Kαι είναι πανέμορφο. Κριτική πολύ σύντομα:wink:
Το L’Eveil des muses είναι υπέροχο κομμάτι
To αγαπημένο μου στο δίσκο. Φοβερή μελωδία.
Γενικά ο δίσκος είναι εξαιρετικός, αν κ ίσως σε κάποιους λείψει και η black επιρροή.
Εγω μονο αυτο απο το κλιπ ακουσα και η απογοητευση ηταν ΤΕΡΑΣΤΙΑ…
Πιο γλυκαναλατο και νεροβραστο δεν μπορουσε να γινει, αμα και ο υπολοιπος δισκος ειναι σε αυτο το υφος δυστυχως για μενα παει…
17/1 Κυκλοφορει επισημα απο την Ρrophecy Records
[B]Εδω [/B]ειναι και το πρωτο επισημο κλιπ του δισκου
Ιδανικό κομμάτι τίτλων για την γαλλική μεταγλώττιση του Μικρού Σπιτιού στο Λιβάδι.
Τον άκουσα σήμερα τον δίσκο και συμφωνώ, για dreampop-νεοψυχεδελοκατιτίς οκ είναι, για blackgaze-πώς-τα-λέτε όχι. Ο ήχος αυτός έτσι κι αλλιώς μοιάζει so 2010s τώρα.
Πρωτο κομματι που ακουσα ηταν το Deliverance το οποιο οκ δεν εχει μεταλ στοιχεια αλλα σε υφος ειναι Alcest και απορουσα με τα σχολια εδω μεσα. Και μετα εβαλα το Opale. Ω μλκ…
Ο δίσκος αντικειμενικά, για το είδος του είναι καλός ή δεν αξίζει κάποιος να ασχοληθεί καθόλου; Είναι πιο ελαφρύς απο τον προηγούμενο;
Σίγουρα πιο ελαφρύς. Εγώ προσωπικά απογοητέυτηκα πολύ, όχι απλά από το ύφος αλλά και από τις ίδιες τις συνθέσεις, αλλά οκ γούστα είναι αυτά. Κρίμα γιατί το προηγούμενο το έβαζα πολύ ψηλά και δεν το περίμενα.
Πολυ όμορφος δίσκος.
Δεν είναι βαρύς, δεν είναι μέταλ, αλλά ποιος χέστηκε;
Εξαιρετικές μελωδίες, ατμόσφαιρα και συναίσθημα.
2-3 συνθέσεις θα μπορούσαν να λείπουν, αλλά για το είδος του είναι υπέροχο.
Το Opale είναι άσχημο για ξεκίνημα. Καλή η αισιοδοξία, αλλά αυτό είναι μελιστάλαχτο.
Αυτό βασικά, κι εγώ εκεί έμεινα.
Αν βάλουμε συγκρίσεις με το προηγουμενο, και περιμένουμε κατι metal και πιο μελαγχολικό, σαφώς είναι κατώτερο.
Γι αυτό που είναι όμως ο δίσκος, χωρίς προκαταλήψεις και προσδοκίες, τον βρήκα εξαιρετικό.
Δεν ειναι το μεταλ η μη μεταλ το θεμα, για Alcest μιλαμε δεν μιλαμε για τους Megadeth, το προβλημα ειναι το υφος, βασικα εφαγα φρικη με το Opale και σταματησα εκει, αν δεν ειναι και ο υπολοιπος δισκος ετσι θα του δωσω αλλη μια ευκαιρια.
Το Opale είναι το πιο “χαρούμενο” τραγούδι, στην αρχη κι εμένα με ξένισε.
Υπάρχουν φοβερά κομμάτια στο δίσκο, που θα σου δώσουν πιστεύω την αίσθηση “ναι αυτό είναι Alcest”, όπως το L’Eveil Des Muses.
Εγώ πρώτη φορά ακούω κάτι από την συγκεκριμένη μπάντα. Δεν ξέρω πως ήταν το ύφος τους παλιά αλλά ο συγκεκριμένος δίσκος είναι πανέμορφος.
Qft.
Παίζει πολύ ο δίσκος τις τελευταίες μέρες. Η αλήθεια είναι ότι απ’ όταν είχαν κάνει τις δηλώσεις ότι θα κόψουν τα “μπλακ” στοιχεία από τον ήχο τους ήμουν αρκετά επιφυλακτικός, αλλά τελικά οι αλλαγές δεν μου ακούγονται και τόσο έντονες. Ομολογουμένως σε κάποια κομμάτια, όπως το Opale, η ατμόσφαιρα είναι πιο ανάλαφρη απ’ όσο μας είχαν συνηθίσει, στην μεγαλύτερη διάρκεια του δίσκου όμως νιώθω σα να ακούω τους Alcest του Les Voyages de L’Ame χωρίς τα ξεσπάσματα με τα μπλαστμπιτ.
Προσωπικά αν μπορώ να πω ότι μου λείπει κάτι είναι οι αντιθέσεις που έβγαζαν οι συνθέσεις τους, καθώς τώρα τα κομμάτια ακούγονται πιο μονόπαντα. Παρ’ όλα αυτά σα σύνολο ο δίσκος ακούγεται πανέμορφος και για τα γούστα μου κομμάτια σαν το L’Eveil des Muses ή το Delivrance δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από παλιότερά τους.
Επίσης δε μπορώ να μην τους παραδεχτώ που δεν κόλλησαν στον ήχο που έφτιαξαν εδώ και τρεις δίσκους, γνωρίζοντας ότι με αυτή την κίνηση θα έχαναν κάποιο από το κοινό τους.
Μετα την μεγαλη “παγωμαρα” που μου ειχε αφησει το Opale εκατσα και εγω σημερα και το ακουσα. Δυστυχως δεν μπορω να πω οτι μου αρεσε. Σιγουρα το Opale ειναι το χειροτερο του δισκου για μενα. Καποια κομματια εχουν ωραιες ιδεες, οπως το Delivrance, αλλα μου δινει την εντυπωση οτι θελησαν να κρατησουν το ιδιο tempo απο την αρχη μεχρι το τελος του δισκου και χαθηκαν οι εναλλαγες που θα μπορουσαν να υπαρχουν. Το αποτελεσμα ειναι εντελως γλυκαναλατο τελικα και δεν καταφερε να με κερδισει.
Tελευταια Anathema μου εφερε στο μυαλο τα οποια δεν τα παλεψα με τιποτα…