Ανακοίνωση του Β.D.Foxmoor:
«Γειά χαρά,
Απόψε μετά απ΄ την όμορφη βράδια που ζήσαμε χτες στο θέατρο Πέτρας, νοιώθω την ανάγκη να σας εξηγήσω κάποια πράγματα για τις συναυλίες μας.
Τα τελευταία χρόνια δεχόμαστε έναν αποκλεισμό από τους επαγγελματίες του πολιτισμού (ιδιώτες και μη) για κάποιους λόγους που θέλαμε πρώτα να ξεδιαλύνουμε ή να κατανοήσουμε κι ύστερα να τους μοιραστούμε μαζί σας? πρώτα και καλύτερα λοιπόν το θέμα αυτό με τους χορηγούς (φυσικά εδώ το τίμημα το πληρώνουμε και ξέρουμε γιατί). Τσεκάρετε τι γίνεται γύρω σας π.χ.
Graffiti festival στο Βόλο (35 χορηγούς), συναυλία έντεχνου πρωτοποριακού στα Χανιά (12 χορηγοί), κι αλλά πολλά που ανακατεύομαι και μόνο που τα σκέφτομαι.
Η φτηνή δικαιολογία όλων αυτών των λαμογιών είναι αν δε μας βοηθήσει κάποιος με λεφτά πως θα γίνουν οι εκδηλώσεις.
Να δείτε λοιπόν πως κάνουμε εμείς τα πράγματα με τον ιδρώτα μας, εθελοντές και χωρίς κανένα νταβατζή. Αλλά πως να το πετύχουν αυτό οι ανίδρωτοι που έχουν μάθει να τα βρίσκουν όλα έτοιμα και για να καταφέρουν να μαζέψουν κόσμο πρέπει ό,τι κάνουν να μην έχει είσοδο, γιατί ακόμα κι αυτοί που τους στηρίζουν δεν είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν. Αντίθετα λοιπόν με τον κόσμο του low bap που πληρώνει πάντα και μάς στηρίζει. Η κατάσταση αυτή εναντίον μας φούντωσε μετά φυσικά και το no sponsors movement.
Διαβάστε μερικές απίστευτες ατάκες από διοργανωτές σε δήμους και φεστιβάλ.
«Ποιο κόμμα σας στηρίζει για να μοιραστούμε τα έξοδα»
«Αν δεχτείτε την εξής χορηγία θα σας κλείσουμε να πάτε σε 20 δήμους που είναι δικοί μας και να μη σας νοιάζει καθόλου αν θα 'χει κόσμο είναι όλα πληρωμένα»
«Το αναψυκτικό μας πιστεύει στην ενέργεια του γκρουπ σας και πρέπει να χαράξουμε κοινή πορεία.»
«Έχουν έρθει παρά πολλά παιδιά από το δήμο μας και σας ζητάνε, απλά είναι όλα ψηφοφόροι αντίπαλων μας και το κάνουν εσκεμμένα.»
«Στο νησί μας ο κόσμος έρχεται για διακοπές δεν θέλει να σκέφτεται δύσκολα πράγματα. Γι αυτό αν μπορείτε να παίξετε τα πιο γλυκά τραγούδια σας.»
«Βάζεις 2000 για μένα κρυφά παραπάνω στη πρόσφορα και σου ψήνω το δήμαρχο για να παίζεις μια βδομάδα.»
«Το νησί μας μπορεί να ‘χει πολλά λεφτά αλλά δεν τα πετάει σ’ αναρχικούς.»
«Αν θέλετε να έρθετε στο φεστιβάλ μας θα παίξετε νωρίς με λίγο ήλιο δυστυχώς. Αν θέλετε ειδοποιήστε μας ήδη έχουμε πρόταση από κάποιους που πριν ήταν σε εσάς που δεν έχουν πρόβλημα με την ώρα και τους χορηγούς.»
«Μπορούμε να βγάλουμε και παπούτσι με το σήμα σας πάνω αν δεχτείτε τη χορηγία μας.»
«Δε σας καλούμε πια στα αντιρατσιστικά φεστιβάλ γιατί δεν έχετε συγκεκριμένο πολιτικό στίγμα.»
«Προτιμούμε τ’ άτομα που δείχνει η τηλεόραση για εμπορικούς λόγους.»
«Μια σειρά σποτάκια και η υποστήριξη από το Μad δεν θα βλάψει κανένα μας.»
«Από το club μας έχουν περάσει όλα τα καλά hip hop groups και είστε οι μόνοι που δε θέλετε χορηγό.»
Κι αλλά κωμικοτραγικά εδώ στο ελλαδιστάν. Άρα πάψτε λοιπόν να μας ρωτάτε γιατί δε μας βλέπετε στα μέρη σας.
Κάποιοι απ’ αυτούς είναι γείτονες σας και κουμάντο στη πόλη και στη γειτονία σας. Και δεν θα μας δείτε ποτέ αν είναι να γίνουμε σαν κι αυτά που κοροϊδεύουμε. Θα κάνουμε μόνοι μας τα πράγματα με το ρίσκο τους το οικονομικό και το ψυχικό εκεί που μπορούμε.
Μέσα στα όμορφα λοιπόν είναι να βλέπεις «πόρνες σε κόκκινο χαλί» που κάποτε σε παρακάλαγαν να τους βρεις ένα λόγο να υπάρξουν. Να βλέπεις τη ντροπή στα μάτια όλων των καλλιτεχνάδων όταν έρθετε φάτσα κάρτα. Μέσα στα όμορφα είναι να συνεχίζεις να διηγείσαι σ’ όποιον φέρει ο δρόμος του κοντά σου - ή και μέσα απ’ τα τραγούδια - ότι η αξιοπρέπεια δεν υπάρχει μέσα σ’ αυτό που συνεννοηθήκαμε ότι συμβαίνει αλλά σ’ αυτό που μισούμε να μας συμβεί. Μέσα στα όμορφα είναι να βλέπω χιλιάδες φάτσες απ’ τη σκηνή σαν να μου λένε “είμαστε εντάξει και γι’ αυτό είμαστε εδώ”.
Για το τέλος σας έχω μια υπόσχεση:
Τα επόμενα χρόνια όσα και να ‘ναι θα ‘ναι τα πιο βλάσφημα, τα πιο επικίνδυνα, τα πιο πυρωμένα, τα πιο όμορφα και τα πιο ανθρώπινα κι ότι δε θ’ αφήσουμε το χώρο, το χρόνο, το λόγο και το κουράγιο σε κανένα υβριστή. Θέλω όταν γεράσουμε - γιατί εμείς θα καλογεράσουμε - να θυμάστε ότι αυτό το ψέμα από το αδίκαστο βρώμικο στόμα που κυνηγάει τον απόηχο μου είναι τεράστιο μπροστά σ’ αυτά που έχω διηγηθεί τόσα χρόνια για να υπάρξουν κάποιοι.
Πριν λερώσω το στόμα μου να πω σ’ όσους αγαπούν αυτό που μάς συμβαίνει, ένα μεγάλο ευχαριστώ κι ένα «κρατείστε γέρα». Εμείς το χώρο μας τον καταπατάμε, δεν μας τον χάρισε κανείς.
Και έτσι, για να τσιτώσω και λίγο τα πουστρακια (κάποτε σας λέγαμε έτσι με συμπάθεια χάριν της παρουσίας σας τώρα το λέμε σοβαρά και για την ουσία σας) στο τέλος που ξέρω ότι με παρακολουθούν, μ’ ακούν κρυφά και με κρυφοαγοράζουν. Θέλω να τους πω ότι, όχι απλά είμαι ο πρώτος που έκανα και κατανόησα το hip hop σ’ αυτή τη xώρα αλλά και ο μόνος που το σεβάστηκα. Θα σας αφιερώσω όμως κι ένα τετράστιχο από ένα καινούριο (από την αποχέτευση της ψυχής μου που γουστάρω ν’ ανοίγω καμία φορά για σας) που λέγεται “πόρνες σε κόκκινο χαλί”.
Απαξάπαντες λειψοί και μονοσήμαντοι
Αμέτι-μουχαμέτι όλοι οι ασήμαντοι
Μια μασκαράτα σε φρενιασμένο παιχνίδι
Τρεις λαλούν και κλάνουν κι ένα αρχίδι.
B.D.Foxmoor
(αυτός που αγαπούν κάποιοι μόνοι, και μισούν οι ξεπεσμένοι)"
