To Ancient Sorrow βσκ το θεωρω 10 σκαλια ανωτερο του Malediction… με τα αντιστοιχα κριτηρια θα το κρινα, δεν ξερω για σας.
Nαι, και το My Angel νικάει το La Masquerade Infernale.
Rofl.
Λυπαμαι αλλα το ep με το πρωτο album ανηκουν στο ιδιο μουσικο φασμα. Αν εχεις ουσιαστικα επιχειρηματα για το αντιθετο, ευχαριστως να το συζητησω μαζι σου, κι απο τη στιγμη που το Ancient Sorrow αποτελει τη δουλεια που μ αρεσει πραγματικα, ε μ αυτο θα το συγκρινω, με τι αλλο; To Malediction δεν υπαρχει καν στη συζητηση για μενα, ενα απλα καλο αλμπουμ της σειρας και τιποτα παραπανω.
Σε αλλα νεα, Hurusoma, raw bm απο Γιαπώνι, τσεκαρετε οσοι ενδιαφερεσθε. Προτεινομενη η απο κατω συλλογη για τα ξεκινηματα, δυσκολο να μη σας αρεσει με τη πρωτη.
Αυτοί οι δυο τύποι είναι πιο καμένοι και από μένα…:lol:
Πραγματικά είναι ν’ απορεί κανείς…
[B]2011-Dødsengel ep[/B]
Οι Ascension ετοιμαζονται για live.
Καληφας.
8O8O8O
Τί γίνεται φέτος με όλους τους παλιούρες της ελληνικής μπλακ(και όχι μόνο) σκηνής?
Αυτό θα τ’ ακούσουμε κι εμείς οι “τουρίστες” - αγαπάμε Deviser.
Ο,τι ειπε ο ‘’ Μπαμπαμπούφ’’. 
Imynvokad - Ad Ordines Descendens
.jpg)
Λοιπον αυτο ηταν το αγαπημενο μου 7" για περσι και περιμενα να το παρω στα χερια μου για να γραψω μερικα λογια - σαν κοπη gamay, οποτε αν ψηθειτε, μη διστασετε. Ουσιαστικα εδω εχουμε εναν Αμερικανο να προσπαθει να παιξει σαν Ορθοδοξος Σουηδος, κι αυτο βσκ το βγαζει στον ηχο του, το δευτερο κομματι (παλαιοτερη συνθεση επανηχογραφημενη) ειναι απλα καλο, αλλα το πρωτο κοβει γη στα δυο και τετοια, απο τις αγαπημενες μου περσινες επιλογες. Για Nivathe θα πουμε αλλη φορα.
Coming soon on NUCLEAR WAR NOW!
-Metalucifer “Heavy Metal Bulldozer” DLP Japanese project
-Vanhelgd “Church of Death” LP/Pic LP/CD
-[B]Conqueror “War.Cult.Supremacy” DLP/CD/Boxset
-Autopsy “Awakened by Gore” CD
-Kerasphorus 2 track 12" EP[/B]
-Necrofago “Brutal Mutilation” LP/Pic LP/CD
-Soothsayer “To Be a Real Terrorist” LP
-Witches Hammer LP reissues
[B]-Order From Chaos “Discography” Vinyl and CD Boxset[/B]
Eπιτέλους, για τα bold :!:
bump! γι αυτο, επειδη εκλεισαν στο Hells Pleasure. Το ιδιο billing εχει Nifelheim και Negative Plane μεταξυ αλλων και ψηνει.
από Negative Plane είχα ακούσει το πρώτο τους. φέτος βγάλαν δεύτερο αλλά δε το τσέκαρα ακόμα, δε ξέρω άν αξίζει…
επίσης δε ξέρω άν υπάρχει review για το Sjukdom αλλά άμα το ακούσε κανείς και θέλει ας γράψει τπτ και γι’αυτό…
:!:
Θα κάνω τ’ αδύνατα δυνατά!
Οι Lifelover είναι μια μουσική συνεύρεση νεαρών Σουηδών (δυο εκ των οποίων είναι μαυρομέταλλοι με αρκετά ενεργά projects) που εδώ και μια πενταετία μας ποτίζουν μια ξεχωριστή απαλεψιά από αυτές που μας αρέσουν. Από την συναισθηματική μεθαδόνη του cult ντεμπούτου Pulver πίσω στο 2006, μέχρι και τις διαφορετικές διαστάσεις της αστικής μιζέριας των Erotik και Dekadens αντίστοιχα αλλά και στην total depressive εκδοχή του Konkurs (πτώχευση…) μας ταξίδεψαν σε παράξενα μονοπάτια κάνοντας μια μίξη που περιελάμβανε λίγο black metal, το suicidal attitude και ένα low tempo melodic μουσικό σουλατσάρισμα παρέα με αλλοπρόσαλλα φωνητικά σε διάφορες version. Όλα τα παραπάνω κάντε τα μασούρι με μια κορδέλα που γράφει: αξιοπρόσεκτη καλλιτεχνική διάσταση.
Φτάσαμε λοιπόν αισίως στο 2011 και οι Σουηδοί συνεχίζουν τις μετακομίσεις εταιρειών πηγαίνοντας στην Prophecy Productions. Το φετινό album έχει τίτλο Sjukdom (ασθένεια) και ξεκινά μέσα στα μουσικά τερτίπια που σας ανέφερα κάνοντας μας περατζάδα στην γειτονιά των Lifelover. Αισθαντικοί και παράλογοι οι Σουηδοί καιροφυλακτούν για να μας επιτεθούν ή να μας ευαισθητοποιήσουν χρησιμοποιώντας metal ή sentimental way ανάλογα με την περίσταση. Η μπάντα αν και λαμβάνει ετερόκλητους ήχους και τάσεις από άλλες μουσικές έχει βρει τρόπο να τα χρησιμοποιεί προς όφελός της, κρατώντας τα προσχήματα αλλά και την ισορροπία του πιάτου που μας προσφέρει. Στο Sjukdom θα βρούμε το Lifelover παίξιμο όπως αυτό έχει πλέον καθιερωθεί και σαφώς δεν ανήκει σε κάποιο υπαρκτό μουσικό μονοπάτι, είναι λογικό σε μια προσπάθεια ταμπέλας να το ονομάσουμε post black metal αλλά εδώ ο όρος post είναι ένας προοδευτισμός ή ακόμα και ένας δήθεν μεταμοντερνισμός αλλά δεν αφορά σε καμία περίπτωση post/rock influences και τέτοια. Ακόμα είναι προφανές ότι χρησιμοποιούν πολλά από τα είδη γνωστά extreme metal συστατικά, όπως για παράδειγμα το early ατμοσφαιρικό metal feeling, για του λόγου το αληθές δείτε τα Expandera & Utdrag. Από τους μουσικούς της παρέας θα ήθελα να σταθώ στον Kim Carlsson ο οποίος είναι ιδιαίτερα ικανός στο μοντέλο του φωνητικού πλουραλισμού, ακόμα και αν γίνετε κουραστικός. Τα παραδείγματα είναι πολλά, δείτε τα φωναχτά φωνητικά του Resignation, τα ρινικά ζουρλέ του Doften Av Tomhet αλλά και τους ρόλους που χρησιμοποιεί ανάλογα με το ηχητικό μοντέλο. Μιας και μιλάμε για κομμάτια να σας πω πως ξεχώρισα το Totus Anctus, το πολύ ενδιαφέρον Bitterljuv Kakofoni και το δυναμικό Karma. Στα highlight βάλτε όλα τα samples που χρησιμοποίησαν, αλλά κυρίως τον τρόπο που τα χρησιμοποίησαν, δηλαδή το τέλειο συνταίριασμά τους με την μουσική όταν αυτά σκάνε, ακούστε το Horans Hora και ψάξτε τα σε ολόκληρο το Sjukdom.
Συμπερασματικά η πορεία της μπάντας μπορεί να θεωρηθεί ανοδική σε όλους τους τομείς αφού με κάθε νέο βήμα καταφέρνουν να μας προσφέρουν εκείνη την επιθυμητή εξωστρέφεια της αστικής μας καταπίεσης. Στην φετινή προσπάθεια όμως τα πράγματα μπλέκουν και μόνο ο χρόνος θα μας απαντήσει αν το εγχείρημα είναι πετυχημένο ή όχι. Από την μια πλευρά λείπει το πιο σπουδαίο όλων, δηλαδή εκείνο το πύρινο γρανάζι που υπήρχε στις δουλειές του παρελθόντος. Το Sjukdom είναι ρε παιδί μου σα να έχεις ένα μπολ με φράουλες χωρίς ζουμί, όσο και να σου αρέσουν σίγουρα κατά την διάρκεια της κατάποσης θα σου λείψει η δροσερή του γλυκύτητα. Από την άλλη υπάρχει μια έντονη τάση για ανεξερεύνητα ηχητικά σχήματα και μια δελεαστική σε φάσεις εφαρμογή νέων μοντέλων δράσης, οπότε σαφώς το album έχει τις στιγμές του και άνετα επιτελεί τον trip σκοπό του. Αυτές οι δυο κατηγορίες σκέψης μπορούν να συσχετιστούν με τους ακροατές, δηλαδή ας πούμε σε όσους έχουν ταυτιστεί με το παρελθόν της μπάντας το φετινό album θα φανεί χλιαρό και ίσως το κατατάξουν ακόμα και τελευταίο στην κλίμακα αξιολόγησης. Από την άλλη πλευρά όμως η τροποποιημένη μανιοκαταθλιπτική βόλτα του Sjukdom θα είναι ιδιαίτερα απολαυστική στους ακροατές που θα γνωρίσουν φέτος τους Lifelover. Συμμαζεύοντας τον επίλογο προτρέπω τον παλαιό ακροατή να δώσει ακροάσεις στην φετινή εκδοχή και τους νεότερους να κάνουν το ίδιο με τις προηγούμενες, άλλωστε η ενασχόληση ήταν πάντα η μάνα των συμπερασμάτων και αυτά όταν και εφόσον προκύψουν θα μας δώσουν και την τελική απάντηση.
να’σαι καλά φίλε, ωραίος μπράβο! θα διαβάσω και τα υπόλοιπα που έχεις στο blog σου. 
[U]Ηχητική Παλαιολαγνεία[/U]
Κάπου πίσω στα 1997-1999 όταν και ήταν ακόμα ζωντανός ο skyrock, κάθε Κυριακή μεσημέρι έκαναν μια γιγάντια εκπομπή, 2-5 αν θυμάμαι καλά δυο μεταλάδες. Ο ένας λεγόταν Μαξιμιλιανός ή κάτι τέτοιο, εγώ λοιπόν σαν νέος έπαιρνα τηλέφωνο και ζητούσα Mother North, Gehenna, και διάφορα άλλα γνωστά… θυμάμαι έπειτα να βάζω στο κασετόφωνό κόκκινες-κίτρινες και πράσινες κασέτες tdk για να γράψω τα κομμάτια. Τις επόμενες μέρες τις εβδομάδας έπαιζαν ξανά και ξανά…
Όπως μπορείτε να φανταστείτε τα album της εποχής 95-97 (ή 94-99) που δεν είχα ακούσει και ξεψαχνίζω στις μέρες μας λειτουργούν σαν μια μικρή ηχητική χρονομηχανή και συνδέουν άψογα το χθες με το σήμερα.
Αν είστε λοιπόν ομοιοπαθείς ή αν θέλετε να πάρετε μια τζούρα… πάρτε Walkman…εεεμμ οκ το Mp3 και βάλτε μέσα το ντεμπούτο των [B]Mactätus Blot[/B], έπειτα βγείτε μια βόλτα σ’ ένα δασάκι…
Αν τώρα είστε σε φάση μούχλας δείτε το αλλιώς. 1-Κλείστε Pc 2-Κλείστε Pc 3-Κλείστε Pc και έπειτα πάρτε Walkman…εεεμμ οκ το Mp3 και ακούστε το μέχρι το τέλος.
[I]Προσοχή[/I] όχι στο δωμάτιο θέλει λίγο ήλιο-εξωτερικό περιβάλλον καθίστε στο μπαλκόνι ή στην ταράτσα της πολυκατοικίας αν δεν έχει κρεμασμένα σώβρακα του γείτονα? τεσπά βρείτε σημείο.
Το μεγάλο μυστικό είναι ότι στην προκειμένη περίπτωση δεν παίζει κανένα μα κανένα ρόλο αν το album είναι του 8 ή του 5,5 αλλά μονάχα ότι φέρει μέσα του, την αύρα εκείνης της εποχής.
[B]εντιτ: [/B] για να μην παρεξηγηθω δεν λέω ότι κάθε album της τότε εποχής μετράει. Αλλά πως εδώ δεν μιλάμε για μια ξεχασμένη δισκάρα, αλλά για ένα τίμιο album που έχει το feeling να “ρολάρει” συναισθήματα και νου.
thanx
Πωπωωωω, το θυμάμαι αυτό το άλμπουμ! όχι πολύ καθαρά, αλλά το θυμάμαι :roll:
Good job plunderer:thumbup:
Υπήρχε όμορφο vibe τότε, ναι…
Eίχα πέσει και πάνω σε κάτι άλλο δικό τους μετά, αλλά δεν με είχε κρατήσει, δεν θυμάμαι καν ποιο άλμπουμ ήταν (υπολογίζω πάντως για αρχές '00s)
Η νοσταλγία της εποχής μου θύμισε το θεϊκό “ντεμπούτο” των manes. Κυκλοφόρησε το '99, με υλικό γραμμένο γύρω στο '93-'94. Είμαι σίγουρη ότι όλοι οι θαμώνες του θρεντ το γνωρίζουν καλά, αλλά λίγη επανάληψη κακό δεν κάνει…
[B]Manes - Under ein blodraud maane (1999)[/B]
Δεν τους γνωρίζω, σήμερα τους άκουσα τυχαία και έψαξα λίγο στο metal archives. Μετά διάβασα αυτή τη κριτική, με την οποία λίγο πολύ συμφωνώ.
Έκανα το παραπάνω quote όμως για να μου λυθεί μία απορία από όποιον ξέρει:
Το metal archives αναφέρει ότι το συγκρότημα έχει 4 άτομα στα vocals! Συγκεκριμένα λέει:
Current line-up
( ) (Kim Carlsson) - [B]Lead Vocals[/B], Speech (Hypothermia, Kyla, Life is Pain , Horns Emerging)
B (aka Nattdal) - Guitars, [B]Vocals[/B], Speech, Piano (Dimhymn, IXXI, Ondskapt, Woundism)
H. - Rhythm Guitar
Fix - Bass
1853 - [B]Additional Vocals[/B], Speech
LR - [B]Additional Vocals[/B], Speech
ουσιαστικά 2 έχουν, οι τελευταίοι μαλλον είναι ότι να’ναι, αφού το γράφουν και στο facebook:
( ) - lead vocals
B - vocals, guitar, piano, speech
1853 - random elements
H. - guitar
Fix - bass
LR - random elements