Το [I]Going Out In Style[/I] ομολογώ οτι δεν του 'δωσα πολύ βάση αλλά είχε μερικά συμπαθητικά κομμάτια.
Αλλά το φετινό μου φάνηκε πολύ πολύ καλό αλμπουμ. Εκτός από κανα 2 φιλλερακια, όλα τα υπόλοιπα είναι πολύ καλά κομμάτια. Προφανώς δεν περίμενα/περιμένω καμιά δισκάρα από Murphys, ίσως να περίμενα ΠΑΤΑΤΑ και γι’αυτό να μ’άρεσε τόσο το φετινό, αλλά τελικά έπεσα πολύ έξω. Και δεν τα λέω σε φάση “στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος”. Υπάρχουν ΩΡΑΙΑ τραγούδια εδώ μέσα.
Ας μην ξεχνάμε πως ίσως να έχει κορεστεί το είδος και εγώ τουλάχιστον δεν περιμένω από κανέναν κάτι διαφορετικό/καινούριο/ρηξικέλευθο. Μόνο πάθος, τσαγανό και ωραία τραγούδια.
Επίσης οι Real McKenzies ποτέ δεν μου έκαναν το κλικ :? Πάντα μου φαινόταν πολύ πλαστικοί σε σχέση με τους υπόλοιπους. Τι να πώ, ίσως κάποια στιγμή να τους δώσω καμιά ευκαιρία. Για το τελευταίο Tossers δεν έχω γνώμη, δεν έχω ακούσει νότα.
Γκρυμ, κανείς δεν ακούει αυτές τις μουσικές για την πρωτοτυπία, αυτό είναι δεδομένο. Όλοι τα ωραία τραγούδια ψάχνουμε. Γι’ αυτό πλέον ψάχνουμε αλλού κι όχι στους Murphys. :razz:
Ίσως κάποια στιγμή να αλλάξω γνώμη για το τελευταίο Murphys (καλά για το ελεεινό Going out in Style το αποκλείω), αλλά προς το παρόν το πόρισμα ήταν: πατάτα. Δεν το άκουσα πολλές φορές, για τον απλούστατο λόγο ότι βαριόμουν τη ζωή μου. Απάλευτο συναίσθημα όταν μιλάμε για Murphys.
Τους Real McKenzies ξέρω γιατί τους λες πλαστικούς, ρε κερατά. Γιατί είσαι κι εσύ ΓΑΜΗΜΕΝΟΣ ΠΑΝΚΗΣ και σε χαλάει το φολκ πανκ σου να ακούγεται (σχεδόν) σαν μέταλ. Ξύδι ρε :!: :razz:
Επίσης, τι στον πούτσο περιμένεις για ν’ ακούσεις την τελευταία δισκάρα Tossers, ήθελα να ξερα :!:
…ΔΙΌΤΙ οι αναφερθέντες είναι [B]κάργα [/B]-μα πολύ κάργα- [B]τρελαμένο[/B][B]ι![/B]Όπως και μερικές χάρντκορ μπάντες με 3-4 ξέρωγωκαιβάλε δεκαετίες στις πλάτες τους, αυτοί δεν είναι που λέει ο κόσμος “νορμάλ”: το σώμα τους γερνάει ~όχι η ψυχή, το πνεύμα τους. Και το πνεύμα τους παραμένει 100% εφηβικό, τρελαμένο, κάφρικο, αληταμπουράδικο…[I]πως να το κάνουμε[/I]…
Παίδες, οι Dropkick έχουν υπάρξει για μένα ορόσημο… Ακόμη θυμάμαι που είχα πάρει το Give’em the boot το πρωτο το 97 και ακουγοντας το Barroom Hero ( σε πιο " χύμα " εκδοση απο το album ) έμεινα παγωτο… Με τη μία μπήκαν στο top 3 μου απο μπάντες… Ίσως για το λόγο αυτό είμαι τόσο αυστηρός μαζί τους… Σαν το παιδάκι που του άλλαξαν το αγαπημένο του παιχνίδι… Και στην ουσία, αυτό που ήθελα να πώ εξ’ αρχής το είπε προλαλήσας και κάνω quote παρακάτω:
Η οποία κλάση, όπως και να το κάνουμε, δεν παίζει στο traditional στυλ που έχουν πλέον επιλέξει, συγκριτικά με Flogging Molly ή Pogues για παράδειγμα…
Δεν γράφω εδώ για να θάψω τους Dropkick, αλλά η αλήθεια είναι οτι από το 2005 και μετά στo Αμέρικα ΔΕΝ θεωρούνται από κανένα Punk, ούτε οι ίδιοι θεωρούν εαυτούς πάνκηδες, αλλά Ιrish Rockers, γεγονός που συνέβαλε σημαντικά στο να εκτοξευθούν οι πωλήσεις των τελευταίων τους δίσκων και πλεόν να τους ξέρουν όλοι, ακόμη και mainsteam - pop fans τουλάχιστον σαν όνομα.
Τώρα για το γεγονός οτι μεγαλώσανε, οκ, κι εμείς μεγαλώσαμε και ακούμε 100 διαφορετικά πράγματα που στα 20 δεν θα φανταζόμαστε ποτέ οτι θα ακούγαμε 16 χρόνια μετά, αλλά όπως και να το κάνεις οι ρίζες τους όταν ξεκίνησαν ήταν Punk ( από τη μουσική τους μέχρι την εταιρεία τους ), οπότε ( για μένα πάντα ) βάσει αυτού κρίνονται… Από την άλλη όμως, ποιός είμαι εγώ που θα κρίνω Dropkick ? Απλά πιστεύω οτι το στύλ τους είναι ηλεκρικό ακόρντο, γκάιντα, αλητεία και Oi singalongs, οπότε με καλύπτουν δυστυχώς μόνο τα τέσσερα πρώτα… Για πιο παραδισιακά ιρλανδικά προτιμώ άλλες μπάντες, όπως για παράδειγμα τους τρισμεγιστους Dubliners… Και πιστεύω οτι όλοι μας σε αυτή τη συζήτηση ξέρουμε οτι σε αυτό το είδος η γραμμή μεταξύ " Celtic " Punk και Traditional Irish/Scottish Pub Rock - Folk είναι εξαιρετικά λεπτή…
Θα ακούσω το τελευταίο DM και αν ενθουσιαστώ έστω και λίγο θα επανέλθω…
Ας το πώ αλλιώς. Στην παρούσα στιγμή για μένα έχει κορεστεί το είδος σε ΚΑΚΟ βαθμό. Σε φάση που ούτε καλά τραγούδια δεν περιμένω να ακούσω. Και να ακούσω ας πούμε μπορεί να μην μου πούν και τίποτα. Και ίσως εσκεμμένα δεν ακούω πλέον νέες κυκλοφορίες (άντε να ακούσω κανένα Flogging Molly αν βγάλουν). Αυτό πάει και για τους Tossers. Άσε που δεν είμαι στην φάση να ακούσω τώρα φολκ πανκ :razz:
Μακάρι να γίνει κάτι, να βγεί κανας δίσκος να αλλάξει η φάση, ξέρω γω.
Ρε οι The Real McKenzies έχουν μερικά ωραία κομμάτια (αυτό http://www.youtube.com/watch?v=BPJE2_m-sVg ήταν το πρώτο πράμα που είχα ακούσει απ’αυτούς και ακόμα το αγαπάω) αλλά τους πρωτοάκουσα κανα 2μηνο μετά την ανακάλυψη των Dropkick Murphys και Flogging Molly και μου φάνηκαν πιο απλοϊκοί, πιο λίγοι, πως να το πώ, δέκα σκαλιά πιο κάτω απ’τους άλλους.
edit @ RMNS, αν μου λες για Barroom Hero, Oi singalong, αλητείες και ηλεκτρικά ακκόρντα μάλλον μην μπείς στον κόπο να ακούσεις το τελευταίο :laugh
Βασικά το λες και μόνος σου, δεν είσαι στη φάση. Αυτό είναι το “μειονέκτημα” του celtic punk, άμα δεν είσαι στη φάση, όλα ακούγονται τα ίδια. Εγώ δεν πιστεύω ότι είναι κορεσμένη η σκηνή. Απλά βρίσκεται σε μια μεταβατική φάση που σιγά-σιγά πρέπει να ξεκολλήσει από τους Pogues και τους DKM και να αγκαλιάσει νέους ήρωες, που στο underground υπάρχουν πραγματικά άπειροι.
Οι McKenzies στην αρχή δε μ’ άρεσαν ούτε μένα. Είχα ακριβώς την ίδια γνώμη με σένα. Μόλις πέρυσι ασχολήθηκα σοβαρά μαζί τους (το κομμάτι που με έκανε να αρχίσω να αλλάζω γνώμη γι’ αυτούς ήταν το απίστευτο [B][B][U][U]Will Ye Be Proud,[/U][/U][/B][/B] το αγαπημένο μου τραγούδι τους) και τους λάτρεψα. Στην περίπτωση των McKenzies απλά πρέπει κάποιος να αποδεχθεί ότι εδώ δεν ακούει ούτε DKM, ούτε FM, ούτε τίποτα που έχει σχέση με την κληρονομιά των Pogues. Είναι κάτι άλλο. Πιο τραχύ, πιο βλάχικο, πιο βλαμμένο (με την καλή έννοια), πιο… σκωτσέζικο. Αλλιώς δεν υπάρχει περίπτωση να τους νιώσει.
