tracklist:
01 Do I Wanna Know?
02 R U Mine?
03 One for the Road
04 Arabella
05 I Want It All
06 No. 1 Party Anthem
07 Mad Sounds
08 Fireside
09 Why?d You Only Call Me When You?re High?
10 Snap Out Of It
11 Knee Socks
12 I Wanna Be Yours.
Δε θα πω ότι είναι κακός δίσκος γιατί δεν είναι κακός δίσκος. Αλλά δε χωράει το μυαλό μου που πήγε η “αγγλική αλητεία” των 2 πρώτων δίσκων. Σα να μεγάλωσαν πολύ ξαφνικά.
Ο δίσκος ωραίος είναι, το καλύτερο κομμάτι του είναι το b-side του προηγούμενου δίσκου (R you mine?), αλλά χάνει από ένταση. Όλα τα κομμάτια μου φαίνονται ίδια. Έχουν όλα την ίδια λογική. Και, σα να θέλει να μας πείσει με το ζόρι ο Turner ότι είναι ο νέος sexy Homme…
Βάζω στοίχημα ότι ο drummer βαριέται τη ζωή του και περιμένει τα live για να χτυπήσει τα τύμπανα…
Εν τέλει, καλό δισκάκι, ακούγεται ευχάριστα, καλύτερο από το προηγούμενο, αλλά προσωπικά δε θέλω τους Arctic Monkeys για “χαλί”…
Στις πρώτες ακροάσεις είναι καλύτερο απ’ ό,τι περίμενα. Και σίγουρα καλύτερο από την προηγούμενη δουλειά τους. Ποπ και κολλητικό, καμία σχέση φυσικά με την “αγγλική αλητεία” με την οποία τους αγαπήσαμε. Ούτως ή άλλως, το ξέραμε ότι έχουν απομακρυνθεί από αυτό.
Εγώ γουστάρω αρκετά προς το παρόν. Εντάξει, τα δύο πρώτα είναι γαμώ τα κομμάτια, το ξέραμε, αλλά χορεύομε άμα λάχει και με τίποτα Snap Out Of It.
Egw lew n perimenoume n akousoume kai t alla…mas exoum dwsei kala stoixeia m r u mine? Kai do i wanna know(polles erwthseis pragmtika)kai an 1-2 akoma ein toso kala…m fainetai 8 mpei eukola sthn sullogh m t cd ts!!
Εγώ δεν μπορώ χωρίς την αλητεία τους και ήδη έχω αρχίσει να το βαριέμαι. Άσχετα από αυτό και σαν Ιντι Ποπ δίσκος δεν μου λέει πολλά. Θα συνεχίζω να τον ακούω αλλά προς το παρόν δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο κομμάτι εκτός των δύο πρώτων και του Fireside το οποίο όμως έχει κλέψει κάτι από Last Shadow Puppets. [B][I][U]click[/U][/I][/B]
Ρε αν κάνουν live όπως το φετινό στο Glastonbury πάντα μπαντάρα θα είναι, αλλά νομίζω φαίνεται λίγο ότι τους λείπει και ο παλιός τους εαυτός. Ελπίζω μόνο να μην την έχει ψωνίσει πάρα πολύ ο Turner… κατά τ’ άλλα, κομπλέ είναι, το ότι έριξαν απότομα τους τόνους από το τρίτο album είναι καθαρά προσωπικό μου θέμα που θα τους προτιμούσα να βαρέσουν για λίγο ακόμα… Οι δίσκοι τους όλοι είναι αξιολογότατοι παρολαυτά.
Ο χρόνος θα δείξει πόσο θα αντέξει ο καινούριος, αλλά στην καρδιά μου πάντα θα βρίσκονται οι 2 πρώτοι…
Εγώ με ένα πρώτο άκουσμα νιώθω ότι το AM είναι ή του ύψους ή του βάθους… :-s Δλδ έχει κομμάτια που τα σπάνε (do I wanna know?, r u mine?, arabella, snap out of it e.t.c.) και κομμάτια που δεν ακούγονται (mad sounds, fireside, i wanna be yours e.t.c.) … :roll:
για γκομενίτσες καλό είναι
μεγαλύτερη απογοήτευση οι στίχοι :!: τουλάχιστον στο παρελθόν ο Turner όταν τραγουδούσε για έρωτες έδειχνε να καταλαβαίνει τι γίνεται γύρω του ή στην ελάχιστη έκανε επίδειξη της Αγγλικής… τώρα αυγό λεμόνι σέικερ
μουσικά πιο ευνουχισμένο και από το suck it and see #-o χαραμίζουν τον Helders
άρε Merica μας έφαγες την αγάπη την ενηλικίωσης μας, μόνο ποζεριλίκη πια
τόσο potential αυτή η μπάντα… πήγε στράφι μέσα από ενάμιση δίσκο
Δυστυχώς θα συμφωνήσω. Έτσι είναι τα πράγματα. Αυτοι που απλά τους άκουγαν φυσικά δεν θα ενοχληθούν, αλλά προσωπικά είχα τέτοια τρέλα με Μονκις που έχω απογοητευτεί. Είμαι στη φάση πάμε για άλλα(ους)…