Για αυτό εδώ είδα μόνο κάτι σκόρπιες αναφορές από εδώ και εκεί αλλά νομίζω ότι αξίζει καραμπινάτα δικό του Thread. Έκτος δίσκος για τους Γαλλους Benighted τους οποίους δεν πρόλαβα στα προηγούμενα Albums τους, ίσως γιατί το άτομο στο οποίο πρέπει να δώσω το Credit δεν επέμενε και τρελά για την προηγούμενη δισκάρα τους, το Icon του 2007 αλλά εδώ με έστρωσε για τα καλά.
Να πούμε ότι χοντρικά ανήκουν στο χώρο του Brutal Death metal / Grind αλλά η αλήθεια είναι ότι ενώ για τον Extreme χώρο που κινούνται τα συστατικά που απαρτίζουν το ύφος τους είναι τα απολύτως αρχετυπικά καταφέρνουν να μην είναι ιδιαίτερα κατηγοριοποιήσιμοι. Αν πας να τους πεις Grind θα κολλήσεις στο γεγονός ότι ο τρόπος που συνθέτουν παρά είναι Metal με ολοκληρωμένα και μεγάλα για το είδος τραγούδια και πολλά μελωδικά στοιχεία, για Death Metal Grindohardcorίζουν πολύ και δεν είναι σάπιο με τη Death metal έννοια. Δεν έχει και πολύ σημασία βέβαια αφού όλο αυτό το κράμα πιο πολύ σου αφήνει την αίσθηση του “τα έχει όλα και συμφέρει” παρά του “ναι μεν αλλά”.
Μέση διάρκεια τραγουδιών είναι τα 3,5 - 4 λεπτά περίπου χρόνος αρκετός για να προλαβαίνουν να γίνουν πάρα πολλά πράγματα και αλλαγές αρκετά ώστε να σου κρατούν το ενδιαφέρον αλλά και αρκετά Straight Aggressive ώστε να μη χάνεται αυτή η αίσθηση που θα σου δώσει ένα σφηνάκι αδρεναλίνης, μελωδικά Leads που φανερώνουν 90s technodeath καταβολές (κυρίως Schuldiner Leprosy ως Human περιόδου), φωνητικά που μπορούν να ελλίσονται άψογα από γουρουνίσια σε ουρλιαχτά, απίστευτος Drummer, φοβερά καυλωτικά Groove σημεία και ας μην το κουράζουμε ο δίσκος γαμάει πατόκορφα από την αρχή μέχρι το τέλος αφού έχει πολύ ολοκληρωμένες συνθέσεις και εκτός από όλο αυτό το γαμηστερό κοπάνημα οι άνθρωποι ξέρουν να χώνουν μελωδιάρες και παρά την πολυπλοκότητα τους είναι πιασάρικοι του κερατά. Τραγούδια δύσκολα ξεχωρίζουν αλλά ας πούμε κάνα Let The Blood Spill Between My Broken Teeth, Prey, Fritzl. Quiet Day, Swallow και δε λέω άλλα γιατί θα πω όλο το δίσκο.
H αληθεια ειναι το Asylum Cave δεν το εχω ακουσει πολυ αν και οσο το ακουσα
μ’αρεσε παρα πολυ.
Το Icon το ειχα λιωσει παντως οταν ειχε βγει και αυτο εδω θα το λιωσω καποια στιγμη.
Χωρίς πολλά λόγια, οι Benighted βγάλανε με άνεση το καλύτερο extreme άλμπουμ για το 2011. Μεστό brutal death/grind με τρομερά riff και ο Julien σβήνει πολλούς από το χάρτη με το λαρύγγι του.
[B]bump[/B] αυτοδικαίως, διότι ετοιμαστείτε να με λούσετε “[I]μαλάκα” και λοιπά ευγενή γαλλικά[/I]…
Ακόμα χτυπάω το κεφάλι ΠΩΣ ΣΤΑ ΔΙΑΛΑ μου ξέφυγε η μπαντάρα! YOUTUBE ακρόαση και ήσυχα-ήσυχα βγήκα στο κρύο μπαλκόνι μου, έπιασα το φαράσι δίπλα από σκούπα/σφουγγαρίστρα και ξαναμπήκα στο δωμάτιο του Η/Υ μου [B]να μαζέψω τα μυαλά μου από το πάτωμα[/B] -ναι ναι με μια μόνο και μοναδική ακρόαση την έπαθα: δεν χρειάστηκαν περισσότερες.
βλέπετε, οι τυπάδες -[I]όντως ΨΥΧΩΤΙΚΟΙ[/I]- [B]δημιουργούν ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΥΛΙΚΟ!!![/B] Αυτός ο δίσκος έπρεπε να κυκλοφορεί στα δισκάδικα υποχρεωτικά με [B]στάμπα το σήμα της ραδιενέργειας[/B]!!!Και αυτοκόλλητο κίτρινο και κόκκινα γράμματα [B][COLOR=“Red”]NOT FOR CHILDREN[/COLOR][/B]…
[I][COLOR=“DimGray”]Εν ολίγοις, Θ-Ε-Ο-Ι της Σαπίλας…[/COLOR][/I]
Θα ανακουφιστείς οπωσδήποτε αν πας στο “[I]Groups and Artists[/I]” να σχολιάσεις στο θρεντ που άνοιξα για τη ίδια μπαντάρα:respect:, διότι 30+ το άνοιξαν και σχόλιο… δεν :anyone:και θέλει σώσιμο διότι…ξέρετε, ένα δρεπάνι το φυλάω στην αποθηκούλα μου, το βλέπω που σκουριάζει έτσι αχρησιμοποίητο και [B]μπαίνω στον πειρασμό[/B]!:x
[COLOR=“DimGray”]ρεεεεεεεεεεεεεε τι είναι αυτά;;;;[/COLOR]:lightsabre:
[COLOR=“SlateGray”]Υ.Γ. Οτιδήποτε είναι για τον…πέογλου, ΔΕΝ μπαίνω ΚΑΝ στον κόπο να σχολιάσω! Μ@λ@κ@ς είμαι; Να χαλάσω τη ζαχαρένια μου…;;;[/COLOR]
Η αληθεια ειναι οτι απο τον Ιουνιο που εγραψα αυτο το post το ακουσα πολυ το
Asylum Cave και ειναι ασυζητητι στους καλυτερους δισκους της χρονιας.
Ποικιλια καταρχας και δαιμονισμενη αποδοση απ’ολα τα μελη της μπαντας.
Για οσους ειχαν ακουσει το Icon το Asylum Cave δεν αποτελεσε εκπληξη,
απλως επιβεβαιωση. 8)
Μάγκες τους είδε και ένα φιλαράκι τον περασμένο Απρίλιο Ολλανδία στο Neurotic Deathfest και μου είπε ότι είναι σε φάση you get what you see. Δεν παίζει fail ούτε στο instrumental μέρος, ούτε στα φωνητικά (αυτό για τυχόν κακόβουλους). Οι τύποι κυριολεκτικά ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ!
ΕΙΝΑΙ χαλαρά ο καλύτερος ακραίος δίσκος του 2011. Ο Foley είναι μια πυροβολαρχία μόνος του και ο Julien, όπως αναφέρθηκε και πριν, μπορεί να χρησιμοποιήσει το λαρύγγι του όπως στο διάολο θέλει. Στο “Identisick” του 2006 είχε ένα bonus dvd…τσεκάρετέ το για σφαγή επί της σκηνής. Τα παλικάρια δεν νοιώθουν! ΘΕΟΙ!
