Ο Vincent Damon Furnier (αγγλογαλλοσκοτζεζικοιρλανδικές ρίζες),γεννήθηκε στο Detroit το 1948 και το 1969 κυκλοφορεί μαζί με την μπάντα του, τους Alice Cooper, τον πρώτο δίσκο Pretties for you.Λίγο αργότερα, ο ίδιος θα ταυτιστεί με αυτό το όνομα το οποίο λέγεται ότι το εμπνεύστηκε από μία μάγισσα. Πρώην συνεργάτης του Zappa, o Cooper έχτισε μια ολόκληρη καριέρα πάνω σε 2 χαρντ ροκ τραγούδια και σε ένα στιλ που από το ?71 κιόλας ομολογούσε ότι ήταν κατά 60% κατασκευασμένο. Μεταξύ των κατασκευών του ήταν το ίδιο του το όνομα, τα μαστίγια, τα δερμάτινα ρούχα, οι γκιλοτίνες, τα φίδια, οι κούκλες που ακρωτηριάζονταν κατά τη διάρκεια της παράστασης, ένα κοτόπουλο που ?σκοτώθηκε? κατά τη διάρκεια ενός σόου μέσα σε ένα πανικό από πούπουλα. Η αλλόκοτη εμφάνιση του Alice ντυμένου με εφαρμοστή μισοσκισμένη φόρμα και ψηλοτάκουνες μπότες να κραδαίνει μία γιγάντια οδοντόβουρτσα και να κυνηγάει μία υποτυπώδους ντυμένη γυναίκα που ήταν μεταμφιεσμένη σε σωληνάριο οδοντόπαστας είναι μόνο ένας από τους πολυάριθμους ρόλους που είχε εμπνευστεί από τον μέντορά του,Frank Zappa.Αλλά και ο ίδιος με τη σειρά του ενέπνευσε πολλούς, ένας κατοπινός πανκ ροκερ που στη σκηνή παρουσίαζε μια εικόνα παρακμής που άγγιζε την πλήρη αρνητικότητα.
Πρώτο άλμπουμ που αγόρασα τυχαία να ακούσω όταν πήγαινα τρίτη γυμνασίου το Trash(1989) με κομματάρες όπως το poison, bed of nails και house of fire. Ακολούθησε το Billion dollar babies(1973) με αγαπημένα κομμάτια το ομότιτλο, το no more Mr. Nice Guy και το elected το οποίο αποτελεί πολιτική σάτιρα. Ο ίδιος είχε πει για το elected ?While we were working on this, John Lennon would come to the studio a lot and listen to this song and tell me, «it?s great, but Paul would have sung it better». He was right!? Το 2004 και εν μέσω των σχολικών εξετάσεων θυμάμαι να τρυπώνω σκαρφαλώνοντας απ? τα βραχάκια του θεάτρου Πέτρας για να παρακολουθήσω την συναυλία του. Αν και γερασμένος, θυμάμαι είχα περάσει τέλεια και ήταν ακόμα άριστος performer. Μέσα στους συνεργάτες και η κόρη του Calico την οποία μαστίγωνε, τεμάχιζε, πετσόκοβε κι άλλα τέτοια όμορφα (εικονικά σαφώς).
Επόμενο album που αποφάσισα να αγοράσω ήταν το αμφιλεγόμενο From the inside (1978 )το οποίο είναι concept album και εξιστορεί διάφορες ιστορίες αλλά και τα συναισθήματα που είχε κατά την τρίμηνη διαμονή του σε ίδρυμα για απεξάρτηση απ? το ποτό. ?Έπινα σχεδόν 2 λίτρα ουίσκι καθημερινά…μόνο και μόνο για να μπορώ να λειτουργώ. Ζούσα με ταχύτητα εκατό μίλια την ώρα έχοντας για καύσιμο το αλκοόλ.? Και επί δυόμισι χρόνια, έλεγε ο Alice, δεν ήταν ποτέ ξεμέθυστος. ?Στο τέλος ξερνούσα αίμα?. Παρ? όλα αυτά, η σύζυγός του, Sherryl, ένιωθε αισιόδοξη…ένιωθε ότι ο άντρας της κάποια μέρα θα συνερχόταν και γι? αυτό σκόπευε να μείνει μαζί του. Κι εκείνος με την σειρά του της αφιέρωσε ένα από τα πιο γλυκά ερωτικά τραγούδια, το How you gonna see me now (how you gonna see me now, please don?t see me ugly babe, ?cause I know I let you down in oh so many ways…How you gonna see me now, since we? ve been on our own, are you gonna love the man when the man gets home?. Παρόλο που το from the inside δεν είναι καμία alboumάρα, προσωπικά μου αρέσει και μόνο που τόλμησε να αντιμετωπίσει και να ξορκίσει τα κακά πνεύματα που τον βασάνιζαν. Γι? αυτό εξάλλου δεν είναι η μουσική; για να μας απελευθερώνει. Και ήξερε το δύσκολο εγχείρημά του να βγάλει έναν τέτοιο δίσκο πριν 30τόσα χρόνια που μιλάει για ιδρύματα απεξάρτησης και όλο το κλίμα κει μέσα, οπότε ήταν μία κίνηση που απαιτούσε θάρρος και ψυχική δύναμη. Μικρή παρένθεση: Όταν ήταν να συνεργαστεί με τους Megadeth το 1986 παρατήρησε πόσο μπεκροκανάτες ήταν κι εκείνοι και προσπάθησε να τους βοηθήσει να ελέγξουν…ο Mustaine μάλιστα τον θεωρεί έκτοτε godfather του. Κλείνει η παρένθεση. Επόμενο album που αγόρασα ήταν ένα με τα best of ας το πούμε…The definitive Alice Cooper και μετά εννοείται ό,τι άλλο ήθελα να ?ναι καλά το internet. Πάντως, για κάποιον που θέλει να ξεκινήσει να ακούει Alice Cooper, το συγκεκριμένο album είναι πολύ καλό. Περιέχει τραγούδια όπως το I?m eighteen, το Desperado (tribute to Jim Morrison γι? αυτό εξάλλου προσπαθεί να τον μιμηθεί στη φωνή), την κομματάρα Halo of flies (this song was inspired by King Crimson?s ?21st century schizoid man?. We had been criticized so much in the press that we were just a theatrical band only and couldn?t play, so we decided to write an extremely complicated song ), τον ύμνο κάθε μαθητή μετά την εξεταστική school?s out, την υπέροχη μπαλάντα only women bleed, εννοείται το welcome to my nightmare (κατά τη γνώμη μου από τα καλύτερά του τραγούδια), το hey stoopid κ.ά.
Έχει πλάκα που γράφετε όλοι τις “αυτοβιογραφίες” σας με τον Alice.
Εγώ πάλι αυτό που θα ξεχώριζα απο το προσωπικό μου ιστορικό είναι πως άκουσα πρώτη φορά το Trash μια εποχή που ήμουν χωμένος σοβαρά σε οτιδήποτε το “μεταλλικό”, και με χαρακτήριζε η εσωστρέφεια εκείνη που έχουν ουκ ολίγοι έφηβοι μεταλλάδες…
…Ε, το Trash ήταν ο πρώτος δίσκος που άκουσα που - σχεδόν - με αφύπνισε. Ξύπνησε το party beast απο μέσα μου! Δεν υπήρξα ιδιαίτερος ποτέ φαν των ποζερογκρουπ των '80ς, ωστόσο το Trash ανέδειξε πολύ κρυμμένη ποζεριά απο μέσα μου, που δεν ήξερα καν οτι υπήρχε.
Μετά θα ερχόταν η βουτιά στα '70ς, κυρίως στο Welcome to my Nightmare, και το επακόλουθο “σοκ” μια που ένιωθα σα να άκουγα διαφορετικό σχεδόν καλλιτέχνη. Στην πορεία όμως έμελε να καταλάβω περί τίνος πρόκειται και να το γουστάρω πλήρως.
ΥΓ - Πάλι αρχίδια ρε συ Angel? Πάλι? Μα δε ντρέπεσαι?..
:-s φονικέ κούνελε σοβαρά μιλάς;
Έκανα πριβιού πριν το ποστάρω και μου φάνηκαν όλα ΟΚ.Τί στο δαίμονα;Τώρα η μία φώτο χάθηκε και το ένα σπόιλερ δεν ανοίγει,πφ
Ανακοινώθηκε επίσημα το tracklisting του πολυαναμενόμενου album
"Welcome 2 My Nightmare", ενός από τους μεγαλύτερους (και υποτιμημένους)
rockers όλων των εποχών8)
I Am Made Of You
Caffeine
The Nightmare Returns
A Runaway Train
Last Man On Earth
The Congregation
I’ll Bite Your Face Off
Disco Bloodbath Boogie Fever
Ghouls Gone Wild
Something To Remember Me By
When Hell Comes Home
What Baby Wants
I Gotta Get Outta Here
The Underture
‘Welcome 2 My Nightmare’ features the original Nightmare guitar team of Steve Hunter and Dick Wagner, and the original band (Neal, Dennis, and Michael) appearing on ‘When Hell Comes Home’.
The Classic Rock fan pack (on sale September 16th) features two bonus tracks ‘Under The Bed’ (which also features the original band), and a live version of ‘Poison’ recorded at the recent Download Festival.
Δεν μου πολυαρεσε το εξωφυλλο θα θελα κατι πιο καρτουν…οπως στο 1ο…περιμενουμε(αυτος ο Dick Wagner οπου παει ο Bob Ezrin παει και αυτος εε…???Τολμησε να παιξει παρει την θεση του Ace)
To αλμπουμ θα κυκλοφορησει σε διαφορες εκδοσεις με bonus τραγουδια στην καθε μια.Συνολικα μετραω 17 ολοκαινουρια τραγουδια αν δεν εχω χαθει στο μετρημα οι τιτλοι των υπολοιπων, εξτρα κομματιων ειναι
‘Under The Bed’
‘Flatline’
‘We Gotta Get Out Of This Place’
εντάξει δεν μπαίνει καν σύγκριση με το μυθικό album του 1975 ,αλλά είμαι σίγουρος οτι θα είναι καλό και αυτό .
άλλωστε οι τελευταίες δουλειές του Alice είναι -αν μη τι άλλο- αξιόλογες .
ίσως αυτό να είναι περισσότερο “θεατρικό” απο τα detroit-driven-rock n roll των προηγούμενων cd.
Τι πειραμα επιχειρει να κανει με την ke$ha περιεργο,οχι οτι δεν ειναι στη μοδα τελευταια να συνεργαζονται pop και rock καλλιτεχνες,αλλα Alice εισαι μην δινεις τροφη για σχολια.
Το προηγουμενο αλμπουμ του μου φανηκε στο συνολο του αδιαφορο,περασε και δεν ακουμπησε,για το welcome to my nightmare 2 ελπιζω να ειναι καλο δισκακι αν και ειναι δυσκολο το εγχειρημα εξ αρχης.
Μετρια και αδιαφορα τα δυο κομματια απο πανω,δεν περιμενω απο αυτα που ακουσα στα ολιγολεπτα samples του amazon κατι καλο,θα μπορουσαν να λειπουν 2-3 κομματια που γενικως δεν πολυκολανε με τα υπολοιπα.
Μου αρέσει που (όπως και στο κλασικό Welcome to my nightmare) o Alice κινείται σε πολλά και διαφορετικά είδη μουσικής. Κάποιος που δεν είναι εξοικειωμένος με τον 70’s Alice και τη θεατρικότητα στη μουσική του θα χρειαστεί πολλές ακροάσεις. Όπως άλλωστε θα ξενίσουν κάποιον που γνωρίζει μόνο τον Alice του Poison τα Some folks, Years ago, Awakening ή ακόμα και το Steven, όταν πρωτοακούσει το Welcome to my nightmare του 1975. Μιλάω από προσωπική πείρα, γιατί και εγώ πριν 20 χρόνια ήξερα μόνο το Trash και δεν το πίστευα ότι το W.T.M.N. ήταν δίσκος του ίδιου ανθρώπου.
