Και; Έμεινες ικανοποιημένος ή μόνον αυτά τα δύο άξιζαν; 
Φιλε Κομαζετς, εσυ τι λες?
Εχω μετανιωσει που δεν πηγα να τους δω οταν ηρθαν για συναυλια το 2004 (ή 2005). Ημουν σε αλλη φαση, κριμα
ΤΕΡΑΣΤΙΟ θρεντ!!!Ότι και να πω είναι λίγο για την καλλιτεχνική αξία.Που να ξεκινήσει και που να τελειώσει κανείς…
Πάνυως μιας και μιλήσατε για την δυναστεία του Τζόρνταν,στην παρουσίαση των αντιπάλων έπαιζε το “Οn The Run” των Pink Floyd έτσι.Μιλάμε ότι το United Center παρήγαγε πολιτισμό όχι μαλακίες!
Ήταν τον Οκτώβριο του 2004. Αν και δεν είχαν κανέναν από τους “original” τραγουδιστές - κομματάκι δύσκολο, τόσοι που ήταν - ήταν φανταστικοί. Το μόνο ξενερωτικό που οι περισσότεροι θεατές δεν ήξεραν τους στίχους και σε κάποια σημεία που οι τραγουδιστές πήγαν να κάνουν παιχνίδι με το κοινό, “κρέμαγαν” τα τραγούδια.
Θυμάμαι ότι επειδή η αφίσα αλλά και τα εισιτήρια έγραφαν “plus special guests” είχε αναπτυχθεί μια φημολογία οτι θα εμανιζόταν μαζί τους ο … Gilmour. Τελικά δεν υπήρχε καν support!
Ημουν σημερα σε δισκοπωλειο του κεντρου και πηρε το ματι του μου το Eye In The Sky σε μια remastered επανεκδοση με 6 τραγουδια επιπλεον, με 7.90 και το τσιμπησα και αυτο. Το εχω και στις δυο εκδοσεις τωρα:p
“Sirius” (demo)
“Old And Wise” (Eric Woolfson vocal)
“Any Other Day” (studio demo)
“Silence And I” (Eric Woolfson vocal)
“The Naked Eye”
“Eye Pieces” (Classical Naked Eye)
Αυτα ειναι τα extra
ήταν όντως 2004 και ήμουν φαντάρος και είναι μία από τις πολλές συναυλίες της χρονιάς που έχασα λόγω στρατού… :evil:
Όλα τα albums τους της περιόδου 1976-1987 έχουν κυκλοφορήσει σε remastered εκδόσεις με εξαιρετικά ενδιαφέρον πρόσθετο υλικό!
Είχα γράψει σε προηγούμενο ποστ και ανφερόμενος στο Eye in the sky ότι “…η συνέχεια στα '80s υπήρξε, κατά τη γνώμη μου, ανάξια του παρελθόντος τους”. Ε λοιπόν θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω με τον εαυτό μου:p8)8):p. Έβαλα κι άκουσα ξανά τα τέσσερα υπόλοιπα άλμπουμς τους από τα 80’s και τουλάχιστον δύο από αυτά είναι πολύ καλά!
Σύμφωνα με τον Alan Parsons το Ammonia Avenue του 1984 δεν είναι κόνσεπτ άλμπουμ και αφορά ένα … πετροχημικό εργοστάσιο στα βόρεια της Αγγλίας. H άποψη του συνεργάτη του είναι λίγο διαφορετική. Πράγματι, όπως εξηγεί ο Eric Woolfson, o John Harvey Jones, τότε πρόεδρος του βιομηχανικού κολοσσού ICI τον πήγε στη συγκεκριμένη εγκατάσταση, όπου τη μεγαλύτερη εντύπωση του έκανε μια λεωφόρος, δεξιά κι αριστερά της οπόιας δεν υπήρχαν κτίρια ή δέντρα αλλά σωληνώσεις για παραγωγή αμμωνίας.
Η ιδέα που γεννήθηκε στο μυαλό του Eric ήταν να γράψει μουσική για ένα έργο γύρω από την έλλειψη κατανόησης της επιστήμης και της τεχνολογίας από το μέσο άνθρωπο αλλά και αντιστρόφως, την έλλειψης κατανόησης του κόσμου πέραν της επιστήμης - ειδικά της τέχνης - εκ μέρους των επιστημόνων.
Με ίδιους συντελεστές πίσω από τα μικρόφωνα και στα όργανα όπως στο παρελθόν, δυνατές αλλά και πιο φιλικές προς το ραδιόφωνο συνθέσεις, άψογη όπως πάντα παραγωγή και ένα εντυπωσιακό εξώφυλλο το άλμπουμ έγινε το πιο επιτυχημένο εμπορικά LP του Project στο Ηνωμένο Βασίλειο, φτάνοντας εκεί στο νο 24 ενώ στις ΗΠΑ έφτασε στο νο 15. Το εμβληματικό Instrumental του δίσκου είναι το Pipeline το οποίο όπως ήταν επόμενο τιμήθηκε δεόντως από ελληνικές εκπομπές, ειδικά από τις αθλητικές: http://www.youtube.com/watch?v=0R_XMQTOcg8 (any bells ringing?)
__Υπάρχει σημαντική έλλειψη χρόνου και δε προλαβαίνω να σχολιάσω εκτενώς (ειδικά γιατί θέλω να γράψω ΚΑΤΕΒΑΤΑ ολόκληρα γι’ αυτό το καταπληκτικό project), αλλά ήθελα να κάνω ένα γρήγορο ποστ απλά για να πω…:
__[B]ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ARIAN!!![/B] 8)
:thumbup: 
:thumbup:
:thumbup:[/CENTER]
__Τα κείμενά σου για τους Parsons είναι ΠΟΛΥ εμπεριστατωμένα και απολαυστικότατα, σχεδόν φτάνουν σε μεγαλοπρέπεια το “In The Lap Of The Gods” (<-κλικ για να μαθαίνουν οι νεότεροι) (χεχεχεχε).
__KEEP UP. 8)
Apιστευτοι και μεγα συναυλιακο απωθημενο!Χαιρομαι που υπαρχουν ατομα εδω που τους γουσταρων και μας δινεται η ευκαιρια να συζητησουμε για το group αυτο.
Προσωπικα εχω αδυναμια σε δυο album τους:
1)To αριστουργημα τους '‘Tales of Mystery and Imagination’'
και
2)Το ‘‘The Turn of a Friendly Card’’ με το απιστευτο ομωνυμο επος!
Ωραίο thread! Προς το παρόν έχω ακούσει μόνο το Eye in the Sky (και ένα best of).
Υ.Γ.
Larry Bird και τα μυαλά στα κάγκελα (με mammagamma)
Διαπιστώνω ότι υπήρξα ανακόλουθος και δεν ολοκλήρωσα την επιμόρφωσή σας γύρω από τα κλασικά albums των ΑΡΡ. :roll: Όπως και να 'χει επιστρέφουμε στο παρόν - ή μήπως στο παρελθόν - μιας και στις 16/9 έχουμε την επανακυκλοφορία του I ROBOT (ξανά μετά τη 30th anniversary edition του 2007) με έξτρα τρακς και έκδοση τόσο σε 2πλό βινύλιο όσο και σε 2πλό CD
Με την ευκαιρία της επανακυκλοφορίας αυτής έχουν ανέβει στο επίσημο κανάλι των APP στο Youtube μερικά πολύ ενδιαφέροντα βίντεο με συνεντεύξεις του 50% της μπάντας του αξέχαστου Eric Woolfsosn. Τα βίντεο αυτά έχουν τραβηχτεί λίγο πριν το θανατό του (2009) και βλέπουν τώρα για πρώτη φορά τα φώτα του διαδικτύου. Ιδού μερικά από αυτά:
Eric Woolfson on I wouldn’t want to be like you
Eric Woolfson on Some other time
Eric Woolfson on I Robot album sleeve
Το επίσημο promo video για την επανακυκλοφορία, μιλά και πάλι ο Eric:
Μαλλον από το facebook, με ενημερωσε ο αδερφός μου…
“We are delighted to announce the release date of the first ever complete APP box set (including all 10 albums in mini vinyl replica sleeves, the never released Sicilian Defence album and a 28 page booklet with rare photographs). It will be available 31st March 2014. Happy New Year!”
Για το θρύλο του «sicillian defence» Διαβάστε εδώ
Και μικρό δείγμα από το «χαμενο άλμπουμ» εδώ:
Ξεθαμα με δυσάρεστη αφορμή…
Στις 25 Φλεβάρη πέθανε ένας σημαντικός συντελεστής του Project, ο τραγουδιστής Chris Rainbow που συνέδεσε το όνομα του με το συγκροτημα ως ένας από τους βασικούς του τραγουδιστές την περίοδο 1979-1987. Eve, Turn of a friendly card και Eye in the sky ήταν μερικοί από τους δίσκους που τραγούδησε.
R.I.P.