Pink Floyd - The Wall, την βυνιλιακή έκδοση που έχω από τους γονείς μου.
Όταν μπαίνει στο πικ-απ ο δίσκος, ο χρόνος σταματά. Τίποτα δεν έχει σημασία πέρα των Waters, Gilmour, Mason και Wright.
Υ.Γ.: καλύτερη στιγμή; Φυσικά το Vera και το επόμενο Bring the boys back home.
Kαι ειμαι κ πολυ χαρουμενος!!! Ολη μερα αυτο ακουω
Παρομοιως. Μεγαλωσα μ’αυτο το βινυλιο. Αυτη την 3η πλευρα δυσκολα την αλλαζω με αλλη πλευρα δισκου. Ανατριχιλα μεγαλη ακομα και τωρα που το γραφω. Ειδικα τα 2 κομματια που αναφερεις, μαζι με το Νobody Home ειναι απιστευτη τριλογια :bow2:(το Ηey You και Comf. Numb στεκονται μονα τους ξεχωριστα)
Ον τοπικ παντα,
Απο τα πολυ αγαπημενα μου. Συνδυαζαν πολλες ετεροκλητες επιρροες και ο Doug Pinnick στο μπασο μ@μει.
Ban στον αποπανω!
ρε αντε γεια ρε
ΔΙΣΚΑΡΑ.-
fear of the dark,πλάκα πλάκα δισκάρα
Rust In Peace - Megadeth
Επος!
^ Αυτό πάει και στα ωραία εξώφυλλα!
Σήμερα μετά από καιρό ξανάκουσα όλο το πρώτο cd των Blackfield!
Ελα μωρη Πατρα!
Και που να δεις το αναγλυφο digipak !
Μιλαμε για κομψοτεχνημα!
Αυτό το απέκτησα μέσα στα Χριστούγεννα, δεν το άκουσα ακόμα. Θα το τσεκάω σύντομα.
ΚΑΝΕΝΑ κομμάτι του Wall δεν στέκεται μόνο του ξεχωριστά.
Χάνει το 80% της μαγείας του…
Ο δίσκος είναι πάρα πολύ καλός ειδικά όταν χώνει.
Αν περιορίσουν στο ελάχιστο τις σουηδομελωδίες πάνε για μεγάλα πράγματα.
