Ρε παιδια, οκ δεν είναι το αλμπουμ που περιμέναμε και θέλαμε αλλά δεν μπορούμε να μην πούμε πως είναι το μόνο συγκρότημα της γενιάς τους (βλ strokes-γελάει ο κόσμος-,bloc party,franz ferdinand) που καταφέρνει να κάνει κάθε δίσκο διαφορετικό και ναι να εξελίσσεται προς κατευθύνσεις που μπορεί να μην ενθουσιάζουν τους χαρντκορ φανζ αλλά είναι αρκετά επιτυχημένες. Ναι, πάνε σε μονοπάτια που δεν μου αρέσουν ούτε εμένα (και από τον προηγούμενο δίσκο) αλλά πάνε εξαιρετικά επιτυχημένα. Προσωπικά ακούγοντας τον δίσκο δεν ήξερα τι να περιμένω από το επόμενο riff/τραγούδι κτλ
Επίσης ως σύνολο μαζί μετα “leakαρισμενα” τραγούδια έχει πολλές καλές στιγμές (ως σύνολο): Do i wanna know, R u mine, Arabella, Knee Socks ως σύνολο δεν είναι άσχημα
Συμφωνώ πάντως Helders,στίχοι και το τεράστιο ψώνισμα του αλεξαρα τα 3 αρνητικά.
Νομίζω πως το έχω ξαναγράψει πως μπορώ να χωνέψω την μουσική αλλαγή, άλλωστε συμφωνώ πως η εξέλιξη που έχουν μουσικά απο δίσκο σε δίσκο είναι θετικό στοιχείο για την μπάντα.
Το πρόβλημα είναι πως ο δίσκος είναι ΚΑΚΟΣ. Τα κομμάτια είναι ως επι το πλείστον μέτρια και όμοια μεταξύ τους. Καμμία οξυδέρκεια και φαντασία στην σύνθεση στοιχεία που ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ τα έχουν, + το πολύ σωστό σχόλιο του Νοντι για τους στίχους που καμμιά φορά αναρωτιέσαι μήπως τους έχει γράψει η Κελι Κλαρκσον or somethin… Καταλαβαίνω πως είναι προσωπικό γούστο του καθενός αλλά απορώ πως θεωρείται το ΑΜ καλύτερο ακόμα και από το SIAS όταν μόνο το rif του DSDCIMYC πατάει όλο το τρακλιστ του ΑΜ.
Anyway, στα μάτια μου και στα αυτιά μου το σύνολο που παρουσιάζουν στο ΑΜ δεν τους ταιριάζει. Ήταν μια παρέα “δρόμου” και ξαφνικά βλέπουμε τον Alex να παριστάνει ένα κράμα μεταξύ Έλβις και Ρομπι Γουίλιαμς και τους υπόλοιπους να φαίνονται σαν session μουσικοί… Δηλαδή και ο Caleb είναι ο ηγέτης και αυτός που τραβάει όλο το promotion στους ΚΟL, αλλά ποτέ δεν στηρίχθηκαν στην ποσότητα ζελε που θα βάλει, υπάρχει ένα borderline στο hypeliki/mainstreamiliki πως να το κάνουμε .-
Πάω να βάλω λίγο This house is a circus γιατί συγχίζομαι.
Ο Turner στην αρχή της μπάντας ντρεπόταν να τραγουδήσει τους στίχους που έγραφε και είχε βάλει άλλον στα φωνητικά, στην συνέχεια στο Beneath the Boardwalk δεν έβαζε το όνομα του ως στιχουργός, τώρα με τις μπαρούφες που πετάει το στόμα του το παίζει και τζόβενο :lol:
ρε ένα από τα μεγαλύτερα + τους ήταν οι στίχοι, περίμενα πως και πως να ακούσω τι έχει να πει πάλι, μέχρι και το “sing another fuckin Shalalala” γαμούσε ξέρω γω!
Ναι δεν γίνεται να μιλά με την αύρα του 18αρη και να καυτηριάζει με απίστευτο χούμορ τις καταστάσεις της ηλικίας του αλλά τον έχουμε ακούσει να πιάνει απίστευτα επίπεδα στεγνού ρομάντζου στο EP του Submarine, ε μην πω για LSP και Humbug…
Ηχητικά τώρα, δεν το θεωρώ πρόοδο να γράφουν γυμνά και αποστειρωμένα τραγούδια και να γίνονται κομπάρσοι οι υπόλοιποι της μπάντας όπως είπε ο Spawn.
Από το Humbug και μετά είχαν την επιλογή να ακολουθήσουν στην συνέχεια έναν δρόμο πιο σοβαρό και πειραματικό που θα τους έβγαζαν το καπέλο ακόμα και άτομα που τους θεωρούσαν φλώρους και παιδάκια. Αλλά ακόμα και αν συνέχιζαν από το μισό Suck It And See πάλι καλύτερα θα ήταν…
Ρε δεν χωνεύεται το ότι έχει χαθεί η αγγλική προφορά λέμε!
Ουσιαστικα εχουν κανει αλμπουμ με ενα κομματι.
Δηλαδη πραγματικα κριμα για τη μπαντα που εγραψε το “Whatever people say i am…” και το “Favourite worts nightmare”.Δε μπηκα καν στον κοπο να το ακουσω ολοκληρο.
Εγω μαγκες παντως μια χαρα γουσταρα τον καινουριο.Ισως επειδη πηγα να τον ακουσω χωρις να εχω στο μυαλο μου τους πρωτους 2,τους πιο προσφατους 2,ε δεν ξερω εμενα παντως μ’αρεσε.Σιγουρα υπαρχουνε κομματια που δεν με τρελαινουν,δεν τον θεωρω τον καλυτερο τους δισκο,αλλα εγω παντως χαρηκα,γιατι δεν κολωνουνε να αλλαξουνε στυλ με καθε δισκο.
