Υποθετικά…
Ας πούμε οτι ξέρετε οτι θα χάσετε τη μνήμη σας και οτι μπορείτε να κρατήσετε μια μόνο ανάμνηση…
Τι θα κρατούσατε;
- Καλό είναι να αποφεύγονται τα greeklish, εκτός κι αν υπάρχει σοβαρός λόγος για χρήση τους. Όσοι χρήστες για κάποιο λόγο δεν επιθυμούν/μπορούν να γράφουν με ελληνικούς χαρακτήρες, ας επικοινωνήσουν με τους moderators. Συνεχής χρήση greeklish χωρίς επαρκή δικαιολογία και ενημέρωση μας ενδεχομένως να οδηγήσει σε διαγραφή των μηνυμάτων.
Το καλοκαίρι του 95…
Τι λέει ο κάρβου ρε?
Ψύχωση μου έχει γίνει. 
On topic: Metallica in Athens, 3/7/2007
[SIZE=“6”]GONE INSANE[/SIZE] [SIZE=“7”]BUT THE MEMORY REMAINS[/SIZE]
έχω γεράσει…
Μπορώ να σκεφτώ τόσες πολλές στιγμές και οι περισσότερες έχουν γίνει πολλά χρόνια πριν…
Και αυτό…:lol: :!:
η 1η που μου ήρθε στο μυαλό:
Καλοκαίρι του 2000, κάνουμε οικογενειακό roadtrip σε Ιταλία και Ελβετία. Μία από τις μέρες του ταξιδιού, το πρόγραμμα έλεγε πως έπρεπε από τη Βέρνη να πάμε Ζυρίχη που είχαμε κλείσει το επόμενο ξενοδοχείο. Η διαδρομή δεν ήταν ούτε μία ώρα δρόμος. Ως κλασσικοί τουρίστες, σε αυτή τη μία ώρα διαδρομής (ξεκινήσαμε απόγευμα) είδαμε κάθε γωνιά της Ελβετίας, με αποτέλεσμα μετά από 5 ώρες να είμαστε χαμένοι κάπου στη Βόρεια Ελβετία και ο πατέρας μου (ο μόνος οδηγός τότε) να είναι κουρασμένος τέρμα.
Αποφασίζουμε να μείνουμε όπου βρούμε και να πάμε την επόμενη μέρα στη Ζυρίχη. Το όπου βρούμε ήταν ένα χωριό έξω από το Schaffhausen (στο Schaffhausen είναι ο μεγαλύτερος καταρράκτης του Ρήνου και έτσι είναι σχετικά γνωστό στην περιοχή). Στο χωριουδάκι αυτό που βρήκαμε, είδαμε πως είχε 2 ξενοδοχεία. Στο πρώτο στέλνουμε τη μάνα μου η οποία γύρισε με τη μύτη της κλειστή γιατί δεν αντεχόταν η μπόχα του ξενοδοχείου. Στο 2ο στέλνουμε το πατέρα μου και η μάνα μου κάνει το λάθος να πει τη φράση:
“Ό,τι κι αν είναι, κλείσε το. Στο άλλο δε μένουμε!”
Αυτό ήταν, ο πατέρας μου έκλεισε το δωμάτιο και πάμε να δούμε τι παίζει. Μα τι στο καλό? Έναν ύπνο θέλαμε να ρίξουμε όλο κι όλο!
Στο ισόγειο του ξενοδοχείου ήταν ένας χώρος σαν μπαρ δίπλα από τη ρεσεψιόν, η γύρω γειτονιά φαινόταν ήσυχη και όλα οκ. Πάμε στο δωμάτιο, το οποίο ήταν παλιό, είχε διακόσμηση που δεν είχαν ούτε οι προλετάριοι της Τσαρικής Ρωσσίας και αναμεσα στα κρεβάτια ήταν και ο νιπτήρας (Γερμανικά έθιμα αυτά). Αφήνουμε βαλίτσες και φεύγουμε μακάριοι πως βρήκαμε τουλάχιστον κάπου να κοιμηθούμε το βράδυ.
Γυρνάμε αργά το βράδυ και ανακαλύπτουμε:
το μπαρ στο ισόγειο ήταν meeting place για φορτηγατζήδες με πόρνες
τα γύρω κτίσματα ήταν οίκοι ανοχής
το κτίριο φάτσα σε εμάς, αντί για κόκκινο φωτάκι είχε κόκκινο προβολέα που χτύπαγε μέσα στο δωμάτιο
και ένα από τα σεντόνια είχε λεκέ από αίμα (ευτυχώς είχαμε δικά μας σεντόνια για παν ενδεχόμενο, αλλά και πάλι… άντε να κοιμηθείς με ήσυχα μετά)
Το γέλιο που ρίχνω μέχρι σήμερα, δεν περιγράφεται!!! Εγώ και ο πατέρας μου κοιμηθήκαμε μια χαρά. Οι γυναίκες του σπιτιού είχαν μαύρους κύκλους το επόμενο πρωί
αχαχαχαχαχχαχ:lol: :lol:
:lol3: :lol3: :lol3: Σκηνικά απο ταινία…Αυτά θα΄εχουμε να θυμόμαστε οταν γερασεις…:lol:
Μαλλον δεν θα κρατουσα καμια αναμνηση.
Ειναι λιγο δυσκολο να κρατησεις ακομη και μια. Θυμαμαι οτι οταν πρωτοειχα χασει την μνημη μου, ο γιατρος ηταν τοσο απαιτητικος και παραλληλα βιαστικος, που με αγχωσε ρωτωντας με επιμονα “ΠΟΙΑ ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΘΕΣ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ???”
Ε, ειχα φρικαρει ασχημα και κολλησα. Ετσι μου εσβησε τα παντα ο καραγκιοζης…
Ηταν τοσες πολλες οι αναμνησεις που δεν μου ερχονταν καμια στο μυαλο 
να παιζω κιθαρα!
Πανέμορφο θρεντ…
Χμμ, θα έλεγα ότι είναι μια οποιαδήποτε καλοκαιρινή μέρα στο εξοχικό μου στην Κόρινθο κατά τα παιδικά μου χρόνια.
Ατελείωτες ώρες με την παρέα στη θάλασσα, μετά ξεθεωμένος σπίτι για φαϊ, μεσημεριανή ξεκούραση παίζοντας με τα αυτοκόλητα της Panini, απόγευμα πάλι παιχνίδια, μπάλα, έρωτες και στο τέλος ένα ήσυχο, γλυκό καλοκαιρινό βράδυ 
Το γκολ του Ζιοβανι με τη Γαλατασαραϊ.
-Οι συναυλίες των Prodigy, Tool και Slipknot.
-ΑΕΚ: Το 4-4 μέσα στη Γερμανία επί της Λεβερκούζεν, οι 2 ισοπαλίες με τη Ρεάλ πριν 6 χρόνια, το 4-0 επί του ΟΣΦΠ.
-Κάθε μέρα που περνάω στη Μουτσούνα της Νάξου.
-Η γκολάρα που έβαλα σε ένα γηπεδάκι 9χ9, πίσω από το κέντρο και νικήσαμε.
-Ο πρώτος μου έρωτας.
-Οι καλοκαιρινοί καφέδες με τον πατέρα μου στη Ναξο.
-Η πρώτη φορά που είδα το Pulp Fiction και κατάλαβα ότι δεν πρόκειται ποτέ να ξαναδώ καλύτερη ταινία.
-Οι νίκες της Ελλαδάρας επί Γαλλίας, Τσεχίας και Πορτογαλίας στον τελικό και τελικά η κατάκτηση του κυπέλλου.
-Οι τελικοί του 2006 στο ΝΒΑ που το πήρε τελικά το αγαπημένο μου Μαιάμι με τα απίστευτα όργια του Γουέιντ.
-Το τρίποντο του Διαμαντίδη επί της Γαλλίας στη λέξη του παιχνιδιού πριν 3 χρόνια.
-Τα βράδια που δεν τέλειωναν ποτέ στο μπαράκι Ύφαλος στη Ναξο.
-Όλες τις κοπέλες που έχω πάει.
-Τη στιγμή που πήρα την Ibanez μου.
Λένα, πολύ ωραίο θρεντ Τι κρίμα που δεν ξέρω τι να γράψω… :lol:
Τεσπα θα κάνω μια προσπάθεια:
- από παιδική ηλικία… Ίσως τα πάντα! Κυρίως όταν παίζαμε στη γειτονιά, κρυφτό, κυνηγητό, όλες οι μαλακίες που κάναμε στην παραλία. Ααααχ συγκινήθηκα.
- Οκτώβριος 2004 για συγκεκριμένο λόγο
- όταν τελείωσα το Λύκειο. Δε θα ξεχάσω ποτέ την αίσθηση του να λέω “αύριο δίνω το τελευταίο μάθημα Πανελλήνιες”… Μετά το τι ύπνο, μπάνια και βόλτες έκανα για να συνέλθω… :lol:
- το πρώτο έτος στη σχολή
Ε αυτά
αυτό τώρα το έγραψες για να κάνεις καψώνια στους φίλους συμφορουμίτες που γράφουν?:-s
ον τόπικ
-
ποδόσφαιρο καθημερινά στο γηπεδάκι της γειτονιάς και κρυφτό τα βράδια του καλοκαιριού
-
όλα τα ταξίδια που έχουμε πάει οικογενειακώς
-
πέμπτη δημοτικού , όλο το γυμνάσιο και πρώτη λυκείου
-
το σοκ που είχα πάθει ακούγοντας Metallica, Black Sabbath και το Hammerheart (Bathory) για 1η φορά…
-
συναυλίες Metallica , Maiden
ε και άλλα , βαριέμαι να τα γράφω όλα
edit
επιλέγω τα ταξίδια , αν είναι μόνο 1…
Kαλά όλα αυτά που λέμε, αλλά το θρεντ δεν είναι “όμορφες αναμνήσεις”.
Η μαγκιά -και το ενδιαφέρον- είναι να διαλέξεις τη μία. Αλλιώς χάνει το νόημά του. 