Το ιδιο σοκ και ο ιδιος ηχητικος οργασμος σε καθε ακροαση :!:
Ωραίος, ξέθαψε τώρα και το δεύτερο που είναι ακόμα καλύτερο και μάλλον το αποκορύφωμά τους :!:
μουτζα.
Στα μούτρα σου.
Τί, είσαι κι εσύ με το πρώτο; Πρωτοδισκάκιας κι έτσι; Πη ε λιτλ.
[B]Agalloch - The Mantle[/B]
Μαγευτικά μελαγχολικό όπως πάντα.
Το κλίμα και τα συναισθήματα των ημερών είναι ιδανικά για να χαθεί κανείς σ’ αυτό το 68λεπτο ταξίδι.
Led Zeppelin III:):!:
Ε ας το πούμε λοιπόν.
[B]Αδικημένο [/B]γιατί όλοι μνημονεύουν το στρητκλήνερ.
Παρότι στέκονται ισάξια στην κορυφή.
[B]Burst - Lazarus Bird[/B]
Και στο [B]I Exterminate The I[/B] βλέπω οτι ο μανος ([B]manos87[/B]) ξέθαψε το θέμα του δίσκου μετά απο σχεδόν 2 χρόνια.!!
σταζει η ατιμη.
A Silver Mt. Zion - He Has Left Us Alone but Shafts of Light Sometimes Grace the Corner of Our Rooms…
[SPOILER][SIZE=“5”]Chaaaaaaaaaaaaaaaaaance![/SIZE][/SPOILER]
Ομορφιές… 8)
Είδα ποστ Ντουντ που άκουγε early Riot βασικά και ζήλεψα. Και θυμήθηκα κιόλας τί κρίμα είναι που όλοι σχεδόν οι μαλλιάδες λένε όλη την ώρα “Thundersteel, Thundersteel, Thundersteel”, ενώ κλασσικές hard rock δισκάρες των Riot παίρνουν τ’ αρχίδια τους…
γεια σου ρε γρακχο
(να σημειωσω πως αν δεν υπηρχαν ντουντ-παμκιν δεν θα ειχα ακουσει ποτε riot)
Overkill - The Years Of Decay:):!:
η εφηβεία μου όλη σε δυο σιντί.
Good old electronic staff.
Neniel, υπερδισκάρα.
Εύγε :!: