Για να το κλείσουμε (μεταξύ μας τουλάχιστον) κάπου εδώ, ούτε σε αυτό έχω διαφωνία. Ουσιαστικά προσπάθησα να εξηγήσω γιατί κατά τη γνώμη μου και η πλειοψηφία (σε τέτοιες περιστάσεις) δεν έχει πάντα “δίκιο”. Γενικά δεν υπάρχει το “πάντα δίκιο”, νομίζω συμφωνούμε σε αυτό.
Προσωπικά πιστεύω πως αξιόλογο πράγματα, όσο κι αν θάφτηκαν από “ειδήμονες” και “ελίτ” κάποια στιγμή έλαβαν ή θα λάβουν την αναγνώριση που τους πρέπει γιατί θα αναφερθεί σε αυτά κάποιος πραγματικός ειδήμονας.
Κάπου εδώ να πω ότι είσαι από τους ελάχιστους χρήστες που πραγματικά απολαμβάνω να κάνω διάλογο μαζί τους, ακόμα και σε περιπτώσεις ισχυρής διαφωνίας.
Οταν τους ειχα δει δεν ηταν κατι το ιδιαιτερο, ευχαριστοι αλλα απλα αυτο, τους ετρωγε το οτι ηταν πολυ στατικοι και ειχαν και ντραμασιν τοτε. Τωρα με κανονικο ντραμμερ θα ειναι καλυτερα, αλλα ασχετως αν αρεσουν σε καποιον μου φαινεται απιθανο να εχουν βελτιωθει δραματικα δα. Μη σε παρω και στο λαιμο μου βεβαια, μπορει να μη πας και να αποδειχθει λαιβαρα.
ΟΚ για live, ευχαριστώ! Ίσως το ξαναδω καθότι το εισιτήριο είναι φτηνό.
Δισκογραφικά τι λένε; Στο sputnikmusic τους έχει αρκετά μέτριους, στο rocking.gr δεν έχει γίνει κριτική δίσκου τους αλλά τους έχουν κανά 2 συντάκτες σε best of λίστες κτλ και έχω μπερδευτεί λιγάκι.
Τι ήχο έχουν και με τι μοιάζουν; Αυτό το neo-black των Deafheaven?
Εμένα από την άλλη μ’ άρεσε το καινούριο, ενα αντιθέσει με όλα τα προηγούμενα, αλλά επειδή πλέον απομακρύνθηκαν σχεδόν οριστικά από το μπλακ στο οποίο ήταν τουρίστες(εξαίρεση το Father Vorizen που είναι χιπστερομπαθορίλα), έμειναν στο ποστ και το μαστουρομάθ και έγιναν πιο μπερδεψούρα από πριν. Μα τουλάχιστον τώρα φαίνονται πιο ειλικρινείς από πριν. Έχουν και κομμάτι που θυμίζει λίγο στη δομή του και τις ματζόρε του το Everlasting Light των Mono με κάτι από την επιμονή στη διάρκεια των Swans(το Reign Array, το καλύτερο του δίσκου). Αλλά ντάξει, καταλαβαίνω γιατί δεν’ αρέσει σε πολύ κόσμο -χωρίς να σημαίνει ότι είμαι μπροστά, μάλλον για καμένο με κόβω-, και θα καταλάβω να μη σ’ αρέσει, δώσ’ του 3-4 ακροάσεις μόνο και αυτές προσεκτικές μπας και σε κερδίσει στις λεπτομέρειες.
Αναφορικά με τη συζήτηση σας παραπάνω, παραθέτω ένα απόσπασμα συνέντευξης του Vicotnic σχετικά με το ιδίωμα και την εξέλιξη του.
[B]DHG pushed experimentation in black metal, and you, as a songwriter, have not been credited enough for inspiring bands that think outside of Second Wave tenets. I’m interested to know what you think of the evolution of black metal since the 90s.[/B]
Well thank you very much, I really appreciate you saying so. You know, giving something back to our great genre is part of the equation. The genre gave me so much, so contributing something unique for the purpose of making it less stale is my way of moving it forward. Evolution ensures the survival of things. I don?t mean to diminish more traditional approaches to black metal, because what we do doesn’t erase that, nor do we want to. But on the other hand, if every black metal musician chose to conform to one single recipe, you wouldn’t have bands like DHG. [U]Challenging any boundary?be it religious, political or musical ? is necessary[/U]. I think all the early 90s bands were originals. None of them sounded vaguely similar, so I guess I just continued on the path that was part of my nurturing. For my generation of musicians, [U]plagiarism was the greatest sin, while a unique style showed traits of self-reliance and individualism[/U]. Today black metal is a sub-culture, when I started out it was more sect-like, in the sense that you really had to prove yourself in order to be part of it ? and believe me, you were always under scrutiny. Today you only have to show a love for the genre to be allowed in, so for better or worse, that?s a huge difference.
Υπογράμμισα δύο σημεία στα οποία θεωρώ πως συμπυκνώνεται πολύ ουσία. Πέρα από μουσική, νόρμες, riff, blastbeat.
Στη λογική μου, είναι ίδιον του BM να αμφισβητεί και να διευρύνεται.
Γι’ αυτό και ίσως εγκολπώνονται σε αυτό κυκλοφορίες ηχητικά παράταιρες.
Today black metal is a sub-culture, when I started out it was more sect-like, in the sense that you really had to prove yourself in order to be part of it ? and believe me, you were always under scrutiny. Today you only have to show a love for the genre to be allowed in, so for better or worse, that?s a huge difference.
Και εδώ έχουμε ξεκάθαρο ελιτισμό/μπλακοπατερισμό/[I]“γιε μου στην κατοχή ήταν δύσκολα τα πράματα, τώρα καλά περνάτε”[/I].
Δεν έχει άδικο για το σήμερα, αμφιβάλλω όμως για το τότε.
επιασα ν’ακουσω random bms τουτη δα τη στιγμη και ακουω φοβερα πραματα στο [I]Spektr - Cypher[/I], ενας aldrahn λειπει και ο ηχος που πρεπει σε φασεις για να γινει η εκρηξη. σειρα εχουν τα Reverorum Ib Malacht στις 3 διαφορετικες εκδοχες του κλασμενου κατα τ’ αλλα De Mysteriis Dom Christi που εδωσε ο Πανος για γενικη αναζωπυρωση. και το κερασι peste noire που θ’α κουσω πρωτη φορα γνωριζοντας απο πριν την συνθετικη ικανοτητα του καραφλα,. και νιωθω χαρουμενακι που το ξαναπιανω στα χερια μου το ειδος και επιθυμουσα μια τετοια δηλωση.
Τι λέει ρε ο πίκατσου; Ισχύς το νέο RIM και χαλαρά από τις πιο μυσταγωγικές εμπειρίες του χώρου. Απλώς δίνει περισσότερη βάση στη ritual ambient όψη του bm παρά στον μέταλ χαρακτήρα του πράγματος.
Κι εγώ δεν ξέρω αν εγκρίνω, αλλά από ποσοτικής απόψεως, όχι ποιοτικής. Δηλαδή θεωρώ πως υπάρχει μια ομοιομορφία σε όλο το περιεχόμενο και κυμαίνεται από πολύ καλό έως εξαιρετικό, η ποσότητά τους (μιλώντας για το γεγονός ότι έχουμε 3 εκδόσεις και όχι για μία-μία ξεχωριστά) θέλει κότσια για να αφομοιωθεί και άπειρο χρόνο. Κι ας εξακολουθούν να με ικανοποιούν εξίσου. Πάντως λίγα πράγματα δε λέει με την καμία.
Τα προηγουμενα ειχαν να πουν πολυ περισσοτερα. Δε μ ενοχλει που ναι πολυ ambientoφαση, δεν ειναι αρκετα καλο κατ εμε, αν και οντως υπαρχει και καλο υλικο εκει μεσα. Αυτος ο κυκλος εχει πολυ καλυτερα πραγματα να επιδειξει για ambient, Balwezo Westijiz, Remigius, το ΙΙ των Urkaos. Και ειδικα το CD δεν εχει καθολου συνοχη πιστευω.
Ε η συνοχή για μένα δεν είναι κάτι το απολύτως απαραίτητο σε ένα δίσκο. Απλώς με το συγκεκριμένο ambient είναι ότι βγαίνει όπως το έχει στο μυαλό του κάποιος που ασχολείται περισσότερο με ηλεκτρική κιθάρα και φοράει ράσα για το θεατράλε του πράγματος. Δεν είναι, δηλαδή ένας ράντομ ηλεκτρονικοτέτοιος που απλώς θέλει να βγάλει μια α’ ή β΄ατμόσφαιρα και έχει τις βάσεις του στο μπλιμπλίκι, θαυμάζει περισσότερο το Hlidskjalf και τους Equimanthorn από το Music For Airports ας πούμε. Οπότε και πάλι, στο βαθμό που εξυπηρετεί το “μπουντρουμίσιο” (και όχι με την dungeon synth έννοια) σε τέτοιο βαθμό και το μπολιάζει και με ριφς με τέτοιο τρόπο, παραμένει πολύ καλό στα αυτιά μου. Δε ζήτησα να μου παίξει εκπληκτικό ambient -το οποίο δε θα 'ψαχνα από μπλακμεταλλάδες-, μα να το βάλει με τρόπο που δένει μέσα στο πράγμα για να επιτείνει την τελετουργική ατμόσφαιρα. Και για μένα το κατάφερε, έβγαλε εικονοπλασία και, αν όχι συνοχή στις συνθέσεις, στην ατμόσφαιρα σίγουρα.
οταν φλερταρεις με το pure ακραιο σε ολες του τις μορφες δε χρειαζεται ν’ακους θορυβο ή ταχυτητες, αυτο ειναι ακραιο ακουσμα και με συνοχη και με χαρακτηρα για αισθητικη δεν το συζηταμε. ξερει. ξερει καλα. και τα τρια μεταξυ τους εχουν φανταστικη ροη και κατ’εμε η ιδανικη ειναι: 1)κασετα 2) δισκος 3) cd . και για τα περι συνοχης αντιπροσωπευτικο παραδειγμα εξελιξης ηχου που δεν αφομοιωνεται με ενα μοναχα ακουσμα ειναι και το fas ite. οποτε angmar ξανακουτο, αν ειναι δυνατον(χωρις κατηγορηματικο τονο). καθεσαι και ακους τα τελευταια σκαριφηματα των ΒΑΝ και αυτο που θεωρω οτι οντως εχει κατι σοβαρο να πει το μετριαζεις. και γενικα χωνεψε λιγο αυτη τη προταση που ακολουθει:
Ρεηζορ, οι μπλακμεταλλαδες μια χαρα γραφουν εξαιρετικο αμπιεντ και το Temple of Not (Μελαινα Ταξις) ειναι επισης καλο παραδειγμα, οπως και το full length των Ormgard. Το De Mysteriis δεν ειναι κακο, απλα εχει πολυ filler μεσα, ισως να εχω στραβωσει λιγο γιατι ειχα αλλες προσδοκιες κι η αληθεια ειναι οτι στην αρχη δυσκολευομουν να δεχθω οτι δε μ αρεσει οσο θα θελα. Καποια στιγμη παντως θα κανω τη χαρη στο Νομιστερακι να το ξανακουσω, προς το παρον εχω βαλει καλο μπλακ μεταλ περιμενοντας τον αναλογο δισκο. https://www.youtube.com/watch?v=Plk0aob0jJA
Βρε καλέ μου ναι, βγάζουν, μα δε θα ζητήσω από μπλακμεταλλάδες άμπιεντ, θα είναι απλά μια ευχάριστη προσθήκη. Με ανάλογο τρόπο (για το λιανά του πράγματος) αν ζητούσα προγκ -λέμε τώρα, μη μας πάρουν και με τις πέτρες στα γεροντάματα-, δε θα πήγαινα κατευθείαν στους Hail Spirit Noir που έχουν διάσπαρτα στοιχεία και οριακά τους λες και prog black, θα ζητούσα τους εξειδικευμένους. Έτσι και εδώ δεν ζήτησα ambient, αν ήθελα υπάρχουν και οι Atrium Carceri και ο Svarte Greiner και ο Κύριος Ημών Brian Eno για να απευθυνθώ. Απλά το είχαν και το έκαναν και καλά, κι ας προσκυνάνε περισσότερο τον Mortiis από τον εκάστοτε κραταιό εκπρόσωπο αποκλειστικά του ιδιώματος.
