Fuck Armaggedon, This Is Hell
Αυτοί είναι στίχοι από το ομότιτλο τραγούδι του πρώτο άλμπουμ των Bad Religion, ή αλλιώς, ενός από τα σημαντικότερα (αν όχι το σημαντικότερο, πλάι στους Ramones) γκρουπ του αμερικάνικου punk ήχου. Η επιδραστικότητα τους σε όλη την punk σκηνή των ‘90s, αλλά και στον hardcore και τον ευρύτερο ροκ και alternative ακόμα ήχο είναι πραγματικά πελώρια. Και είναι από εκείνες τις περιπτώσεις punk συγκροτημάτων που κατορθώνουν να συνδυάζουν τόσο ορμητικά τραγούδια από τη μία, που είναι όμως και τόσο μελωδικά παράλληλα. Και αυτό σε συνδυασμό με ορισμένους από τους εξυπνότερους στίχους που έχουν γραφτεί ποτέ από συγκρότημα…
Σχηματίστηκαν στις αρχές της δεκαετίας του ’80 και κυκλοφόρησαν το ομώνυμο EP τους υπό την αιγίδα της Epitaph Records, εταιρία που ανήκε στην ουσία στον κιθαρίστα τους, Brett. Ένα χρόνο μετά κυκλοφόρησε ο πρώτος δίσκος τους, με τίτλο How Could Hell Be Any Worse. Ωμός, ακατέργαστος, χάλια παραγωγή, αλλά κάποια πρώιμα δείγματα αυτού που έμελε να ακολουθήσει, με τραγούδια όπως ο ύμνος ‘’We’ re Only Gonna Die”. Η επιτυχία του άλμπουμ ήταν μεγαλύτερη απ’ ότι περίμεναν και οι ίδιοι, και απέκτησαν έναν πρώιμο πυρήνα οπαδών.
Η συνέχεια έμελε να είναι εντελώς απροσδόκητη και παραμένει μοναδική στην ιστορία τους. Μιλάμε φυσικά για το δεύτερο άλμπουμ τους, με τίτλο Into The Unknown. Το νεοαποκτηθέν synthesizer του Greg Graffin (τραγουδιστή και βασικού – μαζί με τον Brett – συνθέτη του γκρουπ) οδήγησε σε έναν prog-folk-rock δρόμο, με μακρόσυρτα σε διάρκεια τραγούδια και έντονη παρουσία των πλήκτρων, με αποτέλεσμα έναν δίσκο που δεν έχει καμία, μα καμία σχέση με punk. Η αλήθεια είναι πως δεν είναι καθόλου κακός σαν δίσκος, με καλύτερη ίσως παραγωγή ποιος ξέρει… Όπως και να χει, είναι γεγονός πως δυσαρέστησαν όλους τους οπαδούς τους και τελικά η μπάντα διαλύθηκε, πριν καλά καλά αρχίσει! Το άλμπουμ, το οποίο δε βρίσκεται στα δισκοπωλεία, αποτελεί πλέον συλλεκτικό αντικείμενο.
Το 1984 τα μισά μέλη είπαν να ξαναφτιάξουν τη μπάντα και κυκλοφόρησαν το EP Into The Known, το οποίο σηματοδότησε την «επιστροφή» τους στις πανκ φόρμες με τις οποίες είχαν ξεκινήσει και όρισε τον δρόμο που θα ακολουθούσαν τελικά στη συνέχεια. Το EP αυτό ονομάστηκε επίσης ‘‘the slow record’’, λόγω του ότι απουσίαζαν οι υψηλές ταχύτητες που αποτελούν ένα από τα χαρακτηριστικά του ήχου τους.
Τελικά τα παλιά μέλη της μπάντας επέστρεψαν, έτοιμοι να παραδώσουν πια ορισμένα από τα σημαντικότερα άλμπουμ στην ιστορία της πανκ σκηνής… Και το όνομα του πρώτου έμελε να είναι Suffer, και κυκλοφόρησε το 1988. Ό,τι και να πω γι’ αυτόν τον δίσκο είναι λίγο. Η επιδραστικότητα του σε ΟΛΗ την πανκ σκηνή των ‘90ς είναι τεράστια.
Και η συνέχεια ήταν το ίδιο καταιγιστική, με άλμπουμ όπως τα No Control (1989), Against The Grain (1990) και Generator (1992). Άλμπουμ με τραγούδια-ύμνους, που όσο επιθετικά και αν ήταν, συνδυάζονταν από πολύ πιασάρικες φωνητικές μελωδίες παράλληλα, ένα από τα χαρακτηριστικά του ήχου τους (δεν είναι τυχαίο που η αγαπημένη μπάντα του Brett είναι οι Beatles). Και φυσικά οι στίχοι του συγκροτήματος, από εκείνες τις περιπτώσεις που το στιχουργικό περιεχόμενο των τραγουδιών βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με τη μουσική. Είναι εξάλλου και κάτοχοι πανεπιστημιακών τίτλων. Στίχοι που δεν απευθύνονται στο συναίσθημα, του τύπου «σπάστε τα όλα», και τέτοια, αλλά στη σκέψη, θίγοντας μεγάλα και σοβαρά ζητήματα, απο μακροκοινωνικά ως προσωπικά ζητήματα. Έχει ενδιαφέρον πως, σε μια συναυλία τους στο L.A., βλέποντας ο Greg ότι το κοινό τσακώνεται, εκνευρίστηκε και τους κατηγόρησε για έλλειψη ευφυίας! Αυτά είναι!
Sometimes Truth Is Stranger Than Fiction
Το Recipe For Hate του 1993 (δισκάρα και αυτή) αποτέλεσε το τέλευταίο άλμπουμ τους με την Epitaph (εταιρία που στο μεταξύ είχε γιγαντωθεί, με γκρουπ όπως οι Offspring και οι Rancid), και το Stranger Than Fiction του 1994 υπήρξε το πρώτο τους άλμπουμ στην Atlantic, μια πολυεθνική εταιρία δηλαδή. Το γκρουπ είχε πλέον γιγαντωθεί. Αν και κατηγορήθηκαν για ξεπούλημα από αρκετούς οπαδούς για την κίνηση τους να συνεργαστούν με την πολυεθνική, είναι γεγονός πως ο δίσκος αυτός είναι ένας από τους καλύτερους τους, αληθινό διαμάντι, και σημείωσε μεγάλη επιτυχία.
Ωστόσο ο κιθαρίστας Brett εγκατέλειψε το γρουπ, του οποίου η μουσική και οι στίχοι έγιναν σε μεγάλο ποσοστό πλεόν υπόθεση του Greg. To 1996 κυκλοφόρησαν το The Grey Race, γραμμένο εξ’ ολοκλήρου από τον Greg και το 1998 το No Substance και το πολύ καλό The New America του 2000. Η δημοτικότητα τους πάντως μετά την αποχώρηση του Brett είχε αρχίσει να πέφτει.
Αυτό όμως δε θα κρατούσε πολύ ακόμα. Το 2001 εγκατέλειψαν την πολυεθνική, επέστρεψαν στην Epitaph, και μαζί επέστρεψε στο γκρουπ και ο Brett. Παράλληλα προστέθηκε στη σύνθεση του γκρουπ ο – ως τότε – ντράμμερ των Suicidal Tendencies, Brooks Wackerman. Το αποτέλεμα αυτών ήταν οι δισκάρες [B]The Process Of Belief /B και The Empire Strikes First (2004), άλμπουμ που αναγνωρίστηκαν από οπαδούς και κριτικούς. Και το 2007 πλέον, κυκλοφόρησαν το 14ο άλμπουμ τους, με τίτλο New Maps of Hell.
Αυτά τα ολίγα, πάρτε τώρα και μερικά βιντεάκια! (τι κομματάρα που είναι το American Jesus, ε? To μόνο τραγούδι που γράφτηκε μαζί από τους Brett και Greg).
http://youtube.com/watch?v=-lOcRI37cu0 American Jesus
http://youtube.com/watch?v=43rgB93AvSM Los Angeles is Burning
http://youtube.com/watch?v=NPSJTVB3UAA Infected
http://youtube.com/watch?v=GtytnTs5z7A 21st Century Digital Boy
:razz: