Θα το ακούσω, δε σας χαλάω χατίρια.
δεν ειχα ιδεα, μπραβο στον τολη λοιπον. δεν τον παιρνω στα σοβαρα απο τοτε που εμαθα για τα armagedda, σε λιγα χρονια θα ανακαλεσει, οπως και με forgotten woods.
και για τους lifelover θα ανακαλεσεις κι εσυ οπως παει.
Μόνο όταν ανακαλέσεις για Crack The Skye. 8)
Αυτο ακριβως…Και το βαψιμο τους δεν ειναι το κλασσικο blackmetalαδικο 
Ε, εντάξει τότε τα παιδιά, τα αδίκησα!
Ολόκληρο ποστ ρε μαλάκα, η παρένθεση για Lifelover τους πείραξε. :lol:
Να ξέρω να βάζω κι άλλες τέτοιες στο μέλλον…
Επιτηδες το κανεις για να τραβας τα βλεματα! 
Επίτηδες το κάνω και συνεχίζω:
Τι στομπούτσο μπορεί να βρίσκει κανείς σε μπάντες σαν τους Graveland?
Δεν ξέρω για τη μουσική που παίζει το παληκάρι αλλά οι φωτογραφίες είναι όλα τα λεφτά :lol:
Εδώ κρυώνει
Απο μουσικη λεει (οχι οτι τρελλαινομαι) αλλα απο φωτο παντα ηταν γτπ…
Από μουσική λέει ότι προσπαθεί (ανεπιτυχώς) να φτάσει το δεξί αρχίδι του Quorthon, πασπαλισμένο με κάνα δυο στοιχεία πομπώδους ψευτοκλασικής μουσικής και φωνητικά βγαλμένα κατευθείαν απο τα παρατράγουδα.
Δε συνεχίζω, θα βρω άλλους να κράξω.
Λοιπόν κάποτε έκατσα ν’ ακούσω κάτι ενδεικτικό από τις μπάντες που κορόιδεψα σε μεγάλο βαθμό στο παρελθόν. Το πρώτο στοιχείο που αγάπησα πάνω τους είναι η “τάση για ικανότητα”, δηλαδή η προσπάθεια να γίνουν ικανοί. Δεν τα κατάφεραν αλλά μόνο η προσπάθεια δίνει σεβασμό.
όταν μπει κάποιος εδω:
http://www.metal-archives.com/band.php?id=390
Οι πρώτες κουβέντες του θα είναι…
«καλά ρε μαλάκες μου ζητάτε να κάτσω να παρακολουθήσω μια μπάντα που έκανε ως σήμερα 11 Full-length και 14 (Demo, Ep, Split & comp.) δεν υπάρχει περίπτωση, ακούω κάτι τυχαίο και μετά κράζω τα πάντα.»
Λογικό σίγουρα αλλά δεν μπορεί κανείς εύκολα να απορρίψει κάτι χωρίς να το παρακολουθήσει και ν’ αντλήσει τα μουσικά αλλά και τα αισθητικά κριτήρια για να το κράζει σε σύνολο και όχι μεμονομένα.
ακολουθεί αφιέρωμα Graveland (που να το πεις…)
Το 1992 που η βασιλεία του black(ο)death καλά κρατούσε το Πολωνικό Τρόλ-φωτογράφος (και αν οι πληροφορίες στο ιντερνετ είναι σωστές) σεξοδιαστρωφικός και ψυχανώμαλος Rob Darken είπε να κάνει διάφορα…
Το Necromanteion του 1992 
εγώ το θεωρώ μεγάλη cult-ιά ακούγετε εύκολα και χαροπαλεύει να θεωρηθεί κάτι νέο σε μια εποχή που οι εξελίξεις θα έρθουν βροχή, απόλυτο χαιλάιτ τα φωνητικά “μόλις ξύπνησα και λέω μόνο δυο γράμματα α και ο” (φωνητικά που έφτασε στο σωστό τους μέγεθος ο Μεγάλος Alex Kurtagic ειδικά στο Ferly Centesms του 2004). Το promo της ίδιας χρονιάς δεν ακούγετε με την καμία, ο ήχος είναι ένα χάλι, αν και παίζει οι συνθέσεις να λένε κάπως, εν συνεχεία το φασαριόζικο και “τσιτσιρίζον” Drunemeton 
Για τα υπόλοιπα δεν υπάρχουν και πολλά να πεις αφού συνεχίζουν στο ίδιο επίπεδο. Το 1994 όμως βγαίνει το The Celtic Winter
που προσωπικά θεωρώ ότι λέει πραγματάκια, αλλά το άλμπουμ της ίδιας χρονιάς Carpathian Wolves 
αν και γουστάρω είναι σε σύγκριση με όσα άλμπουμ έγιναν την ίδια χρονιά μέτριο και δεν μπορεί να φτάσει ούτε στην 30άδα (charts ετους). Ακούστε μια το Witches’ Holocaust μπορεί και να την βρείτε μαζί του. Έπειτα ακολούθησαν δυο εποχές που είναι bathor-ικές μια στο μαυροιμεταλλικό και μια στο “επικό”.
Αλλά ρε σεις, είναι αδύνατον να μιμηθείς τον Quorthon όταν ο Quorthon λαμβάνει όλα τα αρνητικά του σαν μουσικός ως προσόντα από όλους τους αναλυτές?
Όχι κανείς ποτέ δεν θα έχει τέτοιο άλλοθι εκτός και αν δημιουργήσει μουσικό είδος.
Το 2000 όμως μάλλον προσπερνούν λίγο τα εσκαμμένα με το Creed of Iron
Αργόσυρτο άλμπουμ και καθαριστικά mid tempo, κάνει συνεχεία προσπάθεια ν’ αγγίξει το συναίσθημα “λίγο πριν την μάχη” σε μια τουλάχιστον επική διάσταση. Είναι πνιχτό και μονότονο αλλά θέλει να γίνει εμβατηριακό χωρίς να το μπορεί ιδιαίτερα. Προσωπικά θα το έβαζα σε μια βόλτα στο δάσος όταν τα συναισθήματα μου με οδηγούσαν προς μια “μάχη”.
Σε όσα δεν σχολίασα δεν έχω εμβαθύνει τόσο ώστε να μπορώ, όμως σίγουρα οι δουλειές από το 2002-2009 έχουν αγνοηθεί για κάποιους λόγους από κοινό και περιοδικά και ίσως αυτό να μην είναι μόνο αρνητικό στοιχείο.
Συμπερασματικά λοιπόν δεν μιλάμε για μια καλή μπάντα, αλλά όμως έχουμε μια περίεργη προσωπικότητα που έπιασε τα γεγονότα από την αρχή και έσβησε την μετριότητά του σαν μουσικός στο cult-ιλίκη αφενός και στις μάλλον υπερβολές αφετέρου.
Είναι όμως άξιο παρατήρησης το γεγονός ότι ένας μαλάκας σαν και εμένα ακούει όλη την σημερινή ημέρα Graveland και πιθανολογώ άλλους 2-3 που αύριο όταν και θα βρεθούμε στο πιο σημαντικό Black metal live της χρονιάς (για την ελληνική σκηνή) στάνταρ θα μου πουν το όνομα Graveland.
Plunderer ρισπέκτ για το αφιερωματάκι, αλλά γενικά ρε παιδί μου, απλά μπήκα στο MySpace τους και άκουσα ό,τι είχαν ανεβασμένο εκεί, ορμώμενος από μια παρουσίαση της μπάντας (όπου περιέχονταν κάποια statements του Darken) από ένα Forst fanzine του 2003 που ξέθαψα. Ό,τι άκουσα λοιπόν στο MySpace τους (δεν έχουν λίγο υλικό) μου φάνηκε από βαρετό/αδιάφορο έως πανηλίθιο. Αν τώρα οι τύποι κρύβουν την καλή τους μουσική τι να πω, τρία ζήτω.
Μου δίνεις όμως την ευκαιρία να γράψω δυο πράματα…
Πρώτον, η πεποίθησή μου (βάσει παρατηρήσεων) είναι ότι μπάντες που ξεκινάνε να παίξουν ακραία μουσική (blackmetal εν προκειμένω) για να προωθήσουν arryan supremacy ιδέες είναι εξ ορισμού λοβοτομημένες με καθυστερημένη μουσική (τιγκαρισμένη στα πλήκτρα και τις ψευτοεπικές/μεγαλειώδεις ατμόσφαιρες συνήθως). Γενικά μια κακή κόπια Burzum αναμεμειγμένη με κακές κόπιες Bathory. Θα μου πεις “εσύ δεν είσαι που γουστάρεις Ad Hominem με τον totalitarian αντισημητιστή Kaiser”. Ναι, αλλά όσο πάει και όσο περισσότερες μπάντες τσεκάρω τόσο ενισχύεται η άποψη μου με ελάχιστες εξαιρέσεις τύπου AH, που κι αυτοί γενικώς δεν βλέπω να έχουν σα σκοπό ζωής τη λατρεία των προγόνων, τη φυλετική καθαρότητα και τα ρέστα. Anyway, ξέρω ότι η άποψη πολλών εδώ μέσα είναι το αφόρητα κλισαρισμένο “η μουσική μετράει…”, οπότε προχωρώ στο επόμενο point.
Δεύτερον, στον 1-1,5 χρόνο που ασχολούμαι πιο συστηματικά με blackmetal και λοιπά όχι και τόσο δημοφιλή παρακλάδια, αν ένα πράγμα βρίσκω απαράδεκτο/αχρείαστο είναι τα 100άδες EPs, 7’’, splits, demos και τα ρέστα, πάντα περιορισμένα βέβαια στις 666 κόπιες γιατί είμαστε και καλτ. Γενικά αυτή η συνεχής ηχογράφηση μόνο σε καλό δεν μπορεί να βγει. Και δεν μπορώ να ακούω χαζομάρες του στυλ “τα 2 full-length των Σαπιοβάρβαρουμ δεν πολυλένε αλλά το κομμάτι στο σπλιτάκι με Νεκροβόμιτ όλα τα λεφτά φίλε, μεγάλη μπάντα σου λέω”. Προσωπικά βρίσκω εξαιρετικά δύσκολο (έως αδύνατον) μια μπάντα να έχει το ταλέντο να γράψει ένα μεγαλειώδες τραγούδι αλλά όχι κι έναν μεγαλειώδη δίσκο. Και γενικά υπάρχει τόση πολλή καλή μουσική εκεί έξω για να χάνω το χρόνο μου ψάχνοντας το Χ ενδιαφέρον κομμάτι σε κάποια από τις 25 κυκλοφορίες μιας μπάντας. Θα ακούσω αυτά που είναι εύκαιρα και βάσει αυτών θα κάνω μια πρώτη κριτική.
Όπως και νάχει, όσοι παρακολουθούν τα ποστ μου στα μουσικά, ποτέ δεν είχα πρώτιστο σκοπώ να κράζω μπάντες ή δίσκους και όποτε το κάνω είναι είτε επειδή πρόκειται για αδύναμη στιγμή συγκροτήματος που αγαπώ είτε επειδή θέλω να προβοκάρω με σκοπό το χαβαλέ.
Κλείνοντας επιστρέφω στους Graveland με ένα απόσπασμα από τις δηλώσεις του Darken στο εν λόγω τεύχος του Frost.
“I work on the computer. I have never studied any instruments. I have learn to play guitars by myself. When I play music, I play it on the computer using samples. This way I can play by myself in Graveland and Lord Wind”
Τα λέει όλα για το μουσικό ταλέντο του τύπου νομίζω…
Η αλήθεια είναι ότι έγραψα δυο πράγματα για μουσική που δεν είναι καν του 8 σε επίπεδο βαθμολογίας επειδή μου δώσατε την ευκαιρία και ίσως να εκφράστηκα σα να μιλώ για μια μεγάλη μπάντα.
Αλλά θεωρώ ότι όσο περισσότερο ακούει κανείς καταλαβαίνει ότι η βαθμολογία αλλά και η κριτική είναι κουραφέξαλα γιατί περισσότερο μετράει η διάθεση και το συναισθηματικό επίπεδο που βρίσκεται κάποιος για να του αρέσει κάτι την στιγμή που το πρωτοακούει.
Ας πούμε αν πάμε μια βόλτα σε ένα βουνό και βάλουμε σε κάποιον που δεν έχει ακούσει ποτέ Graveland και έπειτα γυρίσουμε στην πόλη και του βάλουμε Iuvenes, σίγουρα μετά από μέρες θα θυμάται με νοσταλγία τους πρώτους επειδή οι εικόνες θα κάνουν το άκουσμα πιο αληθινό, άσχετα αν οι δεύτεροι είναι πολύ πιο γνήσιοι σε αυτό που κάνουν (μιλώντας για το επικό/μαυρομεταλλικό κομμάτι) και επειδή το είχα σκεφτεί από καιρό παραμένω στο έτος και γι αυτούς:
2000-Riddle of Steel
Πομπώδες και συνάμα δυναμικό άλμπουμ με τεράστια νοσταλγία στο παρελθόν. “Τραγανιστά” Φωνητικά και συνθέσεις χωρίς τέλος…ακριβώς όπως και ο πόλεμος. Υπάρχει λυρισμός όμως και καρδία σε ένα επίπεδο που παίζει να γούσταρε ν? ακούσει και ο ίδιος ο Quorthon. Η δημιουργία των συνθέσεων προκείπτει απο την εικόνα μιας μάχης όσο αναφορά την αλλαγή στο τέμπο και την μελωδικότητα. Ο Wieslaw και ο κολλητός του Rafal “Grey Wolf” (ο όποιος έφυγε από την ζωή πέρσι) είναι μεθυσμένοι μέσα στην ζάλη όλης της καταστάσεως και έχουν ακούσει την δισκογραφία των Bathory όσο και τον εθνικό ύμνο της Πολωνίας. Απόλυτο Χάιλαιτ τα φωνητικά στο εκπληκτικό Ubi Sunt…κοντά στο 3:40 καθώς και τα 100% quorthon vox στο 13 λεπτό το ομότιτλου…απολαύστε-θυμηθείτε-κλάψτε…
Τέλος συμφωνώ με ChrisP και για τις υπερβολές στις κυκλοφορίες αλλά νομίζω ότι το κόλπο σε αυτά είναι να πάρουμε στα σοβαρά ότι έπαιζε στα 90’s λέω, μέχρι τότε δεν είχε γίνει συνείδηση σε πολύ κόσμο η αγοραστική δύναμη που κρύβουν οι limited κόπιες και διάφορα τέτοια, ακόμα ένα demo του 1992 μπορεί να έχει μια σπουδαιότητα λόγο έτους σε σχέση με demo του 1995…φιλοσοφίες…
Υ.Γ [SPOILER]Πριν λίγες μέρες έλεγα οτι
Σήμερα θα συναντήσω κάποια που είναι έτσι και έχω αρχίσει να πιστεύω οτι έγινα “μάντης”…
Μαλάκες!!! ο Μάλεφικ τα μπλεξε με τη Marissa 8O
[/SPOILER]
Πάντως το τελευταίο Lord Wind είναι έπος.
Plunderer για αλλη μια φορα 
Οι Graveland με 1-2 δισκους που εχω ακουσει δεν μου εκαναν κλικ.
Eπισης αυτο που λετε για τα πολλα Split & Ep’s συμφωνω εν μερει.
Απο την αλλη μ’αρεσουν (πολυ) οι Horna.Και ας ακουω μονο τα LP τους.
:thumbup:
Κι εγώ τώρα τον τελευταίο καιρό άκουσα και γούσταρα.
Α, να προτείνω και 'γω κάτι (που μου πρότεινε ο Prosatanic πρώτος :p):
Pest - In Eternity Skyless
Demo από Pest. Απλά πράγματα.
Κλασικό black από τον Βορρά.
3 κομμάτια, ένα κι ένα όλα, διάρκεια 16 λεπτά χωρίς να κουράζει.
Με λίγα λόγια, το ακούς, γουστάρεις και τέρμα.
Α, και μιας και το θυμήθηκα, σε 15 μέρες βγαίνει καινούριο 1349.
Απ’ τα λίγα που έγραφε στο Wikipedia, έλεγε ότι θα είναι “επιστροφή στον παραδοσιακό τους ήχο”.
Για να δούμε…
Kαινούριο κιόλας? Δεν βαρέθηκαν να μας ταλαιπωρούν?
Απ΄ότι φαίνεται όχι 8)