Προσωπικά εδώ και μερικά χρόνια δεν αφιερώνω κείμενα σε ότι ακούω και δεν μου κάνει. Κυρίως επειδή θέλω να δώσω τις ακροάσεις σε αυτό που επιλέγω. Αλλά ειδικότερα στον ερασιτεχνισμό που εδώ και 2 χρόνια έχω μυηθεί. Χωρίς δάσκαλο-ερασιτεχνισμός είναι.
Κάποιες φορές ωστόσο είναι σπουδαίο να υπάρξει και μια κακή κριτική προς μια μπάντα η οποία βάση του ονόματός της θ? αντιμετωπιστεί θετικά και μόνο θετικά.
Από την άλλη πλευρά δεν μέμφομαι κάποιον (όπως ο ψηλός) που του αρέσει , του κάνει και τα λοιπά. Το ίδιο ισχύει και για το Watain-μόνο που δεν στην περίπτωση τους δεν έχω ανάγκη πλέον ούτε να τους ακούσω.
Αυτά είναι ζητήματα αισθητικής και ο καθένας κάνει επιλογές στο τι του αρέσει να βλέπει ν’ ακούει κτλ
Από την άλλη, για να μιλήσω σοβαρά για το Diabolus Absconditus μπορεί να μην αρέσει σε όλους. Ωστόσο αν κάποιος έχει μια αισθητική «που το κονεύει» και δεν του αρέσει, περισσότερο σκέπτομαι ότι δεν είχε όρεξη τη στιγμή που το έβαλε παρά πως έχει δίκιο.
Αυτή είναι η κυκλοφορία, 3πλό Split του 2005… 40 ευρώ κόστισε σ’ εμένα και είναι το πιο ακριβό που έχω. Αλλά σας το έγραψα, μπας και θέλει κανείς να το τσιμπήσει, γιατί το βλέπω και πιο φτηνά εκεί έξω πλέον.
Για να βάλω κι εγώ το λιθαράκι μου περί δίσκου των Satyricon, δεν έχω καμία διάθεση να κράξω. Δεν μου άρεσε αλλά ήταν αναμενόμενο οπότε δεν μου κόστισε και τίποτα. Πιστεύω όμως πως η “πορεία” τους πλέον συνοψίζεται πολύ περιληπτικά σε μια ατάκα του ίδιο του Frost στη συνέντευξη που έδωσε σε αυτό εδώ το σάιτ.
Το νέο μας άλμπουμ βασίζεται πολύ περισσότερο σε ατμοσφαιρικές και συναισθηματικές δομές που κάνουν χώρο για τους νεαρούς οπαδούς των Satyricon να κατανοήσουν τον τρόπο με τον οποίο τα τραγούδια προέκυψαν και πέρα από αυτό μας βοηθά να προσαρμοστούμε πολύ πιο εύκολα στο επιχειρηματικό περιβάλλον.
Δύο συνισταμένες, που τα λένε όλα. Νέοι οπαδοί και επιχειρηματικό περιβάλλον.
παντως θυμαμαι και εγω σε παλια χαμερ ο κυριος αναστοπουλος εξυμνουσε cradle of filth τωρα τα χωνει σε σατυριρικον λεγοντας τους εμπορικους…εβαζε 2 στα 10 σε δισκο dilinger escape plan γραφοντας οτι για να παιξεις ακραια μουσικη χρειαζεται και γνωσεις…
τι να πω?ενταξει το καταλαβαμε δεν ειναι καλος δισκος και ειναι και εμπορικος αλλα γιατι τοση εμπαθεια??
3 κομματια εχω ακουσει, οποτε δεν εχω ολοκληρωμενη αποψη. Ισως αυτο που λες να ειναι ωραιο ανεξαρτητως του ηχου που διαλεξαν, αλλα αν κρινω απο τις προηγουμενες δομες τραγουδιων, κλαφτα χαραλαμπε. δεν φταει τοσο ο ηχος, οσο οι ανεμπνευστες συνθεσεις. οταν το ακουσω ολοκληρο με το καλο θα γραψω και εγω μια συνολικη αποψη.
Για να απαντήσω στην ερώτηση του Ηλία. Προσωπικά δε μου άρεσε, και θεωρώ τραγικό το γεγονός ότι αναφέρονται σε “προσηλυτισμό” νέων οπαδών και σε μουσική βιομηχανία όπως τόνισα πιο πριν. Γιατί αυτό σημαίνει ότι θα γράψεις κάτι στοχευμένο που θα “αρέσει” στο ευρύ κοινό και θα αυξήσεις το fanbase σου. Όλα αυτά συνεπάγονται καλλιτεχνικό θάνατο, ειδικά στο black metal ή και το metal γενικότερα αν θέλεις.
Αξελ σιγουρα, αλλα εχουμε δει και μπαντες στο παρελθον να ακολουθουν σκατα πορειες ηχου για να αυξησουν fanbase και να λενε “Πως? Τι? Σας παρακαλω! Ειμαστε ιδιοι, δεν αλλαξαμε, πιστοι στα ιδανικα” και τετοιες φολες. Τουλαχιστον οι Σατυρικον ηταν ειλικρινεις. Οι καιροι αλλαξανε και γουσταρουμε μεριδα απο την πιτα.
επειδη εχω χασει καποια επεισοδια.βγηκαν οι σατυρικον και δηλωσαν οτι θα γραψουμε μουσικη στοχευμενη σε ενα κοινο που ακουει αποκλειστικα μαλακιες?και η μουσικη μας θα ειναι για γελια??αν ειπαν κατι τετοιο τους κανει πιο τρου απο το καθενα τσολι που αυτοβαφτιζεται τρου.Η μηπως παρερμηνευουμε??δεν θελουμε να καταλαβουμε τα λεγομενα του εκαστοτε μουσικου για τους δικους μας λογους??
καλα ολα αυτα που λετε. αλλα οταν εχεις γραψει ενα ρεμπελ το οποιο σφυζει απο εμπνευση και αισθητικη, σημαινει οτι εισαι συνειδητοποιημενος μουσικος. και εχουμε δει πολλακις πως ενας συνειδητοποιημενος μουσικος εξελισσει το ηχο του, κρατοντας και τους παλιους οπαδους. απ’ το “repined bastard nation” και επειτα οι μαλακες ΝΟΜΙΖΟΥΝ οτι εχουν εξελιξει τον ηχο τους, αλλοιωνοντας μεχρι τα μπουνια την μουσικη τους προσωπικοτητα. και αυτο εχει σαν αποτελεσμα αυτο τον διχασμο. προσωπικα ριχνω σκατα στην ειλικρινεια οταν προκειται για μουσικη και κανoντας δηλωσεις εκ του ασφαλους με την εννοια οτι “τρεφω την οικογενεια μου πλεον απ’τη μουσικη”.
Το Inquisition - Obscure Verses for the Multiverse ειναι εκει εξω.Οτι καλυτερο εχω ακουσει στο black τα τελευταια 2 χρονια,κοιταει στα ισα το προηγουμενο τους.Ειχα πααααααρα πολυ καιρο να πατησω repeat σε δισκο στις 3:30 τα ξημερωματα!Εpic shit is epic!
