Σιγά μη μας ενώνει και το εη εμ ντι μπιεμ.
εξυπνακιστικο λογοπαίγνιο
:razz:
δεν υπαρχει τετοιο. λιγο να ντοταρες δεν θα πεταγες τετοιες εξυπναδες.
Αυτοί μόνο ένα δεν είχαν βγάλει; Αν κι αυτό είναι το ίδιο δισκάρα, τότε θα τα έχουμε δει όλα από αυτήν την μπάντα.
Εγω ειχα μεινει το corpse of rebirth, το οποιο γαμαει συμπαντα, δεν ειχα ιδεα για καινουριο. Καλη φαση.
ειναι εξω για οποιον το αναζητησει.
λοιπόν,έχω να πω πως πρόκειται για αριστούργημα.
σε σχέση με το corpse of rebirth εδώ φαίνονται πιο κατασταλαγμένοι και τα ξεσπάσματά τους είναι πιο αρμονικά.
τα σημεία που μπαίνει το βιολί είναι to the point και ειλικρινά με κάνουν να ανατριχιάζω.
η ρομαντική αισθητική τους (και όταν λέω ρομαντική το εννοώ με την κλασική έννοια, όχι με τη σημερινή “gay friendly”) με είχε κερδίσει από το ντεμπούτο τους αλλά ακούγοντας σημεία όπως το πρώτο λεπτό του chapter 3 δε γίνεται να μη σε συνεπάρει.
τα ψυχεδελικά ξεσπάσματά τους είναι όλα τα λεφτά και βάζουν κάτω πολλούς που πράττουν το ίδιο εγχείρημα στο ευρύτερο black metal.
είναι ένας δίσκος που πρέπει να ακουστεί.θα γουστάρουν από οπαδοί των πρώιμων my dying bride μέχρι οπαδοί των in the woods, των wolves in the throne room και των darkspace (γιατί όχι?).
μεγάλος δίσκος, καλύτερο από το corpse of rebirth, που πάει καρφί για τα τοπ της χρονιάς.
Καλα ρε το Chapter III δεν υπαρχει!!!Αλλα και ολο το αλμπουμ ειναι απιστευτο!!Με 2 ακροασεις ισως και καλυτερο του Corpse Of Rebirth!
Συνταρακτικός δίσκος. Επειιδή ώρες ώρες το πολυψειρίζω μ΄αυτά που μαρέσουν, θα προσπαθήσω να είμαι επιγραμματικός.
-Τα Raven’s Eye View, Summertide’s Ap και Τhunder’s Cannon είναι δείγματα συνθετικής ευφυϊας.
-Τρομερές ατμόσφαιρες γενικώς.
-Πανέξυπνη οργανοπαιξία.
-Το βιολί τσακίζει κόκκαλα.
-Τους θέλω τουχρόνου στο Roadburn.
Μπορείς να το πεις κι έτσι απλά.
Συγκλονιστικό δημιούργημα, ο νομιστέρης εξελίσσεται σε εγγύηση.
Προσυπογράφω με τη σειρά μου. Άλλο ένα μπλακ που κάνει στο Γράκχο για φέτος, τί του κάνει δηλαδή, είναι αυτό ακριβώς που ψάχνει στις επιλεκτικές αναζητήσεις του σ’ αυτά τα χωράφια. Διαμάντι. Το αστείο είναι ότι το όνομά τους με τη μία κάτι μου θύμιζε, και τελικά κατάλαβα τί ήταν αυτό: κριτική του Γιοβανίτη στο πρώτο τους πριν από λίγα χρόνια στο Underground Kommandoz, που με είχε κάνει να ψηθώ και να τους ακούσω στο myspace. Από χαζομάρα τότε δεν προχώρησα παρακάτω και μάλιστα εδώ και μήνες έλεγα “ρε ποιό να ταν εκείνο το γαμάτο black που είχα ακούσει μια φορά κι έναν καιρό…” Ε, τώρα δεν τους ξαναξεχνάω.
In NoMister we trust ρε :!:
Προσυπογράφω
Εγκωμιαστικά τα σχόλια και όχι αδίκως. Δε μ’ απασχολεί αν είναι μπλακ, αν είναι γουάητ, είναι μοναδικό!
Κινδυνεύοντας να βγάλω το γραφικό μου εαυτό στην επιφάνεια, θα τολμήσω να πω ότι δημιουργεί ατμόσφαιρα που είναι αδύνατο ν’ αποδωθεί στο σύνολό της με λέξεις .
Ps: Μιας που το summertide’s approach έχει την τιμητική του, μιας που μ’έχουν θολώσει αυτά τα 13:30’, θα σκάσω αν δεν το πω,
μα, καμία αναφορά στους στίχους? Μόνο εγώ έχω φάει πετριά?
As water rushes, as sewer grates over-faced. All bloated corpse, all ever-was. As love becomes hated, as light shades to grey. Swelled to envelop all ever-nothing.
All stagnation becomes all too apparent. As horizon forced below. While smiling frown, while laughing weep. As mould grows thickly, silently all around.
As scream becomes whimper, under weight of shroud befouled. All clamour now silence / nature leagues below. Let’s see you fight with lungs full of stone! Hope all forgotten, beauty as beast.
All breath to fire / All sustenance to filth, All flesh to rot / All temples to rubble, All toil turns to trouble / All to nothing, ALL HORROR! ALL HORROR!
Faceless, mindless, souls sold all the way out. Heartless, hopeless, ensnared in useless sorrows…
What’s the use of all light shining with idiot eyes screwed tight shut? Profane it all, just tell me, what’s the use?
If you’re going to use those stupid hands to build an ugly pyre, and truss me up there by mob-hoofed force, I’ll be wanting more than just a penny. More than just a miserable fucking penny… …A miserable pox-ridden penny for the guy.
I could hurl a thousand curses, and not one could gift you fair judgement.
So crack out those ten-a-penny lighters, and spark up your miserable flames…
πινκς σε ολους. απειρη μουσικη απλα.
κλαιω που οταν ειχε βγει εκεινη η κασσετα με επριζε φιλος να την παρουμε και του λεγα τωρα θα το κανουμε , τωρα θα το κανουμε και τελικα δεν την προλαβαμε ( ναι 2 μηνες κ βαλε το λεγαμε ) … αλλα κλαιω
το νεο σι ντι … νταξει κλαιω και παλι . οχι αυτο το προλαβαινω …αλλα ΠΩ ΠΩ ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ ΤΙ ΔΙΣΚΟΣ 8O8O8O
ευχαριστουμε τον δολοφονο με το αγγελικο προσωπο (aka nomisteri ) που εκανε το τοπι για να αποθεωνει ολακαιρο το συμπαν
To Summertide’s Ap, μαζί με το Be that as may των Yakuza είναι για μένα τα κομμάτια της χρονιάς μέχρι στιγμής πανευκολότατα όμως.
Και γενικά πολύ καλός δίσκος, εγώ τόσο τολμηρό θέλω το μπλακ μέταλ νάουαντέης.
Νταμπλ ποστ, αλλά.
Mε κάθε παραπάνω άκουσμα ερχόμαστε πιο κοντά στο αξίωμα.
αυτοί τι λένε γενικά στα λόγια τους;
Από Metal Archives:
Lyrical themes:
Philosophy, Abstract Themes, Life
Στα γενικά και σχετικά με το περιεχόμενο των στίχων, αυτό.
Στα πιο ειδικά τώρα, θα μιλήσω για μένα, μιας και έκανα τη νύξη και θα πω ότι βγάζουν κάτι ποιητικό, μια λυρικότητα. Ενισχύουν στο έπακρο το dark feeling των μελωδιών. Δημιουργούν εικόνες, όχι τόσο ξεκάθαρες, περισσότερο απροσδιόριστες. Φαίνεται κάπως αντιφατικό αυτό, αλλά φαντάζομαι ότι επειδή απευθύνεται περισσότερο στον εσωτερικό ψυχισμό αυτού που ακούει το Opportunistic thieves of spring, έγκειται στην κρίση του η τελική μορφή που θα πάρουν οι εικόνες.
Από κει και πέρα, οι στίχοι υπάρχουν για όποιον θέλει να το κοιτάξει, η ‘μετάφραση’ και ο βιωματικός χαρακτήρας που προσδίδεται αλλάζει.
Ως κλείσιμο θα χρησιμοποιήσω ένα σημείο από interview των “Α Forest of Stars” που βρήκα:
…to play the game further and quote the aforementioned Mr Wilde: ?All art is meaningless?. Take what you will, make of it what you will and discard what you will; the meagre and ham-fisted occult oddities we sprinkle throughout our work are there to be abused and interpreted toward your own ends!
*Fan mode off
be gentle
Τις τελευταίες μέρες το έχω ακούσει καμιά 10αριά φορές το άλμπουμ, εθισμός.
Black metal δεν ακούω ούτε κατά διάνοια, ούτε καν metal βσκ, αλλά θέλω να αποδώσω τα σέβη μου σε αυτό που άκουσα, στο λινκ του νομιστεράκι. Είδες τι καλό σου κάνει η περιέργεια καμιά φορά? Άκουσα ενορχήστρωση, ποικιλία ήχων, αισθητική, απόλα.