Το ξερετε το schoolwave; Φανταζομαι πως ναι. Ειναι το διασημο φεστιβαλ μαθητικων συγκροτηματων που γινεται καθε χρονο στη χωρα μας. Τα τελευταια χρονια δεν το εχω παρακολουθησει. Ομως ειχα παρακολουθησει ολοκληρο το schoolwave του 2006 που το ειχε δωρο νομιζω η Ελευθεροτυπια και το ενθετο schooligans. Απο ολα τα τραγουδια, που τα περισσοτερα ηταν πολυ καλα και μου αρεσαν, ξεχωρισα αυτο ενος low-bap συγκροτηματος, που λεγοταν Υπονοια και το τραγουδι λεγοταν “Μονολογος μαριονετας”. Ηταν υπεροχο. Με συγκινησε. Το ακουγα συνεχεια. Ξανα και ξανα και ξανα. Τοτε στα 19. Εκεινη τη δυσκολη περιοδο της ζωης μου. Που ημουν πιο μπερδεμενος απο ποτε. Το θυμηθηκα σημερα. Οχι τυχαια. Εχω ενα μπλογκ που γραφω και αποθηκευω διαφορα πραγματα. Σαιτ, μπλογκ, σελιδες, βιντεο, ονοματα, διαφορα που θελω να κανω κτλ. Ειχα βαλει λοιπον στο ποστ με τα ατομα που θελω να κανω add στο facebook και τον τραγουδιστη της Υπονοιας. Ειχαμε μιλησει τοτε. Μου ειχε πει οτι σπουδαζε Οικονομικα στο Παπει και οτι του αρεσει και οτι δε θελει να ασχοληθει επαγγελματικα με τη μουσικη. Ακουσα σημερα ξανα αυτο το υπεροχο τραγουδι και ειναι σα να μην περασε μια μερα. Ποσο σημαντικο ειναι να κραταμε, να θυμομαστε αυτα που βλεπουμε, που ακουμε, που διαβαζουμε, που λεμε. Ποσο ωραιες ειναι οι αναμνησεις οταν τις βλεπεις να ξεδιπλωνονται μπροστα σου, οταν τις εχεις στα χερια σου, οταν μπορεις να ταξιδεψεις πισω και να ζησεις αυτα που εζησες ξανα. Μετανιωνω που εσβησα το μπλογκ τοτε. Θα μπορουσα να παω πισω στο 2006, τοτε που ακουγα αυτο το τραγουδι. Θυμαμαι κατι ειχα γραψει γι’ αυτο. Ειχα γραψει ενα ποστ για εκεινο το schoolwave. Σιγουρα. Και για τους schooligans κατι πρεπει να ειχα γραψει. Μακαρι να μην εσβηνα το μπλογκ για να εβλεπα ξανα εκεινα τα ποστ. Θα το ηθελα τοσο πολυ. Θα ηθελα ακομα να μην ειχα πεταξει εκεινα τα cd για να τα ακουσω τωρα ξανα. Και οχι δεν τα βρηκα στο ιντερνετ. Αλλα και να τα εβρισκα δε θα ηταν το ιδιο. Θα ηθελα να μην ειχα πεταξει εκεινες τις εκθεσεις που εγραφα στο Λυκειο, τοτε που μαθαινα πως να γραφω και να εκφραζομαι. Θα ηθελα να μην ειχα πεταξει εκεινα τα σχολικα βιβλια που τοσο με ταλαιπωρησαν. Και ομως, χαρη σε αυτα ειμαι εδω…Θα μπορουσα να ειχα κρατησει τα περιοδικα που διαβαζα στην παιδικη και εφηβικη μου ηλικια. Τη σειρα που παιζαμε με τα ξαδερφια μου και την ηχογραφουσαμε σε κασετα! Τι εποχες! Θα μπορουσα να ειχα κρατησει εκεινες τις βιντεοκασετες οπου εγραφα προγραμματα απο την τηλεοραση που μου αρεσαν. Τα σκεφτομαι τωρα ολα αυτα αλλα ειναι αργα. Τουλαχιστον εχω τωρα ξανα τον anisixo. Τωρα προσεχω περισσοτερο αυτα που εχω. Αυτα που ζω, αυτα που ακουω, αυτα που βλεπω, αυτα που διαβαζω. Θελω πια να τα αφομοιωνω. Να τα κανω δικα μου. Να τα ζω στο επακρο. Να τα εκτιμω. Θελω να διαβασω ξανα και ξανα ενα αρθρο που μου αρεσε. Να δω ξανα και ξανα εκεινο το βιντεο. Να ακουσω ξανα και ξανα αυτο το τραγουδι. Να τα αφομοιωσω οσο γινεται καλυτερα. Αλλιως τι νοημα εχουν ολα αυτα; Δεν χρειαζεται, βεβαια, να με πιασει και αγχος να καταγραφω τα παντα. Τι ελεγα ομως; Α, για το τραγουδι. Μπηκα και στο σαιτ του γκρουπ και ειδα οτι εχουν κανει δισκογραφια, κανουν συναυλιες. Τελικα αμα εχεις ταλεντο σε κατι δε γινεται να παει χαμενο. Χωρις να ξερω απο low-bap καταλαβα οτι αυτο που ακουγα ηταν κατι ξεχωριστο και οτι αυτα τα παιδια θα συνεχιζαν να κανουν πραγματα στο μελλον. Εστειλα e-mail στον τραγουδιστη :
Γεια σου φιλε
εισαι εσυ που τραγουδησες στο schoolwave το μονολογο μιας μαριονετας; Ειναι το αγαπημενο μου τραγουδι απο ΟΛΟ το schoolwave και γενικα ενα απο τα αγαπημενα μου τραγουδια.
Το θυμηθηκα σημερα. Το ακουγα παλια συνεχεια.
Ειναι ΥΠΕΡΟΧΟ.
Μπηκα στο σαιτ και ειδα οτι κανετε πραγματα και χαιρομαι. Μπραβο!
Ειχαμε μιλησει και παλια και μου ειχες πει οτι σπουδαζεις στο Παπει Οικονομικα. Τελικα τι εγινε; Τελειωσες; Δουλευεις σε κατι σχετικο με το αντικειμενο ή η μουσικη ειναι η βασικη σου ενασχοληση;
Εχεις facebook;
Για να δουμε τι θα μου απαντησει.
Ειμαι φαν των ΥΠΟΝΟΙΑ! Μεγαλος φαν!
Ακουστε live απο το schoolwave το “Μονολογο μαριονετας” :
Δειτε και το σαιτ των παιδιων : www.yponoia.com
