Συγκινητικός ο Mustaine πριν από εναμιση μηνα, λατρεία ο Bruce πριν από μια εβδομάδα,ουλτρα απολαυστικη κ φέτος η φάση στο New Long Fest (τουλαχιστον τη δευτερη μέρα που κατάφερα να παω), επικότατο κ το λαιβ των Bring Me πριν από τέσσερις μέρες, αλλά η αλήθεια είναι ότι είμαστε κ καποιοι βλαμμενοι που πανω απο ολα αδημονουμε για στιγμές σαν τη Σφαγη του Λυκαβηττού στα τέλη του Ιουνη, από τον Σακαρο (που τίμησε την ιστορία των Rotting για ένα τέρμα ισοπεδωτικό διωρο, με τη βοήθεια του Στεφάν απο Varathron),
και για σκηνικα σαν το χθεσινό.
Αυτή τη φορά χωρίς διεκπεραιωτικα support slots, κ καλα για να δικαιολογήσουν το concept του φεστιβάλ (συχνα από αξιόλογες μπάντες που ωστόσο αδικούνται από τις συνθήκες/ώρες εμφανισης κλπ),
χθες είδαμε απλά τρεις μπανταρες με την προθεση να τιμήσουν την ιστορία τους,ο αριθμός προσελευσης κοινου ήταν ιδανικός για τη φάση κ τον χώρο, κ με διάθεση να συμμετάσχει όσο δεν παει σε όλο αυτό που θα ξεσπουσε, ο ήχος στάθηκε ικανός να σηκώσει κ να μεταφέρει την μουσική προταση της κάθε μπάντας, κ πανω (μα πανω) απ ολα, ένα ατελείωτο, ψυχωμενο ΠΙΤ που άνοιξε κάπου στο δευτερο τραγουδι Pestilence (αν θυμάμαι καλά ήταν το Dehydrated από το τιμημενο δεύτερο άλμπουμ τους), κ που δεν έκλεισε ποτε μέχρι το επικό εξοδιο των Behemoth, ήταν κ αυτό που έδωσε αυρα κορύφωσης στην τελευταία metal μέρα του φετινού Release.
Όσον αφορά ειδικά αυτό που έγινε στους Testament (οι οποίοι, για όσους δεν γνωρίζουν, σ αυτό το summer tour παίζουν μόνο υλικό από τους δυο πρώτους δίσκους τους- ναι, εκείνους τους δυο δίσκους) ήταν σφαγή από τις λίγες, κ από τα πιο ακραία pits που είδε ποτε η πλατεια νερου (μαζί με το περσινο των Kreator).
Για Behemoth χωρίς να το κουράσω πολυ, θα πω ότι όσο κι αν με έχει χάσει ο Nergal τα τελευταία χρόνια, εξακολουθω να τιμώ τη συνδεση που καλως ή κακως είχα αναπτύξει με τη γαμωμουσικη του εδώ κ κάτι δεκαετίες.
Η προσπάθεια εξισορρόπησης του τωρινου, ευπροσιτου υλικού τους με κάποιες σφαλιάρες από τα παλια ήταν τιμιοτατη - ειδικά στην τριπλέτα Cursed Angel of Doom/Cristian to the Lions/Demigod νομιζω πως βιωσα ένα από τα top10 πιο αγαπημένα μου pits όλης μου της τριανταετιας σε metal lives - κ συνολικά στάθηκαν επάξια σαν Headliners μιας βραδιάς στην οποία τα προηγουμενα σχήματα ειναι μπάντες όχι απλά ιστορικές, αλλά ενεργά μάχιμες.
Tldr; Από τις πιο τίμιες (κ απο τις πιο extreme) metal μέρες που έχει στήσει ποτε το Release.
Respect κ ευχομαι να δουμε αντίστοιχες προσπάθειες κ στο μέλλον.
Extra cheers κι απο δω σε όσους/ες συναπαντηθηκαμε 
.