λεπον πρωτα απο ολα συγχαρητιρια για την επιλογη κ την κριτικη του DVD.
ακομα δεν το πηρα αλλα εχω δει πολλα Live του οποτε ξερω πανω κατω τι θα ειναι!
αυτο που λεει πολυ θα εινναι το live του 1979 8O 8)
προσωπικα δεν τον θεωρω “αδικημένη φιγούρα στο χώρο της blues μουσικής”
ειναι ακριβως εκει που το αξιζει διοτι κιθαριστικα παντα επαιζε τα ιδια(καποτστο κ κουρδισμενη η κιθαρα σε open Fm) θα μου πεις κ οι περισσοτερη μια ζωη τα ιδια παιζουν αλλα ο Albert δεν ειχε κ την ΦΩΝΑΡΑ που λεμε ωστε να μπορει να μπει διπλα σε καλλιτεχνες οπως Muddy waters k…
αυτο που μου αρεσει πολυ σε αυτον ειναι οτι φανκιζει παρα πολυ κ το Groove τρεχει με1000 στην εθνικη!
τσεκαρετε κ το Live στο Rockpalast k θα με θυμηθητε! 
Αδικημένος ως προς τους πολύ μεγάλους του χώρου σαφώς και όχι. Δεν ήταν στην ίδια κατηγορία ούτε είχε την ίδια σπουδαιότητα. Απλά άργησε πολύ να αναγνωρισθεί και δεν ηχογράφησε δίσκους την εποχή που θα έπρεπε. Αν δεν κάνω λάθος πρέπει να είναι της ίδιας γενιάς με τον Buddy Guy. Και καλά, μπορέι το επίπεδό του να μην το έφτανε ποτέ, αλλά δες πόση δισκογραφία έχει ο ένας και πόση ο άλλος…
ιδιας εποχης ειναι αλα ρε σ ειναι λογικο αφου ο Buddy Guy ηταν πολυ καλυτερος κιθαριστας αλλα κ πολυ πιο επιδραστικος στην εποχη εκεινη να εχει περισσοτερους δισκους!
σιγουρα μεταξυ 1971 κ 1978 θα μπορουσε να ειχε βγαλει μερικους δισκους αλλα τι να κανουμε…:roll:
εγω πχ θεωρω πολυ πιο αδικημενο τον Freddie King που πολλα πολλα Licks του εχει δανιστει ο SRV αλλα κανεις δεν τον αναφερει!
Δε διαφωνώ. Νομίζω ότι λέμε το ίδιο πράγμα. Δεν ήταν του επιπέδου των “μεγάλων” αλλά δεν του δόθηκαν και οι ευκαιρίες που θα του άξιζαν εκεί κάπου στα 70ς.
Ούτε για τον Freddie King θα διαφωνήσω. Και όσο το συζητάμε σίγουρα θα βγουν και άλλα ονόματα στη φόρα… Να αναφέρω τον R.L. Burnside που έγινε γνωστός στα 90ς;
Συμφωνώ και για Buddy Guy και για Freddie King.
Θυμάμαι πως όταν είχαν παίξει μαζί Collins, Guy και Μayall στη λεωφόρο το 91 (με ακριβώς αντίστροφη σειρά εμφάνισης από αυτή που τους αναφέρω) μετά την ένταση του live του Buddy Guy o Collins μου είχε φανεί σχετικά υποτονικός και εκεί που ήμουν στο κάγκελο πήγα πίσω και έκατσα στην κερκίδα.
Μου αρέσει o Collins στο άλμπουμ που παίζει με τον Robert Cray και τον Johnny “Clyde” Copeland to Showdown
Σωστός. Και όχι μονο ο R.L. Burnside, υπάρχουν πολλές τέτοιες περιπτώσεις.
ποπο τι μου θυμησες!
αυτο ειναι το πρωτο βυνιλιο Blues που αγορασα!
ειναι κ δισκαρος!