Είναι κανονικό σαν αυτά που έδινε η DiDi στα τελειώματα.
1 Like
Τελεια, σε ευχαριστω.
Ακολουθούν οι ώρες εμφάνισης των συγκροτημάτων
Doors Open:19:00
Breath After Coma on stage: 20:45 – 21:30
Baroness on stage:22:00
Στο ταμείο του χώρου θα υπάρχουν εισιτήρια προς εξυπηρέτηση του κοινού.
3 Likes
Μια μερα εμεινε για την πρωτη εμφανιση των Baroness στην χωρα μας και ειμαι πολυ ενθουσιασμενος. Ειδα οτι εχουν αλλαγες στα setlist τους και στις 16 του μηνα στην Κροατια επαιξαν 17 κομματια ενω στις συναυλιες που ηταν support στους Volbeat επαιζαν 12 κομματια. Εχω πολλες επιθυμιες με βασικοτερη να παιξουν οσο το δυνατο περισσοτερα γινεται απο το Purple και το Blue Record. Οπως και να 'χει παμε για φοβερη συναυλια παντως.
1 Like
Εγώ θα ήθελα ένα Chlorine & Wine, μακάρι να το παίξουν. Κατά τα άλλα παίζουν πολλά από το καινούριο, δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα με αυτό. Τα λέμε εκεί και ελπίζω να έχουν merchandise σε λογικές τιμές να τσιμπήσω κάνα μπλουζάκι.
4 Likes
Λαιβαρα!
6 Likes
Το χάρηκαν κι εκείνοι
4 Likes
Ναι, φανηκαν ειλικρινεις οι αντιδρασεις τους, ελαμπαν τα προσωπα τους!
2 Likes
Γαμω την ατυχία μου. Μακάρι να γούσταραν και να τιμήσουν σύντομα και με σαλόνικα στο μενού
Φοβεροί απλά! Δεν έπαιξαν το κομμάτι που ζήτησα αλλά έπαιξαν μιάμιση ώρα ασταμάτητα και μας πήραν το σκαλπ! Βούτηξε και η Τζίνα στο τέλος στο κοινό, πήραμε και μπλουζάκι με 20 ευρώ, ε τι άλλο να θέλεις;;; Ίσως την φωνή του John λίγο πιο δυνατά αλλά οκ δεν πειράζει. Μακάρι να ξανάρθουν σύντομα! Μεγάλο live πραγματικά!
1 Like
Ποιο κομματι ζητησες?
Στο πιο πάνω σχόλιο το Chlorine and Wine.
Κομματαρα, δεν περιμενα να μην το παιξουν να σου πω.
1 Like
Δεν έχω παράπονο, έπαιξαν Eula, If have to wake up, shock me (θα ανεβάσω και video), Take my bones away (όπου έγινε χαμός), Isak, Gnashing, A horse… γενικά κάτι από όλους τους δίσκους με μεγαλύτερη βάση στον τελευταίο
4 Likes
Να και το Shock Me από χθες
1 Like
Α ρε Τζίνα
Ανάρτηση των Baroness στο Facebook
ATHENS, Greece. You’d better believe we’ll be coming back as soon as possible. The show last night was unbelievable. In fact, we may have lost Gina to Athens permanently after that stage dive…
7 Likes
Γουσταρανε λεμε!
3 Likes
Ακομα θυμαμαι πολυ εντονα την ημερα αρχες Αυγουστου μεσα στο κατακαλοκαιρο που ανακοινωθηκε οτι οι Baroness θα επισκεφθουν για πρωτη φορα την χωρα μας. Ημουν στις διακοπες μου και πριν βουτηξω στην θαλασσα διαβασα τα νεα στο κινητο και η χαρα μου ηταν πολυ μεγαλη. Επιτελους θα βλεπαμε live μια απο τις καλυτερες και πιο ιδιαιτερες μπαντες των 00’s, κατευθειαν η συναυλια αυτη μπηκε στην must-see λιστα μου. Μια ημερα πριν ειχα παρακολουθησει τo live των Mother Of Millions στο Fuzz που ειχε γινει στην μνημη του αδικοχαμενου πληκτρα τους Μακη Τσαμκοσογλου, μια πολυ εντονη συναισθηματικα συναυλια και η αληθεια ειναι πως ημουν λιγο καπως την ημερα του live των Baroness αλλα η μπαντα καταφερε με την εμφανιση της να με βαλει για τα καλα στο κλιμα της και να με κανει να περασω υπεροχα.
Ας μιλησω λιγο για την μουσικη πορεια τους εως τωρα. Οι Baroness ηταν παντα ενα οχημα καλλιτεχνικης εκφρασης κατα κυριο λογο για τον frontman, τραγουδιστη, κιθαριστα και βασικο συνθετη της μπαντας John Baizley και τους εκαστοτε συνοδοιπορους του. Ο John ειναι και φοβερα ταλαντουχος ζωγραφος και ολα τα artwork της μπαντας ειναι δικα του, artwork παντα αμεσα αναγνωρισιμα και με πολυ ιδιαιτερη ταυτοτητα. Η μπαντα κυκλοφορησε σαν πρωτες επισημες κυκλοφοριες τα 2 EPs First και Second το 2004 και 2005 αντιστοιχα τα οποια μαζι με το split A Grey Sigh In A Flower Husk που εβγαλαν με τους Unpersons το 2007 οριοθετουν στο μυαλο μου την πρωτη περιοδο των Baroness η οποια δεν εχει και μεγαλη σχεση με την συνεχεια. Σε αυτες τις πρωτολειες Baroness κυκλοφοριες με το Sludge Metal να ειναι ο χαρακτηρισμος που θα μπορουσες να δωσεις στην μουσικη τους φαινονται πολυ εντονα ψηγματα του ταλεντου της μπαντας αλλα προσπαθουν να βαλουν τοσες πολλες ιδεες μαζεμενες στα κομματια που σε καποια χανεται η συνδεση, ενω και τα φωνητικα του John Baizley δεν εχουν τιποτα το ιδιαιτερο, ειναι αρκετα ατεχνα και λειτουργουν απλα σαν ενα ακομα οργανο. Η εξελιξη τους ειναι πολυ μεγαλη στο ντεμπουτο τους το Red Album του 2007 στο οποιο αρχιζουν σιγα σιγα να διαμορφωνουν και εναν προσωπικο ηχο αν και για εμενα ηχουν σαν μια πιο light και πιο 70’s σε πολλα σημεια εκδοχη των Mastodon. Η επιρροη των τελευταιων ειναι εντονη στους Baroness ειδικα στην αρχη της καριερας τους χωρις αυτο να ειναι καθολου κακο. Πολυ ωραιος δισκος το Red Album, αλλα στο επομενο κανουν ενα πραγματικα τεραστιο αλμα. Blue Record ο δισκος με τον οποιο προσωπικα γνωρισα την μπαντα και που μαζι με το Purple ειναι οι αγαπημενοι μου μεχρι και σημερα. Φοβερες συνθεσεις με αξιομνημονευτες κιθαρες, αιθερια σημεια και εμφανως βελτιωμενα και πιο δουλεμενα φωνητικα απο τον John Baizley. Τραγουδια που ειναι ταυτοχρονα μελαγχολικα και επικα. Μιλαμε για μια τρομερη δισκαρα που ανεβασε κατα πολυ την δημοτικοτητα τους. Πανω που ειχαν αρχισει να ειναι ενα υπολογισιμο ονομα στον ευρυτερο metal χωρο στον επομενο δισκο τους το διπλο Yellow & Green πηραν ενα μεγαλο ρισκο και κυκλοφορησαν εναν εντελως διαφορετικο ηχητικα και συνθετικα δισκο που ομως κατα εναν περιεργο τροπο παρεμενε Baroness στον πυρηνα του. Περισσοτερο rock παρα metal με ριγμενες τις ταχυτητες και τις εντασεις, με περισσοτερη εμφαση στην ψυχεδελεια και με τα φωνητικα πιο μπροστα απο ποτε στην μιξη, πιο δουλεμενα απο ποτε και με πολλα κομματια να εχουν “μεγαλα ρεφραιν” που σου κολλανε στο μυαλο. Η αληθεια ειναι οτι προσωπικα με παραξενεψε αρκετα ο δισκος στην αρχη αλλα στην πορεια οσο περισσοτερο τον ακουγα τοσο περισσοτερο επιανα την ουσια του και εννοειται οτι δεν αργησα να τον εκτιμησω, μιλαμε για εκπληκτικο δισκο με απιστευτες κομματαρες. Τοτε συνεβη ενα τραγικο ατυχημα στο Bath της Αγγλιας οταν το λεωφορειο που μετεφερε την μπαντα εν μεσω περιοδειας πεφτει απο μια γεφυρα 9 μετρων με 9 ατομα απο την μπαντα και το crew να τραυματιζονται, τον John Baizley να σπαει το αριστερο χερι και ποδι του και το μελλον της μπαντας να ειναι αβεβαιο. Ο ντραμερ Allen Blickle που ηταν μελος σε ολες τις κυκλοφοριες του συγκροτηματος μεχρι τοτε και ο μπασιστας Matt Maggioni αποχωρουν εξαιτιας του σοκ απο το ατυχημα. Αλλα ο John δεν κλονιζεται μενει πιστος στο οραμα του και με νεα μελη τους Sebastian Thomson στα ντραμς και Nick Jost σε μπασο και πληκτρα ενω στην μπαντα παρεμεινε και ο κιθαριστας Peter Adams το 2015 κυκλοφορουν το Purple μια εξαιρετικη δισκαρα που ακουγεται μονοκοπανια και στην οποια προσωπικα θεωρω οτι κανουν κατα καποιο τροπο μια μινι-ανασκοπηση της καριερας τους συνδυαζοντας δομικα στοιχεια απο τα Yellow & Green και Blue Record. Συνθεσεις, αποδοση, στιχοι, ολα τους τοσο αρτια τοποθετημενα μεσα σε αυτον τον φανταστικο δισκο. Τελευταια τους κυκλοφορια ειναι το φετινο Gold & Grey το οποιο διαφοροποιειται και παλι και εξερευνα νεους ηχους παραμενοντας πιστο στην φιλοσοφια της μπαντας να ψαχνει παντα καινουριους τροπους εκφρασης και να μην κυκλοφορει τον ιδιο δισκο 2 φορες. Οπως ο John οταν ζωγραφιζει ετσι και οι Baroness προσεθεσαν και αλλα χρωματα στην ηχητικη παλετα τους με πιο εντονη της παρουσια πληκτρων και με πολυ εμφαση στην ατμοσφαιρα. Ωραιος δισκος με καποιες κομματαρες αλλα κατα την γνωμη μου καπως ανισος και οχι τοσο συμπαγης οσο οι δισκοι που προηγηθηκαν. Θα ηθελα λιγοτερα κομματια, ο δισκος κανει εμφανη κοιλια απο την μεση και μετα και καπως με χαλαει και η παραγωγη του, θεωρω οτι δεν βοηθαει τα κομματια να αναδειχθουν οσο θα επρεπε. Στο Gold & Grey ειχαμε και μια ακομα αλλαγη στο lineup μιας και ο για χρονια κιθαριστας Peter Adams αποχωρησε και στην θεση του ηρθε η κιθαριστρια Gina Gleason. Στα πλαισια λοιπον της προωθησης του δισκου καταφεραμε επιτελους να τους δουμε στα μερη μας.
Εφτασα στο Gagarin και με μεγαλη μου εκπληξη διαπιστωσα οτι δεν ειχε γινει sold out η συναυλια αν και ειχε πολυ κοσμο. Περιμενα ευκολο sold out ειναι η αληθεια. Δεν εγινε αλλα η πωρωση του κοσμου για τους Baroness και η αλληλεπιδραση κοινου και μπαντας καθολη την διαρκεια του live ηταν ιδεατη. Με ενα ακυρο ειναι η αληθεια backdrop που εδειχνε κατι βουνα ενω οπως ειναι λογικο περιμενα το εξωφυλλο του δισκου ή καποια αλλη δουλεια του John για background η μπαντα βγηκε με ορμη στην σκηνη ξεκινωντας με το A Horse Called Golgotha κατι που με συγκινησε μιας και ειναι το πρωτο τραγουδι Baroness που ακουσα στην ζωη μου, η πρωτη μου γνωριμια μαζι τους. Με τον ηχο να ειναι εκπληκτικος απο την αρχη ολοι στο κοινο αρχισαν να χοροπηδανε, να τραγουδανε και γενικα να επικρατει ενας χαμος με τα μελη της μπαντας να δειχνουν εντυπωσιασμενα. Το setlist εδινε εμφαση οπως ηταν αναμενομενο στο Gold & Grey απο το οποιο ακουσαμε 7 κομματια τα Front Toward Enemy, Seasons, Tourniquet, Throw Me An Anchor, Broken Halo, Can Oscura και Borderlines. Δευτερο σε πληθος κομματιων ηταν το Yellow & Green με 4 κομματια τα Take My Bones Away, March To The Sea, Eula και Green Theme ενω απο το Blue Record μας επαιξαν τα The Sweetest Curse, A Horse Called Golgotha και The Gnashing. To Purple εκπροσωπησαν τα Shock Me και If I Have To Wake Up (Would You Stop The Rain?) σε medley μαζι με το instrumental Fugue, ενω απο το ντεμπουτο Red Album ειχαμε το Isak. Καλο setlist αλλα για να ειμαι ειλικρινης προσωπικα θα εκανα αρκετες αλλαγες, θα ηθελα περισσοτερα κομματια απο το Purple και απο το Blue Record. Πολυ ωραιο touch στην εμφανιση τους ο φοβερος φωτισμος που αλλαζε χρωμα αναλογα με τον δισκο απο τον οποιο προερχοταν το κομματι που επαιζαν.
Αν και το setlist δεν με ικανοποιησε πληρως για την αποδοση της μπαντας δεν μπορω να εχω παραπονο. Εδωσαν πονο στην σκηνη, με ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ παιξιμο οντας αψογα προβαρισμενοι και δεμενοι. Ο Sebastian Thomson φοβερος ντραμερ και στα δικα του κομματια απο τους 2 τελευταιους δισκους αλλα και σε αυτα του προκατοχου του Allen Blickle, ο Nick Jost τρομερα καταρτισμενος μουσικος, ηταν εξαιρετικος σε μπασο και πληκτρα, ενω ειχε μια εντελως 80’s εμφανιση με μαλλι χαιτη, T-shirt μεσα απο το παντελονι και “παλιακα” αθλητικα, ηταν λες και βγηκε απο καστινγκ για το Stranger Things. Η Gina Gleason αψογη στις κιθαρες και με εξαιρετικη δουλεια στα δευτερα φωνητικα, ιδανικος συνδυασμος με τον John Baizley ο οποιος ηταν ο πρωταγωνιστης με εκπληκτικο παιξιμο στην κιθαρα, φωνητικα πολυ κοντα σε αυτα των δισκων αν και λιγο πιο χαμηλα στην μιξη σε καποιες φασεις και με μια πολυ συμπαθητικη φιγουρα. Πολυ ευγενικος οταν μιλαγε στον κοσμο χαμογελαγε ολη την ωρα και μας ειπε πολλες φορες πως ειναι εντυπωσιασμενος απο την υποδοχη που επιφυλαξαμε στην μπαντα απορωντας γιατι δεν μας ειχαν ερθει τοσα χρονια… Και τα υπολοιπα μελη ομως ηταν πολυ κεφατα και εδειχναν να απολαμβανουν την καθε στιγμη, με τρανη αποδειξη το τελος του live που η Gina Gleason εκανε stage diving στο κοινο. Γενικα το ολο κλιμα της συναυλιας εβγαζε ζωντανια και ενεργεια και την ευχαριστηθηκα στο επακρο. Ο ηχος βοηθησε πολυ σε αυτο, ηταν οπως ειπα φανταστικος με μονο καποια θεματακια στο πως ακουγοντουσαν σε καποιες φασεις τα φωνητικα.
Μετα το τελος τους βρηκα ολους εκτος απο την Gina που δεν την προλαβα και μιλησα για λιγο μαζι τους, εβγαλα φωτογραφιες και πηρα υπογραφες ως συνηθως. Δεν μας χαλασαν χατηρι και ηταν χαρουμενοι και ευγενικοι με τον Sebastian να ειναι λιγο κομματια, τον Nick να δειχνει ο πιο “μαζεμενος” και ντροπαλος και τον John να ειναι ο πιο ομιλητικος και να μας ευχαριστει συνεχεια για την στηριξη μας στο συγκροτημα.
Ευχομαι να τους ξαναδουμε συντομα απο τα μερη μας μετα την πολυ ωραια χημεια μπαντας-κοινου που υπηρχε στην πρωτη εμφανιση τους στην Ελλαδα και με περισσοτερα κομματια απο Blue και Purple την αλλη φορα.
7 Likes