Biffy Clyro - Opposites [2013]

Όταν τους ειδα εγώ πάντως παρέα βρισκόμασταν στο Λονδίνο αν θυμάσαι, απλώς δεν είχες έρθει στο Wembley εσύ… Πήγαμε την άλλη μέρα εκεί δίπλα στους άλλους ομως…:wink:

Έλα ρε, ήταν σαπόρτ τότε; Εγώ είχα πάει και την επόμενη μέρα από τους δικούς μας πάλι στην αρένα για άλλονα :lol:. Τους Clyro τους είχα δει το '10, πολύ δυνατό live. Μακάρι να ερχόντουσαν κι εδώ, αλλά τώρα πια δεν παίζουν σε κλαμπάκια φαντάζομαι.

Πάω να κατεβάσω παράνομα τον νέο δίσκο :lol:.

[SPOILER][SIZE=“7”]ΜΠΟΜΠΑ[/SIZE][/SPOILER]

Το χω ακουσει 5-6 φορες σημερα ΟΛΟ
Απο αυριο με στιχους κλπ σημερα απλα παιζει ολη μερα και εισχωρει στον υποσυνηδειτον μου.

πωω ρε φιλε τι εμπλοκή πάθαμε μεσα στην εξεταστική…
αυτη την περίοδο αποφεύγω γενικά πράγματα που κολλάω όπως το internet,videogames, σειρές,ταινιες κτλ…

και απο χθες εχω σκαλώσει, το ακουσα καμια 8-9 φορες (δοκίμασα να διαβάσω συγχρόνως αλλα δεν…)

Η αλήθεια ειναι οτι περίμενα να ειναι ελάχιστα κατώτερο των προηγούμενων γιατι λεω αρχίζουν να γίνονται πιο αναγνωρίσιμοι να παίζουν headliners σε μεγάλα φεστιβάλ θα έρθει η κάθοδος σιγά σιγά αλλα ευτυχώς έφαγα μια ωραιότατη μουτζα απο τα παλικαριά μας!! :smiley:

ετσε. το διπλό άλμπουμ σιγουρα ηταν σωστη αποφαση, παρα το μεγα ρισκο, they pulled it off. Aμα δειτε πχ το tracklisting του μονού που θα κυκλοφορησει, λειπουν παρα πολυ δυνατα κομματια.

Κανω καταλογο με υπαρχοντα μου να πουλησω ονλαην μπας και τσιμπησω το διπλο βινυλιο, τα εξτρα artworks ειναι πανεμορφα, και τα προτιμω καπως απο το κοκκαλο δεντρο

επισης, απο αποψη παραγωγης, με οσα μπορω ναξερω - που δεν ειναι πολλα - φαινεται πως πηγαν ενα βημα παραπερα κυριως στα πιο πειραματικα τους κομματια. Τυχαια δηλαδη παραγωγη και ενορχηστρωστη στο Fog - που ειναι μακραν οτι πιο διαφορετικο εχουν κανει ποτε - την εχει αναλαβει ο ΤΙΤΑΝΑΣ, Clint Mansell (Τhe Fountain, Requiem for a dream);

Λοιπόν λοιπόν, καμία σχέση δεν είχα με τούτους εδώ, αλλά αυτό που ακούω μ’αρέσει πολύ… αρχίζω και ανησυχώ τελευταία …:stuck_out_tongue:

TRIP

TRIP

TRIP

ALBUM OF THE YEAR?

Οτι θα βγαίνει στο υπόλοιπο 13 έχει πλέον σημείο αναφοράς. Το modern rock του αύριο, η εμπορική μουσική παίρνει άλλο νόημα στα χέρια των Μπίφυ, αυτά και χωρίς σάλτσες, πολύ μεγάλο άλμπουμ.

Δικαιολογημένα. Με δυσκολία ακούγονται :!:

κοκομπλόκο τέτοιο, που ούτε το προηγούμενο γαμηστερό Only revolutions δεν μου είχε προκαλέσει…

καμία έκπληξη αν αναδειχθεί ως η καλύτερή τους δουλειά…και ακόμα δεν έχω ακούσει καλα το 2ο cd

μία απο τις κομματάρες

Κάποια από τις επόμενες μέρες θα κράξω αναλυτικά το δεύτερο σιντι που έχει μετρημένα 4 καλά κομμάτια.

5 καλά κομμάτια τελικά.

Μάλλον ξενερωμένος με το διπλό σιντι. Πρώτος δίσκος είναι γαμημένη τελειότητα και κυλάει το ένα κομμάτι μετά το άλλο. Στο δεύτερο έχεις τα modern magic formula,spanish radio,victory over the sun,trumpet or tap,woo woo. Και μετά τίγκα μαλακιάρες. Όπως στο Skylight ξέρω γω.

Και κάτι άκυρο.

Η συνταγή του τρακλιστ είναι τελείως puzzle-only revolutions. Πρώτο κομμάτι ξεκινάει μπαλαντα μετά χώνει δεύτερο κομμάτι υπερχιτάρα τρίτο κομμάτι χώνει τέταρτο κομμάτι μπαλάντα κλπ(για τον πρώτο δίσκο αυτά)

το sounds like balloons ειναι στο πρώτο

spanish radio εννοούσα το διόρθωσα.

Δεν νομίζω, αλλά απόψεις είναι αυτές.

Δεν παίζεται. Είναι εντυπωσιακό πως μπαλανσάρουνε μεταξύ εμπορικότητας και ποιότητας. Πολύ μεγάλο άλμπουμ. Μάλλον το είπα ήδη αυτό. Δεν γαμιέται…

Sooner or later we all have to wait, try forgetting everything, underneath, there’s a perfect sky.

Δισκαρα τρελη καμια διακριση στα 2 μερη κομματαρες και στα 2 πραγματικα τοχω λιωσει all together δεν γινεται αυτο!

Πόσο Foo Fighters είναι το “Pocket”;

Έχει πολλή ομορφιά το άλμουμ. Μαζί με C&C, οι Μπίφηδες διδάσκουν πως πρέπει να παίζεται αυτό το είδος μουσικής πλέον.

τι φοο φαητερς ρε, το κομματι ειναι more than a feeling σε 00ς εκδοση

Kανας αλλος ψιλοαπογοητευμενος απο το αλμπουμ? Που να το θεωρει χειροτερη δουλεια απο τα δυο προηγουμενα (τουλαχιστον…)? Μονο 'γω?:-k

Το έχεις πιάσει το νόημα εσύ…

όχι αγόρι μου γλυκό, προς θεού, άλλο στυλ. Οι Μπίφυ είναι μία υπερμπάντα της ισορροπίας μεταξύ των μελών της.

more than a feeling δεν ξαναβγαίνει. εκτός αν ξαναγεννηθεί ένα αηδόνι που να χορευει πρίμα μπαλαρίνα ανάμεσα στις οκτάβες και συνεργαστεί ξανά με ιδιοφυίες τύπου Scholz που θα ξαναλλάξουν πάλι τον παγκόσμιο χαρτη στη μουσική.