πολυ καλο το κειμενο λουκ! πραγματικα εχω βαρεθει να συμφωνω μαζι σου τοσο πολυ!
αυτο που θελω εγω να πω ειναι οτι εαν αγαπαμε κ “καταλαβαινουμε” ενα group τοτε πρεπει να ειμαστε ετοιμοι να δεχτουμε καθε αλλαγη! αυτο δεν σημαινει οτι πρεπει να μας αρεσει κιολας αλλα οπως κ εμεις σαν ανθρωποι θελουμε να αλαζουμε εμφανιση φιλους κ γενικα καταστεις ετσι κ οι μουσκοι θελουν να πειραματιζονται!
εσεις θελετε καθε μερα να κανετε τα ιδια κ τα ιδια? δεν υπαρχουν μερες που θελεις ρε αδερφε να ξεφυγεις?
ετσι ειναι κ στην μουσικη! δεν μπορεις να παζεις μια ζωη τα ιδια! πρεπει να ψαχνεσε κ να εξελισεσε!
Εξαισιο το κειμενο.Ενα μεγαλο μπραβο κι απο εμενα
Ο λουκ την ωρα που θα το εγραφε βαζω στοιχημα οτι ακουγε το Oceanborn
Παντως δε μου το βγαζει απο το κεφαλι οτι αργα ή γρηγορα η Ταργια θα γυρισει πισω και εκει να δειτε νταβαντουρι που θα γινει…
Απολαυστικός ο τρόπος που συγχέεις τα όσα συνέβησαν με τους Nightwish με εκείνα όλων…
Οι άνθρωποι δε χωρίζουν όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά. Δε χωρίζουν όταν χάσουν την εμπιστοσύνη τους, δε χωρίζουν όταν ξενερώσουν, δε χωρίζουν καν όταν ο ένας σιχαθεί τον άλλο. Γιατί πάνω από όλα αυτά τα συναισθήματα, έρχεται η αχίλλειος ανασφάλεια του καθενός που τον αροτριώνει και τον κρατά στα ίδια, σε Σισσυφική επανάληψη, σε μια παγωμένη ζωή.
Οι άνθρωποι χωρίζουν όταν έχουν τα κότσια. Έχουν τα κότσια να καταλάβουν πως μια εποχή έκλεισε και μια νέα ξεκινά, άγνωστη και φοβερή.
Λουκι εχεις γραψει καλυτερα ε! Οχι οτι ειναι κακο το κειμενο αλλα κατα τη γνωμη μου σιγα τη “μαγκια” που ηθελε να αλλαξουν τραγουδιστη οι Nightwish. Εδω το κανανε αλλοι κι αλλοι. Εδω καποιοι περιοδευουν ακομα ως Queen, Thin Lizzy, Doors κτλ…
Σαν περιεχόμενο συμφωνούμε σε αρκετά, αλλά εγώ είμαι μάλλον πιο παραδοσιακός και θα δεχτώ πιο δύσκολα μια αλλαγή, συγκριτικά με εσένα… :-k
Θα την δεχτώ όμως κάποια στιγμή…
[SIZE=“1”]Πάντως, δεν θα με χάλαγαν καθόλου οι "Metallica live, πηγμένοι στα ναρκωτικά να παίζουν όλο το “Kill 'Em All”! :band: Χαχα![/SIZE]
Απολαυστικές είναι και οι μπηχτές σου στους Maiden!
Γι’ αυτο και χρησιμοποιησα τα εισαγωγικα στο “μαγκια”… Θελω να πω οτι του κατσε και κουτι του Τουομας η φυγη της Ταργια αφου ετσι κι αλλιως εδω και αρκετο καιρο η μουσικη στροφη των Nightwish ειναι εμφανης…
Για τους δύο τελευταίους το συζητάω (αν και πλέον δεν περιοδεύουν ως Doors αυτοί που αναφέρεις…), αλλά για τους πρώτους δε σηκώνω κουβέντα. Καλά κάνουν και περιοδεύουν και μαθαίνουν στη νέα γενιά πιο είναι το μεγαλύτερο συγκρότημα στην ιστορία (μαζί με τους Floyd…).
Φοβερό κείμενο. Ό,τι και να πω είναι λίγο. Δηλαδή ώρες-ώρες λέει ακριβώς τα πράγματα που σκέφτομαι αυτός ο Λουκιανός. Ειδικά μια συγκεκριμένη παράγραφος -που μπορεί να πάρει και άλλες προεκτάσεις- με εκφράζει απόλυτα.
Διάβαζα το κείμενο και ταυτόχρονα άκουγα για πρώτη φορά το Dark Passion Play (έχοντας μόνο ακούσει το φανταστικό Amaranth-ναι μην υποτιμάτε τα εύπεπτα τραγουδάκια,δεν είναι και τόσο εύκολο να γραφτούν όσο νομίζετε).
Κάνοντας κάποιες επιπλέον σκέψεις πάνω στο κείμενο: Ίσως δεν πρέπει να ταλαιπωρούμε το μυαλό μας για το πόσο έχει αλλάξει ένα συγκρότημα. Για το πόσο διαφορετικό ακούγεται. Ίσως απλά πρέπει να το δεχόμαστε όπως είναι. Όπως διάλεξε να είναι ή όπως αναγκαστικά έγινε λόγω των περιστάσεων. Πόσο καλύτερα θα ήταν αν ακούγαμε ένα δίσκο ψάχνοντας να βρούμε τα στοιχεία που μας αρέσουν σε αυτόν παρά τα στοιχεία που μας χαλάνε.
Δικαίωμα του καθενός να απορρίπτει ένα συγκρότημα για την πορεία που έχει ακολουθήσει, αλλά αν το έχει αγαπήσει στο παρελθόν οφείλει να το ξανασκεφτεί πολλές-πολλές φορές. Γιατί το κακό είναι ότι συμβαίνει πολλές φορές ακριβώς το αντίθετο. Όσο πιο πολύ του άρεσε στο παρελθόν, τόσο πιο αβίαστα το κατακρίνει.
Κάποια στιγμή πρέπει να συνειδητοποιήσουμε τον ανθρώπινο χαρακτήρα ενός συγκροτήματος και όχι σαν ένα ακόμα mp3 file στον φάκελο.
Υ.Γ. Εγώ μπορεί να μην τρελαίνομαι για το τελευταίο Manowar, αλλά και μόνο που ακούω τη χροιά της φωνής του Eric Adams, δε μου πάει η καρδιά να το θάψω (όχι πολύ τουλάχιστον)
Πρωτον τα ευπεπτα τραγουδακια ειναι κι αυτα σαν τα δυσπεπτα. Λογιων λογιων. Υπαρχουν ομορφα, μετρια, αδιαφορα, αθλια κτλ. Το αν ειναι ευκολο να φτιαξεις ενα επιτυχημενο ευπεπτο rock τραγουδακι αποδειχτηκε περιτρανα με τους Lordi και την Eurovision…
Δευτερον, η ηχητικη στροφη ενος συγκροτηματος μπορει να οφειλεται σε διαφορους λογους. Μπορει να μην ειχαν εμπνευση η να ακουσαν κατι καινουριο και διευρυναν τους οριζοντες του. Μπορει να ενιωσαν οτι δεν ειχαν κατι αλλο να δωσουν με τον μεχρι τοτε ηχο τους και να ηθελαν να πειραματιστου. Μπορει επισης να ηθελαν να γινουν ροκ σταρς και να βγαλουν φραγκα. Σε καθε περιπτωση, κρινουμε διαφορετικα και φυσικα λαμβανοντας υποψη το αποτελεσμα. Εγω πιστευω λοιπον οτι οι Nightwish εμπιπτουν στην τελευταια κατηγορια και συνεπως κρινω αρνητικα τη στροφη τους, απο τη στιγμη μαλιστα που θεωρω κι οτι τα αποτελεσματα (Once και DPP) ειναι απο απλα καλα εως αδιαφορα…
Θες αντιπαραδειγμα? Η ηχητικη στροφη των Μuse ηταν προς εναν καπως πιο εμπορικο ηχο. Το εκαναν ομως γιατι (κατ εμε) πιστευαν οτι ετσι θα βγαλουν τα καλυτερα δυνατα κομματια τους εκεινη την εποχη. Και οντως, το αποτελεσμα (BHOAR) τους δικαιωσε…
Το τραγούδι των Lordi ήταν αρκετά καλό για εύπεπτο τραγούδι. Και θα επαναλάβω. Το να γράψεις ένα πολύ καλό εύπεπτο τραγούδι δεν είναι καθόλου εύκολο. Αν ήταν έτσι, όλα τα τραγούδια που ακούμε στο ράδιο θα ήταν γαμάτα
Σε μενα το Once φαινεται ενα αδιαφορο αλμπουμ απο μια μπαντα που θυσιασε τον προσωπικο της ηχο για κατι πιο εμπορικο. Σε σενα το Once αρεσει πολυ. Το συμπερασμα ειναι οτι απλα εχουμε διαφορετικο γουστο και αυτη ειναι και η μαγεια της μουσικης…
Ελα τωρα το Hard Rock Hallelujah ειναι μια φτηνη κοπια Kiss κ λοιπων hard rock γιγαντων. Επισης για το μεγαλυτερο κομματι του κοινου που ακουει ραδιοφωνο τα περισσοτερα απο αυτα που παιζονται ειναι γαματα…
Γενικα το να φτιαξεις ενα ευπεπτο κομματι ειναι πανευκολο. Το να φτιαξεις ενα ευπεπτο κομματι που θα αντεξει στο χρονο ειναι παλουκι. Μενει να δουμε αν το Amaranth θα ακουγεται και μετα απο καμια 10αρια χρονια…
Συμφωνώ ότι είναι κόπια Wasp Kiss. Απλά δεν το έλεγες και άσχημο τραγούδι. Το Amaranth όμως δεν εμπίππτει στην κατηγορία της αντιγραφής.
Επίσης το κριτήριο που επικαλούνται πολλοί για το αν ένα τραγούδι θα ακούγεται και μετά από 10 χρόνια εμένα προσωπικά δε μου λέει τίποτα. Οι παράγοντες για να συμβεί αυτό είναι τόσοι πολλοί ώστε ο παράγοντας να “αξίζει” ένα τραγούδι να είναι αδύνατον να καθορίζει το αποτέλεσμα.
Όσο για το Dark Passion Play είναι ένας πολύ αξιοπρεπής δίσκος, με μερικές πάρα πολύ καλές στιγμές, αλλά μάλλον κατώτερος του Once. We’ ll see…
