Ξέχωρα από τις άλλες κυκλοφορίες και αυτό. Γιατί έτσι κι επειδή δεν το έχω ακούσει ακόμη, αλλά πρέπει να ετοιμάζουμε το έδαφος.
@apostolisza8 διαβάζοντας το κείμενο, μ’ έβαλες στην έντονη διάθεση το Σ/Κ να ετοιμάσω το ποδήλατο. Η υποψία για τις κιθάρες ήταν φανερή από τα δύο singles και ειδικά από εκείνο το υπέροχο σημείο στο 3:19 του “Danse Macabre”.
Να δω πως θα καταφέρω να ψήσω ένα φίλο να το ακούμε στο αμάξι του, καθώς θα κατεβαίνουμε εις τα νότια για ένα γάμο. Θα τη βρω την άκρη. Θα του το “πουλήσω” καλώς και δελεαστικώς.
Νομίζω είναι η πρώτη φορά που σε δίσκο τους, (“Youngblood” συμπεριλαμβανομένου) πραγματικά ενθουσιάστηκα με τις κιθάρες και με θεωρώ οπαδό ξέρω γω.
Το γεγονός δε πως, παρτάρει μεν, αλλά πιο obscure και σκοτεινά, ο δίσκος, θυμίζοντας (ατμοσφαιρικά, όχι ηχητικά) το ομότιτλο αριστούργημα (αν και χωρίς μπαλάντες - με μελαγχολία/εσωστρέφεια όμως αμέ), μου έκανε ακόμη μεγαλύτερο κλικ.
Είμαι από τα άτομα που βαριούνται τα εκτεταμένα twin guitar solos/leads πλέον, και με τους τύπους εδώ περιμένω να μπουν.
Νομίζω βέβαια πως όλα αυτά λένε περισσότερα για μένα παρά τον δίσκο αλλά ναι.
Θα έμπαινα και σε εμπρηστικές συγκρίσεις σχετικά με άλλους hard/heavy rock δίσκους της χρονιάς από Σκανδιναβία μεριά που έκαναν αίσθηση αλλά κρίμα είναι, μην προκαλώ τόσο…
Στην (και πάλι απολαυστική) κουβέντα που είχα με τον Toschie επιβεβαίωσε τα λεγόμενα του Αποστόλη στο review λέγοντας πως θεωρεί το “Devil’s Bell” κάτι σαν το χαμένο άλμπουμ μεταξύ “Audrey Horne” και “Youngblood”.
Γενικά δεν με είχαν κερδίσει οι Audrey Horne . Είναι για μένα ίδια κατηγορία με Ghost, δλδ δεν αντέχω τη φωνή των τραγουδιστών . That’s just me και κλείνει εδώ το θέμα …
…διότι ο δίσκος αυτός είναι υπέροχος με σούπερ κιθάρες και ωραία παραγωγή και heavy όπως σωστά είχατε πει . Άνετα στα καλύτερα της χρονιάς