Προφανώς και έκανα “αναζήτηση” στη παρούσα κατηγορία και διαπίστωσα πως οι Θεοί δεν είχαν (!!) το δικό τους θρεντ ακόμα (άλλη μια love or hate band -περίπτωση άραγε?)8O και έτσι είπα να τους…τιμήσω πρώτος!!!
Λοιπόν, για πείτε εσείς…
*Παραθέτω εδώ σειρά δισκογραφία τους -έτσι για να σας ψαρώσω μπας και αδειάσει το λιτοδίαιτο πορτοφόλι σας…
Autopsy - Severed Survival
Autopsy - Acts Of The Unspeakable
Autopsy - Mental Funeral
Autopsy - Macabre Eternal
(Το ομολογώ: έχουν τα πιο αγαπημένα μου εξώφυλλα… :D)
Tι μπαντάρα ρε φίλε.Bάλαν το “death” στο death metal.Η φωνή του Reifert έχει μια τρέλα και μια αρρώστεια που καμία άλλη φωνή δε μπόρεσε να αποδώσει.Σε συνδυασμό με την τρομερή μουσική έφτασαν σε άλλο επίπεδο σαπίλας.Απλά θεοί.
Αγαπημένοι μου δίσκοι το κλασικό Mental Funeral(απίστευτος δίσκος,η πεμπτουσία του οld school death metal κατά τη γνώμη μου)και ο προάγγελος του το Retribution for the dead.
Nικο μια μικρη αλλαγη στον τιτλο του θρεντ.
Δεν νομιζω να σε πειραζει.
Τιτανοτεραστια μπαντα !
Η σαπιλα σε ολο της το μεγαλειο.
Φοβεροι δισκοι,καταπληκτικη ατμοσφαιρα,
φωνη απο αλλο σκουληκι εεε πλανητη ηθελα να πω.
Ε αυτα.
Απλα,λιτα και απεριττα μια απο τις καλυτερες Death Metal
μπαντες και κριτηριο για μενα για το γουστο του αλλου.
Ουδέποτε έπεσαν στη παγίδα της επανάληψης.
Ακόμα και το μένταλ φούνεραλ εκπλήσσει με την ποικιλία μουσικών θεμάτων του [I](φίσκα στις κομματάρες ο δίσκος)…[/I]
Μόλις τσέκαρα αν υπάρχει θρεντ για μια από τις μπάντες που γουστάρω τρελά. Λίγο χαμογέλασα που κάποιος τους τίμησε(ποιος άλλος εκτός από σένα), λίγο απογοητεύτηκα μιας και ήθελα να πω και μερικά λόγια για τον κάθε δίσκο. Δεν πειράζει.
Γουστάρω όλους τους δίσκους, τον καθένα για διαφορετικούς λόγους. Αλλά Severed και Mental είναι πολύ πάνω από πολλούς άλλους. Δυσκολεύομαι να διαλέξω έναν. Αλλά μάλλον θα διαλέξω Severed γιατί έχει και αυτήν την εξωφυλλάρα αν και όχι original.
On topic ρισπεκτ στη μπαντα που για μενα εχει γραψει ενα απο τα 5 κορυφαια ντεθ μεταλ κομματια εβερ και μιλαω φυσικα για το In the grip of winter. Μη σας πω οτι καλοβλεπει και την κορυφη κιολας 8)
Ακούγοντας ξανά το ??Scream Bloody Gore?? των Μέγιστων Death, κατέληξα να ασπαστώ την συνθετική μεγαλοφυία του Chuck, έστω και στα πρώιμα στάδια της. Μεγάλο όμως μέρος της Νεαντερταλικής αγριότητας του, οφείλεται και στον έτερο παίχτη αυτού του death metal κοσμήματος, του Chris Reifert που βασάνιζε τα δέρματα. Και επειδή δυο αρχηγοί στην ίδια μπάντα είναι δύσκολα να γίνει συμβατό, ο Reifert παίρνει τα μπογιαλάκια του και δημιουργεί την δική του μπάντα το 1987. Το όνομα αυτής, Autopsy. Και φυσικά συνέχισε να παίζει σάπιο death metal. Πλέον εκτός από τα drums, αναλαμβάνει και τα φωνητικά. Συμπληρώνει μια ανίερη τριάδα με συνοδοιπόρους κιθαρίστες τους Eric Cutler αρχικά και σύντομα και τον Danny Coralles ενώ το μπάσο περνά από διάφορα χέρια. Κυκλοφορούν δυο demos και η ώρα του ντεμπούτου φτάνει το 1989 με το ??Severed Survival?? έχοντας μαζί και τον Steve Di Giorgio στο μπάσο. Το ταξίδι των Autopsy άντεξε μέχρι το 1995 δίνοντας τέσσερις τρομερούς Death Metal δίσκους. Η μπάντα επανασυνδέθηκε το 2009 με την αυθεντική τριάδα (+νέο μπασίστα) και εξακολουθούν να κυκλοφορούν αξιοπρεπέστατους δίσκους και να σαρώνουν τα σανίδια της υφήλιου.
Death Metal all the way. Από στιχουργικής άποψης, από εξώφυλλο, από μουσική. Τα riffs ζέχνουν θάνατο και δυσωδία. Το μπάσο του Di Giorgio από τους Sadus ακούγεται χαοτικό και έντονο. Οι ρυθμοί ανακαλούν ακόμα και νεκρούς. Απειλητικοί ήχοι τρώνε λαίμαργα τον χρόνο, ευλογημένοι με το στοιχείο του φόβου. Ένα λαρύγγι που αιμορραγεί λέξεις, που αποπλανά τις αισθήσεις σου και στις κατατρώει με τις ιστορίες από τους Τάφους και τον Χάρο. Τα riffs λειτουργούν σαν κυνηγοί που καταναλώνουν οτιδήποτε αδύναμο βρεθεί στο διάβα τους. Μεσαίες ταχύτητες δεσμεύουν το απόλυτο κεφαλοκοπάνημα μέχρι να μουδιάσει ο εγκέφαλος. Κάθε τραγούδι ξυραφιάζει μέχρι το κόκαλο με το ογκώδες, αποπνικτικό, σηπτικό του καρπό. Θυμίζουν αρκετά το Scream Bloody Gore?? σε ήχο, με τον καθένα βέβαια να έχει πάρει πλέον τον δικό του, παράλληλο δρόμο. Απλά τραγούδια σαν το ??Ridden With Disease?? πάντα θα θυμίζουν την παλιότερη μπάντα του Chris.
Kάτι παραπάνω από σαράντα λεπτά διαρκεί η ηχητική εχθροπραξία του Severed Survival. Όποιος το άκουσε στην εποχή του και άντεξε, σίγουρα δεν ήταν πια ο ίδιος. Σίγουρα θα πέρασε μια έντονη δοκιμασία. Δοκιμασία που η δριμύτητα της άντεξε στον χρόνο και λειτουργεί ακόμα και εν έτη 2016, ακόμα και αν είναι σε πλέον μικρότερη κλίμακα μιας και από παντού δεχόμαστε θανατηφόρα χτυπήματα και όχι μόνο μουσικά. Ακόμα και σήμερα καταπλήσσει αυτό το γλυκό πάθος στην βιαιότητα του ήχου τους, στους καταδικαστικούς του ρυθμούς, στα αβυσσαλέα του φωνητικά. Το σπέρμα της πανούκλας έχει ζωοδοτήσει τέτοιες συνθέσεις. Μια τοξική ανάσα πάνω στον ήχο που ακούγοντας τον καίει την σάρκα σου. Βάλτε το ??Severed Survival ?? να παίζει και κοιτάξτε το πρόσωπο του Θανάτου.
