Kαι της Jazz 
, και σχεδόν κάθε μουσικού είδους που γεννήθηκε στη βόρεια Αμερική. 8)
“Οσο για τους υπόλοιπους, θα σταθώ στον Ζιλμπέρτο Σίλβα, που ο ρόλος του είναι όπως του μπασίστα στα συγκροτήματα. Σπάνια θα ασχοληθεί κάποιος με το τι κάνει, αλλά οι συνάδελφοί του καταλαβαίνουν πόσο πολύτιμος είναι.”
Σημερινό της SDay.
Ενδεικτικό τω αποπάνου ποστ του πόσο κοινότοπος είναι ορισμένες φορές. Πιο στάνταρ πεθαίνεις.
Δηλαδή;
Για εμένα είναι ένα αρκετά εύστοχο παράδειγμα / παραλληλισμός της δουλειάς του αμυντικού χαφ με τον μπασίστα.
Μπορεί σε κάποιους που ασχολούνται πολύ με τη μουσική να είναι προφανής η αξία ενός μπασίστα και να καταλαβαίνουν ποια είναι η χρησιμότητά του και η συνεισφορά του ακόμα και όταν δεν παίζει παπάδες, αλλά υπάρχουν και αρκετοί που δεν το αντιλαμβάνονται.
σημερινο κειμενο για την φουλαμ…
απλα θεος…!!!
[SIZE=“4”]Ο φίλος μου ο Χιού[/SIZE]
Include me out από την κατηγορία των Ελλήνων που έχουν από μια ομάδα σε κάθε χώρα. Υπάρχουν χώρες που έχουν ομάδα που συμπαθώ, όπως η Ιταλία τη Μίλαν και η Ισπανία τη Ρεάλ, αλλά για τις περισσότερες χώρες ζαμανφού και απάνω τούρλα. Όσο με ενδιαφέρει αν το πρωτάθλημα πάρει η Μέταλουργκ Ζαπορόζια τόσο και η Μέταλουργκ Ντόνετσκ ή η Μέταλουργκ Λίπετσκ ή η Μέταλουργκ Μάριουπολ.
Το αυτό για όλες τις χώρες, περιλαμβανομένης και της Γερμανίας που έμεινα 12 χρόνια. Η ομάδα του Βερολίνου ήταν η Χέρτα που από βάθους καρδίας αντιπαθούσα. Ακόμα περισσότερο την Tennis Borrusia που εκτός ότι έπαιζε τέτοια μπάλα που στο ημίχρονο για να την αντέξεις είχες γίνει κουνουπίδι στις μπύρες σε πρήζανε και με την ιδεολογική προέλευση της. Υποτίθεται ότι οι ναζί γουστάρανε τη Χέρτα ενώ οι αριστεροί θέλανε ΤΒ. Αν ίσχυε να αναγνωρίσω στον Χίτλερ ότι ήξερε να βλέπει μπάλα…
[B]Η μόνη χώρα που “έχω” ομάδα είναι η Αγγλία. Όταν είχα πρωτοπάει οι κοντινότερες ομάδες στο σπίτι μου ήταν η Κρίσταλ Πάλας και η Φούλαμ. Η Κρίσταλ Πάλας με ξενέρωνε γιατί είχε όνομα σαν από ραδιοφωνική διαφήμιση της εποχής “Για δώρα γάμου: Άκρον, Ίλιον, Κρυστάλ” οπότε έμενε η Φούλαμ. Έπεσα και σε μια εποχή που η Φούλαμ είχε την καλύτερη ενδεκάδα της ιστορίας της με τους Τζίμι Χιλ, Μπόμπι Ρόμπσον, Τζόνι Χέινς και Τζόρτζ Κόεν και η συμπάθεια μου έμεινε. Κάπου με χάλασε όταν αγόρασε την ομάδα ο Αλ Φαγιέντ, κάπου με ξανάφτιαξε όταν πείστηκα ότι θα σεβαστεί την ιστορία της και πάντα και παντού μια ματιά στα αποτελέσματα της Φούλαμ θα την έριχνα.
Επίσης όταν πάω Αγγλία και έχω το χρόνο το ματς της Φούλαμ θα το δω. Τελευταία φορά τους είχα δει με να παίζουν εναντίον της Μπέρνλεϊ στο γήπεδο της QPR, επειδή ανακατασκευαζόταν το Craven Cottage.
Μετά από αυτά δεν χρειάζεται να σας πω πως ένιωσα μετά το ματς με το Αμβούργο. Μέχρι δηλαδή που σκέφτομαι να πάω μαζί με το φίλο μου τον Χιού Γκραντ να δω τον τελικό. Και ανάθεμα αν με νοιάζει -όπως είμαι σίγουρος και τον Χιού- αν η Φούλαμ κερδίσει το κύπελλο. Καλύτερα να μην το πάρουμε και να γίνουμε η αγαπημένη αγγλική ομάδα των Ιαπώνων και απανταχού τουριστών. Ονόματα δεν λέμε υπολήψεις δεν θίγουμε.[/B]
πανουτσος για τα σημερινα…
[SIZE=“4”]Μολότοφ εκ προμελέτης[/SIZE]
Το ότι να πετάς μολότοφ είναι απόπειρα ανθρωποκτονίας εκ προμελέτης ελπίζω να το κατάλαβε και ο τελευταίος ηλίθιος. «Απόπειρα ανθρωποκτονίας» γιατί η μολότοφ είναι όπλο που χρησιμοποιήθηκε από τον Σοβιετικό Στρατό εναντίον των Γερμανών. «Εκ προμελέτης» επειδή την πέτρα μπορεί να την πήρε ο διαδηλωτής από τον δρόμο και στην αγανάκτηση του να την πέταξε, το καδρόνι μπορεί να το πήρε από την οικοδομή, αλλά την μολότοφ την έχει φέρει μαζί του για να την πετάξει. Όχι φυσικά γιατί κάτι προέκυψε. Εκτός αν υπάρχει άνθρωπος που να πιστεύει ότι κάποιος πηγαίνει με μολότοφ σε διαδήλωση και επειδή δεν έγινε κάτι που να τον εκνευρίσει την ξαναπαίρνει σπίτι.
Το δεύτερο που πρέπει να είναι σαφές είναι ότι όταν πετάς μια μολότοφ σε κλειστό χώρο το κάνεις για να πάρει φωτιά. Εστω λοιπόν αν αυτός που έριξε την μολότοφ δεν είχε σκοπό να δολοφονήσει κάποιον και αδιαφόρησε για το ρίσκο. Τώρα για τις ευθύνες. Όπως στο γήπεδο έτσι και στις διαδηλώσεις έχει παγιωθεί μια τακτική περιφρούρησης της διαδήλωσης από το κάθε μπλοκ των διαδηλωτών. Η ομοιότητα είναι τέτοια που ακόμα και η επιχειρηματολογία «η παρουσία των αστυνομικών εξαγριώνει τον κόσμο μας» είναι όμοια. Όπως όμοια είναι και η υπεράσπιση κάθε φορά που τα επεισόδια χοντραίνουν. «Τα έκαναν ξένα άτομα που μπήκαν ανάμεσα στους δικούς μας». Οπου ακόμα και να είναι σωστό, ο άνθρωπος που την πληρώνει τι φταίει;
Οι άνθρωποι που δολοφονήθηκαν στο υποκατάστημα της Marfin ήταν πολίτες και είχαν αναθέσει την ασφάλεια τους στην αστυνομία της χώρας του. Δεν την είχαν αναθέσει ούτε στην περιφρούρηση του ΚΚΕ, ούτε σε οποιουδήποτε άλλου κόμματος ή πολιτικού χώρου από το μπλοκ του οποίου εκσφενδονίστηκε η μοιραία μολότοφ. Επίσης, λίγη αξιοπρέπεια από τους συλλέκτες ψήφων, που σε κάθε θάνατο ορμάνε σαν τα κοράκια των νοσοκομείων μπας και πάρουν την κηδεία, δεν βλάπτει. Όχι, το ότι κάποιοι πέταξαν την μολότοφ δεν έχει σχέση με το ότι ο σύντροφος Μαϊλης έθεσε συνταγματικό θέμα και ότι ξεκινάει το αντάρτικο, που είπε ο Καρατζαφέρης μπας και φοβίσει τους ψηφοφόρους της τρίτης ηλικίας. Όχι, το να αναμασάς την τσίχλα «το κάνανε προβοκάτορες της δεξιάς» 60 χρόνια, όπως κάνει το ΚΚΕ και να μην έχει πείσει, δεν θα δουλέψει το 61ο. Όπως και να λες «το κάνουνε για να μένει ο κόσμος σπίτι του» είναι η λάθος κασέτα. Δεν σκοτωθήκανε διαδηλωτές, αλλά υπάλληλοι τράπεζας και οι οποίοι βομβαρδίστηκαν κατά πάσα πιθανότητα εσκεμμένα επειδή δούλευαν σε μέρα απεργίας.
Κανένας δεν μπορεί να στερήσει στον άλλον το δικαίωμα να μην απεργήσει. Οπως και κανένας δεν μπορεί να κάψει τον άλλον επειδή δεν απέργησε. Καμιά περιφρούρηση απεργίας δεν έχει το δικαίωμα να αναλάβει την ευθύνη της ζωής των άλλων όπως και καμία αστυνομία να τις εκχωρήσει το δικαίωμα. Τέλος, η χώρα πρέπει να πάει σε εκλογές. Ούτε το ΠΑΣΟΚ πήρε τις ψήφους με τον κόσμο να γνωρίζει τι μέτρα θα πάρει, ούτε υπήρχαν διαδηλώσεις με νεκρούς. Τα κόμματα αυτή την φορά να κατεβούν με καθαρές θέσεις για την οικονομία και την δημόσια ασφάλεια. Όποιο βγει, να εφαρμόσει αυστηρά την πολιτική για την οποία το ψήφισαν και ο Θεός ας συγχωρέσει το ίδιο, τους Ελληνες και την Ελλάδα.
Ναι, το χουμε πει ότι στα πολιτικά πετάει ασύστολα μαλακίες.
μερικες φορες οταν πρεπει να πουμε σωνει και καλα κατι, λεμε και αηδιουλες
Συντηρητικούλης μωρέ άχουτος ο Πανουτσάκος.
Δεν ασχολούμαι με πολιτικά κτλ αλλά τι δεν σας άρεσε στο κείμενο? Είμαι περίεργος :-k
Αυτό εδώ είναι χοντρή παπαριά, όταν ξεμεθύσει θα καταλάβει ότι έγραψε μαλακία.
Δεν σκοτωθήκανε διαδηλωτές, αλλά υπάλληλοι τράπεζας και οι οποίοι βομβαρδίστηκαν κατά πάσα πιθανότητα εσκεμμένα επειδή δούλευαν σε μέρα απεργίας.
Αυτό απ’ την άλλη θα είχε όντως πολύ ενδιαφέρον:
Τέλος, η χώρα πρέπει να πάει σε εκλογές. Ούτε το ΠΑΣΟΚ πήρε τις ψήφους με τον κόσμο να γνωρίζει τι μέτρα θα πάρει, ούτε υπήρχαν διαδηλώσεις με νεκρούς. Τα κόμματα αυτή την φορά να κατεβούν με καθαρές θέσεις για την οικονομία και την δημόσια ασφάλεια. Όποιο βγει, να εφαρμόσει αυστηρά την πολιτική για την οποία το ψήφισαν και ο Θεός ας συγχωρέσει το ίδιο, τους Ελληνες και την Ελλάδα.
Kρισπ με τον Πανούτσο στα πολιτικά μάλλον διαφωνείς για τους λόγους που διαφωνείς και με εμένα (σε πρόσφατο άρθρο του στη στήλη του στο “Πρώτο Θέμα” έγραψε ύμνους για την Θάτσερ, την έκρινε πολύ πιό θετικά από ότι την κρίνω εγώ παραβλέποντας π.χ. παραμέτρους της πολιτικής της όπως ο πεισματικός αντι-ευρωπαϊσμός).
Πρέπει όμως να του αναγνωρίσεις και εκεί πως έχει το θάρρος να υποστηρίζει απόψεις που ξενίζουν σε πολύ κόσμο στην Ελλάδα, κάτι που οι περισσότεροι αθλητικογράφοι αποφεύγουν σαν τον διάβολο. Ο όρος “Θατσερισμός” στην Ελλάδα χρησιμοποιείται ως ύβρις ακόμα και στο εσωτερικό της ΝΔ, από τους ημιμαθείς ή παντελώς αγράμματους που έχουν απομείνει εκεί.Ο Πανούτσος έχει ανοιχτά από τη στήλη του μιλήσει για την ανάγκη διαχωρισμού κράτους-εκκλησίας, κόντρα στους εθνικιστές και στη νοοτροπία πως είμαστε ο περιούσιος λαός, κόντρα στους μπάχαλους και την φασίζουσα νοοτροπία τους (κάπου εδώ κολλάει και το χθεσινό άρθρο που ποστάρατε).
Τώρα για την συγκεκριμένη κρίση που κουοτάρεις, σαφώς και είναι μία αυθαίρετη κρίση, δεν μπορεί ο Πανούτσος να ξέρει με σιγουριά αυτό που γράφει, από την άλλη δεν μπορεί κανείς να είναι στο μυαλό του κάθε μαλακισμένου και δεν έχει κα σημασία τελικά. Η πράξη μιλάει από μόνη της, τους δίνουμε αξία των φονιάδων αν κάτσουμε να αναζητήσουμε το όποιο σκεπτικό.
H συγκεκριμένη φράση που έγραψε είναι χοντρή παπαριά και δεν έπρεπε να το κάνει, ειδικά την ίδια μέρα του γεγονότος. Ειδάλλως ας βγει ο κάθε ντέτεκτιβ-δημοσιογράφος να λέει το πόρισμά του.
Από κει και πέρα στα πολιτικά και να διαφωνώ, δε με απασχολεί και πολύ τι γράφει. Όταν το κάνει και με χιούμορ δε, ομολογώ ότι γελάω πολλές φορές.
Η διαπραγμάτευση, πάντως, του Αλέξη Κούγια με τον Γιώργο Καϋμένακη προσθέτει ένα νέο ρόλο στην ποδοσφαιρική πραγματικότητα. Τον άνθρωπο-κασετόφωνο. Για την ακρίβεια όχι άνθρωπο-κασετόφωνο, αφού παίρνεις ένα από τα ρημάδια, ηχογραφείς τη συζήτηση και την έχεις, αλλά κάτι σαν τους heralds του Μεσαίωνα, που περιέγραφαν τις μάχες.
Οι heralds ήταν δύο, ένας από τον κάθε στρατό, και καθόντουσαν σε μια ασφαλή απόσταση από τη μάχη, αλλά σε ένα καλό σημείο, ώστε να μπορούνε να τη βλέπουν για να την περιγράψουν. Το πρώτο στο οποίο συμφωνούσαν ήταν το όνομα με το οποίο θα καταγραφόταν η μάχη. Ο λόγος ήταν πρακτικός, για να μην υπάρχουν χρονικά με δύο ονόματα και να μπλέκεται ο κόσμος που θα τα διαβάζει στο μέλλον, αλλά και αισθητικός. Ας πούμε ότι η τοποθεσία είχε ένα μύλο που λεγόταν Αροντισέλι, αλλά είχε και μία χαβούζα που ανήκε στον δήμο. Οι heralds είχαν αρκετό μυαλό να μην καταγράψουν τη μάχη σαν της Δημοτικής Χαβούζας. Επίσης, ο ρόλος τους ήταν να καταγράφουν ηρωικές στιγμές, αλλά να μην τονίζουν τις άλλες. Για παράδειγμα, αν σε ένα σημείο της μάχης ο ιππότης Ντι Μπουά πολεμούσε με τρεις εχθρούς ενώ παραδίπλα ο ιππότης Ντι Πλεσί έτρεχε χεσμένος ενώ τον κυνηγούσε ο μέγας μάγιστρος των Τευτόνων Ιπποτών Μάνφρεντ φον Φίχθελμπεχ, δεν υπήρχε κανένας λόγος ο herald να ασχοληθεί με την κότα τον ντε Πλεσί, όταν ο Ντι Μπουά έκανε τόσο ωραία πράγματα. Οι καλοί heralds ήταν κάτι σαν τους κλασικούς σπορτκάστερς της ΕΡΤ, που οι οπαδοί σκοτώνονται στο ξύλο στην κερκίδα και αυτοί μιλάνε για την ομορφιά του ποδοσφαίρου που μερικοί ανεγκέφαλοι θέλουν να καταστρέψουν. Ο Ανδρέας Φούρας ήταν ο πρωτοπόρος. Τώρα η σκυτάλη πάει στον επόμενο ?για να τους λέμε και ελληνικά? χέραλντ, που θα περιγράψει τη συνάντηση του Κόκκαλη με τον Μαρινάκη. Για να γίνει και ηρωική περιγραφή δεν υπάρχει καταλληλότερος από τον Κώστα Μπαρμπή.
:lol3: :lol3: :lol3:
Πωπωπω τι εγραψε ο τιτανας ρε !
χαχαχαχα ναι θεος
Στον Ολυμπιακό ο Μαρινάκης μού θυμίζει τον εαυτό μου όταν ήμουν 14 χρόνων στην Καλλίπολη. Κρα κάναμε να βρούμε γκόμενα, όχι για πολλά, αλλά για να κάνουμε βόλτες στα βράχια της Πειραϊκής, να της κρατάμε το χέρι, να προσπαθήσουμε να βάλουμε λίγο χέρι και κάθε βοήθεια ήταν ευπρόσδεκτη. Είχα βρει ένα βιβλίο καλών τρόπων που είχε η μάνα μου, που ανάμεσα στα άλλα έγραφε και για το φλερτ. Διάβαζα να μάθω κόλπα. «Σε περίπτωση που ένας άνδρας θα ήθελε να δείξει το ενδιαφέρον του σε μία κοπέλα πρέπει να της στείλει μία ανθοδέσμη σπίτι, η οποία να συνοδεύεται από την κάρτα του.
Τα λουλούδια δεν πρέπει να είναι γαρύφαλλα όχι αποκλειστικά κόκκινα, αλλά αναμεμιγμένα με λευκά». Φοβερή βοήθεια… Στα 14 θα πήγαινα να τυπώσω κάρτες, μετά να παραγγείλω γαρύφαλλα από το ανθοπωλείο στο Δημοτικό και θα ζήταγα να τα στείλουν στην κόρη της περιπτερούς, που ήταν η πιο «εύκολη» στη γειτονιά.
Εχω την εντύπωση ότι κάποιος τέτοιος οδηγός έχει πέσει στα χέρια του Βαγγέλη Μαρινάκη. «Σε περίπτωση που επιθυμείτε να αναλάβετε μεγάλη ομάδα, πρώτα πρέπει να υποσχεθείτε στους οπαδούς ότι θα βάλετε πολλά χρήματα για μεταγραφές και αν είναι δυνατόν και ονομαστικά έναν προπονητή (white horse optional) της αρεσκείας όλων». Στο οποίο βιβλίο στην τρίτη σελίδα πρέπει να υπάρχει αφιέρωση «στον φίλτατο φίλο μας, Δημήτρη, από τον Χρήστο Ευθυμίου και τον όμιλο εφοπλιστών». Διότι τέτοια βιβλία δεν τυπωνόντουσαν ούτε στην εποχή του Μελισσανίδη και αν υπάρχει αντίτυπο πρέπει να είναι από τη μετα-Νταϊφά εποχή, που, όποτε ο Ολυμπιακός βρισκόταν στα δύσκολα, εμφανιζόντουσαν σαν σωτήρες ο Χρίστος Ευθυμίου επικεφαλής ομίλου εφοπλιστών σαν να ήταν ο Δημήτρης Πουλικάκος και οι Ασοι του Καράτε Νο2.
:lol::lol::lol::lol:
:lol::lol::lol:
και μετα λετε μερικοι οτι δεν σας αρεσει…
ειναι θεος λεμε
δημητρης πουλικακος και ασσοι του καρατε νο 2 δινανε λαηβ παλιοτερα ε 8)
ναι αλλά γράφει κάτι παπάρες και με εκνευρίζει .π.χ.
Και τελειώνω προσθέτοντας ότι όλη η Ελλάδα κλαίει και οδύρεται επειδή θα ανεβάσουν τα όρια των συντάξεων. Ταυτόχρονα σκίζει τα ιμάτιά της για τις συντάξεις πείνας που παίρνουν οι senior citizens, που λέμε και στην ΑΕΚ. Τώρα πώς είναι δυνατόν να απαιτούμε καλές συντάξεις όταν δεν είμαστε διατεθειμένοι να τις χρηματοδοτήσουμε δουλεύοντας για περισσότερα χρόνια, μόνο το ελληνικό κεφάλι, που έχει συνδυάσει την τεμπελιά με την ευτυχία, μπορεί να το εξηγήσει.
άρθρο στις 18/03…Εύκολα κάνεις πλακίτσα με τέτοια θέματα αν έχεις λύσει το δικό σου οικονομικό πρόβλημα