Για να εξηγουμαι…οι Rush είναι η αγαπημενη μου μπαντα…γνωρίζω πάρα πολύ καλα οτι λειπουν άπειρα κομματια…βασικά ολα γιατι ειναι απειροελαχιστα τα κομματια που ειναι πιο δευτερα.
Οσων αφορα τα αλμπουμς συμφωνω οτι ουτε εκει μπορεις να διαλεξεις ενα…σου ερχονται στο νου τουλαχιστον 19 αλμπουμς:D
Πάντως απο περιεργεια θα ηθελα να δω τι αρεσει περισσοτερο στον κοσμο…btw…εγω δεν εχω διαλεξει ακομα…:roll:
Distant early warning:Με ενα τρομερα πιασαρικο ρεφραιν που σου κολλαει κατευθειαν αποτελει ενα διαμαντακι απο ενα δισκο με παρα πολλες καλες στιγμες,το grace under pressure.Μια ακομα “στροφη” των Rush ,τους βρισκει στα μεσα περιπου της-αμφιλεγομενης-για το prog δεκαετιας του '80 ωριμους και κατασταλλαγμενους τραγουδοποιους,
Force Ten:Η καταλληλη εισαγωγη για εναν ακομα καλο 80’ς δισκο του γκρουπ.Οι αλλαγες εμφανεις,η εμφαση στη μελωδια πασιφανης.Τα δαιδαλωδη περασματα ειναι παρελθον και τα ηλεκτρονικα στοιχεια ειναι παροντα χωρις να ακουγονται ουτε στιγμη κιτς.Ισορροπια,μια λεξη που παντα χαρακτηριζε εξαλλου τη μπαντα.
Dreamline:Ενα ακομα μικρο αριστουργημα,ενας υμνος στη νεοτητα και την ελευθερια,στο να εκμεταλλευομαστε τη στιγμη.Οι Lee και Lifeson δημιουργουν το καταλληλο μουσικο χαλι για τα λογια του Peart.
Αnimate:Μια ωδη στην γυναικα ως μεταφυσικη υπαρξη,ενα καλεσμα στην ισορροπια μεταξυ των 2 φυλων.Ποιηση πραγματικα απ τον Peart και μελωδικες γραμμες που θα ζηλευαν απειροι “παπατζηδες” που καλλιστα θα μπορουσαν να τις παιξουν με τα χερια δεμενα,αλλα ουτε θα μπορουσαν να τις σκεφτουν και να τις συνθεσουν.
Leave That Thing Alone:Ενα αγαπημενο instrumental με μια φανταστικη μελωδια,αλλα δυστυχως δεν το παιζουν πλεον live.
Νobody’s Hero:H oμοφοβια οπως την αντιλαμβανεται ο Peart και οπως μετουσιωνεται σε ενα ραδιοφωνικο φαινομενικα ευπεπτο χιτ,με μια αξιοζηλευτη ενορχηστρωση γεματη συναισθημα και μια ερμηνεια για σεμιναριο απ τον Geddy.
Το dime είναι άπίστευτο torrentάδικο για Rush και όχι μόνο. Έχω ποστάρει αρκετές φορές links για downloads του εδώ στο φόρουμ
Φοβερό κομμάτι και με πολύ ενδιαφέρον θέμα: Tην ανάγκη των εφήβων να ομαδοποιούνται και το πως τους επηρεάζει η πίεση της ομάδας όπου θέλουν να ανήκουν.
Ψιλο-άσχετο: Το σχολέιο που δέιχνει στο βίντεο κλιπ είναι το λύκειο που πήγαινε ο Lifeson. Mου το έχει πεί Καναδός φίλος που πήγαινε και αυτός στο ίδιο -αρκετά χρόνια αργότερα- συμμαθητής με τον γιό του Lifeson!
Hokam και εγώ θεωρώ πως οι Rush έβγαλαν αριστουργήματα στην δεκαετία του 80 έστω και αν οι ήχοι των πλήκτρων ακούγονται λίγο “κάπως” με τα σημερινά στάνταρ
Συμφωνώ απόλυτα με τις επιλογές σου για Early Distant Warning και Force Ten.
Eπίσης αν και κάποιοι “παραδοσιακοί” prog ακροατές του το έχουν προσάψει αυτό, εγώ γουστάρω που ο Lifeson τη δεκαετία του '80 επηρεάστηκε από τον Andy Summers.
Tέλος, το Nobody’s Hero είσαι σίγουρος πως έχει για κύριο θέμα την ομοφοβία; Yπάρχει το πρώτο κουπλέ “Ι knew he was different in his sexuality/ I went to his parties as the straight minority” (ή κάπως έτσι, όπως το θυμάμαι γράφω ) αλλά από τους υπόλοιπους στίχους (το 2ο κουπλέ ανφέρεται σε κάποια κοπέλα που δολοφονήθηκε ή κάτι τέτοιο) εγώ καταλαβαίνω πως το κομμάτι αναφέρεται γενικότερα σε ανθρώπους που έφυγαν πρόωρα και ο Peart θεωρεί σημαντική την απώλεια τους. Δεν ξέρω, μπορεί να έχω άδικο, αν ξέρεις κάτι παραπάνω γράψτο
Η τραγική ειρωνία είναι πως το κομμάτι κυκλοφόρησε μερικά χρόνια πριν ο Peart να αντιμετωπίσει πρόωρους θανάτους στην δική του οικογένεια…
δεν μπορει κανεις να ξεχωρισει ενα…Αυτον τον καιρο εχω τρελαθει να ακουω το trees και το spirit of radio…Ο peart, εκτος απο κορυφαιος ντραμερ εβερ που ειναι σιγουρα, πρεπει να ειναι ο κορυφαιος στιχουργος στην ιστορια της μουσικης, δεν κανω πλακα, οι στιχοι του ειναι απιστευτοι, απιστευτοι!!