Ντάξει μωρέ, καλός είναι ο δίσκος και η μπάντα γενικώς αλλά ποτέ δεν μου κανε κάνα ιδιαίτερο κλικ ώστε να τους εντάξω σε επίπεδο Α’ εθνικής έστω.
Απλά όταν κάτι μου θυμίζει αρκετά κάτι άλλο (τον καλύτερο Satyricon δίσκο στην συγκεκριμένη περίπτωση), πάντα θα προτρέψω στο να ακουστεί πρώτα αυτός και μετά οι ακόλουθοι.
Fair enough, κι εγώ αυτό ακριβώς κάνω.
Αλλά επειδή προσωπικά είχα πάθει απόλυτη πλάκα με το Revelations (ενώ αντιθέτως πιο πριν τους θεωρούσα τυποποιημένους μέχρι κεραίας - sorry whorecrown :roll: ), “βλέπω” αυτό στο Demonoir. Ουδέποτε το συσχέτισα με το Rebel, αλλά πάω να ξανακούσω - και τα δύο - για να βρω αυτό που άκουσες
Τι sorry βρε,γούστα είναι αυτά…
Όσο για Rebel Extravaganza έχω να πώ οτι είναι “τίμιος” δίσκος και για μένα ο καλύτερος των Satyricon μαζί με το Shadowthrone!
Υ.Γ 2 : Έχω φάει κόλλλλημα με το τελευταίο των Wolfsmond. 8O Δισκάραααα!!
Στο θέμα μας τώρα, blood revolt.
Δεν θα έπρεπε να βγαίνουν τόσο καλά άλμπουμ, γιατί μετά δεν μπορείς να ακούσεις “κανονική” μουσική κανονικά, ας πούμε. Η φωνή του Nemptheanga πάνω σε εντελώς τραχύ και κάπως οbscure black-ο-death είναι ανατριχιαστική.
:papas:
Aναμένοντας το πολυπόθητο link, χαλαρώνουμε και αναπολούμε τρυφερές στιγμές με το κάτωθι:
Truppensturm “Salute To The Iron Emperors” [2010]
Πρόκειται για κυκλοφορία της Van Records, εδώ έχουμε την one-man band του Vangard, του μέλους δηλαδή μιας καταπληκτικής παρέας που αποτελείται από αυτόν, τον Alexander von Meilenwald (βλ. The Ruins Of Beverast, εδώ βοηθάει στα live) και τον Weigand (Kermania, Heemat).
Τέλος πάντων, εδώ μιλάμε για τους Truppensturm και το φετινό τους χτύπημα, το οποίο πιθανότα θα ηχήσει υπέροχα στ’ αυτιά όσων λατρεύουν τους Teitanblood και γενικά δεν μπορούν να χορτάσουν αρκετό blasphemy-κο black/death κοπάνημα. Δεν μπορώ να το κατατάξω εύκολα ως “ένα αριστούργημα που ολοι πρέπει να ακούσετε”, πιθανόν και να το βαρεθείτε και ακούγοντας το τοίχος θορύβου που στήνουν οι κιθάρες σε συνδυασμό με το μονότονο drumming να πείτε τι παπαριά που είναι. Εμένα μια φορά με αιχμαλώτισε το πολεμικό του feeling, εσάς δεν ξέρω γι αυτό ρίχτε καμιά αυτία σε youtube και myspace links και κρίνετε.
Άκουσα το Fresh Tea και κάνω το (τεράστιο μάλλον) λάθος να ασχοληθώ με Furze. Κάντε κάτι να με συνετίσετε. Επίσης (οφείλω) να δηλώσω οτι έχω αρχίσει να ακούω με (λίγη) συμπάθεια τους silencer. Με παρασύρετε εδω μέσα. Η μαμά μου θα μου κόψει το μεσιμεριανό κολατσό. Είμαι καταδικασμένος…πάω να ακούσω Xasthur.
Θα βγώ στο μπαλκόνι μιά νυχτιά και θα ουρλιάξω στα σκυλιά του γείτονα: “THROOOOW OUT AND KIIIIIIIILL!!!”
…σοβαρεύοντας την κουβέντα. Ο nattram θα είναι ο σύμμαχος μου την επόμενη φορά που κάποιος κάγκουρας θα (ξανα)σταματήσει για να μας δείξει πόσο δυνατά παίζουν τα ηχεία του το ALORS ON DANCE…
Τούτο εδώ γαμεί πολύ πολύ όμορφα. Απίστευτούλι ουγκ black/thrash, με τρελά καλό ήχο και “έξυπνες” επιρροές (hellhammer/aura noir/ impaled nazarene κι έτσι)
Έβγαλαν κι ένα πέρσι, λένε τα ιντερνέτια, που δενε κατέχω. Οπότε αν πήρες το τελευταίο κάνε κι ένα σχόλιο…
(όχι που θα την έβγαζες καλοκαιριάτικα με xasthur. φτου φτου φτου…:p)