Bill Callahan - Apocalypse [2011]

Αποφάσισα να ανοίξω thread γιατί το Apocalypse έχει μέσα του λίγη από τη βαριά, φολκλορική μελαγχολία του Johny Cash, λίγη από την ανέμελη, ψυχεδελική ανεμελειά του Nick Drake, λίγο από τον κοσμοπολίτικο τζεντλεμανισμό του πρώιμου Tom Waits και μια πειραματική υφέρπουσα ειρωνεία εκεί που δεν την περιμένεις.

Η πραγματικότητα όμως είναι ότι το άνοιξα επειδή το λιώνω εδώ και καιρό και θα 'ταν καλή φάση να ψηνόντουσαν κι άλλοι να με επιβεβαίωναν ότι γαμεί.

Check Also: Bonnie Prince Billy-The Letting Go

Επ’ ευκαιρίας του ρηβγιού και επειδή ρώτησαν neo και drenie, δίνω μία τελευταία ευκαιρία σ’ αυτό το θρεντ.

Αν είσθε άνιωθοι, κακό του κεφαλιού σας, αγαπητοί~!

b.u.m.p.

Θελω και αυτο να το ακουσω
θα επανελθω

Ειχα ακουσει πριν κατι μηνες το [B]Baby’s Breath[/B] επειδη το βρηκα στα αγαπημενα τραγουδια 2011 ή στο ποιο τραγουδι λιωνετε αυτον τον καιρο και μου αρεσε πολυ

Τα υπολοιπα κομματια του δισκου τα θεωρω κατωτερα αλλα παλι ακουγονται ευχαριστα.
Παντως δεν το θεωρω απο τα καλυτερα αλμπουμ του 2011

Αυτό το αλμπουμ το είχα ακούσει πολύ όταν είχε βγεί. Για αρκετό καιρό. Και μάλλον η τότε γνώμη παραμένει η ίδια.
Τα πρώτα 2 κομμάτια ([I]Drover[/I], [I]Baby’s Breath[/I]) είναι ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ.
Το “πολύ” [I]America[/I] είναι κι αυτό κομματάρα και το πιό “εύκολο” κομμάτι του αλμπουμ νομίζω. Όπως κομματάρα είναι και το επόμενο [I]Universal Applicant[/I].
Αλλά σε ένα αλμπουμ 7 κομματιών, όταν υπάρχουν 2 ΦΟΒΕΡΑ κομμάτια, 2 παρα πολύ καλά και τα υπόλοιπα 3 είναι κάπως… μέτρια, δεν ξέρω πως μπορώ να χαρακτηρίσω τον δίσκο ως σύνολο…! :slight_smile:

Όπως και να 'χει κάποιο/α από τα 4 πρώτα κομμάτια αξίζουν ακροάσεις.