Για το Spoiler δεν θα μιλήσω γιατί είμαι από αυτούς που πήραν το Ad Astra την πρώτη μέρα που ήρθε στην Πάτρα.ΆΜΠΑΛΕ!
Κατά τ’άλλα,οι Magus ήταν καταπληκτικοί από τις αρχές τους,σε διαφορετικό στυλ βέβαια,αλλά δε νομίζω πως ασχολείται κανείς δυστυχώς…Αμφιβάλλω αν το κάνουν και οι ίδιοι…
Τι ωραίες εποχές πάντως όταν ανακάλυπτες τους Beggars,τους Magus, τους Mushroom River Band…
Ον τόπικ:Ξέθαψα τα πάντα όλα Sabbath με Ozzy και σιγά σιγά ακούω και τα προηγούμενα Grand Magus.
Mόνο δισκάρες!
Δεν ξερω αν ειναι τοσο αγαπημενος οσο νομιζω αλλα ειναι σιγουρα στους
10 δισκους που εχω ακουσει πιο πολυ.Μεχρι και την τελευταια νοτα ξερω
απ’εξω.
Έτσι μου έρχεται να ξεθάψω…Πολύ όγκος…Γαμώτο,ο Amott κατέστρεψε αυτή την μπάντα,δεν μπορώ να το πιστέψω.
Θέλω τους δίσκους μου ρε πούστη,που είναι το Ad Astra μου???
Ντάξει, για να είμαι ακριβής hopeto, ίσως θα έπρεπε να είχα γράψει ότι προτιμώ τη φωνή του JB από του Spice γενικά και όχι σχετικά με τους Beggars.
Γιατί όπως και να το κάνουμε οι “αληθινοί” Beggars, με τους καλύτερους δίσκους, ήταν επί περιόδου Spice. Τώρα αν τραγουδούσε σε αυτούς τους δίσκους ο JB, πραγματικά δεν ξέρω πώς θα ακούγονταν (πιθανώς να ήταν και χάλια). Ένηγουεη, πάλι έπιασε το αγκίστρι με την καυτή δήλωσή μου ;p
Και όχι μόνο αυτή. Ο Deathster ξέρει…
Για να λέμε και του στραβού το δίκιο, αυτή που (μάλλον) εννοείς, έβγαλε και τον καλύτερο δίσκο της με τον απαυτόνανε
Χεχε, ντάξει ναι είναι μέγας δίσκαρος το Heartwork (δεν ξέρω αν είναι το peak τους, περί ορέξεως) αλλά ήταν τεράστια στροφή στον ήχο τους και δεν υπήρξε και συνέχεια (ή μάλλον υπήρξε μα καθοδική…).
Τα προηγούμενά τους ήταν τα trve :blues:
edit: Πω ναι ρε, ήταν από το Necroticism ο Amott… Δεν το θυμόμουν να πω την αλήθεια (γέρασα γμτ) … :oops:
Μea culpa. Δεν το παίρνω πίσω πάντως αυτό που ισχυρίστηκα. Bill Steer ρε ! Άσε τον άλλον να παίζει με την Αγκέλα.
Ποιός είπε ότι μιλάω για το Heartwork; :roll:
(Γραφικότητα mode on)
Τι;;;ΑΙΣΧΟΣ,ΠΡΟΔΟΣΙΑ!!!
Ο καλύτερος δίσκος των Carcass είναι το Symphonies!Θάνατος στον Amott!Πιο υπερτιμημένος, σιχαμένος και δεν ξέρω τι άλλο απ’αυτόν δεν υπάρχει.ΑΡΚΟΥΔΕΗΔΕΣ!!!ΓΚΡΡΡΟΑΡΡΡ!!
(Γραφικότητα mode off)
Φοβερή συννενόηση…:?
Πάντως να ομολογήσω πως μετά την ψυχρολουσία του “φεύγει ο Spice”,δεν υπήρχε καλύτερο δώρο από το On Fire.Έπος κι αυτό.
μετά από συνεχόμενες ακροάσεις του καινούργιου kiss the anus of a black cat αναπόφευκτα έβαλα μετά από καιρό bauhaus και συγκεκριμένα το The sky’s gone out.
Νομίζω ότι είναι από τους δίσκους που πρέπει να έχει όποιος θεωρεί ότι ακούει σκοτεινή μουσική (γενικά). Μία τελειότητα είναι, από τη ποστπάνκικη διασκευή στον eno, μέχρι που ο murphy να φτάσει να ουρλίαζει το τίτλο του δίσκου.
Το all we ever wanted was everything σε σφάζει με το μπαμπάκι, η τριλογία the three shadows τεράστια και εκπληκτική η ατμόσφαιρα του silent hedges (ναι ώρε από τους nevermore τους μάθαμε οι ματαλάδες :p)
The Black Dahlia Murder - Unhallowed
Το death metal μου είναι εντελώς αδιάφορο αλλά αυτό τον δίσκο τον γουστάρω απίστευτα.
γαμώ
Σημερα ξεθαψα επειτα απο καιρο ενα εκπληκτικο διαμαντι του ακατεργαστου ΝΤΕΘΡΑΣ ηχου. Προκειται για ενα αριστουργημα ΠΡΩΤΟΓΟΝΗΣ ΠΑΝΔΑΙΣΙΑΣ με υπεργρηγορα τυμπανα, απανθρωπα φωνητικα, κιθαρες απο τα ταρταρα και σκατα παραγωγη. Νοιωστε και σεις μαζι μου την ανιερη εμπειρια που ακουει στο ονομα Flunk - Morning Star.
[B]ξεθαψα μια ΔΙΑΜΑΝΤΑΡΑ…[/B]
[SPOILER]
[/SPOILER]
Πολύ όμορφα τα λέει, να τον ακούτε. Το να τονίζουμε τα προφανή είναι καλό εξάλλου (δλδ άμα δεν ήταν μαστ οι Bauhaus για όποιον θεωρεί ότι ακούει σκοτεινή μουσική, τότες ποιοι θα ήταν);; Αν και προσωπικά προτιμώ τα 2 πρώτα τους. Και να τηρήσω μια μικρή αμφιβολία για το αν οι μεταλλάδες έμαθαν τους Bauhaus από Nevermore, καθώς μάλλον τα Μωρά στη Φωτιά (οκ δεν είναι μεταλλάδες, αλλά δύσκολα θυμάμαι μεταλλοροκά των 90’ς που να μην τους άκουγε) είναι υπευθυνα για αυτό (κανόνικα τον Eno θα έπρεπε να μάθουν, αλλά είναι περιπτωση όπου η διασκευή των Bauhaus είναι πιο γνωστή από το οριτζιναλ θαρρώ). (Btw, ούτε που ήξερα ότι οι Νεβερμορ είχαν διασκευάσει μπαουχάουζ).
πες ότι διασκευάζουν και Possessed.
ή αλλιώς, τότε που γαμεύανε κώλους και οι “ανοιχτόμυαλοι” τους κράζανε.
αυτά είναι, και το Unholier Than Thou είναι πολύ κοντά στα στάνταρ του ντεμπούτου, παρα την χρονια κυκλοφοριας του. Στο τρίτο το κουράσανε λίγο, κυρίως λόγω υπερβολικής προσκόλλησης στις ίδιες ακριβως ιδεες (το ίδιο riff από Slayer ξανά κ ξανά κλπ κλπ κλπ).
Α, ναι! να βάλω και εγώ… αν και ποτέ δεν το θαψα στην ουσία για να το ξεθάψω
ή απλά ένα από τα 4-5 πιο αγαπημένα άλμπουμς των 00’ς, ανεξαρτήτως είδους.
…a rebel call to open protest in the streets and the refusal to be “good citizens,” four chords and three riffs crank themselves into a frenzy of jarring, cacophonous, metal garage rock…
…throws out its garage rock leanings more than it does metal riffing
μ, για να ειμαι ειλικρινης, το ιδιο πραγμα μπορω να πω πλεον για το Katorz, το οποιο γενικα εχει μια πολυ ξεχωριστη θεση στη καρδια μου. Μαλλον γιατι ειναι ο τελευταιος δισκος που συμμετειχε ο Piggy ενεργα, και λογω του οτι το ολοκληρωσαν οπως το ολοκληρωσαν (χωρις να επεξεργαστουν τις κιθαρες δλδ) ο ηχος τους βγηκε ωμος και κατευθειαν στα προτυπα των 80’ς δεδομενων τους (ηταν σαν να ακους τους Voivod εκεινης της εποχης να παιζουν rock). Αντικειμενικα, θα μπορουσα να πω οτι το ομωνυμο ειναι καλυτερο αλμπουμ, αλλα Katorz ρε γμτ. Αυτα τα ακουστικα περασματα ειδικα αναμεσα στα τραγουδια με στοιχειωνουν καθε φορα που το ακουω.
Από τους Nevermore τους μάθαμε και μετά κατουράγαμε τα βρακιά μας από το φόβο με το Who Killed Mr.Moonlight…Φαντάσου πράσινες λίμνες, ξέρω γω.
τζίνιους