και αυτό και το Shora πιο πάνω μεγάλοι δίσκοι!
Οι Maidenικοι εχουμε γουστο:metal:
Alien Syndrome 777
Φαίνεται κι από το εξώφυλλο άλλωστε. Η Barbie καραφλομαλλιάς.
Ε όταν είσαι συνηθισμένος σε Θεουργήματα, δύσκολα συμβιβάζεσαι με κάτι πολύ κατώτερο. [emoji13]
Το άλμπουμ με τις φωτογραφίες από τα βαφτίσια μου… Κουκλίτσα ήμουν 
Μετά από ένα χρόνο, αλλά δεν ακούγεται με κρύο το ρημάδι
Gore Tech ? 地球から高層ビル群 - From The Earth To The Skyscrapers
Σήμερα, ο κολλητός φίλος μου από το σχολείο έγινε 28 χρονών. Έτρεχα όλη μέρα, το θυμήθηκα όταν στην Ελλάδα ήταν περασμένες 12, αύριο εργάσιμη, αναγκάστηκα να τα στείλω γραπτώς. Τυπικώς; Ασφαλώς όχι. Αλλά, να, δεν έχει viber και τέτοια σκατολοΐδια, τι να κανα, τα 'γραψα σε ένα μήνυμα στο Facebook.
13 χρόνια μετά από την πρώτη φορά που το πρωτοάκουσα - σε ένα σκυλί Discman της Sony που πάνω του 'χα κοτσάρει ένα αυτοκόλλητο Evo Magazine, ατελείωτη μαγκιά - ξαπλωμένος σε ένα πεζούλι αυλής, ανοιξιάτικο μεσημέρι, ελαφρό αεράκι, σορτσάκι κι εγώ τζίτζικας αναποδογυρισμένος κανονικά. Με ξαντέριασε ο δίσκος κανονικά. Οι κιθάρες του Matheos, η φωνάρα του Ray, το “Still Remains”, o Moore εδώ κι εκεί, “these thoughts cut deep”… Κι όμως, δεν καταλάβαινα τότε. Πώς γίνεται να αποσυνδεθείς; “Άμα θέλεις”, σκεφτόμουν, “δε χάνεις κανέναν - ποτέ”. Τι θα πει “σπασμένες υποσχέσεις, κομμάτια από μένα, κομμάτια από μένα”; “Γιατί να χρειαστεί ποτέ να τις σπάσεις”, έλεγα στον εαυτό μου, “μην τις δώσεις καν τότε!” Μετά δε θυμάμαι - μάλλον σηκώθηκα και πήγα για κανέναν φραπέ, διακοπές του Πάσχα θα 'τανε λογικά, ή για μπάσκετ, ή πήρα τον Σ. και πήγαμε δισκότσαρκα, ποιος ξέρει.
Σήμερα εγώ είμαι στου διαόλου τη μάνα κι αυτός στις 12 κοιμάται όταν την άλλη μέρα δουλεύει. “And everything I knew was wrong”.
ούτε ένας δεν είπε ενα “σαγαπω” και να κάνει μια αγκαλιά στον απο πάνω? πολύ ομοφοβικο το φόρουμ πλέον.
κατά τα άλλα, μετά απο…2 ζωές Artillery - By Inheritance. ωραίο πράγμα να νιώθεις ζωντανός…
αγκαλια απο εμενα.
και σχετικο ( καθως ειναι ξεθαμα απο fates) ασχετο (επειδη ειναι τραγουδι μονο). Μετα απο καιρο ακουσα το wish. Η μελωδια απο τα πληκτρα στη μεση, μαλλον ειναι υπευθυνη για την κλοπη του φωτος.Κοιταω την οθονη επι ωρα.
Αυτό.-
Σε συνέχεια,
Τόσα άδεια πιάτα και ακόμα να χορτάσουμε.
Τόσα χρόνια πέρασαν κι ακόμα να χαθούμε.
Ενηλικίωση.
(Αγκαλιά με πατ-πατ στην πλάτη αλά I know dem feels brah)
Oν τόπικ
Βράδυ, στερεοφωνικό για να πιάνει και τις τελευταίες μικροσυχνότητες και βιβλίο . Γουάτ μορ μπιούτιφουλ;
Flotsam and Jetsam - Doomsday for the Deceiver 2cd + dvd\No Place for Disgrace ? 2014
:):!:
Ούτε που θυμάμαι μετά από πόσα χρόνια όμως.
Α ρε Sverd Τιτάνα…
Φανταστικός, αψεγάδιαστος δίσκος.
Εγώ λέω να μας πεις για
[I]τότε, όπου κι όταν δε θα υπάρχουμε πια[/I]
via wormholes.