Album που ξεθάψατε μετά απο καιρό

Διάφορα
#601

Hypocrisy - Penetralia

#602

συνεννοημενο ξεθαβιν μαζι με μπαν. δεν ξεχναμε.

#603

#604

Mob rules

#605

Που να ξεχαστεί αυτό αδερφέ…Πως να ξεχαστεί το ομώνυμο…

#606

πρέπει να πάνε κάπου 5 χρόνια…

the music - the music

#607

#608

5 χρονια:

7 χρονια:

#609

#610

He shoots, he scores! Για μια ακομη φορα.

#611

#612

Cannibal Corpse ‘‘Tomb of the mutilated’’

Αιώνιος σταθμός. Παραγωγάρα- και η φωνή του Barnes σε αυτό το album είναι μάλλον στην πιο αγαπημένη μου φάση. Πνιχτή και ζωώδης. Μπορεί το ‘‘The bleeding’’ μουσικά να είναι ανώτερο, αλλά και αυτό το album τα σπάει και έχει τρελά χιτάκια μέσα. Και το εξώφυλλο είναι από τα πιο αγαπημένα/ακραία ever.

#613

#614

Eιχα να το ακουσω 2-3 μηνες και αναρωτηθηκα γιατι.

#615


Ειχα να το ακουσω 2-3 χρονια χαλαρα…

#616

I saw God in death through you
Most things we’ll never know
The darkest water runs in
The feasting cancerous
The questions burn in cages
Of a masterless life of disease
All that feel the warning see to will its steeds
Of black to cut us down
Of white to light our sound
Of red to burn and drown
And grey to spread like ash to the ground

#617

Eμενα μ αρεσει περισσοτερο απο το bleending

#618

ευκαιρίας δοθείσης του live που τελικά δεν έγινε:

#619

Jesu “Lifeline EP”

Μαγεία…

Τελικά τα ΕΡ τους αξίζουν περισσότερο από τα full length.

#620

S.O.D. ‘‘Speak English or die’’

Χρόοονια είχα να το ακούσω. Πρέπει να είναι απ’ τους δίσκους που ΚΑΘΕ άνθρωπος πρέπει να ακούσει έστω και μία φορά. Έστω για το χαβαλές που έχουν οι στίχοι του Milano. Κάτι ‘‘Kill yourself’’, κάτι ‘‘Pussywhipped’’ περιέχουν στίχους που σε γονατίζουν απ’ τα γέλια. Τέλεια σαρκαστικοί, ακόμα και όταν παίζουν με τα όρια του ακροατή (’‘Speak English or die’’, ‘‘Fuck the Middle East’’, ‘‘The ballad of Jimi Hendrix’’ κλπ.). Στο καθαρά μουσικό μέρος, τώρα, έχουν ειπωθεί πολλά εδώ και χρόνια για το συνδυασμό hardcore και thrash, οπότε δε λέω τίποτε παραπάνω. Πορωτικότατοι ρυθμοί και riffs (το ‘‘Milk’’ ήταν το πρώτο τραγούδι με blastbeats, λένε), ενώ μουσικά η μπάντα ήταν ΜΠΡΟΣΤΑ από την εποχή της. Εδώ συνέθεσαν το δικό τους ‘‘You suffer’’ 2 χρόνια πριν τους Napalm (’‘Anti-Procrastination Song’’). Δίσκος σημαδιακός στην τελική.