Δηλαδή διαφωνείς στο ότι το ενεμυ οφ γκοντ είναι αγαπημένος δίσκος του Axel; :-k:-s
[B][SIZE=“3”]“I’ve been mad for fucking years, absolutely years, been over the edge for yonks, been working me buns off for bands…”
“I’ve always been mad, I know I’ve been mad, like the
most of us…very hard to explain why you’re mad, even if you’re not mad…” [/SIZE][/B]
Για τα χτυποκαρδια και τις φωνες στο Speak to me
Για το 1ο ακορντο κιθαρας που σκαει στο Breathe
Leave but don’t leave me
Για το ανελεητο τρεξιμο και το παρανοικο γελιο του On the run
Για το απιστευτο εισαγωγικο παιξιμο του mason στο Time
Ticking away the moments that make up a dull day…
Για το σολο του gilmour στο Time
Για το πιανακι του wright και τα οργασμικα φωνητικα της τυπισσας The great gig in the sky
Money, it’s a gas.
Για το απιστευτο αρμονιο-εισοδος του wright στο Any colour you like
The lunatic is in my head
Για το απιστευτο μελωδικο χτισιμο του Eclipse
All that is now
All that is gone
All that’s to come
[SIZE=“3”]There is no dark side of the moon really. Matter of fact it’s all dark.[/SIZE]
Όχι ρε, απλά το παρουσίασε κάπως σαν δισκάρα και μου κάθησε κάπως γιατί και γω τους υπερλατρεύω τους κρεάτορες 
ο καθένας έχει τα αγαπημένα του οφκόρς. απλά εξέφρασα την γνώμη μου για το συγκεκριμένο άλμπουμ.
the Mars Volta - Frances the mute
Αυτό τον δίσκο τον είχα κάμποσο καιρό χωρίς να του έχω δώσει την πρέπουσα προσοχή, δλδ εντάξει, άκουγα το widow, και το έκλεινα μόλις έφτανε προς τις βαβούρες στο τέλος. Κάποια στιγμή που είχα λιώσει το deloused και το amputechture το έβαλα και το άκουσα με προσοχή και έφαγα τρελό κόλλημα. Έχει τα πιο ωραία ντράμς που έχω ακούσει (κρίμα ο Theodore, μεγάλη σπατάλη που δεν έκανε τρομερά πράγματα μετά τους mars volta), έχει φανταστικές συνθέσεις , τα φωνητικά είναι τα καλύτερα από οποιαδήποτε άλλη κυκλοφορία τους κατ? εμέ, και πολλά άλλα.
Όμως, τα 2 χαρακτηριστικά του που είναι σημαντικότερα για εμένα είναι αυτή η ατμόσφαιρα που σε βάζει, και το γεγονός ότι έχει απίστευτη αντοχή στο χρόνο. Το ακούω χρόνια τώρα, δεν το έχω βαρεθεί ακόμα, και είναι τόσο πολυσύνθετο που συνέχεια βρίσκεις καινούρια σημεία που δεν είχες πολυπροσέξει πριν. Ακόμα μου αρέσουν πολύ οι mars volta, αλλά αυτό το επίπεδο δεν νομίζω ότι το φτάσανε ξανά. Τι καλά που θα ?ταν αν παίρνανε πάλι τον Jon Theodore τώρα που έφυγε ? εκδιώχθηκε ο Pridgen?ευσεβείς πόθοι.
και ομως ειναι τρελη δισκαρα…!
γαμησες λεμε :respect:
Ηταν ο πρωτος ροκ δισκος που ακουσα(περασαν 17 ολοκληρα χρονια απο εκεινη την ανατριχιλα που ειχα νιωσει ακουγοντας το δισκο,το θεμα ειναι οτι μου προκαλει ακομα το ιδιο συναισθημα)
Εδω εχει και το αγαπημενο μου τραγουδι των floyd,για το dogs αναφερομαι το οποιο ειναι ΕΠΟΣ,17 λεπτα που τα εχει ολα μεσα…
Μην ξεχασω να αναφερθω και για το καταπληκτικο εξωφυλλο(ειναι το εργοστασιο ηλεκτρισμου Battersea Power Station του Λονδινου)
ΔΙΣΚΑΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
You know that I care what happens to you,
And I know that you care for me.
So I don’t feel alone,
Or the weight of the stone,
Now that I’ve found somewhere safe
To bury my bone.
And any fool knows a dog needs a home,
A shelter from pigs on the wing.
σαν το κρισπ και εγω… το 99 ενω εχω αρχίσει να ακούω ροκ(scorpions,aerosmith κλασικά) γυρνάω σπίτι απο το σχολείο(6η δημοτικού) και πετυχαίνω στην ερτ 3 στο jammin’(με τον Παναγιωτόπουλο) αφιέρωμα metallica…εε μου επεσε το σαγόνι!!μετα απο 1 βδομάδα που ειχα μαζέψει λεφτά πηγα στο rock city(καβαλα) και ζηταω μια κασέτα των metallica και το παλικάρι μου δίνει το black album!!! για κανέναν μηνά δεν ειχα ακούσει τίποτα αλλο…
ΣΟΚ και ΔΕΟΣ απλα!!!
το Thread ειναι , Αγαπημένα μας albums (Πως και γιατί)
αλλα ολοι λενε για το πρωτο που ακουσαν/πηραν…
δεν ξεχνιουνται οι πρωτες αγαπες, ετσι??
οι πρώτες αγαπες ειναι και οι παντοτινές όπως λεει και μια γνωστή διαφήμιση…
οντως επος.ποτε δεν καταλαβα πως κοσμος που ‘ακουει’ floyd απορριπτει τετοιο αριστουργημα.
Ποιός το απέρριψε; :-s
Ε το πρωτο είναι αλλίως όπως και να το κάνουμε. Άσχετα με το πόσο το ακουω σήμερα το πρώτο cd που πήρα δεν θα μπορούσα να ξεκινήσω διαφορετικά.
Θα ακολουθήσουν πάντως και άλλα ποστ με αγαπημενα άλμπουμ. 
Black Sabbath - Heaven and Hell
Εσύ που θα πεταχτείς να πεις ότι "οι Sabbath είναι μόνο με Ozzy"κλπ. απλά ΣΚΑΣΕ! ναι. ευχαριστώ.
Τούτος δω λοιπόν είναι ο τελειότερος δίσκος στην ανθρώπινη ιστορία. 'Η τουλάχιστον αυτό πίστευα στα 14 μου, και αφού ο σοφός ο λαός λέει πως οι καλύτεροι δίσκοι είναι αυτοί που ακούμε στα 14 μας τότε ναι αυτός είναι ο τελειότερος δίσκος στην ανθρώπινη ιστορία.
Γιατί? Γιατί είναι μέταλ αλλά και όχι, γιατί είναι επικός αλλά και ροκάρει, γιατί είναι κλασικός σάμπαθ δίσκος αλλά δεν έχει Όζυ, γιατί έχει ΜΟΝΟ ΥΠΕΡΚΟΜΜΑΤΑΡΕΣ που 15 χρόνια σερί τώρα ακούω και κλαίω. Είτε από την κασέτα μου όταν ήμουν μικρός, είτε από το βινύλιο όταν μεγάλωσα, είτε από μπ3 τώρα που έγινα γεροτεμπέλης, αυτός εδώ είναι ο τελειότερος δίσκος στην ανθρώπινη ιστορία.
Απλα τα σέβη μου.
οκ σκάω.
Black Sabbath είναι ΜΟΝΟ 1970-1976. Ο Ozzy δεν έχει να κάνει.
Η ιστορία έχει ως εξής-ολα αρχισαν σε μία σχολική εκδρομή στην 1η γυμνασιού,όταν ένας φίλος άκουγε το Ride the lighting,και γώ εντυπωσιασμένος απο το εξώφιλο έιπα να πάω να το αγοράσω το δισκάκι.Ομως,δεν το βρίσκω και ο καταστηματάρχης μου δίνει το kill em all.Στην αρχή είχα τρομάξει απο τους ήχους που έβγαιναν απο το walkman,ομώς τελικα μου α΄ρεσε και απο τότε το ακούω συννεχώς.ΑΑ ήταν και ο πρώτος μου δίσκος,13 χρονών νομίζω ήμουν.Αυτο που μου άρεσε και ακόμα ψαχνω σε δίσκους είνια αυτή η ενεργεια,η αυθεντικότητα,ο νεανικός αέρας,η αντίδραση,η ταχύτητα.Απλά τέλειος.
ας πω κι γω τι δεσιμο εχω με το συγκεκριμενο αλμπουμ. το γνωρισα στις αρχες των 00ς, ενας τυπος απ’ τη Λαρισα μου το ειχε συστησει, χωρις να εχω ακουσει νοτα. στη πρωτη ακροαση δεν καταλαβα και πολλα, αφενος επειδη δεν ειχα στιχους και αφετερου δεν καταλαβα οτι επροκειται για “κονσεπτ” αλμπουμ(μεχρι τοτε ηξερα για το μετροπολις, το οπερεησον και το τυραννυ) ουτε την ιστορια της μπαντας ηξερα, ουτε ποια τα μελη, ουτε ποιος αρχιδας ειναι αυτος ο γκαρμ. οι επομενες ακροασεις με εφεραν πιο κοντα στο αλμπουμ, μαθαινα τη μουσικη του σιγα σιγα σαν τη προπεδεια, χωρις να μου το επιβαλει κανεις, γιατι κατι ενιωθα γι’ αυτο το αλμπου. τραγουδουσα τους στιχους του στα μελοποιημενα μερη χωρις να ξερω τι λενε οι περισσοτεροι. περναγαν τα χρονια και σιγα σιγα το αλμπουμ γινοταν ενα με μενα. αγορασα αργοτερα το βιβλιο του μπλεηκ, που εχει μεσα και τις ζωγραφιες του μαζι με το ποιημα και γαμημενες ανατρχιλες με διαπερνουσαν. ενιωθα οτι βρισκομαι σε χωρο/δωματιο, στο οποιο υπηρχαν μονο κερια αναμμενα, βρισκομουν στο κεντρο του, ειχα ανοιχτο το βιβλιο προσεχα το παντρεμα της μουσικης με την ποιηση και οχι του παραδεισου με τη κολαση. αργοτερα βυθιστηκα και σε αυτα που εγραφε ο “παραφρον” Μπλεηκ και οχι νηφαλιος χωρις να καταλαβαινω απολυτα τι εννοει, απλα με το οτι επλαθε η ιδια η φαντασια μου. αλμπουμ του 11 οπως εχα ξαναπει, δεν υπαρχει αλλο ειναι το μοναδικο. και ας πω και μια ιστοριουλα του 2008. εξεταστικη Ιουνιου, μαθημα “ιστορια της τεχνης”, δεν ειχα πολυπατησει στο μαθημα, φταιχτρα η καθηγητρια η οποια εκτος του οτι καρακοβει κοσμο, κανει και φρικτο μαθημα, αδυνατον να την παρακολουθησεις. ομως ηταν εξυπνη. εβαλε ενα πολυ ομορφο θεμα στην εν’ λογω εξεταστικη. μας ειχε δωσει κοντα στους 3.000 πινακες σε ηλεκτρονικη μορφη να διαβασουμε για το μαθημα, με τα χαρακτηριστικα του καθε πινακα και χωρισμενους φακελους ανα ζωγραφο. εγω αποφασισα να διαβασω 3 ωρες πριν δωσω. και το ματι μου σε ολους αυτους τους ζωγραφους, τις ημερομηνιες και τα κινηματα πεφτει πανω στο ονομα του Μπλεηκ. 1 ωρα κοντα παρατηρουσα το “The Ancient of Days”, ο οποιος ετυχε να μην εχει ουτε ημερομηνιες ουτε σχολια απο κατω οπως τα αλλα εργα. καθησα μονος μου μεσω ιντερνετ να βρω πληροφοριες, για τα παντα, ισως αυτο να με ενδιεφερε περισσοτερο εκεινη τη στιγμη, απο πισω οπως ηταν ευνοητο επαιζει το συγκεκριμενο αλμπουμ. παω λοιπον στην εξεταση και το 3ο θεμα ειχε σαν ερωτημα το εξης, “Ποιο εργο απ’ολα οσα σας δοθηκαν στις σημειωσεις και στη παρδοση του μαθηματος, σας αρεσει περισσοτερο και θα το θελατε στον προσωπικο σας χωρο;”. γενικα οπως καταλαβαινετε δεν ηθελε να τις πεις οτι θελω αυτο κι αυτο επειδη ταιριαζει με τα χρωματα του τοιχου ή της κουρτινας, ηθελε σοβαρα επιχειρηματα. το πρωτο και το δευτερο θεμα, δεν τα ηξερα. εγραψα 2-3 μαλακιες και τα ξεπεταξα. στο 3ο ομως ηξερα ακριβως τι να γραψω. ανεπτυξα σε 3 σελιδες, γιατι ηθελα αυτο το εργο του Μπλεηκ. δινω τη κολα κανοντας το σταυρο μου, καθως η συγκεκριμενη καθηγητρια κραταει τη σχολη για λογους που δεν σας ενδιαφερουν και περναει μονο αριθμο, ανα μαθημα, φοιτητες. βγαινουν τ’ αποτελεσματα και βλεπω 5. μπορει να σας φαινεται κουλο που συσχετιζω τη μουσικη, τη ποιηση και την ζωγραφικη μαζι. αλλα ολ’ αυτα συντελεσαν στο να περασω το μαθημα. το βραδυ εκεινο ξανακουσα το μαρριατζ παρεα με ενα μπουκαλι southern comfort και ζησαν αυτοι καλα κι εμεις καλυτερα.
ω ρε φιλε, αυτα ειναι…!!
*ποιος ειναι ο πατριωτης απο λαρισα??