Η αληθεια ειναι πως στην πρωτη ακραση “παγωσα” λιγο.Ουσιαστικα οποιοι ειχαμε “θρεψει” ελπιδες για επιστροφη σε εστω πιο δυναμικο,ριφατο ροκ απο το humbug (φυσικα ουτε λογος για τα δυο πρωτα) τα ξεχασαμε ολα μονομιας(πρωτη κρυαδα).Αλλα οκ το διαγραφεις απ το μυαλο σου,συμβιβαζεσαι με την ολοφανερη britpop(!) κατευθυνση που εχει ο δισκος(στο μεγαλυτερο μερος του) και κανεις την επομενη ακροαση ξεκινωντας με αυτα τα δεδομενα.Το κακο ειναι πως εγω εξακολουθω να αισθανομαι ετσι παροτι ηδη εχω φτασει τις 20+ ακροασεις…Αλλα ας τα παρουμε τα πραγματα απο την αρχη.
Καταρχας μιλαμε για το χειροτερο οπενινγκ σονγκ που θα μπορουσαν να σκεφτουν να βαλουν.Σε ολα τα προηγουμενα αλμπουμς απο το πρωτο κομματι σε πιανανε απο το λαιμο και σου λεγανε “αυτον τον δισκο θα τον λιωσεις” !Τι να λεμε τωρα,the view from the afternoon,brianstorm,propeller,δν χρειαζονται περαιτερω σχολια.Αντ αυτου εδω επελεξαν τον ορισμο του φιλλερ ([B]she is thunderstorms[/B])
Και δν φτανει μονο αυτο αλλα ερχεται και το (κατα τα αλλα συμπαθητικο) [B]Black Treacle[/B] στα καπακια,για να νοιωσεις για πρωτη φορα στο πετσι σου (ή στο αυτι σου πιο ευστοχα) οτι οι Μονκις ηχογραφουν στο Λ.Α.Με λιγα λογια δν θυμαμαι να χουν γραψει πιο -απροκαλυπτα- αμερικανο/αλτερνατιβ κομματι.
Εκει βεβαια που ειχα αρχισει να “ανησυχω” μπαινει το[B] brick by brick[/B],το οποιο (θα συμφωνησω με Χορρορ) λογω της ροης του δισκου ,δειχνει να εχει αλλον αερα και σε ξυπναει.Αυτη ειναι η “δουλεια” αλλωστε του ροκ ν ρολ και το BBB ειναι αυτο ακριβως !
Στο [B]hellcat spangled shalala[/B] που ακολουθει διαπιστωσα για πρωτη φορα τις φοβερες bass lines που εχει ολοκληρος ο δισκος.Αν και οταν ειχε διαρευσει δν μου ειχε κανει κλικ,αναδιπλωνομαι και λεω οτι ειναι πολυ ομορφο/γλυκο και ταυτοχρονα “ηλεκτρισμενο” κομματι.
Συνεχεια με την κομματαρα [B]dont sit down cause i’ve moved your chair[/B] και ο δισκος απογειωνεται.Να μην τα πολυλογουμε,το κομματι εχει υπογραφη Josh Hommes,τπτ περισσοτερο.Καπακια ερχεται το [B]library pictures[/B] και εκει πλεον ξαναθυμηθηκα γτ ΥΠΕΡαγαπαω αυτη την μπαντα.Αγαπημενο μου κομματι του δισκου ,αναμενονται τρελα διλεπτα ξυλικια το καλοκαιρι στα Live τους με δαυτο !
Η “αρκτικη ριφοκαταιγιδα” ομως δν σταματαει εκει καθως ερχεται το “υποχθονιο” [B]all my own stunts[/B] για να θυμηθουμε για ακομη μια φορα οτι στο στουντιο βρισκοταν και ο Hommes.low tempo,σκοτεινο,χεβυ σολιες,γαμησε με λιγα λογια.Βεβαια διαψευδοντας αυτα που ξεραμε, τα φωνητικα τα κανει ο Turner και ο Josh νομιζω απλα ντουμπλαρει σε σημεια…
Τα [B]reckless serenade[/B] και [B]piledriver waltz[/B] πανε πακετακι μαζι και ειναι και τα δυο πολυ καλα κομματια,επιβεβαιωνοντας πως τα τελευταια χρονια η μπαντα εχει ξεχασει τις ταχυτητες και θελει να υπερισχυει η γλυκυτητα στη μουσικη τους.Με λιγα λογια μοναδικος σκοπος τους ηταν να συνεχισουνε απο εκει που σταματησε το humbug ,χωρις φραγμους και αναστολες.Τουλαχιστον σε αυτα τα δυο τραγουδια το κανουν αψογα.
Ανωμαλη προσγειωση με το [B]love is a laserquest[/B] ,το οποιο δειχνει μια ανεξηγητη “αγωνια” να βγαλουν ενα ακομα μπαλαντοειδες χιτ τυπου cornerstone.Θεωρω οτι απετυχαν ,αδιαφορο για μενα το κομματι.
Το ομωνυμο συνεχιζει στο ιδιο στυλ με τα τρια προηγουμενα και παροτι ειναι ωραιο,σ αυτο το σημειο ο δισκος δειχνει να κανει “κοιλια” σε σημειο να με “κουραζει” , μετα και τις απανωτες ακροασεις.Ε,οταν μπηκε και το [B]That’s Where You’re Wrong[/B] εκει τσαντιστηκα κιολας.Μιλαμε για πανομοιοτυπα κομματια (τα δυο τελευταια) που θα μπορουσαν να ειναι ενα.Εν παση περιπτωση σε καμμια περιπτωση δν επρεπε να επιλεχθουν και τα δυο.Ασε που το TWYAW θα μπορουσε καλλιστα να μπει στον τελευταιο δισκο των Pains of being pure at heart,εντυπωση που μονο θετικη δν ειναι για την αυθεντικοτητα του ηχου που εχουν οι Μονκις.
Συμπερασματικα,γλυκοπικρη η γευση που εχω και σ αυτο φταινε και οι προσδοκιες που ειχαν δημιουργηθει.Δν το συζητω πως ο δισκος θα λιωνει για μερες ακομα στο player μου,ενω οπως πολυ σωστα λεει ο poromenos θελει πολλες ακροασεις για να τον εκτιμησεις.
Απλα αυτη τη στιγμη εχω την εντυπωση πως πηγαν να φτιαξουν τη συνεχεια του humbug χωρις να πολυκαιγονται να το ξεπερασουν,κατι που ευκολα μπορουν/σαν να κανουν.Ακομα και αν δν αρεσει σε καποιον ο δισκος παντως,αυτο που εξακολουθει να ισχυει ειναι πως η μπαντα παιζει σε σταθερα υψηλο επιπεδο.
