Μια και “βγήκε” ας ανοίξουμε και thread για μια από τις πλέον αναμενόμενες κυκλοφορίες της χρονιάς.
Το πρώτο δείγμα που είχε διαρρεύσει ήταν ενδιαφέρον. Η κριτική στην κεντρική σελίδα ακόμα πιο ενδιαφέρουσα. Σε λίγα λεπτά το χώνω και εγώ. 
Απο ηχο τι λεει? κινειται στα πλαισια της Full dynamic range επανακυκλοφοριας του Slaughter ή θα πονεσουν τα αυτια μας με το clipping για αλλη μια φορα??
ένα νερόβραστο slaughter of the soul λοιπον… pass
Μόνο μια ακρόαση προς το παρόν αλλά μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε. Δεν είναι τσίτα τα γκάζια το άλμπουμ, μάλλον σε μεσαίες ταχύτητες κινείται. Παραγωγή, ήχος όσο μπορώ να βγάζω συμπέρασμα τώρα στο winamp θυμίζει slaughter. Συνθετικά όμως είμαστε πολύ περισσότερο στην λογική του terminal spirit disease ενώ έχει και στοιχεία ακόμα και από τις πρώτες τους δουλειές. Με κέρδισε πολύ εύκολα να δούμε πόσο θα μείνει τώρα.
πολύ πιεσμένο , πολύ μετριο … ελπίζουμε στο επόμενο να παίξουν κανονικά
απαγοητευτικο
απογοητευση γενικα, ενα δυο καλα κομματια, αλλα εδω που τα λεμε αυτο που παιζουν δεν εχει καμια σχεση με οτι εχουνε βγαλει. νταξει λογικο μετα απο τοσα χρονια, αλλα ακουγεται υπερβολικα σαν ενα αδιαφορο the haunted με tompa στα φωνητικα (απο τους οποιους γουσταρω τρελα οτι εχουν βγαλει μεχρι και το the dead eye)
Απορω πως αυτο το thread εχει τοσα λιγα post, πως γινεται να περασε στα ψιλα αυτος ο δισκος? Προσωπικα δεν ηθελα να ποσταρω την γνωμη μου μεχρι να περασει καιρος και να “ωριμασει” μεσα μου κατι το οποιο κανω πολλες φορες με τους καινουριους δισκους. Πλεον εχουν περασει 4 μηνες και κατι και μετα την εκπληκτικη συναυλια τους τον Ιανουαριο που ακουσαμε και 6 κομματια απο το αλμπουμ live η γνωμη μου ειναι σιγουρη και σταθερη. Προκειται για εναν φοβερο δισκο που παρα τις οποιες ενστασεις και ενδοιασμους ειχαμε ολοι οταν ανακοινωσαν οτι θα ηχογραφησουν καινουριο υλικο, ενδεχομενο το οποιο ειχαν αποκλεισει να συμβει απο το reunion και μετα, το αποτελεσμα τους δικαιωνει. Θεωρω οτι οταν καποιος μουσικος νιωθει οτι εχει κατι να πει και να εκφραστει μεσω αυτου τοτε κανεις δεν μπορει να του αρνηθει αυτο το δικαιωμα. Οι At The Gates ειχαν κατι να πουν, ενιωθαν οτι το υλικο τους αξιζει, οποτε πηραν το ρισκο και βγηκαν κερδισμενοι.
Δεν ηξερα τι να περιμενω απο καινουριο At The Gates δισκο 19 χρονια μετα το μνημειωδες Slaughter Of The Soul, θα κοπιαραν τους εαυτους τους, θα εκαναν παλι κατι το διαφορετικο, θα εβαζαν φρεσκα στοιχεια με σημεια απο ολη την καριερα τους? Νομιζω οτι τελικα επελεξαν την 3η λυση και ετσι το At War With Reality ειναι παλι κατι διαφορετικο και καινουριο αλλα μεσα σε αυτο βρισκεις στοιχεια και ηχους απο τις προηγουμενες κυκλοφοριες τους. Οχι αντιγραφη, οχι η ευκολη λυση, κατι φρεσκο αλλα με τα χαρακτηριστικα γνωρισματα του ηχου και της προσωπικοτητας τους παροντα. Η παραγωγη ειναι ιδανικη, ολα ακουγονται οπως πρεπει και ο δισκος εχει μια εντονη σκοτεινη ατμοσφαιρα, ειναι melodic death metal στα καλυτερα του, με φοβερες μελωδιες και riff. Τα αδερφια Bjοrler, ο Larsson και ο Erlandsson αποδιδουν υπεροχα και ο Tompa στα φωνητικα κανει παλι εξαιρετικη δουλεια, μονο σε 2-3 σημεια εχω καποιες ενστασεις, αλλα δεν μου χαλανε το συνολο. Ο δισκος δεν ειναι τελειος, κανει μια κοιλια στην μεση, ενω ξεκιναει δυναμικα με την τοσο ιδιαιτερη εισαγωγη του El Altar del Dios Desconocido που προλογιζει το “μπομπατο” Death And The Labyrinth, ακολουθει το At War With Reality που τα σπαει και στα καπακια το εξαιρετικο The Circular Ruins το οποιο λατρευω και οταν μπαινουν τα φωνητικα του Tompa το κομματι βγαζει αγνη πωρωση. Το Heroes And Tombs επισης κομματαρα, το The Conspiracy Of The Blind απλα ΟΚ και μετα τα Order From Chaos και The Book Of Sand (The Abomination) προσωπικα δεν μου λενε κατι, μετρια κομματια, το πραγμα ομως στρωνει παλι απο το The Head Of The Hydra μεχρι το τελος με το τοσο ιδιαιτερο και ξεχωριστο The Night Eternal. Τα 2 bonus της limited edition μετριοτητες αλλα ΟΚ αυτα ειναι bonus. Βασικα θεωρω οτι αν ελειπαν 2-3 κομματια ο δισκος θα ανεβαινε επιπεδο σαν συνολο χωρις να κανει κοιλια.
Οπως και να εχει ομως μιλαμε για μια απο τις καλυτερες κυκλοφοριες του 2014, μια δισκαρα απο τους At The Gates που δεν περιμεναμε να ξαναβγαλουν δισκο.
Τελος θα ηθελα να μιλησω για 2 ακομα πραγματα. Tο artwork του δισκου ειναι πανεμορφο, με τις τοσο ιδιαιτερες δημιουργιες του Costin Chioreanu, οποιος θελει ας τσεκαρει και το video clip του Heroes And Tombs.
Το δευτερο που θα ηθελα να σχολιασω ειναι πως ενω ειναι ενδιαφερον το ολο concept του magic realism που πραγματευονται οι στιχοι του Tompa, η αληθεια ειναι οτι μου ελειψαν οι στιχοι που εγραφε στα προηγουμενα αλμπουμ, οπως και ο τοσο ξεχωριστος τροπος γραφης του, με αποκορυφωμα τους στιχους του Slaughter Of The Soul (μα σε ολα τελειοτητα αυτος ο δισκος…) και ευχομαι αν κυκλοφορησουν αλλο δισκο να κινηθει στα παλια μονοπατια στιχουργικα.