http://www.classicrockmagazine.com/news/ten-years-afters-alvin-lee-dies/
Παει ενας ακομα θρυλος.Ποσους θα αποχαιρετισουμε ρε γαμωτο?
Μαύρες μέρες για τον συριζα.
…r.i.p.
Ιστορικό ποστ το από πάνω.
after unforseen complications following a routine surgical procedure.
Wtf?! 
R.I.P μεγάλε.
Το Blues-Rock ειναι ακομα φτωχοτερο… Υμνοι οπως το A sad song γραφοντε μια φορα στο απειρο. Καλο ταξιδι Alvin.
R.I.P.
Έκλαψα
Αθανατος
R.I.P.
Πάντα τους συμπαθούσα, αν και η μόνη φορα που αγόρασα κάτι δικό τους ήταν μία συλλογή. Κρίμα
R.I.P. σε έναν μεγάλο μουσικό…Κρίμα…
σκατα!
the bluest blues
RIP
Τεράστιε…Πρώτη μου επαφή με τη μουσική σου ήταν - ποιο άλλο - το I΄d Love to Change the World.Και έπαθα πλάκα με τη μελωδία, το άρπισμα, το ξέσπασμα, το σόλο. Εμπορικό λέει. Who cares. Έρχεται η ρημάδα η στιγμή να αγοράσω τα πρώτα μου βινύλια και φυσικά είσαι μέσα στα 5 πρώτα. A Space in Time. Και φυσικά σε λατρεύω για τα blues σου. One of These Days, Here They Come, Over the Hill κτλ κτλ, απ΄έξω κι ανακατωτά σε έμαθα. Και πήραν σειρά τα Ssssh!, Undead, Fillmore East, Cricklewood Green και τα υπόλοιπα και πάθαινα σοκ κάθε φορά με τα solos, τα riffs, τα τραγούδια. Aλλού jazzy, αλλού rock, πάντα blues, πάντα σε απλησίαστες ταχύτητες για τους άλλους που ακόμα σε κυνηγάνε.
R.I.P.
R.I.P.
R.I.P. κριμα, μεγαλος μουσικος.
r.i.p.
RIP