Νταμπλ ποστ, αλλά.
Mε κάθε παραπάνω άκουσμα ερχόμαστε πιο κοντά στο αξίωμα.
αυτοί τι λένε γενικά στα λόγια τους;
Από Metal Archives:
Lyrical themes:
Philosophy, Abstract Themes, Life
Στα γενικά και σχετικά με το περιεχόμενο των στίχων, αυτό.
Στα πιο ειδικά τώρα, θα μιλήσω για μένα, μιας και έκανα τη νύξη και θα πω ότι βγάζουν κάτι ποιητικό, μια λυρικότητα. Ενισχύουν στο έπακρο το dark feeling των μελωδιών. Δημιουργούν εικόνες, όχι τόσο ξεκάθαρες, περισσότερο απροσδιόριστες. Φαίνεται κάπως αντιφατικό αυτό, αλλά φαντάζομαι ότι επειδή απευθύνεται περισσότερο στον εσωτερικό ψυχισμό αυτού που ακούει το Opportunistic thieves of spring, έγκειται στην κρίση του η τελική μορφή που θα πάρουν οι εικόνες.
Από κει και πέρα, οι στίχοι υπάρχουν για όποιον θέλει να το κοιτάξει, η ‘μετάφραση’ και ο βιωματικός χαρακτήρας που προσδίδεται αλλάζει.
Ως κλείσιμο θα χρησιμοποιήσω ένα σημείο από interview των “Α Forest of Stars” που βρήκα:
…to play the game further and quote the aforementioned Mr Wilde: ?All art is meaningless?. Take what you will, make of it what you will and discard what you will; the meagre and ham-fisted occult oddities we sprinkle throughout our work are there to be abused and interpreted toward your own ends!
*Fan mode off
be gentle
Τις τελευταίες μέρες το έχω ακούσει καμιά 10αριά φορές το άλμπουμ, εθισμός.
Black metal δεν ακούω ούτε κατά διάνοια, ούτε καν metal βσκ, αλλά θέλω να αποδώσω τα σέβη μου σε αυτό που άκουσα, στο λινκ του νομιστεράκι. Είδες τι καλό σου κάνει η περιέργεια καμιά φορά? Άκουσα ενορχήστρωση, ποικιλία ήχων, αισθητική, απόλα.
[ul]
[li]Δίσκος με ατμόσφαιρα που αιχμαλωτίζει.[/li][li]Δίσκος με στίχους που δυο-δυο να τους πάρεις λένε περισσότερα από το σύνολο της δισκογραφίας γραφικών μπλακμέταλερς.[/li][li]Δίσκος που μια βυθίζεται (και σε βυθίζει) και μια εξυψώνεται (και σε εξυψώνει)[/li][li]Δίσκος με φωνητικά που θα είχαν άνετα θέση σε οποιαδήποτε υπερφιλόδοξη όπερα.[/li][li]Δίσκος με blackmetal riffing που έχει προσωπικότητα.[/li][li]Δίσκος με βιολί και έγχορδα που δεν υπάρχουν για να γεμίζουν το απόλυτο κενό αδιάφορων συνθέσεων, αλλά πλαισίωνουν τις ήδη καταπληκτικές υπάρχουσες.[/li][li]Δίσκος που στην ολότητά του δε θυμίζει κάτι που κάπου είχες ακούσει.[/li][li]Δίσκος που πάει τη μουσική μικρά αλλά τόσο σημαντικά βήματα μπροστά.[/li][li]Δίσκος της χρονιάς.[/li][/ul]
Δεν έχω κάτι να προσθέσω, μόνο το ότι το βινύλιο του πρώτου δίσκου είναι εκπληκτικό και περιμένουμε φανατικά να βγει και αυτουνού.
Τι μπάντα ρε πούστη μου.
περιπου το εχω πιστεψει. θα δειξει.
Θα το είχα πιστέψει κι εγώ αλλά δεν έχω ακούσει ακόμα το Blood Revolt.
εδώ έχω αρχίσει να το πιστεύω μέχρι κι εγώ, που επιμένω πως το βιολί πρώτη φορά χρησιμοποιείται τόσο τέλεια στο μέταλ.ειλικρινά δε θυμάμαι ποια ήταν η τελευταία φορά που ανατρίχιασα με black metal δίσκο…
Καλα μια χαρα τελειο ηταν το βιολι στους My Dying Bride παλια.
Δεν το εχω τσεκαρει ακομα το αλμπουμ αυτο…
Σοβαρά? Α, τι κρίμα που το sludge swamp δεν έχει ανεβάσει skyclad…
Όσο καβλωτικά και αν χρησιμοποιείται, έχουν υπάρξει και άλλοι
Black voyage ftw
edit σωστός ο ρεντ ραμ
αυτο το περιμενα ψιλοαλλιως, καλουλι ειναι, θα το ξανακουσω οφκορς.
το μονο που μπορει να χτυπησει τον Μπελο και το Opportunistic Thieves of Spring ειναι το dordeduh(αν βγει φετος). υπαρχουν καποια σαμπλς απ’ το 7" sto myspace τους, τα οποια μεχουν αφησει με το πουλι στο χερι.
ό,τι και να λέτε, θεωρώ πως οι a forest of stars χρησιμοποιούν το βιολί με έναν συναισθηματικό (περιγραφικό) και συνάμα εγκεφαλικό τρόπο.οι υπόλοιπες μέταλ μπάντες το χρησιμοποιούν με μέταλ τρόπο.σε αντίθεση με τους a forest of stars, οι οποίοι όπως είπα χρησιμοποιούν την εγκεφαλικότητα της κλασικής μουσικής.
και thank god το σλατζοσουάμπ δεν έχει βάλει ακόμη skyclad.:country:
τι σημαίνει με μέταλ τρόπο και γιατί είναι κακό αυτό; επίσης ποια εγκεφαλικότητα; ποιας κλασσικής μουσικής; ξεμπέρδεψε με.
Η εγκεφαλικότητα της κλασικής μουσικής, τι ακριβώς είναι?
Συμφωνάμε στο bold τουλάχιστο 
λοιπόν,
ακούγοντας το επιμεταλωμένο folk των skyclad μου έρχεται στο μυαλό εποχή.
ακούγοντας τους a forest of stars μου βγάζουν συναίσθημα, και όχι τόσο εποχή.
θα μου πεις, οι skyclad δε βγάζουν συναίσθημα?ναι, αλλά με έναν πιο εξωστρεφή και περιγραφικό τρόπο.οι a forest of stars μου βγάζουν ακόμη και στα ξεσπάσματά τους μια εσωτερικότητα και μια έμφαση προς την “κλασική μουσική παιδεία” (κάτι το οποίο μου βγάζουν και οι πρώιμοι my dying bride).
δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητός…
όχι ιδιαίτερα, αλλά δεν είναι κι εύκολο οπότε όλα καλά!
τι να κάνω?δε μπορώ να το εξηγήσω πιο αναλυτικά…
βέβαια εμπλέκω και ιδέες στην κουβέντα, που εκ φύσεως απαιτούν μεγάλη ανάλυση και προσοχή στην κάθε λέξη που θα χρησιμοποιηθεί, και δεν είμαι σίγουρος αν μπορώ να το κάνω αυτό τώρα.:roll:
τεσπα, λέω πως είναι δισκάρα και κλείνω…