Δύο μεταμεσονύκτια ακούσματα κιαυτό ήταν…κόλημα…αγορά στάνταρ, και λιώσιμο:):!:
Με μια πρώτη ακρόαση ο δίσκος θερίζει.Τεχνικό death metal που σε παίρνει απ’τα μούτρα.Σίγουρα μια από τις καλύτερες κυκλοφορίες της χρονιάς αυτής.
Μπορει να με πειτε υπερβολικο, αλλα ωρες ωρες νοιωθω πως εχουμε αρχισει να κανουμε τα κριτηρια μας. Δλδ, :?
Eίσαι υπερβολικός. Ο καθένας έχει διαφορετικά κριτήρια για την μουσική που ακούει. Τα πάντα είναι υποκειμενικά.
Μα με μια ακροαση;
Koίτα και οι προηγούμενες δισκάρες των Atheist με μία ακρόαση μου κόλλησαν. Απλά γουστάρω πολύ το συγκρότημα και το είδος που παίζουν. Και το γεγονός ότι λέω ότι είναι ένας από τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς δεν σημαίνε απαραιτήτως ότι ήταν
καλή η χρονιά αυτή(για μένα και τα γούστα μου τουλάχιστον).Eπίσης το οτι λέω με μία ακρόαση δεν σημαίνει ότι έχω ρίξει μόνο μία ακρόαση.
Καλα κοιτα, μια αποψη λες προφανως, δεν θα σου παρει και κανεις το κεφαλι δα, απλα η ενσταση μου ηταν περισσοτερο στο οτι χανεται το νοημα μετα απο ενα σημειο. Αν δεις το ποστ του Inhuman Guitar στη προηγουμενη σελιδα θα καταλαβεις απολυτα τι εννοω.
Με μία πρώτη ακρόαση ο δίσκος μου φάνηκε πολύ καλός, χωρίς όμως να με πεθάνει κιόλας.Βέβαια θα ήταν πολύ δύσκολο να βγάλουν δίσκο ισάξιο με τα αριστουργήματα του παρελθόντος, αλλά σίγουρα μου κάνει μια χαρά
Κολάω μαυτόν τον δίσκο σε κάθε ακρόαση, όλο και περρισότερο, και τα οκτώ τραγούδια τα σπάνε, δεν τον συγκρίνω με κάτι που έχει γίνει 17 με 20 χρόνια πριν, απλά πιστεύω ότι και αυτός ο δίσκος προστίθεται στους τρεις πολύ καλούς ήδη υπάρχοντες δίσκους τους:):!:
Έχεις δίκιο σ’αυτό, όσο πιο πολύ τον ακούς τόσο πιο καλός σου φαίνεται!Κι εμένα με πορώνει πολύ περισσότερο επειτα από 4 ακροάσεις που του έχω ρίξει σε σχέση με την πρώτη φορά:metal:
Λίγες ακροάσεις.
Μ’αρέσουν τα νέα στοιχεία που μπόλιασαν στον ήχο τους. Βασικά δε με χαλάνε. Αλλά ρε Κέλλυ αγόρι μου, τι φωνητικά είναι αυτά σε μερικά σημεία?? Αποκορύφωμα το 1:53-2:01 σημείο του Live And Live Again που ακούγεται σαν τρελοπηδηγμένο Gremlin σε παραλήρημα.Ήμαρτον δηλαδής!
Θα συνεχιστούν οι ακροάσεις πάντως μπας και το καταπιώ αυτό το μικρό θέμα με τα φωνητικά…
Εμενα μ αρεσαν να πω την αληθεια.
Μεχρι στιγμης εχω ξεχωρισει τα Second To Sun (καλυτερη στιγμη του δισκου, ανετα), Fraudulent Cloth (με την υπεριφφαρα στο 0:26 και τις Dillingerιές στα τυμπανα να μπαινουν στα καπακια) και Third Person. Και το Faux King Christ ωραιο ηταν.
Το Live And Live Again… μου φανηκε λιγο αδιαφορο, γενικα. Δεν ξερω, περιμενα πιο ευκολομνημονευτα riffs σ ενα τετοιο κομματι. Δε με κερδισε.
Γενικα, παντως, ο μισος δισκος μ αρεσε πολυ, ενω ο αλλος μισος, μμ, μμ. Δεν ηταν ασχημος, αλλα και να μην υπηρχαν αυτα τα κομματια, δε νομιζω πως θα μας ελειπαν ιδιαιτερα. Γενικα οι Atheist μ ακουστηκαν λιγο σα μια παλια καραβανα που προσπαθει να παιξει μ οσες μοντερνες επιρροες μπορει να κολλησει - δεν ειναι κακο αυτο βεβαια, εμενα μ αρεσε γιατι δεν υπηρχε καποιο ουσιαστικο νοημα στο να προσπαθησουν να παιξουν σαν τοτε. Κι η αληθεια ειναι πως ειχα 0 προσδοκιες, απ τη στιγμη που εχει μεινει η μιση (κι ουτε) μπαντα, οποτε και το μισο album, super ειναι για μας. Αλλοι ουτε αυτο δεν εχουν πετυχει.
Θα τ ακουσουμε και με τον καιρο ισως τ αγαπησουμε παραπανω ποιος ξερει.
Bασικα εμενα με χαλασαν πολυ οι μοντερνες επιρροες. Φοβομουν αυτη την Dillinger-οποιηση… Χαθηκε η ατμοσφαιρα που υπηρχε στο elements για παραδειγμα. Περιμενα εναν τελειως old-school δισκο τεχνικου death,και ας παιξουνε συγχρονα οι καινουριες μπαντες. Τεσπα, αρκετα καλος δισκος, αλλα ως εκει. Οπως ειπε και ενας πιο πανω, ουτε καν συγκριση με Traced in Air
Χμ, αυτό το άλμπουμ σίγουρα αναμενόταν καιρό, αλλά όταν αποφασίζεις να επιστρέψεις όχι μόνο για περιοδεία αλλά και δίσκο, το αποτέλεσμα πρέπει συνολικά να σε δικαιώνει.
Ναι μεν, περιέχει πολλά στοιχεία που έκαναν τους Atheist αυτό που είναι (δηλαδή πρωτοπόροι για τότε), αλλά δεν παύει να είναι ένα άλμπουμ, το οποίο 17 χρόνια μετά το προηγούμενο, δεν συνεχίζει τον μύθο όπως θα θελαν και αυτοί. Παρόλα αυτά, είναι ένα ενδιαφέρον άλμπουμ, υπερτεχνικό σε σημεία και όντως με σύγχρονα στοιχεία αραιά και που, αλλά σαν σύνολο δε νομίζω να στέκεται ικανό για συγκρίσεις…
…και τι συγκρίσεις τώρα με Cynic. Δεν υπάρχει λόγος βασικά, μιας και εκείνοι επέστρεψαν με ένα άλμπουμ εκπληκτικό, αν όχι ισάξιο με το Focus και αυτό από μόνο του λέει πολλά.
edit: από την άλλη βέβαια, βλέπεις και το comeback των Pestilence, οπότε και πάλι καλά.
ενταξει δεν ειναι και φρικιαστικο το καινουριο τους αλμπουμ… οντως δεν ξεπερναει καποια παλια. ειναι καλο μα οχι τοοοοσο οσο καποια απο τα πρωτα τους.