Μαλακια, αλλα εγω απο αυτο, δυστυχως η ευτυχως, εμαθα την αρρωστια τους walt!
Amon Amarth discography
Είναι μια από τις πρώτες μπάντες που έμαθα από εποχή demo ακόμα και ακολουθώ μέχρι σήμερα με το ίδιο ενδιαφέρον. Είχα λίγο καιρό να ακούσω κάποια από τα πρώρα άλμπουμ τους. Όταν είχαν βγάλει εκείνο το once send… είχα πάθει χοντρή ζημία το λιώσιμο που είχε πέσει ήταν τόσο επικό όσο και το άλμπουμ :p. Ήταν και μια περίοδος που γενικά το epic το είχα κόψει και ήρθαν αυτοί να μου ξαναθυμίσουν για τα καλά. Γενικά ποτέ δεν έβγαλαν ούτε καν μέτριο άλμπουμ, έχουν ανεβοκατεβάσματα αλλά πάντα βγάζουν κάτι καλό. Νομίζω πάντως ότι είναι από τις λίγες μπάντες που έχουν καταφέρει να κερδίσουν το σεβασμό τόσο το death-αδων όσο και των υπολοίπων.
ακόμη ένας εδώ
ποιοί είναι οι walt? 
Battleroar - To Death and Beyond
:thumbup:
Sparklehorse - It’s a Wonderful Life
Ετσι ! Επελαση χωρις ελεος ! :twisted:
Σαρωτικη δισκαρα ! 
Battleroar - Age Of Chaos:):!:
einherjer - odins own ye all
καλά οι τύποι είναι μεγάλοι θεοί :!:
με αφορμή και το live .
τι να πω για αυτό το album ,που να μην έχει ειπωθεί.
οταν βρω χρόνο ,έχω πει οτι θα πάρουν σειρά οι Nazareth.
[B]Remains Of The Day - Hnaging On Rebellion
[/B]
Τι μπαντάρα που ήταν ρε πούστη μου?!!!?!?
Μιλάμε για πολύ βιολί:p
Death - Individual Thought Patterns & Sound Of Perseverance…Mιλαμε για ατελειωτες κ παντα φρεσκες δισκαρες που οτι και να ακους τη συγκεκριμενη περιοδο τα γουσταρεις τρελα!! Παρεπιμπτωντος το Individual δεν ειναι χαλαρα το καλυτερο line-up των Death??
Μετά από 3-4 μήνες το ξανακούω, έχοντας ακούσει και κάποια απ’ τα πρώτα τους άλμπουμ.
Όσο πάει αυτή η μπάντα με κάνει να κολλάω όλο και περισσότερο.
Τόσο γαμάτο Speed/Thrash πραγματικά λίγες φορές θυμάμαι να άκουσα.
Cannibal Corpse - Kill:):!:
[B]Zounds - The Curse Of Zounds[/B]
To live στο an πότε στον πούτσο είχε γίνει, και ποιός κώλοφαρδος είχε πάει???
Με αφορμή το φετινό σπλιτ με Lord Vicar. Γενικά αυτές τις μέρες είμαι σε μια φάση Griftegard-ικής παράκρουσης, ακούω σαν τρελός ξανά και ξανά ό,τι έχουν βγάλει (πώς να ξεχαστεί π.χ. η ηδονή του περσινού τραγουδιού στο σπλιτ με Count Raven) και πραγματικά δεν τους χορταίνω. Από τις σπουδαιότερες σύγχρονες doom μπάντες, αν όχι η σπουδαιότερη (μετά τη διάλυση των Reverend Bizarre κιόλας).
(The Lamp of Thoth - Portents, Omens and Dooms)
Μετά τη συζήτηση στων Orchid. Στην ίδια κατηγορία με Griftegard (doom elite), έστω κι αν αυτοί δεν είναι κατανυκτικοί αλλά μάλλον διασκεδαστικοί και σατανιάρηδες. Απίστευτος δίσκος πάντως.
Γενικά δεν ξέρω, μάλλον αυτός ο καιρός το σηκώνει το doom του. Με βλέπω να ξεθάβω Warning και άλλες κλασσικούρες σύντομα δηλαδή. <3 <3 <3
καλα κανεις και εκθειαζεις ρε γκρακχε το Griftegard παντου, ειναι ο ορισμος του γαματου συγχρονου ντουμ, με ψυχεδελεια διαφορετικης φιλοσοφιας απ’ τη ψυχεδελεια που πλασαρεται τοσο καιρο στο ειδος.
Αχχχχ, το ξερα ότι μπήκες να μου πεις μπράβο για τους Griftegard. Εσένα σ’ αγαπώ γιατί από δικό σου ποστ τους έμαθα ουσιαστικά.
Τώρα κοίτα εμένα προσωπικά με κουράζει λίγο η ψυχεδέλεια στο ντουμ, και κυρίως αυτή η “ψυχεδέλεια” τύπου desert rock, αυτό το πράγμα δηλαδή που κάνει το ντουμ να ακούγεται όλο και περισσότερο σαν στόνερ (δηλαδή ένα πράγμα μόνο επιφανειακά παρόμοιο και στην ουσία πολύ διαφορετικό) και μου τη σπάει αφάνταστα (ναι, επιτέλους το είπα). Στους Griftegard, ευτυχώς, δεν ακούς μαστούρες. Ακούς μια θρησκευτικού τύπου έκσταση (τώρα κάποιος, εσύ λ.χ., μπορείς ν’ ακούς και ψυχεδέλειες, κλάην, αυτή είναι η ομορφιά των σπουδαίων συγκροτημάτων) που σε κάνει σχεδόν να θες να ξαναγίνεις Χριστιανός. Πολύ δύσκολο πράγμα, μου χει συμβεί μόνο με Trouble και Saviour Machine ξέρω γω.