Χαίρω πολύ χαιρόπουλος είναι το “facebook status” των ABIGOR (για τους οποίους βέβαια συμφωνώ πως παραμένουν μια ιδιαίτερα αξιόλογη μπάντα).
Το έχουμε διαβάσει σε εκατοντάδες παραλλαγές από εκατοντάδες μπάντες που μας εξηγούν ότι τίποτα δεν είναι αγνό όπως το '93 όμως είναι και εναντίον όλων αυτών που το παίζουν ολντ-σκουλ. Φυσικά φταίει η σύγκρονη εμπορευματοποίηση στις εταιρείες, τα περιοδικά και τις διαφημίσεις (λες και η Napalm που έβγαζε τα άλμπουμς τους στα 90ς ήταν DIY label), τα χώνουμε όμως και στους interenet critics (χαίρω πολύ μεγάλε, από τη στιγμή που το ίντερνετ έδωσε βήμα σε ΟΛΟΥΣ για να έχουν άποψη όπως και σε σένα για να δημοσιεύεις τα facebook status σου, τότε προφανώς και θα διαβάσεις ΑΠΕΙΡΕΣ μαλακίες -πιο captain obvious δε γίνεται).
Φτάνει με τα “όλα μου φταίνε, τίποτα δεν είναι όπως παλιά” κλαψοκείμενα, αν κάποιος έχει κάτι ουσιαστικό να πει ως προς το τι πρεσβεύει αυτός και η μπάντα του (όπως ο μέγας MIKO ASPA πχ) ας το κάνει ειδάλλως ας μασήσει τσιχλίτσα και ας σιωπά.
Δεν τρελάθηκα με το καινούριο Satyricon παρόλα αυτά όποιος τους παρακολουθεί από το Volcano και μετά ξέρει τι να περιμένει. Το Phoenix μου άρεσε πάρα πολύ, θεωρώ ότι οι Satyricon είναι η μοναδική μπάντα του είδους που θα μπορούσε να κάνει ένα τόσο διαφορετικό κομμάτι με τόσο μεγάλη επιτυχία.
Προφανώς και έχουν χιλιοειπωθεί τα περισσότερα, απλά γίνονται κάποιες πετυχημένες διαπιστώσεις κατά τη γνώμη μου. Όπως για παράδειγμα για τον απρόσωπο χαρακτήρα του Internet συγκριτικά με ένα fanzine το οποίο απαιτεί πολύ περισσότερο χρόνο και κόπο, ενώ δε θα πρέπει να ξεχνάμε ότι τότε με τα fanzines υπήρχε μια διαπροσωπική επαφή μεταξύ των οπαδών και των συγκροτημάτων. Πλέον με το downloading η επαφή με τα συγκροτήματα είναι πολύ πιο επιδερμική και το καταλαβαίνω και από τον εαυτό μου τον ίδιο. Διαφωνώ εν μέρει στην άποψή του για το underground και τις “old school” νέες μπάντες γιατί προσωπικά απολαμβάνω κυρίως αυτού του είδους το black metal, χωρίς να σημαίνει ότι απορρίπτω τα άλλα “υποδείδη” αν με καταλαβαίνεις. Όσον αφορά το τέλος των σκέψεών του, επιτέλους χάρηκα που κάποιος μίλησε έτσι για τον Βίκερνες και τον Φένριζ γιατί έχει παραγίνει το κακό με πρώην θρύλους του black metal που ιδεολογικά έχουν καταλήξει να μπερδεύουν τα μπούτια τους και να γελοιοποιούνται κατ’ εμέ. Και το χειρότερο είναι ότι επηρεάζουν και πολύ μεγάλο αριθμό ατόμων που είναι φανατικοί οπαδοί τους και την έχουν δει “τρουίλες”.
Για να λέμε και του στραβού το δίκιο βέβαια, εννοείται πως και οι Abigor κατά καιρούς επωφελήθηκαν από τη διαφήμιση που κράζουν, είναι απίθανο να μην συνέβη αυτό. Και τέλος επειδή ανέφερες τον Aspa, και ειδικότερα επειδή είχα διαβάσει την άποψή του και τον τρόπο σκέψης του για την Northern Heritage, σίγουρα με τέτοιες παρουσίες στο χώρο μόνο καλά πράγματα μπορούν να συμβούν στο μέλλον.
Χωρις να τους ξερω τους Abigor νομιζω οτι ειναι λιγο υπερβολη το οτι τελευταια φορα που εκανε μπλακ μεταλ ο Βικερνες ηταν πριν 20 χρονια. Οκ μπορει να το απαρνηθηκε και να εγινε πολεμιστης του δασους και ολα αυτα, αλλα Belus.
Για Φενριζ και κωλοτουμπιδια/ξεφτιλικια δεν εχω ιδεα.
Και τώρα υπάρχουν φάνζινς. Και εγώ θέλω να κάνω το μπλογκ μου φανζιν τυπωμένο και ελπίζω να βρω κάποια στιγμή τον χρόνο. Τι θα αλλάξει με αυτό? Τίποτα εκτός από τον ρομαντισμό της υφής του χαρτιού, πράγμα βέβαια που δεν το υποτιμώ καθόλου.
Κατά τ’ άλλα όμως με απρόσωπο/ηλεκτρονικό τρόπο θα συνεχίσει να γίνεται η επικοινωνία, τόσο απρόσωπο όσο ένα ακόμα στάτους στο fb αν με πιάνεις. Δε νομίζω οι ABIGOR να επικοινωνούν πλέον με αλληλογραφία, ούτε νομίζω να κάνουν tape-trading. Και είναι φυσιολογικό. Η μαγκιά είναι να χρησιμοποιείς τα μέσα που δίνει η κάθε εποχή χωρίς να γίνεσαι παλιάτσος.
[U]Περί Βίκερνες/Φένριζ:[/U]
Με τους Βίκερνες και Φένριζ συμβαίνει η εξής αστεία αντίθεση.
Ο Βίκερνες γράφει ό,τι πίπα του κατέβει στο κεφάλι και την θεωρεί ως ύψιστη σοφία. Οι περισσότεροι όμως που τον διαβάζουν δε νομίζω να τον παίρνουν ιδιαίτερα στα σοβαρά. Από την άλλη είμαι πεπεισμένος ότι ο Φένριζ τρολάρει το σύμπαν και απολαμβάνει το “fenriz approved” κοπάδι που τον έχει για θεό.
Τώρα αν αυτές οι συμπαθείς γραφικότητες ενοχλούν τους ABIGOR που στο ίδιο κείμενο γράφουν “No matter if one can cope with it or not, but 1993 was violence, arson, terrorizing tour busses of non-serious bands”, τι να πω, άβυσσος η ψυχή του ΤΤ.
Λογικά το εννοεί από άποψη τρόπου σκέψης του Vikernes (λέμε τώρα) που γενικά έχει πει πολλά και έχει “απαρνηθεί” το παρελθόν του, έτσι το κατάλαβα εγώ δηλαδή. Όχι αυστηρά στο μουσικό κομμάτι αλλά και σαν νοοτροπία.
Συμφωνούμε σε αυτά και σίγουρα δεν είναι τέλεια γραφόμενα αυτά του TT. Βέβαια δε θα συγκρίνω τη γελοιότητα του Vikernes ως συνόλου με μια ντεμέκ ολντ σκουλ ατάκα των Abigor σε φάση “εμείς ήμασταν εκεί και τα ζήσαμε, εσείς τι ξέρετε”
Κακά τα ψέματα όταν έχεις υπάρξει χρονικά στο πρώτο μισό της δεκαετίας των 90ς έχεις μια τάση να το παίζεις και λίγο πιο “κακός” χωρίς να δικαιολογείται αυτό.
Περί fanzines τώρα δεν ξέρω, θεωρώ πως σαν όλη διαδικασία είναι διαφορετική. Δηλαδή δεν μπορείς να γεμίσεις ένα fanzine με reviews όπως γίνεται στα blogs γιατί θα χάσει το ενδιαφέρον του. Χρειάζεται ένα editorial έστω κάτι να δεις τον άνθρωπο που κρύβεται από πίσω, κάποιες συνεντεύξεις και κάποια γενικότερα πράγματα κατά τη γνώμη μου. Σίγουρα κάποια blogs δραστηριοποιούνται και σ’ αυτόν τον τομέα με live reports, συνεντεύξεις και όλα αυτά αλλά πιστεύω πως ακριβώς επειδή δόθηκε βήμα στον καθένα, έχουν χάσει κάπως τη σημασία τους τα reviews κλπ. Παλιά μια μπάντα θα έδινε μια Χ βαρύτητα στις κριτικές, πλέον που κάνει ο καθένας και μπορεί να τρολάρει πολύ εύκολα, όποια αξία υπήρχε μειώθηκε πιστεύω.
Πολύ καλά τα λες για τα φανζινς, δεν αντιλέγω (το βασικό στοιχείο ενός φάνζιν άλλωστε είναι οι συνεντεύξεις) και επαναλαμβάνω ότι θεωρώ υπέροχο να μετουσιώνεται ο όποιος κόπος σε πραγματικό χαρτί.
Αυτό που λέω είναι ότι πρώτον ακόμα κυκλοφορούν φάνζινς και δεύτερον και να βγάλει κάποιος ένα φάνζιν, κατά 99% δεν θα ακολουθήσει διαφορετικό τρόπο επικοινωνίας απ’ ότι αν το έκανε webzine (τσεκάρετε btw το heathenharvest.org, ένα πολύ ωραίο σάητ που ασχολείται βέβαια με διάφορα μουσικά παρακλάδια όπως neofolk και industrial, αλλά έχει και μπλακμέταλ κείμενα)
Και ήταν οι μέρες μας γιομάτες βία και μαχαιρώματα και σουλατσάραμε τα βράδια στα ξωκλήσσια και τα κάναμε προσανάματα, και ήταν οι μπλακάδες τότες τίμιοι και τρου, όχι όπω τώρα που έχετε αυτά τα φεισβουκ, πότε τα λέτε αυτά τα πράματα, αλλά δίναμε συνεντεύξεις μόνο σε φανζίν που τυπώνονταν σε κομμένα δέντρα του Αμαζονίου και είχαμε ψυχή γιατί πιάναμε το σταυρό, τον στίβαμε και βγάναμε κασέτες και ο Γιουρόνυμους, αχ ο Γιουρόνυμους…
Θα συμφωνήσω, τα webzines προσεγγίζουν κατά πολύ την λογική του fanzine, απλά είναι διαδικτυακά. Απλά θεωρώ πως ο ΤΤ στο status του αναφερόταν κυρίως σε blogs που κάνουν μόνο reviews κλπ, έτσι το εξέλαβα εγώ δηλαδή. Που κι αυτό δεν είναι κακό, απλά πάντα υπάρχουν και κάποιοι που έχουν όρεξη να τρολάρουν/κράξουν χωρίς να έχουν καν τη διάθεση να εντρυφήσουν στη μουσική δημιουργία της κάθε μπάντας.
Μόνο εγώ ξενερώνω απο πόστ σαν των Abigor; Δηλαδή εντάξει, ξεφτίλα πια και το κάνουν όλο και περισσότερες μπάντες. Δεν νομίζω πώς η αλλαγή των εποχών φταίει που οι οπαδοί στράφηκαν σε άλλα ακούσματα, ούτε ότι φταίει το internet. Επίσης, για ποιές εποχές μιλάνε; Γιατί προσωπικά, πολύ πιο ειλικρινή εποχή θεωρώ τη σημερινή, όπου μπορώ να ξεχωρίσω τα σκατά απο όλες αυτές τις μπάντες που κυκλοφορούν στο internet, και χίλιες φορές να ακούω τόσες γνώμες πάρα αυτή η κλειστή κλίκα των 90’ς απο θέμα zines, περιοδικών κτλ
Η μουσική εξελίσσεται, καλώς ή κακώς για τον καθένα, και σίγουρα θα υπάρξει πρόοδος. Ακόμα και στο black metal οι ίδιοι οι Abigor αυτό πρεσβεύουν, την “εξέλιξη” ας μου επιτραπεί η λέξη. Δεν νομίζω ότι έχουν ιδιαίτερο πρόβλημα στο ότι μπορεί κάποιος να στράφηκε αλλού, ίσως να έχουν με τον τρόπο που γίνεται το promotion τη σήμερον ημέρα. Και είπαμε, οι “παλιοί” κακά τα ψέματα θα το παίξουν και λίγο αναχρονιστές, όσο και αν πλέον έχει περάσει η μπογιά αυτού του επιχειρήματος. Όσο για το τελευταίο που λες, με το ίντερνετ σίγουρα έχεις πολύ περισσότερες επιλογές, αλλά η πλειοψηφία των ακροατών παίρνει και πολύ λιγότερα πράγματα από κάθε δίσκο λόγω αυτής της υπερπληροφόρησης. Δεν μιλάω για σένα προσωπικά έτσι, γενική διαπίστωση κάνω με αφορμή τα λεγόμενά σου.
υπαρχουν και οι περιπτωσεις που καλυτερα να’ σαι τρου παρα οτι σου πλασαρουν να να το δεχεσαι σαν τα χαρατσια. και δεν ειναι καν περιεργο που καποιοι ενω απεχθανονται τους τελευταιους δισκους των σατυρικον συνεχιζουν και ακουν οτι καινουργιο βγαζουν. υπαρχει και το συναισθηματικο δεσιμο. περα απ’τα κλασικα νεμεσις και ρεμπελ ο σατυρ εχει τραγουδισει και στο μεγαλυτερο τερατουργημα που εφυσε το μπλακ μεταλ. οποτε σκατα σε οποιον τον ακουει, σκατα στους ιδιους, σκατα και στις τριχες τους.
Εγώ θα πρότεινα όποιος θέλει να είναι πραγματικά τρου, να φτιάξει την δική του μπάντα και να παίζει στο γκαράζ του παρέα με φίλους. Αντεγκραου καταστάσεις.
Πλάκα είχε το κείμενο του Abigor, έστω κι αν υπάρχει μία εξαιρετική αφέλεια στο να διαβάζεις τέτοια πράγματα από σαραντάχρονους βετεράνους μπλακμεταλλάδες. Λες και δε θέλουν να δεχθούν ότι εν έτει 2013 δεν είναι δυνατόν να πιστεύει ο κόσμος σε διαόλους και Τίαματ και οκάλτ δυνάμεις και να φέρεται όπως ακριβώς σε αυτό το ομαδικό mass psychosis των 90’s. Ε, ψόφος στο black metal, είμαστε στην εποχή του ποστ-μπλακ μέταλ αμετάκλητα (όπως και γενικότερα ποστ- όλων των μεγάλων και “εύκολων” υπερβατικών ιδεολογιών, από το κομμουνισμό μέχρι την προσωπική θέωση με limited edition γριμόρια από την Σίκρετ Όρντερ οφ τάδε μαλακία), να πετάξουμε τις αηδίες και να κρατήσουμε οτιδήποτε είναι καλό. Υπάρχουn βέβαια πολύ πιο ενδιαφέρουσες επιλογές να γίνουν από την down to earth πανκ βαρεμάρα των Darkthrone και την λευκή φαντασιακή αγνότητα του Βικέρνες, σε αυτό έχει απόλυτο δίκιο. Αν και για τους Abigor και για τέτοιες μπάντες τόσο πορωμένες με τον ελιτισμό και την λουσιφεριανή “excellence”, είναι πολύ δύσκολο να βρεθεί, δεδομένου ότι είναι η έλλειψη αυτών των αξιών που κάνει συνήθως κάποιον να τις ιδεολογικοποιήσει καλλιτεχνικά Κάτι πάνε να κάνουν πάντως, ενδιαφέρουσα σύνθετη/πυκνή μουσική, στίχοι που αναφέρουν και πνευματισμό και προχωρημένη φυσική, το ψάχνουν.
