Αγαπημένα μας albums (Πως και γιατί)

Take The Stage
#34

Black Sabbath - Heaven and Hell

Εσύ που θα πεταχτείς να πεις ότι "οι Sabbath είναι μόνο με Ozzy"κλπ. απλά ΣΚΑΣΕ! ναι. ευχαριστώ.
Τούτος δω λοιπόν είναι ο τελειότερος δίσκος στην ανθρώπινη ιστορία. 'Η τουλάχιστον αυτό πίστευα στα 14 μου, και αφού ο σοφός ο λαός λέει πως οι καλύτεροι δίσκοι είναι αυτοί που ακούμε στα 14 μας τότε ναι αυτός είναι ο τελειότερος δίσκος στην ανθρώπινη ιστορία.
Γιατί? Γιατί είναι μέταλ αλλά και όχι, γιατί είναι επικός αλλά και ροκάρει, γιατί είναι κλασικός σάμπαθ δίσκος αλλά δεν έχει Όζυ, γιατί έχει ΜΟΝΟ ΥΠΕΡΚΟΜΜΑΤΑΡΕΣ που 15 χρόνια σερί τώρα ακούω και κλαίω. Είτε από την κασέτα μου όταν ήμουν μικρός, είτε από το βινύλιο όταν μεγάλωσα, είτε από μπ3 τώρα που έγινα γεροτεμπέλης, αυτός εδώ είναι ο τελειότερος δίσκος στην ανθρώπινη ιστορία.

#35

:bow::bow::bow:

Απλα τα σέβη μου.

#36

οκ σκάω.:expressionless:

#37

Black Sabbath είναι ΜΟΝΟ 1970-1976. Ο Ozzy δεν έχει να κάνει.

#38

Η ιστορία έχει ως εξής-ολα αρχισαν σε μία σχολική εκδρομή στην 1η γυμνασιού,όταν ένας φίλος άκουγε το Ride the lighting,και γώ εντυπωσιασμένος απο το εξώφιλο έιπα να πάω να το αγοράσω το δισκάκι.Ομως,δεν το βρίσκω και ο καταστηματάρχης μου δίνει το kill em all.Στην αρχή είχα τρομάξει απο τους ήχους που έβγαιναν απο το walkman,ομώς τελικα μου α΄ρεσε και απο τότε το ακούω συννεχώς.ΑΑ ήταν και ο πρώτος μου δίσκος,13 χρονών νομίζω ήμουν.Αυτο που μου άρεσε και ακόμα ψαχνω σε δίσκους είνια αυτή η ενεργεια,η αυθεντικότητα,ο νεανικός αέρας,η αντίδραση,η ταχύτητα.Απλά τέλειος.

#39

ας πω κι γω τι δεσιμο εχω με το συγκεκριμενο αλμπουμ. το γνωρισα στις αρχες των 00ς, ενας τυπος απ’ τη Λαρισα μου το ειχε συστησει, χωρις να εχω ακουσει νοτα. στη πρωτη ακροαση δεν καταλαβα και πολλα, αφενος επειδη δεν ειχα στιχους και αφετερου δεν καταλαβα οτι επροκειται για “κονσεπτ” αλμπουμ(μεχρι τοτε ηξερα για το μετροπολις, το οπερεησον και το τυραννυ) ουτε την ιστορια της μπαντας ηξερα, ουτε ποια τα μελη, ουτε ποιος αρχιδας ειναι αυτος ο γκαρμ. οι επομενες ακροασεις με εφεραν πιο κοντα στο αλμπουμ, μαθαινα τη μουσικη του σιγα σιγα σαν τη προπεδεια, χωρις να μου το επιβαλει κανεις, γιατι κατι ενιωθα γι’ αυτο το αλμπου. τραγουδουσα τους στιχους του στα μελοποιημενα μερη χωρις να ξερω τι λενε οι περισσοτεροι. περναγαν τα χρονια και σιγα σιγα το αλμπουμ γινοταν ενα με μενα. αγορασα αργοτερα το βιβλιο του μπλεηκ, που εχει μεσα και τις ζωγραφιες του μαζι με το ποιημα και γαμημενες ανατρχιλες με διαπερνουσαν. ενιωθα οτι βρισκομαι σε χωρο/δωματιο, στο οποιο υπηρχαν μονο κερια αναμμενα, βρισκομουν στο κεντρο του, ειχα ανοιχτο το βιβλιο προσεχα το παντρεμα της μουσικης με την ποιηση και οχι του παραδεισου με τη κολαση. αργοτερα βυθιστηκα και σε αυτα που εγραφε ο “παραφρον” Μπλεηκ και οχι νηφαλιος χωρις να καταλαβαινω απολυτα τι εννοει, απλα με το οτι επλαθε η ιδια η φαντασια μου. αλμπουμ του 11 οπως εχα ξαναπει, δεν υπαρχει αλλο ειναι το μοναδικο. και ας πω και μια ιστοριουλα του 2008. εξεταστικη Ιουνιου, μαθημα “ιστορια της τεχνης”, δεν ειχα πολυπατησει στο μαθημα, φταιχτρα η καθηγητρια η οποια εκτος του οτι καρακοβει κοσμο, κανει και φρικτο μαθημα, αδυνατον να την παρακολουθησεις. ομως ηταν εξυπνη. εβαλε ενα πολυ ομορφο θεμα στην εν’ λογω εξεταστικη. μας ειχε δωσει κοντα στους 3.000 πινακες σε ηλεκτρονικη μορφη να διαβασουμε για το μαθημα, με τα χαρακτηριστικα του καθε πινακα και χωρισμενους φακελους ανα ζωγραφο. εγω αποφασισα να διαβασω 3 ωρες πριν δωσω. και το ματι μου σε ολους αυτους τους ζωγραφους, τις ημερομηνιες και τα κινηματα πεφτει πανω στο ονομα του Μπλεηκ. 1 ωρα κοντα παρατηρουσα το “The Ancient of Days”, ο οποιος ετυχε να μην εχει ουτε ημερομηνιες ουτε σχολια απο κατω οπως τα αλλα εργα. καθησα μονος μου μεσω ιντερνετ να βρω πληροφοριες, για τα παντα, ισως αυτο να με ενδιεφερε περισσοτερο εκεινη τη στιγμη, απο πισω οπως ηταν ευνοητο επαιζει το συγκεκριμενο αλμπουμ. παω λοιπον στην εξεταση και το 3ο θεμα ειχε σαν ερωτημα το εξης, “Ποιο εργο απ’ολα οσα σας δοθηκαν στις σημειωσεις και στη παρδοση του μαθηματος, σας αρεσει περισσοτερο και θα το θελατε στον προσωπικο σας χωρο;”. γενικα οπως καταλαβαινετε δεν ηθελε να τις πεις οτι θελω αυτο κι αυτο επειδη ταιριαζει με τα χρωματα του τοιχου ή της κουρτινας, ηθελε σοβαρα επιχειρηματα. το πρωτο και το δευτερο θεμα, δεν τα ηξερα. εγραψα 2-3 μαλακιες και τα ξεπεταξα. στο 3ο ομως ηξερα ακριβως τι να γραψω. ανεπτυξα σε 3 σελιδες, γιατι ηθελα αυτο το εργο του Μπλεηκ. δινω τη κολα κανοντας το σταυρο μου, καθως η συγκεκριμενη καθηγητρια κραταει τη σχολη για λογους που δεν σας ενδιαφερουν και περναει μονο αριθμο, ανα μαθημα, φοιτητες. βγαινουν τ’ αποτελεσματα και βλεπω 5. μπορει να σας φαινεται κουλο που συσχετιζω τη μουσικη, τη ποιηση και την ζωγραφικη μαζι. αλλα ολ’ αυτα συντελεσαν στο να περασω το μαθημα. το βραδυ εκεινο ξανακουσα το μαρριατζ παρεα με ενα μπουκαλι southern comfort και ζησαν αυτοι καλα κι εμεις καλυτερα.

Tι ακούτε τώρα ; Vol.4
#40

ω ρε φιλε, αυτα ειναι…!!

*ποιος ειναι ο πατριωτης απο λαρισα??

#41

Νομιστεράκι σε αγαπάω πολύ αυτή τη στιγμή.
Είχα πάρει το άλμπουμ εντελώς τυχαία, πριν μάθω τους ulver, λόγω του blake.

#42

Με αφορμή το ποστ του Νομιστεράκι να πω και γω για την γνωριμία μου με τον Blake, έστω και με πιο λαϊκό τρόπο από τους Ulver.

Bruce Dickinson ? The chemical wedding.

Εντάξει ο λόγος αγοράς είναι προφανέστατος: Έβγαλε δίσκο ο Βρασίδας!!
Ο προηγούμενος δίσκος του είχε νύξεις σε σκοτεινά θέματα, Crowley, Ιππότες της Αποκάλυψης και άλλα ωραία. Σε αυτόν όμως τα πράγματα δυσκολεύουν. William Blake, αλχημιστές, φίδια, ιέρειες, σατανάδες και μηχανικοί άνθρωποι με πόδια από πυλό και όλα αυτά δοσμένα με πανέμορφους και ώριμους στίχους. Ήταν ο πρώτος δίσκος που μετέφρασα σε τετράδιο, ολόκληρο, με την βοήθεια λεξικού. Πραγματικά δεν θα ήθελα να είμαι στην θέση της μάνας μου, όταν διάβασε στο τετράδιο του κανακάρη της: “Τώρα η πουτάνα μήτρα του θανάτου, ξερνάει τον σάπιο πυρήνα της.”

Τώρα να προσθέσω ότι πρόκειται για έναν από τους καλύτερους σύγχρονους heavy metal δίσκους και ότι ο Arthur Brown είναι ανατριχιαστικός, μάλλον είναι περιττό. Ξέρω ιεροσυλία, αλλά κρίμα που το reunion των Maiden σχεδόν σταμάτησε την προσωπική καριέρα του Βρασίδα

Μην ακούτε λοιπόν τα παραμυθάκια για του τείχους της Ιεριχούς, ακόμη εκεί στέκονται περήφανοι και κανένα θαύμα δεν έγινε.

P.S. Μια mainstream αναφορά για το τέλος: Όταν διάβασα τον Κώδικα DaVinci μου ήρθε στο μυαλό αυτός ο δίσκος για κάποιο λόγο. 8)

εδιτ: ΟΠΙΟΣ ΘΕΛΙ SEVEN SON ΑΝΑΦΩΡΑΙΣ ας δει το βίντεο του Killing floor.
Seven deadly sins…

#43

εχω τρελη αγαπη για το απο πανω…:roll:

#44

Γαμώτο θέλω να ποστάρω 5-6 δίσκους και ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΩ!

#45

[CENTER] 1995-In The Woods…-Heart Of The Ages
[/CENTER]

Μάιος 1998.
Επιστροφή από την πενταήμερη.

Πράξη Α

Είναι βράδυ και βρίσκομαι σε μια κουκέτα με μια μεταλλού από άλλο σχολείο που γνώρισα στο καράβι της επιστροφής. Aν και σε όλη την πενταήμερη δεν είχα καμιά επιτυχία στον ερωτικό τομέα, εντούτοις τώρα στο τέλος έκανα την γνωριμία της χρονιάς, ένιωθα όπως καταλαβαίνετε υπέροχα. Δίπλα μας στο άλλο κρεβάτι και πάνω χαμουρεύεται το ζευγάρι που μας γνώρισε, δεν θα το πιστέψετε αλλά είναι ρέιβερς της εποχής εκείνης goa trance με τρίπατα φοσφορίζε παπούτσια. Η φάση έχει ανάψει το άλλο ζευγάρι δίνει φιλάκια ενώ εμείς ακόμα μιλάμε? έξω από το δωμάτιο κάθ? όλη την διάρκεια της νύχτας αράζει μια παρέα οκλαδόν, είναι μεταλλάδες και έχουν κασετόφωνο?οι μουσικές διαδέχονται η μια την άλλη.
Η νύχτα προχωράει αρκετά καλά, η συζήτηση μου με την μεταλλού έχει μεταβληθεί σε μια πιο «ζεστή κατάσταση»?ο χρόνος περνά αργά κάποια στιγμή συνειδητοποιώ ότι εδώ και λίγη ώρα ακούω μια περίεργη μουσική, δεν καταλαβαίνω και πολλά βλέπετε ο ήχος φτάνει «μισός» μέχρι τ? αυτιά μου. Μπορούσα όμως να πω οτι είχε αρχίσει να με συναρπάζει?η ώρα περνά και η προσοχή μου μετατίθεται περισσότερο έξω από την κουκέτα και λιγότερο μέσα σε αυτήν?δεν την παλεύω, σκέπτομαι ότι οι μεταλλάδες θα την κάνουν και δεν θα μάθω ποτέ ποια μπάντα ρημαδοακούω τόση ώρα?της λέω να βγούμε μια βόλτα?κάτι μέσα μου σκίρτησε?

Πράξη Β

Βγαίνω από το δωμάτιο και έρχομαι για πρώτη φορά τετ α τετ με τους μεταλλάδες?
-Ρε παιδιά τι ακούτε?
Σε κάθε παρέα dj ήταν ο ιδιοκτήτης του κασετοφώνου που πάντα το κρατούσε σαν παιδί του?έτσι και εκεί ήταν ένας ξανθός μακρυμάλλης με το ίσιο μαλλί, μου έκανε εντύπωση το κίτρινο μπλουζάκι του, φορούσε νομίζω και γυαλιά.
-In The Woods?είπε περήφανα
Εγώ τους ήξερα μα δεν είχα ακούσει μέχρι εκείνη την ημέρα, είχε γράψει το χάμερ κάπου το 1997 όταν και έκαναν το Omnio, τους είχε κάνει συνέντευξη ο Γ.Δ Φλωράκης (Respect)

-Ποιο άλμπουμ είναι? ρώτησα
-Heat Of The Ages.
-To άλλο τους το Omnio είναι καλό?
-Μπορεί και καλύτερο?είπε

Επειτα έφυγα με την μεταλλού για το κατάστρωμα με μια μόνο σκέψη εμέχρι τον Πειραιά, μόνο μία. Να μην χάσω τις 25 χιλιάδες δραχμές που μου απέμειναν από την εκδρομή (=5 cd)…και την επόμενη μέρα (ξημέρωνε Σάββατο) θα πήγαινα Metal Era?

Επίλογος

Τα υπόλοιπα είναι λίγο πολύ τα λογικά επακόλουθα, είμαι σπίτι και ακούω τα album περνά ο καιρός το συλλογικό μου ασυνείδητο ταυτίζει τις «περίεργες» σκέψεις που κάνω στο χωριό μου (1200 υψόμετρο) με το black metal, συνδέει δηλαδή τα απόκρυφα και τα ανείπωτα και εν τέλει γίνομαι μάλλον αυτό που είμαι τώρα.

Δεν μπορώ πλέον να μιλήσω για τα κομμάτια του album μιας και συναγωνίζονται σε ακροάσεις τον εθνικό ύμνο, το μόνο που μπορώ να πω σαν πρόταση σε κάποιον που δεν έτυχε να το ακούσει μέχρι σήμερα είναι να το κάνει ακριβώς όπως η μπάντα το ζήτησε?In The Woods?.

Με την μεταλλού χαθήκαμε στα zeros αλλά μου γνώρισε 3 πολύ καλούς μου φίλους και θα την θυμάμαι για πάντα, το μόνο που με στενοχωρεί από την ιστορία είναι πως δυστυχώς όταν σκέφτηκα να αλλάξουμε τηλέφωνα (σπιτιού τότε) με τον ξανθό μεταλχεντ, είχε φύγει και δεν τον βρήκα ποτέ ξανά, θα τον θυμάμαι όμως και θα πρέπει να του αφιερώσω και αυτή την ιστορία μιας και ήταν η αιτία.

Eidt: Πριν το 2000 βρήκα τον Γ.Δ Φλωράκη στο Dark Side και του είπα πως για εμένα το καλύτερο black metal συγκρότημα είναι οι In The Woods…γέλασε όπως γέλασαν και κάποιοι άλλοι κλασικομεταλλοι…εκείνος πλέον ακούει κλασσική μουσική και κάνει εκπομπή στο τρίτο πρόγραμμα και οι άλλοι πάνε στη Βανδή…αλλά ο ΜΑΛΑΚΑΣ ο Plunderer αν καταφέρει και φτάσει τα 70 θ 'ακουει ακόμα In The Woods…
Αντε μην ανοίξω το γαμωστομά μου…

#46

Χωρίς να θέλω να “θίξω” σε καμία περίπτωση τα γούστα του plunderer και όσων γουστάρουν in the woods κλπ, απλώς να αναφέρω ότι εκείνες τις εποχές το συγκεκριμένο cd αποτελούσε μέρος της δισκοθήκης μου. Δεν θυμάμαι γιατί και πώς είχε γίνει αυτό…αν δεν κάνω λάθος το είχε μοιράσει περιοδικό? Μπορεί να κάνω και λάθος, πάντως δεν θυμάμαι να το είχα αγοράσει. Τεσπά, το θέμα είναι ότι το είχα. Του είχα ρίξει 3 - 4 ακροάσεις και τελικά έψησα έναν γνωστό μου να το ανταλλάξω με τα “Summon The Dead” και “The Last Prophecy” των Flames. :lol:

ΥΓ: και το δικό μου χωριό βρίσκεται στα 700μ. υψόμετρο, αλλά τελικά δεν με επηρρέασε! :stuck_out_tongue:

#47

Το μεταλ χαμερ είχε βάλει το κομμάτι In the Woods σε μια συλλογή λογικά το 1997 και έπειτα αλλά σίγουρα μετα απο 2-3 χρόνια έβαλε και το Heart of the Ages ολόκληρο.

edit:
Flames πολύ καλή μπάντα δικαιη ανταλλαγή

2 Flames=1 In the Woods

#48

Είδες? Παρ’ ό,τι δεν μου άρεσε είχα το ταλέντο να αναγνωρίσω την αξία του και δεν το έδωσα κοψοχρονιά!!! :p:lol:

#49

Metallica-Master Of Puppets

Μεταλ ακουω σχεδον 2 χρονια!Παντα μου αρεσε η μουσικη και μπορω να πω οτι πριν αρχισω να ακουω μεταλ ακουγα Pink Floyd,RHCP και γενικά ροκ!Ετσι λοιπον πριν 2 χρονια το καλοκαιρι,μολις ειχα φτιαξει Hi5(:p) και καποιος με εκανε ινβαιτ σε ενα γκρουπ που λεγόταν Metalheads From Greece!Μπηκα και θυμαμε το πρωτο τοπικ που ειδα ελεγε για τους μεταλλικα που ιδη ηξερα και για το συγκεκριμενο αλμπουμ τους!Την επομενη μερα μιας και δεν ειχα adsl πηγα σε σπιτι φιλου και κατεβασα το συγκεκριμενο αλμπουμ!Απο τη στιγμη που ακουσα το Battery λατρεψα το thrash!Επι ενα χρονο εψαχνα και ακουγα οτιδήποτε απο thrash και μπορω να πω οτι αυτος ο χρονος ηταν το μεγαλυτερο μου κολλιμα με τη μουσική ever!Σημερα σπανια θα κατσω να ακούσω ολο το αλμπουμ αλλα ειναι αυτο που με εσπρωξε στο μεταλ!

Εlbow-Seldom Seen Kid

Παλι πριν δυο χρόνια μολις ειχα αρχισει να ακουω μεταλ,ο καθηγητης των αγγλικων μου μου ειπε μια μερα να ακούσω ενα τραγουδι.Λεγοταν Grounds For Divorce απο ενα συγκροτιμα που δεν ειχα ιδεα τι ηταν τουσ Elbow!Πηγα σπιτι εβαλα να ακουσω το τραγουδι,πριν συμπληρωθει ενα λεπτο λεω τι βλακεια το κλεινω και παω να ακουσω το cd που μολις ειχα παρει Testament-The legacy!Πριν μερικους μηνες κατα τυχη θυμηθηκα το τραγουδι και το ξανακουσα!ΤΡΕΛΑΘΗΚΑ!Το ακουγα συνεχεια,3-5-10 φορες καθε μερα και ακομα δεν το εχω βαρεθει!Κατεβασα και το αλμπουμ ακουω το πρωτο,δευτερο τριτο κομματι και αυτο ηταν!Την επομενη μερα το αγορασα!Μεγαλη λατρεια εδω και μηνες και ειναι σιγουρο οτι αν μου πουν οτι μπορω να ακούω 2 μονο CD για την υπολειπη μου ζωη,το δευτερο θα μου παρει μερες να το σκεφτο αλλα το πρωτο ουτε δευτερολεπτα!

#50

λοιπόν,καταρχάς αυτό είναι κορυφαίο thread.από την αρχή ήθελα να ποστάρω αλλά βαριόμουν γιατί απαιτεί χρόνο.θα ποστάρω κάμποσους δίσκους εδώ μέσα.αρχή με αυτό εδώ:

Massive Attack - Mezzanine

κυκλοφόρησε το 1998.τότες ήμουν 9 χρονών.δεν τον πήρα χαμπάρι αμέσως όμως το δίσκο.
ήταν τέλη του 1999 όταν πήγα να δώ στον κινηματογράφο το fight club (βλέπετε τότε πήγαινα κάθε εβδομάδα κινηματογράφο και είχα δει και κάτι υπερκαμένες ταινίες που ούτε καν τις θυμάμαι…).η αλήθεια είναι πως καθότι ήμουν 10 χρονών δεν κατάλαβα και πολλά, αυτό που με κέρδισε όμως ήταν η μοναδικά σκοτεινή ατμόσφαιρα της ταινίας και το γενικότερο στυλ που προέβαλε.αργότερα θα γινόταν η αγαπημένη μου ταινία αλλά αυτό είναι άλλο θέμα…
λίγο καιρό αργότερα είδα τυχαία στο mtv το videoclip του inertia creeps και μόλις τελείωσε είχα μείνει αποχαυνωμένος προσπαθώντας να καταλάβω τι έπαιζε.η αισθητική του videoclip μου έφερε στο μυαλό την ταινιάρα του fincher και με κέρδισε.αυτή ήταν η πρώτη μου επαφή με το συγκρότημα.
λίγο καιρό μετά,πριν το φροντιστήριο (ωραίες εποχές…:cry:), πήγα στο μετρόπολις της γειτονιάς μου και κάπου είδα το εξώφυλλο του mezzanine.ομολογώ πως με εντυπωσίασε,καθότι όταν ήμουν μικρός ήθελα για κάποιον αρρωστημένο λόγο να γίνω εντομολόγος (:lol:).παρατηρώντας το καλύτερα το βρήκα σχεδόν τρομαχτικό.
είδα το tracklist και πέτυχα το inertia creeps εκεί.είχα πάει για να αγοράσω κάποιον άλλο δίσκο (δε θυμάμαι ποιον,νομίζω έναν των limp bizkit :p) αλλά τελικά πήρα αυτόν.
μόλις γύρισα από το φροντιστήριο τον έβαλα στο στερεοφωνικό.και έπαθα πλάκα.
σε κάθε τραγούδι έλεγα “αυτό είναι το καλύτερο όλων των εποχών”.μόλις έπαιζε το επόμενο έλεγα “όχι,αυτό είναι!”
είχα ψαρώσει αφάνταστα.δε νομίζω να καταλάβαινα 100% τη μουσική των massive attack τότε.απλά είχα κολλήσει για μήνες με το δίσκο αυτό.και ειδικά με τα angel,inertia creeps,teardrop,black milk και group four.δεν είχα ακόμη εξασκηθεί να ακούω ολόκληρους δίσκους από την αρχή μέχρι το τέλος.πάταγα next ώστε να φτάσω στα τραγούδια που μου άρεσαν και μετά να πατήσω repeat…
τεσπα,να μην τα πολυλογώ, σήμερα είναι από τους λίγους δίσκους που έχω λιώσει τόσο και είμαι μόνο στην αρχή…

The Electronic Μusic Thread
#51

Ας γράψω κ εγώ για την πρώτη μεγάλη αγάπη…που βασικά περιλαμβάνει 2 albums…

…υπεύθυνος για αυτό είναι ο αδερφός μου ο οποίος όταν ήμουν γύρω στα 8 μου έγραψε μια κασέτα στην οποία είχε βάλει τραγούδια από τα 2 αυτά albums…φυσικά την έλιωσα στο παίξιμο κ μετά από αρκετά χρόνια έμαθα κ τους τίτλους των τραγουδιών (ο αδερφός είχε παραλείψει να μου τους γράψει κ εγώ ποτέ δε ρώτησα :p) θυμάμαι ακόμα την ανατριχίλα που ένιωθα όταν άκουγα το poison…:roll:

#52

λιγα ατομα εδω μεσα εχουν τον σεβασμο μου λογω ευφυιας.εισαι ενα απο αυτα.κ τετοια ποστ μου δειχνουν πως εχω δικιο στην εκτιμηση μου

γαμησες .

#53

Αλεξης λεγεται.

να πεις κι εσυ το αγαπημενο σου αλμπουμ καλε κυρια.

:oops:

την ιστορια του Plunderer την ειχα ξανακουσει :naughty: