All that you can't leave behind

Οι δικές μου είναι ουσιαστικά 2 :-s Συγχωρούμαι; :frowning:

Αντε, σχωρεμένη :slight_smile:

Σωστός. Δεν είχα δει το πρώτο ποστ.
Επιλέγω λοιπόν: Πρώτος έρωτας και παντοτινός!

και να γράψετε και μια λέξη παραπάνω… Δε τις χρεώνουμε βρε παιδιά! :stuck_out_tongue:

Θα διάλεγα να θυμόμουν που έχω αφήσει το πρώτο σημείωμα. Μετά τύφλα να’χει ο Leonard Shelby… :stuck_out_tongue:

την είσοδό μου στο πανεπιστήμιο…
Νο 19 στην ελλάδα 400μ εμπόδια (μιλάμε για πολύ τρέξιμο εκείνη την χρονιά…)
συναυλία dream theater 2002 ρόδον…(έχει κανείς φωτογραφίες από τότε??)
συναυλία metallica 2007 και steve vai 2005…Μπροστά με παλμό και στις δύο!!!

Θέλει και ρώτημα? Την στιγμή που γεννήθηκε ο γυιός μου

εδιτ Θα κρατούσα και μια άλλη
Την στιγμή που κατάλαβα ότι δεν υπάρχει δεν μπορώ υπάρχει δεν θέλω

Μια συζητηση που ειχα την ανοιξη του '96.

την αναμνηση της μητερας μου

φοβαμαι πως θα αδικησω τις μνημες του μελλοντος…

Ηθικο διδαγμα: καντε backup :stuck_out_tongue:

Πω- πω, όποτε την ακούω αυτή τη φράση πραγματικά τα παίρνω, χωρίς παρεξήγηση! :slight_smile: Παίζει να είναι όοοοο,τι πιο γελοίο επιχείρημα/quote ακούγεται στην Ελλάδα.

πρώτον δεν στα έδωσα για να τα πάρεις και δεύτερον αφού θες σώνει και καλά να τα πάρεις μήπως θα ήταν καλύτερα να με ρώταγες πρώτα πως κατάλαβα ότι κατάλαβα? λέω μήπως :-k :-k

Lol, ΄νταξ’, βασικά μην το παίρνεις και τόσο σοβαρά, απλώς σχολίασα ένα χιλιοειπωμένο quote, δε σχολίασα ούτε εσένα, ούτε τον λόγο που το είπες, και το post μου ήταν γενικά χαλαρό.

Ενα λαιβ…

Μονο και μονο για να υπαρχει σε καθε σελιδα! Εγραψε!:lol: :smiley:

Πλάκα στην πλάκα, το τόπικ το έφτιαξε η Λένα, τις μέρες που μου έχει κολλήσει η ιδέα να γράψω τις καλύτερες στιγμές της ζωής μου σε ένα χαρτί, όπως ο Τσάρλι από το Lost :stuck_out_tongue:

Συμβουλή:

Μην το κάνεις. Το έχω προσπαθήσει και ένιωσα σαν να χάνουν την αξία τους.
Καλύτερα να τις φυλάς στο πίσω μέρος του μυαλού σου…

24 Αυγουστου… Την πρωτη μου συναυλια…:roll:

(Θενξ :slight_smile: )

Πραγματι ειναι πολυ δυσκολο να διαλλεξεις μονο μια… Δεν εχω καταληξει σιγουρα, αλλα νομιζω οτι θα διαλεγα την αναμνηση μιας αγκαλιας -σε ωρα που ηταν ακρως απαραιτητη.

Χμ. Νομιζω οτι εχει δικιο ο Κρισπ στο απο πάνω.

Οι χουλιγκανισμοί των σχολικών χρόνων:p