Το τρίτο άλμπουμ με τον Edu Falaschi στα φωνητικά ίσως είναι και το καλύτερο… από τη στιγμή πού έφυγαν οι Matos & ΣΙΑ για να δημιουργήσουν τους (άρχικα Shaman) Shaaman. Νομίζω ότι σε σχέση με τους 2 προηγούμενους δίσκους, αυτός είναι ο πιο prog. Ουσιαστικά τα prog κομμάτια είναι αυτά πού κάνουν και τη διαφορά στο άλμπουμ! Ενω τα καθαρά power κομμάτια θα έλεγα ότι λειτουργούν ως “fillers”.
Εννοείται βέβαια πώς δεν τίθεται σύγκριση με τα 3 πρώτα albums των Angra και το πρώτο των Shaman! (μετέπειτα Shaaman)
Λογικά, μέσα στην επόμενη χρονιά θα κυκλοφορήσει και νέο Shaaman…
Δυστυχώς δε μου άρεσε και οι Angra είναι από τις αγάπες μου στο χώρο. Μου φαίνεται ότι δε φτάνει το “Temple Of Shadows”. Πάντως (αν και το ακούω μόλις δεύτερη φορά) έχω ξεχωρίσει το τελευταίο κομμάτι, “Scream Your Heart Out”. Α να δούμε.
Νομίζω πάντως ότι ο Falaschi είναι “λίγος” για τη μουσική των Angra. Είμαι σίγουρος ότι αν ήταν ο Matos στα φωνητικά τα τραγούδια όχι μόνο του εν λόγω άλμπουμ, αλλά και των 2 προηγούμενων θα ακούγονταν πολύ καλύτερα!
Λοιπόν, να εξηγηθώ πρώτα απ΄όλα ότι έχω παθολογική αδυναμία σε ότι έχει σχέση με τους Angra (όπως και με τους Pain Of Salvation). Είμαι και αρκετά απαιτητικός από αυτούς όμως.
Τα δύο προηγούμενα albums Rebirth και Temple Of Shadows με κερδίσαν και με το παραπάνω, ειδικά το δεύτερο (όπως επίσης και το EP Hunters & Prey). Και για τους 2 δίσκους είχα αμφιβολίες οι οποίες όπως είναι φυσιολογικό επικεντρωνόντουσαν στον Edy Falaschi και το δύσκολο φορτίο να αντικαταστήσει τον Andre Matos.
Για να ξεκαθαρίζουμε Matos ΔΕΝ είναι, αλλά βρείτε μου 2-3 τραγουδιστές στην πιάτσα να προσεγγίζουν τον Βραζιλιάνο… Όμως έχει πάρα πολύ καλή φωνή, με feeling και διαφοροποιείται όπως πρέπει, ενώ παράλληλα στα live αποδίδει αξιοπρεπώς τα κομμάτια (χμ όχι και όλα).
Πολυλογώ αλλά αυτό το κάνω γιατί ενώ εδώ και μερικές μέρες (παρ΄όλο που προσπαθώ να επικεντρώσω τα ακούσματά μου στους Pearl Jam λόγω συναυλίας) ακούω το δίσκο και προσπαθώ να κατασταλλάξω. Όχι αν μου αρέσει προς Θεού, αλλά το πόσο καλά στέκεται στην προηγούμενη δισκογραφία τους. Είναι μάλλον το πιο “δύσκολο” από τεχνικής πλευράς album και το πιο κοφτό και βαρύ που έχουν παρουσιάσει. Με κάθε ακρόαση ανακαλύπτω νέα πράγματα και ο δίσκος ανεβαίνει στην εκτίμησή μου. Κάποιοι ενυπωσιακοί ρυθμοί των Angra είναι εδώ, όπως και για μια ακόμα φορά το εντυπωσιακό, εξωπραγματικά σε στιγμές όμορφο παίξιμο των Loureiro και Bettencourt.
Όσοι τους είδαν πριν ενάμιση περίπου χρόνο (όχι πολλοί) ξέρουν.
Ήμουν και εγώ ένας από τους λίγους…
Έχω ακούσει όλα τα albums τους εκτός από αυτό… Οκ τα Holy Land, Angel’s Cry κορυφαία… Και όλα τα υπόλοιπά τους πολύ αξιόλογα. Το temple of shadows επίσης αποδεικνύει την τεράστια δυναμική των Angra!!
Λοιπόν, τώρα που έχει περάσει κάμποσος καιρός, ποιες είναι οι εντυπώσεις για το album? Δηλαδή είναι καλύτερο από το temple??
Ειπα μα ξεθαψω αυτο το τοπικ μετα απο καιρο!!
Για μενα ο δισκος ειναι ενα κλικ κατω συνολικα απο το Τemple…πιο δυσκολος δισκος ας πουμε!
Δεν συγκρινετε με τα διαμαντια του παρελθοντος αλλα μου φαινετε καλυτερος απο το Rebirth!!
Εναμιση χρονο μετα την κυκλοφορια του ακομα τον ακουω πολυ ευχαριστα και αυτο κατι λεει…
καλα εκανες που το ξεθαψες για να μπορουμε κ μεις τωρα να το θαψουμε με την ησυχια μας…:lol:
λοιπον,οι Angra ειναι μια απο τις μεγαλες μ αγαπες οφειλω να παραδεχτω…με αυτον τον δισκο ομως με στεναχωρησαν ιδιαιτερα…περιμενα ν’ακουσω ενα δισκο της ποιοτητας του Temple κ ακουσα ενα δισκο της ποιοτητας του χειροτερου δισκου των Angra κατ’εμε…μα δεν υπαρχει ΟΥΤΕ ενα κομματι που να μπορω ν’ακουσω…τι πραγμα ειναι τουτο…ουτε καλες μελωδιες,ουτε αξιολογα ρεφραιν κ γενικα εχει ενα ματσο χαζοτραγουδα…εννοειται οτι κ αυτη η κορυφαια μπαντα δικαιουται μια αποτυχια οποτε κ γω θα φανω μεγαλοψυχος κ θα το περασω στο ντουκου…
αναμενουμε τα καλυτερα του χρονου…
πραγματικα ομως το Temple ειναι ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΣ ΔΙΣΚΟΣ ! ! ! !8)
Εγώ τον άκουσα μερικές φορές αλλά δε μου έκανε εντύπωση να τον ακούσω κι άλλες, παρόλο που οι Angra είναι μεγάλη μου αγάπη. Όχι ότι συμφωνώ με τον helloweenakia πάντως…
