Ίσως πολλοί ξέρουν να κάνουν βοθρέ φωνητικά. Kάποιοι θεωρούνται “εξπερ” στα growls, άλλοι στα σάπια screams, γουρουνίσια, κ.τ.λ.
Όπως και να’χει, να’σαι brutal vocalist που να ΞΕΧΩΡΙΖΕΙΣ στο σωρό, θέλει ΤΑΛΕΝΤΟ.
Να’χεις αυτό το “κάτι” ρε παιδί μου… Eίτε είσαι σε death μπάντα, είτε σε grind, σε black,κοκ…
Εδώ μας ενδιαφέρει για τραγουδιστές σε hardcore μπάντες (βασικά…σε μπαντάρες “διεθνούς επιπέδου”). Ποιον…θα προτιμούσατε;
Ε ναι, παραδέχομαι υπάρχουν οι δύο “σχολές”: [I]του παραδοσιακού/ορίτζιναλ HxC με φωνητικά “τύπου Κόλλερ” και εκείνη του “ανανεωτικού” (συχνά με μέταλ στοιχεία) xHCx με μπρούταλ φωνητικά…[/I]
Ο [B]Raybeez /B :bow2:όντως [B][SIZE=“4”]αξίζει 100000 respect[/SIZE][/B]!!!:respect: καθότι τιτανομέγιστος φρόντμαν έβαλε τα γυαλιά σε ουκ ολίγους φτασμένους χαρντκοράδες λίντερ! Τι εννοώ; Πολύ απλά: εκεί που μια κλασσική HxC μπάντα δίνει κανά 1 1/2ώρο σετ και μετά το ενκορ τέλος- να αποχωρούν χωρίς πολλά πολλά- η μπαντάρα [B]WARZONE[/B] του ποιητή της καφρίλας RAYBEEZ, [B]εάν οι οπαδοί της το επιθυμούσαν, είχαν διάθεση για επιπλέον moshpit, stagediving κ.τ.λ. και τους ρωτούσε “Θέλετε κι άλλο; Ποιο κομμάτι να σας παίξουμε;” εκείνοι έκπληκτοι τους ζητούσαν να ξαναπαίξουν μερικά από το σετ (ή και άλλα που δεν τα είχαν αρχικά περιλάβει)και ο φρόντμαν ΔΕΝ τους χαλούσε χατίρι: ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΣΕ ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΝΑ ΒΡΑΧΝΙΑΣΕΙ, μέχρι που να κλείσει η φωνή του και να μην μπορεί καν να ψιθυρίσει…[/B]. Χαρακτηριστικό γεγονός, [B]ένα λαιβ των WARZONE (που έπαιζαν χεντλινερς) , για χάρη φανατικών οπαδών τους,σε κλαμπ της Νέας Υόρκης, κράτησε 2μιση γεμάτες ώρες[/B]!!! ΑΚΡΙΒΩΣ έτσι! Για πείτε τώρα: ΠΟΙΟΣ άλλος φρόντμαν το κάνει αυτό; Να μην λειτουργεί στεγνά “επαγγελματικά”, κάνοντας χατήρι σε οπαδούς να παίζει η μπάντα του περισσότερο;
Έβαλες κάμποσους ωραίους στο poll. O Rick Ta Life έχει γαμώ τις αρθρώσεις. Λατρεύω τον τον τρόπο που μασάει τις συλλαβές, εντελώς προσωπικό τρόπος τραγουδιού. Jasta και ο τυπάς από τους Madball επίσης πολύ ωραίες, χαρακτηριστικές φωνές.
Αλλά και 'γώ μάλλον θα ψηφίσω ‘‘other’’ λόγω Dwid και του τραγουδιάρη των Earth Crisis που μου ξεφεύγει το όνομα του αυτήν τη στιγμή. Δυνατές φωνές, με οργή, αλλά και καθαρή προφορά. Γαμώ.
Ναι ΚΑΙ [B]Dwid[/B]!!!
[I]Απλώς το πόουλ δίνει μόνο μέχρι 10 επιλογές.[/I] [I]Αναγκαστικά πολλοί και ΚΑΛΟΙ μείναν έξω[/I]…
[B]Γι αυτό και το συζητάμε εδώ![/B]
Για ό,τι beatdown έχεις πιθανά λατρέψει στο hardcore, είναι υπαίτιοι οι Bulldoze. Το απόλυτο attitude, τραγουδιστής με φυλακές και τα σχετικά, πολύ badass καταστάσεις.
Το compilation “The Final Beatdown” τα έχει μέσα όλα αν θυμάμαι καλά.
You gotta know where you came from, before you go anywhere
You gotta step up to keep your rep up
Αυτό το 'χα μάθει από μία παρουσίαση του Αγόρου στο Cult of the damned (ρε, το θυμάται κανείς; Τελευταία σελίδα στο Horror για λίγο καιρό, με underground διαμαντάκια). Όντως δίκιο έχει ο από πάνω. Απίστευτα beatdowns, hooligan- ίστικα φωνητικά και ψαγμένοι στίχοι, του δρόμου.
:bow2:όντως [B][SIZE=“4”]αξίζει 100000 respect[/SIZE][/B]!!!:respect: καθότι τιτανομέγιστος φρόντμαν έβαλε τα γυαλιά σε ουκ ολίγους φτασμένους χαρντκοράδες λίντερ! Τι εννοώ; Πολύ απλά: εκεί που μια κλασσική HxC μπάντα δίνει κανά 1 1/2ώρο σετ και μετά το ενκορ τέλος- να αποχωρούν χωρίς πολλά πολλά- η μπαντάρα [B]WARZONE[/B] του ποιητή της καφρίλας RAYBEEZ, [B]εάν οι οπαδοί της το επιθυμούσαν, είχαν διάθεση για επιπλέον moshpit, stagediving κ.τ.λ. και τους ρωτούσε “Θέλετε κι άλλο; Ποιο κομμάτι να σας παίξουμε;” εκείνοι έκπληκτοι τους ζητούσαν να ξαναπαίξουν μερικά από το σετ (ή και άλλα που δεν τα είχαν αρχικά περιλάβει)και ο φρόντμαν ΔΕΝ τους χαλούσε χατίρι: ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΣΕ ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΝΑ ΒΡΑΧΝΙΑΣΕΙ, μέχρι που να κλείσει η φωνή του και να μην μπορεί καν να ψιθυρίσει…[/B]. Χαρακτηριστικό γεγονός, [B]ένα λαιβ των WARZONE (που έπαιζαν χεντλινερς) , για χάρη φανατικών οπαδών τους,σε κλαμπ της Νέας Υόρκης, κράτησε 2μιση γεμάτες ώρες[/B]!!! 
ΑΚΡΙΒΩΣ έτσι! Για πείτε τώρα: ΠΟΙΟΣ άλλος φρόντμαν το κάνει αυτό; Να μην λειτουργεί στεγνά “επαγγελματικά”, κάνοντας χατήρι σε οπαδούς να παίζει η μπάντα του περισσότερο;
Λατρεύω τον τον τρόπο που μασάει τις συλλαβές, εντελώς προσωπικό τρόπος τραγουδιού. Jasta και ο τυπάς από τους Madball επίσης πολύ ωραίες, χαρακτηριστικές φωνές.
