
Murk and marshes
Tawdry images
Inane realisations
Dull dull dull epigrams
Sometimes they sound like an avant-garde John Otway
Or an ugly spirit
Toy drumming
Sprightly bass
Limited guitar riff
Check the sheet out of my favorite book
People don’t forget the penman
It’s just that in 1979 people shouldn’t be allowed to get away with things like this
I say.
τα παραπάνω λόγια είναι του κομματιού Desperate Journalist in Ongoing Meaningful Review Situation και γράφτηκαν μετά από μία κακή κριτική ενός μουσικο-κριτικού. Το τραγούδι είναι στην ουσία μια εναλλάκτικη εκτέλεση του Grinding Halt και στους στίχους περιέχονται αυτούσια αποσπάσματα από την κριτική του τύπου. Πάμε πανκ ρε! Το ακούτε εδώ
Αυτο που ειπα εγω ειναι οτι χωρις καποιο κομματι απο το Three Imaginary Boys (ή ενα απο το Boys Don’t Cry, αν προτιματε), χωρις καποιο κομματι απο το Pornography και με ενα μολις απο τo Seventeen Seconds, το πολλ δεν ειναι αντιπροσωπευτικο της πορειας και των υμνων που εγραψαν οι Cure.