Ειδικα αυτο για Voivod να δεις πως ισχυει. Οταν μεγαλωσεις θα το καταλαβεις.
Ανθρωποι να αποθεωνουν αυτο και να ειναι αδιαφοροι για Godflesh τι να πω, μαλλον ακουνε μουσικη με τα ματια. Η μουσικη ειναι ενα πραγμα ενιαιο και γι αυτο κι οι αποπανω μπορεσαν να πρωτοτυπησουν στο τομεα τους, επειδη εβλεπαν τα πραγματα υπο ενιαια βαση. Αν δεν πιασεις και τα παραδιπλα που βοηθησαν το ειδος να παει ενα σκαλι παραπερα, κατι θα χασεις στη πορεια.
Νομίστερ διαφωνώ, γιατί το Μπέλους και το Μαρανάθα (σαφώς εκπληκτικοί δίσκοι και οι δύο) σήκωσαν τις χρονιές τους πατώντας και πάντως στο (δικαιολογημένο) hype των ονομάτων που τα δημιούργησαν. Σε επίπεδο μουσικής οι NP, οι AOSOTH, οι NIGHTBRINGER αλλά και κάμποσοι άλλοι μια χαρά σηκώνουν τη χρονιά, για να μην πω ότι παίζουν και βόλεϊ με αυτήν.
Καλημέρα σας και ακούστε και αυτό ότα βρείτε χρόνο. 
[B]ILL OMEN “Divinity Through Uncreation”[/B]
Μεγαλη σχεση εχουν, προσπαθω να στρεψω τη κουβεντα σε αλλη κατευθυνση για να μη του σπατε τα παπαργια αλλα ματαια. Λεφτεργια στον Βοηντερ, λοιπον.
Ωραία, επειδή λοιπόν με σένα θέλω να κάνω διάλογο, πες μου από πού προκύπτει ότι δεν έχουμε πιάσει τα παραδίπλα που βοήθησαν το είδος.
Σου επιστρέφω ΟΛΟΥΣ τους χαρακτηρισμούς προσφέρωντας σε όσους διαβάζουν το θρέντ μία περίληψη των τελευταίων βλακειών σου…
προφανώς κι όχι γιατί κολλάς στο πώς προφέρεται.
οκ δε θα το ακούω επειδή μου το είπες εσύ που σφίγγεσαι τόσο να αποδείξεις πόσο τρού και κακός είσαι.
αυτό απλά επειδή έχω διαφορετική άποψη και βλέπω αρνητικά πλέον το είδος, κι επειδή αδυνατείς να καταλάβεις που κολλάνε οι εβραίοι και λοιπές ιδεολογικές σαχλαμάρες λες και οι μπλακ μεταλλάδες τους λατρεύουν (μαζί με κάθε άλλο μουσικό είδος/“δημιούργημα” που πουλάει).
αναφέρωντας για πολλοστή φορά τους Diapsiquir σαν να είναι κακό να ξεχωρίζει κάποιος ένα συγκρότημα από τα τόσα που κυκλοφορούν. Κι εγώ θα μπορούσα να σου τη πώ παρόμοια για τους Blood Revolt ή όποια άλλη μαλακία ακούς και να τους πετάω σε κάθε πόστ σου, αλλά έχω και καλύτερα πράγματα να κάνω.
λές και σκέφτονται όλοι το ίδιο κλειστόμυαλα σαν εσένα να νομίζουν πως ο άλλος προσπαθεί να ξεχωρίσει στα μάτια σου από ότι φαντάζεσαι κι εννοείς ως μάζα.
Κατατάλλα εγώ γράφω βλακείες εδώ μέσα, επειδή δεν ακούω ΜΟΝΟ black metal, και προσπαθώ να πάρω σοβαρά αυτούς που το ακούνε ακόμα.
Χρυσπάκο είσαι 30 χρονών και πραγματικά πιο χαζός πεθαίνεις. Σαν να διαβάζω 15χρόνο. Δε μπορείς να κάνεις καν πολιτισμένο διάλογο. Οπότε κάτσε μίλα μόνος σου, βρίζε με κι όσο θέλεις, δεν ήμουν εγώ αυτός που ασχολήθηκε μαζί σου. Δεν έχεις τίποτα καινούργιο να προσφέρεις έτσι κι αλλιώς. Επαναλαμβάνεσαι σαν λούπα, σαν χαλασμένο γραμμόφωνο που του κόλλησαν οι Darkthrone! Καλή συνέχεια σου εύχομαι.
Plunderer φιλαράκο το πήρες λάθος αυτό που έγραψα, αλλά βλέπεις και μόνος σου πόσο καθυστερημένοι είναι οι κολλημένοι μπλακ μεταλλάδες τελικά, που ούτε πολιτισμένη κουβέντα δε μπορούν να κάνουν και γράφουν τα δικά τους για μάζες και ζαμπόν.
Το θέμα δε μου προσφέρει τίποτα οπότε σας αδειάζω τη γωνία.
Χαίρομαι.
:dunno::sleep::naughty::yahoo:=P~\:D/:please:
σε άλλα νέα, να σου δώσω κανα δίευρω να ψωνίσεις κανα σιντι;
Αυτή η ιστορική κουβέντα έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Αρχικά η νεκρή περίοδος δεν μπορώ να πω με σιγουριά ότι υπάρχει, αλλά αν το δούμε συγκριτικά με το 2003 τα προηγούμενα χρόνια των zeros έχουν 2-3 δισκάρες και πολλά generic. Το 2003 ήταν χρονιά κλειδί για το Black Metal του σήμερα, τότε βγήκαν και τα παρακάτω:
1-Funeral Mist-Salvation
2-Ondskapt-Draco Sit Mihi Dux
3-Furze-Necromanzee Cogent
4-Blut aus Nord-The Work Which Transforms God
5-DarkSpace-I
6-Watain-Casus Luciferi
7-Katharsis-Kruzifixxion
8-Leviathan-The Tenth Sub Level of Suicide
9,10-Hate Forest-Battlefields & Purity
11-Portal-Seepia
12-Xasthur-The Funeral of Being
Τώρα για το θέμα της μιας δισκάρας που τραβάει κόσμο και δημιουργεί φασαρία όπως έκανε το Maranatha το 2009, είναι πάντα καλή φάση και μετράει. Ακόμα περισσότερο μετρά να υπάρχει ένα μυστήριο που ανακαλύπτει κάποιος, όπως για παράδειγμα η Noevdia και οι κυκλοφορίες της.
Όσο για το 2011 που ακόμα δεν έχει τελειώσει, η παρακάτω λίστα μας δείχνει ότι έχουμε καλές δουλειές που σίγουρα θα ικανοποιούσαν όποιον γουστάρει τη φάση. Το ζήτημα όμως για μια ακόμα φορά πάει στο πόσο θέλει ένας ακροατής να μπεί στην διαδικασία. Αν θέλει έχει καλώς, θα ψάξει και θα βρεί άνετα 2-3 που του κάνουν. Αν δεν θέλει ή δεν μπορεί για κάποιο λόγο ποτέ δεν θα είναι αργά.
Αλλά εκεί που θα επιμένω προσωπικά είναι να μην κάνουμε αρνητικά σχόλια για μια χρονιά αν δεν την έχουμε ακούσει. Ας πει καλύτερα κάποιος δεν με ψήνει, δεν με εμπνέει, όχι δεν το ψάχνω γιατί δεν έχει καλούς δίσκους. Αν και πρόχειρη έκανα μια λίστα του 2011 αλφαβητικά. Με τα παρακάτω εχω ασχοληθεί όσο πρέπει για να λέω πως αξίζουν. Οι λόγοι που ξεχωρίζουν είναι αρκετοί και διαφορετικοί. Ακόμα πρέπει να συμπληρώσω πως σύντομα θα έχουμε και νέες προσθήκες στην παρακάτω λίστα μιας και η χρονιά δεν τελείωσε ακόμα.
Aaskereia-Dort, Wo Das Alte Böse Ruht
Acherontas-Vamachara
Amnis Nihili-Christological Escalation
Aosoth-III
Blut Aus Nord-777 The Desanctification
Burzum-Fallen
Caïna-Hands That Pluck
Chained And Desperate-Divine Authority Abolishment
Craft-Void
Enslaved-The Sleeping Gods
Erevos-Descensus Ad Inferos
Hat-Vortex Of Death
Kampfar-Mare
Krallice-Diotima
Leviathan-True Traitor, True Whore
Lugubrum-Face Lion Face Oignon
Mitochondrion-Parasignosis
Nadiwrath-Nihilistic Stench
Necros Christos-Doom Of The Occvlt
Negative Plane-Stained Glass Revelations
Nergal-ΣΑΕΤΑΝ ΕΞΙ-ΕΞΙ-ΕΞΙ
Nightbringer-Hierophany of the Open Grave
Obscure Anachronism-METANOIA
Peste Noire-L?Ordure à L?état Pur
Ravencult-Morbid Blood
Von Goat-Disappear
Wolves In The Throne Room-Celestial Lineage
Αν εχεις κανα λινκ στειλε αν σου ειναι ευκολο πλιζ
Δεν έχω, δεν βρήκα πουθενά, το αγόρασα κατευθείαν γιατί έπαθα μικρό σοκ με τα demos του.
Θα το ριπαρω αν ειναι και θα ενημερώσω.
Ντανκε 
Χρήστο από που κ πόσο?Βρήκα το ντέμο στην Nuclear Winter Rec κ λέω να το πάρω…
Απο NWR το πήρα, αλλά δεν έχει άλλες κόπιες προς το παρόν.
Θα ξαναφέρει λογικά, πάντως.
Τo συγκεκριμένο demo που λες ([B]“Spear Of Salvation”[/B]) γαμάει εξ’ ίσου -το πήρα σε κασέτα.
Επίσης ΘΕΛΕΙΣ να τσεκάρεις -αν δεν το χεις κάνει ήδη- και τους [B]TEMPLE NIGHTSIDE[/B], project του ίδιου ατόμου, όπου όμως κινείται στα πια αβυσσαλέα death μονοπάτια των INCANTATION.
Εκτός από την κορυφαία κριτική στο blog του plunderer δεν ειπώθηκαν πολλά για το True traitor, true whore. Συμφωνώ με τον Πάνο, ότι είναι το αστικό black metal soundtrack των ημερών μας. O Wrest εκτός του ότι είναι μεγάλο αστείρευτο ταλέντο, αντλεί και όλα τα πλεονεκτήματα που μπορεί να του δίνει η ηλικία του, χωρίς όμως να βγαίνουν στην επιφάνεια τα αρνητικά της.
Με το Negative plane και το Peste noire είναι τα φετινά bm που ήρθα πιο κοντά. Μαζί ίσως και με το Nightbringer και του φασιστόγερου (copyright by nomisterakis).
Τα λες πολύ σωστά για LEVIATHAN, νομίζω είναι και δίσκος που αντικατοπτρίζει τη οπτική του Wrest Πάνω στα όσα του συνέβησαν μέσα στο 2011. Δεδομένων των γεγονότων για τα οποία κατηγορήθηκε (είτε δίκαια, είτε όχι), η άντληση έμπνευσης από αυτά είναι πηγαία black metal έκφραση.
Ίσως είναι εύκολο να πει κανείς ότι δεν φτάνει παλαιότερες δουλειές του (παρότι δεν μπορώ να υποστηρίξω ότι τον κατέχω όσο καλά πρέπει) αλλά νομίζω ότι πρέπει να κριθεί μέσα στο context των γεγονότων αυτών.
Το massive conspiracy είναι μάλλον το magnum opus του. Αλλά εδώ δεν προσπαθεί να το φτάσει. Όπως είπες η προσωπική του ζωή, έκανε και την μουσική να μοιάζει πιο κοντά στην καθημερινότητα (όσο μπορεί να θεωρηθεί καθημερινότητα να σε κατηγορούν για βιασμό, αλλά you know what I mean).
Άσχετο, αλλά μεγάλη στιγμή η μελωδία στη μέση του every orifice yawning her price (κλικ)
bump
Μαυρομεταλλη μανα η Καλιφορνια οσο κανεις αλλος αυτη την εποχη. Ruin Lust λεγονται κι ειναι προτζεκτ ενος μελους των Fell Voices σε πιο κλασσικοτροπο μπλακντεθ (ας πουμε). Gamay γι αυτο να το ακουσετε και να το αγαπησετε, ναι.
Ασχολήθηκα λίγο με Peste Noir κι έχω προβληματιστεί. Από τη μία η μουσική είναι ενδιαφέρουσα (το λιγότερο), αλλά απ’ την άλλη πέτυχα μια συνέντευξη του τύπου και δεν μπορούσα να διανοηθώ πόσο ηλίθιος και σκατομαυρίλα είναι στο κεφάλι. Για πείτε όσοι έχετε ασχοληθεί παραπάνω, βγάζουν και θεματικά/στιχουργικά μαυρίλα;
Γενικά απο σκόρπιους στίχους κομματιών μεταφρασμένους στα αγγλικά που έχω διαβάσει, ασχολούνται κυρίως με το θάνατο, occult πράγματα κτλ κτλ άρα ναι υπάρχει μεγάλη δόση ‘μαυρίλας’ και στους στίχους 
Ξέρεις όμως ότι δεν εννοώ τέτοια “μαυρίλα”.